Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2015

Port of Salalah - Μια πρώτη γεύση εντός των τειχών


Είχα καθίσει στο γραφείο μου αναμένοντας τις αρχές και τον πράκτορα.  «Προετοιμαζόμουν» ψυχολογικά να αντιμετωπίσω άλλη μια φορά αραβικές αρχές. Κοιτούσα γύρω μου πάνω στο γραφείο τα χαρτιά. Το μάτι έριχνε μια τελευταία ματιά. Ήμασταν έτοιμοι.

Ο νεαρός ανθυποπλοίαρχος χαμογελαστός, ακουμπισμένος στο κάσωμα της πόρτας του γραφείου μου με κοιτούσε έτοιμος να με βοηθήσει. Μόλις είχε τελειώσει με την ασφάλιση της γέφυρας και είχε έρθει για την συνέχεια. Οι δουλειά στο βαπόρι δεν τελειώνει ποτέ!
- Τι έγινε; είσαι έτοιμος για έξοδο; τον ρώτησα.
- Ε!.. μου απάντησε χαμογελώντας αμήχανα...
- Τι ε ρε; θα βγεις έξω απόψε;
- Θα βγω, να μη βγω; 2 μήνες είμαστε κλεισμένοι.
- Να βγεις του λέω. 26 χρονών είσαι βράζει το αίμα σου, αλλά κανόνισε να είσαι πίσω τα μεσάνυχτα η νύχτα δεν θα είναι ήρεμη, η ρεστία θα μας ταράξει!
- Εντάξει θα είμαι πίσω, όπως πάντα στην ώρα μου!
Έλεγε αλήθεια τον πίστευα και τον εμπιστευόμουν. Άριστος επαγγελματίας αν και νεαρός!  

Στα αραβικά λιμάνια, όπως σε όλα του τρίτου κόσμου, τα πάντα δουλεύουν σε άλλο ρυθμό, αυτόν του νυσταλέου τεμπελχανά. Εν μέσω σκουπιδαριού, ακαταστασίας, κομπίνας, ζητιανιάς, μπαξίς, εκμετάλλευσης, απειλών, θρησκοληψίας.

*******

Κάτι μου θυμίζουν όλα αυτά, πολύ οικείες εικόνες, αλλά δεν είναι της ώρας να γκρινιάξω!
******* 

Έκλεισα τα μάτια, βαθιές ανάσες, όπλισα το περίστροφο της υπομονής, νεύρα κατά το δυνατόν υπό έλεγχο, έτοιμος για πόλεμο! Είχα προετοιμαστεί για όλα, κουμπωμένος και επιφυλακτικός.

Δεν άργησαν. Τέσσερις νοματαίοι ανέβηκαν στο πλοίο. Ο πράκτορας και τρεις ένστολοι για τις διατυπώσεις άφιξης. Με χαιρέτησαν χαμογελαστοί! Παράξενο σκέφτηκα!  Κοίταξα πίσω τους να δω την υπόλοιπη κουστωδία, γιατί συνήθως ακολουθούν καμιά 15-20ριά λεχρίτες που έρχονται να πάρουν το κατιτίς τους. Άδικος κόπος, αυτοί οι τέσσερις ήταν όλοι κι όλοι. Πράκτορας, τελωνείο, υγειονομικό, αλλοδαπών!

Έλεγξαν τα πιστοποιητικά του πλοίου, διαβατήρια και ναυτικά φυλλάδια πληρώματος, έγγραφα άφιξης κι έκαναν μια βόλτα στο πλοίο. Δεν έδωσαν καμιά σημασία στο Bonded Store, την αποθήκη των αφορολόγητων τσιγάρων, ποτών κλπ. Δείγμα της χαλαρής αντιμετώπισης των αμαρτωλών «ναρκωτικών», νικοτίνης και αλκοόλ, σε σχέση με τα παλαβά κράτη που τους περιτριγυρίζουν. Δεν σφράγισαν το GMDSS. Δείγμα προόδου και πολιτισμού, έστω και σε πρώιμο στάδιο, κόντρα στη λογική ενός κράτους σχεδόν εξ ολοκλήρου μουσουλμανικό.

