Η κουρά των αμνών

Του Θανάση Μαυρίδη

Έχω βαρεθεί να ακούω για την αναδιάρθρωση και το κούρεμα. Αυτός δεν είναι δημόσιος βίος, αλλά το μπαρμπέρικο της Ευρώπης. Ωραία, λοιπόν, ας πούμε ότι αύριο το πρωί αποφασίζουν να κουρέψουν την Ελλάδα. Θα χάσουν οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες. Κι έπειτα θα κουρέψουν την Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Θα χάσουν πάλι οι τράπεζες των συμμάχων. Και το ερώτημα είναι: Χάνουν ποτέ αυτοί;

Η απάντηση είναι πως όχι! Ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα, οι ισχυροί πολιτικά και στρατιωτικά είναι σε θέση να αλλάξουν ανά πάσα ώρα τους κανόνες και να τους φέρουν στα μέτρα τους. Πάρτε για παράδειγμα τον κ. Σαρκοζί, ο οποίος ζητά σήμερα (απαιτεί ή επιβάλλει) αναθεώρηση της συνθήκης του Σένγκεν. Η υφιστάμενη συνθήκη δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Γαλλίας και ήρθε η ώρα να «αναμορφωθεί», να «αναδομηθεί». Θα το πετύχει, ακόμη κι αν η νέα συνθήκη δεν έχει σχέση με την παλιά...

Η αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας δεν συμφέρει τους ισχυρούς της Ευρώπης αυτή τη στιγμή. Αν τους συνέφερε θα είχε γίνει χτες. Μπορεί υπό όρους να συμφέρει τον ελληνικό λαό, αλλά θα ήταν αφελές να πιστέψουμε ότι σε κάθε τους απόφαση σκέπτονται το συμφέρον των Ελλήνων ή των Πορτογάλων ή των Ιρλανδών.

Αν κάτι αξίζει λοιπόν τον κόπο να σκεφτούμε είναι πως θα εξελιχτούν τα πράγματα έτσι ώστε να μην χάσουν τελικά οι «μεγάλοι». Όσο κι αν σκέφτομαι, πάντως, αδυνατώ να βρω ένα λογικό σενάριο. Ή αλλιώς, όποια παραδοχή κι αν πάρουμε καταλήγουμε στο τέλος στο κούρεμα και στο φαινόμενο του ντόμινο. Εκτός κι αν αλλάξουν τα σημερινά δεδομένα. Αν με κάποιον μαγικό τρόπο αλλάξουν και πάλι οι όροι του παιγνιδιού. Όπως επιχειρείται να συμβεί με τη συνθήκη Σένγκεν.

Το πρόβλημα είναι πολιτικό και έτσι πολιτική θα πρέπει να είναι και η λύση. Για παράδειγμα, η δημιουργία ενός νέου νομίσματος από τους ισχυρούς της Ευρώπης θα έλυνε αυτόματα το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας που μαστίζει σήμερα τον Ευρωπαϊκό Νότο. Η υποτίμηση του υπάρχοντος ευρώ ή η ανατίμηση του νέου αν προτιμάτε θα μπορούσε να είναι μία λύση, αν η ΕΚΤ θα έδιδε εγγυήσεις για το σύνολο των δανείων. Ναι, ευρώ θα χρωστάμε και πάλι, αλλά άλλα ευρώ και όχι τα σημερινά.

Είναι ένα σενάριο. Ένα άλλο σενάριο θα μπορούσε να είναι μία κεντρική πολιτική απόφαση για να αρχίσει να κόβει νόμισμα και η ΕΚΤ κατά τα πρότυπα της FED. Κάτι τέτοιο, βέβαια, δεν θα σήμαινε και πολλά πράγματα για τους Έλληνες πολίτες και αφελώς πιστεύουν κάποιοι ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα λυνόντουσαν μεμιάς τα προβλήματά μας...

Κι ένα τρίτο σενάριο είναι ότι δεν θα γίνει τίποτα απ’ όλα αυτά και ότι θα χορέψουμε όλοι μαζί το χορό του Ζαλόγγου. Τότε θα μιλάμε για τη σφαγή των αμνών. Και θα είναι πραγματική σφαγή, που μόνο άφρονες θα μπορούσαν να την επιτρέψουν. Το να ονομάσουμε τις επιπτώσεις «φαινόμενο ντόμινο» είναι σαν να αναφερόμαστε στη σφαγή της Σμύρνης και να λέμε ότι επρόκειτο για έναν απλό συνωστισμό. Αλλά στην ζωή υπάρχουν όλα. Αλίμονο! Αν κυρίευε σε αυτό τον πλανήτη η λογική δεν θα είχαμε οδηγηθεί σε τόσους πολέμους...

Πηγή: www.capital.gr