ΓΙΟΧΑΝΕΣΜΠΟΥΡΓΚ–ΡΙΤΣΑΡΝΤΣ ΜΠΕΪ

Σήμερα το πρωί περιπου στις 9 επιβιβάστηκα σ΄ένα μικρό ελικοφόρο με προορισμό το ταπεινό Richard’s Bay. H πτήση είχε διάρκεια μιάμιση ώρα περίπου.

Λόγω της ώρας κατά τη διάρκεια της πτήσης μας πρόσφεραν για πρωινό ένα σάντουϊτς, φρουτοσαλάτα, πορτοκαλάδα, καφέ κι ένα μπισκότο. Η συσκευασία του μπισκότου είχε το όνομα προφανώς του παρασκευαστή. Και ποιό ήταν αυτό το όνομα;

MANTELLI’S.

Δείτε τη φωτογραφία δια του λόγου το αληθές.

Χαμογέλασα, δεν πίστευα στα μάτια μου. Το κοπρόσκυλο ακόμα κι εδώ με κυνηγάει είπα μέσα μου. Τελικά το μπισκότο το έφαγα με τέτοια λύσσα λες κι έτρωγα τον ίδιο το Μαντέλη!

Από τα απίθανα που μπορούν να σου συμβούν!

Πάμε παρακάτω...

Γνωστά λημέρια για μένα το Richard’s Bay. Δεν θυμάμαι πόσες φορές έχω έρθει στο παρελθόν. Δεν είναι αμέτρητες αλλά είναι πολλές. Βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα της χώρας βόρεια της πόλης Durban στην περιοχή Natal τη χώρα των Ζulu.

Μία μικρή πόλη που δεν πρέπει να μετράει περισσότερο από τριάντα χρόνια ζωής. Την ύπαρξή της τη χρωστάει στο λιμάνι το οποίο προϋπήρχε της πόλης. Όταν πρωτοήρθα εδώ γύρω στα 1980 δεν υπήρχαν παρά μόνο σπίτια φτιαγμένα ειδικά για τους λιμενεργάτες οι περισσότεροι των οποίων προέρχονταν από την κοντινή πόλη Εmbageni και το Durban. Το λιμάνι όμως είχε κι έχει δυναμική και σήμερα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια εξαγωγής κάρβουνου στο κόσμο. Μιλάμε για εκατομμύρια τόννους ετησίως.

Μέσα στη διάρκεια αυτών των 30 ετών η περιοχή άλλαξε κι από ζούγκλα έγινε μία μικρή πανέμορφη πόλη που συνέχεια μεγαλώνει και αναπτύσσεται ραγδαία.

Βέβαια υπάρχει μια μικρή διαφορά.

Εδώ στην Νότιο Αφρική δεν έχουν ανακαλύψει ακόμα το ΠΑΜΕ!!!

Τα βαπόρια με κάθε λογής εθνικότητες πληρώματα πάνε κι έρχονται, φορτώνουν ξεφορτώνουν και αφήνουν χρήμα στη χώρα!

Στην υγειά μας!

Συνεχίζεται...

Chrisgio