Τέλος χωρίς ερωτήσεις και απορίες, γνώστες αυτών που συμβαίνουν στα νερά ανοιχτά της χώρας τους με τους Σομαλούς πειρατές, σφράγισαν το οπλοστάσιο των τεσσάρων κομάντος-συνοδών μας οι οποίοι πήραν ρεπό για τις επόμενες 1-2 μέρες. Με την αναχώρηση θα έπιαναν πάλι δουλειά.

Μισή ώρα αργότερα είχαμε τελειώσει. Αφού ήπιαν τον χυμό πορτοκάλι, το μόνο που δέχτηκαν να τους προσφέρουμε, με αξιοπρέπεια και λεβεντιά μου ευχήθηκαν καλή διαμονή και έφυγαν. Ούτε γκρίνια, ούτε τσιγάρα, ούτε ουίσκι! Δεν βρωμούσαν, δεν ζητιάνεψαν, δεν απαίτησαν, δεν απείλησαν! Κύριοι!
Πήγα στο φιλιστρίνι και έριξα μια ματιά έξω  τσιμπώντας το χέρι μου. Ναι βρισκόμουν στο Σουλτανάτο του Ομάν, σε μια αραβική χώρα με αξιοπρεπείς ανθρώπους. Τουλάχιστον αυτό ένοιωσα στις πρώτες επαφές μαζί τους.

Καθώς χαλάρωνα συνειδητοποίησα ότι δεν κουνιόμουνα πια. Είχαν περάσει 19 μέρες από τότε που αφήνοντας πίσω μας το στενό της Μαλάκκας, βγήκαμε στον Ινδικό που μας «άλλαξε τα φώτα» μέχρι την άφιξη. Το πέρασμα αυτού του ωκεανού την εποχή των μουσώνων μοιάζει με δήμιο εν ώρα εργασίας.

Όλα αυτά είχαν ανασταλεί για μερικές μέρες.

*******

Ο ναυτικός δεν λέει ποτέ «πάει πέρασε κι αυτό το κακό» γιατί ποτέ δεν πιστεύει ότι θα είναι το τελευταίο, αλλά αποδεχόμενος τη μοίρα του κάνει, με την πρώτη ευκαιρία, διαλείμματα στα βασανιστήρια που του επιβάλλει η πόρνη Θάλασσα όταν βρίσκεται στην επικράτειά της. Το μεγαλύτερο τμήμα της ζωής του!

*******

Ήταν απλώς μια ευκαιρία να ηρεμήσουμε τώρα που βρήκαμε απάγκιο κι έχει ο Θεός!

Συνεχίζεται… 

Chrisgio

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2015

Φάροι Νο6...

Σε συνέχεια της ανάρτησης Φάροι Νο5...

Lighthouse, Iceland
Phare du Petit Minou, Brest, France
Lighthouse of Fastnet Rock, Ireland
Santander, Cantabria, Spain

... το ταξίδι στους φάρους του κόσμου συνεχίζεται...

Chrisgio

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

Η άφιξη στο Salalah του Oman

Φωτογραφία Google
Φτάσαμε στο Salalah του Oman το απόγευμα της 26ης Ιουλίου 2014 χωρίς να συναντήσουμε τον εχθρό! Οι Σομαλοί έκαναν… διακοπές λόγω του κακού καιρού. Οι όμορφες αναμνήσεις του Vancouver έστεκαν νυσταλέες στο παρελθόν. Είχαν περάσει 53 μέρες!

Με την άφιξη χωρίς καμία καθυστέρηση μας είπαν να προχωρήσουμε προς της είσοδο του λιμανιού, ο πιλότος μας περίμενε.

*******
Το Salalah είναι ένα σύγχρονο λιμάνι εκτεθειμένο όμως στις ορέξεις του Ινδικού Ωκεανού, ειδικά την εποχή των μουσώνων οπότε και δύο τινά συμβαίνουν. Ή θα επηρεάζεται από την κακοκαιρία ή από το swell, δηλαδή τα τερατώδη ωκεάνια βουβά κύματα που πάντα έπονται του κακού καιρού.


Είχαμε φτάσει με τον καιρό βελτιωμένο για τα standards του Ινδικού Ωκεανού και της εποχής. Το «βελτιωμένο», ωστόσο, δεν ισχύει στις προσεγγίσεις όπου η ακρίβεια κινήσεων είναι το ζητούμενο. Τα λάθη είναι απαγορευτικά και τυχόν σφάλμα, παράλειψη, κακή εκτίμηση μπορεί να καταλήξει σε καταστροφή για να μην πω σε τραγωδία!

