Οι Πακιστανοί, το ανθρώπινο κρέας κι εμείς

Δύο Πακιστανοί, λέει, έτρωγαν ανθρώπινο κρέας που έβγαζαν από τάφους. Οι αθεόφοβοι κρατούσαν και τα κόκαλα από προηγούμενο «γεύμα» τους. Θα τα προόριζαν φαίνεται για σούπα!

Δεν έχει τύχει μέχρι σήμερα να δοκιμάσω ανθρώπινο κρέας και μάλιστα πεθαμένου, γι΄αυτό έχω μια επιφύλαξη μήπως πράγματι είναι «νόστιμο» και τους κατηγορούν άδικα τους «ανθρώπους». Μην τυχόν και αποτελέσει στο μέλλον και για την Ελλάδα έναν τρόπο καταπολέμησης της πείνας, ένα είδος τροφής ανάγκης, μηδενικού κόστους και πλούσια σε πρωτεΐνες!

Εμείς βέβαια αν και αργά-αργά διολισθαίνουμε ακολουθώντας άγνωστες και επικίνδυνες ατραπούς, προς το παρόν δεν έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο, εκτός περιπτώσεων «πολιτικής ανθρωποφαγίας» που δεν έλειψαν ποτέ από τη διεφθαρμένη χώρα μας.

Όμως οι ένοπλες ληστείες τραπεζών και καταστημάτων μετά φόνου έχουν πάψει να αποτελούν είδηση πρώτου μεγέθους. Αυτά που εντυπωσιάζουν είναι οι επιθέσεις κατά απλών πολιτών που κάνουν το λάθος απλώς να περπατάνε στο δρόμο, κατά ταχυδρομικών διανομέων που μοιράζουν συντάξεις, αυτών που δέρνουν αλύπητα – αρκετές φορές μέχρι θανάτου – στην προσπάθειά τους να κλέψουν το κομπόδεμα άτυχων υπέργηρων απόμαχων της ζωής, αυτών που αφαιρούν μερικά ευρώ από το πορτοφολάκι της μικρούλας που γυρνάει σπίτι της από το σχολείο.

Όμως «απλώς εντυπωσιάζουν», χρήματα κλέβουν λίγα ή πολλά!

Το ανησυχητικό είναι οι επιθέσεις κατά deliverάδων, για να τους πάρουν τις πίτσες και τα σουβλάκια. Κλέβουν τροφή! Η πείνα, η ανέχεια, η εξαθλίωση κάνουν δυναμικά την εμφάνισή τους. Διαφορετικά τα όρια αντοχής του καθενός. Από τη μια στιγμή στην άλλη ένας πιεσμένος άνθρωπος εύκολα μπορεί να περάσει από τη νομιμότητα στην παρανομία.

Τα θύματα της κρίσης πληθαίνουν κι αν αυτό εξακολουθήσει - που έτσι δείχνει – δεν θέλω να σκέφτομαι την κατάληξη. Γεγονότα που συμβαίνουν αλλού, ας μη μας φανεί περίεργο αν τα δούμε να εγκαθίστανται στη χώρα μας, αν και κάποια από αυτά είναι ήδη εδώ.

Με την άφιξη του ΔΝΤ, η αρχική αμηχανία έδωσε τη θέση της στην απογοήτευση κι αυτή στην αντίδραση, πάλι στην απογοήτευση και την τελική κατάθεση των όπλων. Φαίνεται να έχουμε αποδεχθεί το κακό που μας έχει βρει. Απόδειξη αποτελούν η 4ήμερη απεργία στα ΜΜΕ που κατέληξε στο πουθενά (δεν κατάλαβα καν γιατί έγινε) και ο «θύλακας αντίστασης» της Κερατέας που – αν και για άλλο λόγο ξεκίνησε – περισσότερο θυμίζει το Γαλατικό χωριό του Αστερίξ, έτσι όπως έχει καταλήξει τόσο καιρό τώρα. Αν αυτές οι δύο περιπτώσεις αποτελούν δείγματα αντίστασης τότε πάω πάσο.

Σιγά-σιγά κολλάμε για τα καλά στη λάσπη και βυθιζόμαστε, ακολουθώντας τη χώρα μας προς το πάτο. Τη μοναδική κατά τη τελευταία 35ετία, τίμια και συνεπή πορεία της. Την πορεία προς την καταστροφή.

Τι παράξενο! Για το μόνο που είμαστε ικανοί είναι να προγραμματίζουμε μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας τον αφανισμό μας.

Στο Πακιστάν λοιπόν κάποιοι τρώνε νεκρούς. Στην Ελλάδα έχουμε αρχίσει ήδη να κυνηγάμε ο ένας τον άλλον. Μήπως πλησιάζει και η ώρα που θ΄αρχίσει να τρώει ο ένας τον άλλον και μάλιστα ζωντανό;

Chrisgio