Τα μεγάλα φορτηγά πλοία της μίας και μικρής ιπποδύναμης μηχανής αλλά και προπέλας, σε σχέση με το τεράστιο εκτόπισμα και όγκο τους, δεν είναι εύκολα στον χειρισμό τους σε μικρούς χώρους, στενά, διώρυγες, ποτάμια, λιμάνια. Πόσο μάλλον όταν σ’ αυτό το επίπεδο δυσκολίας προστεθούν τα καπρίτσια του καιρού. Μίγμα, εκρηκτικό, επικίνδυνο,... θανατηφόρο!

Στον ωκεανό με το βάθος του να φτάνει κατά μέσο όρο τα 5-6 χιλιόμετρα δεν έχεις λόγο να ανησυχείς για τους βίαιους προνευστασμούς και διατοιχισμούς (pitching-rolling) σε σχέση με το βυθό. Μπορείς να ανησυχείς μη σε καταστρέψουν τα κύματα αλλά το πλοίο προφανώς δεν πρόκειται να χτυπήσει στο βυθό.

Αντιθέτως πλησιάζοντας τα ρηχά των ακτών και των λιμανιών ο κίνδυνος αυτός δηλώνει παρών. Επίσης η βίαιη, λόγω καιρού, αλλαγή κατεύθυνσης δεξιά-αριστερά της πορείας του πλοίου συγκαταλέγεται στην ίδια κατηγορία κινδύνου και στις διαφορές μεταξύ ωκεανού και προσεγγίσεων.

*******
Η πιλοτίνα (το σκάφος που μεταφέρει τους πιλότους) δεν μπορούσε να βγει πέρα από το σημείο που άρχιζε το swell και ο πιλότος ζητούσε να πλησιάσουμε περισσότερο.
Το κεφάλι λοιπόν πάλι στον τορβά, και με όλους τους παραπάνω κινδύνους παρόντες, μπήκαμε στο λιμάνι μόνοι μας.
Εκεί που η θάλασσα έγινε γιαούρτι ο πιλότος ανέβηκε στο καράβι, τα ρυμουλκά κολλήσανε πάνω μας και προχωρήσαμε προς την προβλήτα εκφόρτωσης.

Έκατσα στην καρέκλα. «Ουφ», αναστέναξα με ανακούφηση και έκανα το σταυρό μου! Είναι αυτό που λέμε, «ήρθε η καρδία στη θέση της». Μετά την ένταση το φυσιολογικά εμφανιζόμενο χαλάρωμα μοιάζει με ώρα θανάτου. Ευτυχώς όλα αυτά στιγμιαία και ανθρώπινα μένουν πίσω, αρχειοθετημένα files τύπου «εμπειρία» στον σκληρό δίσκο. Σαν τους πόνους τις γέννας που ξεχνιούνται, όπως λένε οι μάνες.
Δέσαμε λίγο αργότερα! Η παραμονή προβλέπονταν περιπετειώδης, με τα μουσώνια απ’ έξω να επιβάλλουν την ατζέντα.

Κι όμως ήταν η πρώτη μου φορά στο Oman. Μας περίμεναν νέες εικόνες, νέοι άνθρωποι, ένα άγνωστο λιμάνι, η εκφόρτωση. 
Αν θα έχουμε το χρόνο να οσμιστούμε, ως συνήθως στο ελάχιστο, αυτή τη χώρα θα το αποφασίσουν τα προβλήματα και πρωτίστως η... ρεστία!

Συνεχίζεται…

Chrisgio

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015

Φάροι Νο5...

Σε συνέχεια της ανάρτησης Φάροι Νο4...

Porto, Portugal
Mouro Island Lighthouse, Santander, Spain.
Παρά το αέναο σφυροκόπημα της απίστευτα άγριας θάλασσας του Βισκαϊκού Κόλπου, ο... στωικός φάρος της Βόρειας Ισπανίας, που κατασκευάστηκε το 1860, αντέχει και διασωζεται μέχρι σήμερα.
Old Scituate Lighthouse, Massachusetts, USA.
Είναι ο 5ος παλαιότερος φάρος στη Νέα Αγγλία και ο 11ος παλαιότερος σε όλες τις ΗΠΑ. Χτισμένος το 1810 και γεμάτος από ιστορίες.
Molnes Lighthouse, Norway

... το ταξίδι στους φάρους του κόσμου συνεχίζεται...

Chrisgio

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015

Αχ αυτοί οι κομάντος!...

Ιούλιος 2014 και ενώ ταξίδι προς το Salalah του Ομάν συνεχίζεται εν μέσω μουσώνων, με μικρά διαλλείματα σχετικής ηρεμίας που επιτρέπει ύπνο κάποιας ποιότητος, μερικοί ίσως να αναρωτιούνται.
«Τι είναι ρε καπετάνιε αυτοί οι κομάντος; Από πού έχουν ξεφυτρώσει; Περί ποίας τάξης ανθρώπων πρόκειται; Τι δουλειά είναι αυτή που κάνουν, που συνήθως βλέπουμε σε φιλμς περιπέτειας;»

Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι πρόκειται για ανθρώπους της διπλανής πόρτας, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει, που κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής τους θητείας υπηρέτησαν στις Ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις ή αγαπούσαν πολεμικές τέχνες και όπλα στα οποία προσωπικά ο καθένας στη ζωή του εξασκήθηκε.
Μάθε τέχνη κι άστηνε…

Κάπως αλλιώς τους περίμενα, είναι αλήθεια! Σοβαρούς, λιγομίλητους, σκληρούς, να προκαλούν δέος, αλλά όχι! Ούτε Σταλόνε, ούτε Βαν Νταμ, ούτε Σηγκάλ. Απλοί άνθρωποι αλλά γνώστες των μυστικών της μάχης, της χρήσης των όπλων. Η σιγουριά στο βλέμμα αλλά κυρίως τα λόγια τους με τα οποία προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ανέβουν πειρατές στο καράβι εντυπωσίαζε και μας ηρεμούσε. Μιλούσαν μεταξύ τους κι άκουγες να συζητάνε για την επόμενη αποστολή τους σαν να μην έτρεχε τίποτα! Εγώ νοιώθω περισσότερο φόβο όταν ταξιδεύω από το Βόλο στην Αθήνα.
Η ζωή τους όπως όλων των υπολοίπων ημών. Οικογένεια, παιδιά, δουλειά, υποχρεώσεις, όνειρα για το μέλλον, αγώνας για τη ζωή και κάποιοι, δεν το λέω τυχαία, ανωτάτης πανεπιστημιακής μόρφωσης. Ένας από τους τέσσερις είχε τελειώσει πανεπιστημιακή σχολή.

Και μετά ήρθε ο… έρωτας, με πρώτους τους Σομαλούς. Ακολούθησε η ελληνική κρίση που υπέβοσκε χρόνια ολόκληρα και δεν είχαμε την ικανότητα να την διακρίνουμε ούτε δυστυχώς, ακόμα και σήμερα, το θάρρος να την αντιμετωπίσουμε. Μια κουβέντα κενού περιεχομένου πλέον, αφού έχουμε στυλώσει τα πόδια στην άρνηση, δείχνοντας με το δάχτυλο τον διπλανό μας, τον απέναντι, τον πίσω μας, αλλά ποτέ τους εαυτούς μας.

Τι κάνουν λοιπόν οι ναυτικοί όταν αποφασίζουν να κάνουν κάτι στη στεριά και αποτυγχάνουν; Απλό! Το φυλλάδιο στη τσέπη και στην Ακτή Μιαούλη για τη μεγάλη επιστροφή.

Έτσι και οι «φίλοι» μας. Στα σκούρα της ελληνικής πραγματικότητας, στα υπολείμματα της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα θυμήθηκαν ότι υπήρξαν μέλη των ειδικών δυνάμεων.
«Η δουλειά αυτή μας έσωσε από την οικογενειακή πτώχευση, την οικονομική κατάρρευση», εξομολογήθηκαν.

Τα χρήματα πολλά, ενώ η κρίση βάθαινε με ξέφρενο ρυθμό. Για τους περισσότερους η απόφαση ήταν μονόδρομος! Και η ζωή στο ρίσκο! Όλο και περισσότεροι μάθαιναν για τα λεφτά που περίμεναν τους ριψοκίνδυνους στον Ινδικό Ωκεανό. Ταυτόχρονα όσο περισσότεροι μάθαιναν τα περί της υψηλών αποδοχών και αυξάνονταν η προσφορά εργασίας, τόσο μειώνονταν οι αρχικές αμοιβές ακόμα και σ΄αυτή την εκτός λογικής εργασία. Ήδη έχει φτάσει σε σημείο που όταν στη ζυγαριά τίθεται το δίλλημα «αμοιβή–κίνδυνος» αυτή να γέρνει προς τον δεύτερο.
«Αρχίζει να μη συμφέρει» μας εκμυστηρεύτηκαν και μια ακόμα αναθεώρηση των πλάνων της ζωής τους προβλημάτιζε.
Στην αρχή ανέβαιναν στα πλοία χωρίς όπλα αφού απαγορεύονταν και πάλευαν/πολεμούσαν τους πειρατές με κοντάρια και εφαρμογή πολεμικών τεχνικών. Καρδιά, θάρρος, τρέλα; Διαλέγουμε και παίρνουμε!

Σιγά-σιγά επετράπησαν τα όπλα και τότε όλα έγιναν πιο εύκολα για όλους. Οι πειρατείες έχουν μειωθεί δραματικά αφού αυτοί που φοβούνται πια είναι, οι άπειροι με τα όπλα και πόλεμο, νεαροί επί το πλείστον, πειρατές! Οι πειρατικές προσπάθειές τους βέβαια δεν έχουν σταματήσει αλλά η παρουσία των παιδιών αυτών στα καράβια έχει αλλάξει άρδην την προηγούμενη κατάσταση φόβου και τρόμου!
Οι Σομαλοί έχουν «μαζευτεί» στην επίσης τεράστια περιοχή του κόλπου του Aden και στο στενό του Bab el Badeb, δηλαδή στην νότια είσοδο–έξοδο της Ερυθράς Θάλασσας. Το τελευταίο εξάμηνο οι επιθέσεις μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού και μάλιστα όλες αποτυχημένες. Άλλη μια επιτυχημένη εφαρμογή της σοφής ελληνική παροιμίας «ο φόβος φυλάει τα έρμα». Δεν χρειάζεται πια να γίνει μάχη. Οι κομάντος απλώς δείχνουν τα όπλα τους και οι πειρατές «κόβουν λάσπη» και μάλιστα χαιρετώντας!

Τα πρώτα χρόνια με τα πλοία να τα συνοδεύουν ένοπλοι, οι πειρατές είχαν αρκετές απώλειες ζωών γιατί στην αρχή δεν πίστευαν ότι κάποιοι θα τους «έριχναν». Κομάντος άλλων εθνικοτήτων που έριχναν και εξακολουθούν να ρίχνουν στο ψαχνό έφεραν την ισορροπία πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι αναμενόταν, τελικά έχουν επιβληθεί στα πλοία σαν αναγκαίοι για το πέρασμα του Ινδικού, του κόλπου του Aden και της νότιας Ερυθράς Θάλασσας.

Κάποιοι μιλούν για μπίζνα και ίσως να μην έχουν άδικο. Εταιρίες που προμηθεύουν κομάντος στις αντίστοιχες ναυτιλιακές έχουν κάνει την εμφάνισή τους. Τα χρήματα πολλά αλλά όχι πια για τους πολεμιστές αλλά για τις ίδιες τις εταιρίες!
Βέβαια αυτές οι δουλειές δεν μπορούν να γίνουν από ομάδες και ασκέρια. Χρειάζεται οργάνωση, συντονισμός, διακίνηση όπλων και πυρομαχικών. Κινούνται σε διεθνή ύδατα όπου «εφαρμόζονται» διεθνείς συμβάσεις και διακρατικές συμφωνίες. Χρειάζονται άδειες άφιξης και αναχώρησης από συγκεκριμένα σημεία χωρών, αντιπρόσωποι στις χώρες αυτές, πλωτά μέσα κλπ.

Κάποιοι θα βρουν την ευκαιρία να ξεσπαθώσουν κατά του αμαρτωλού κεφαλαίου, των εμπόρων όπλων, του ιμπεριαλισμού και άλλα φαιδρά. Δικαίωμά τους! Προσωπικά τους έχω γραμμένους στα παλιά μου τα παπούτσια.
Για μας τους άοπλους και φιλήσυχους ναυτικούς που η δουλειά μας είναι να μεταφέρουμε αγαθά από την μία άκρη του κόσμου στην άλλη, παλεύοντας με τις διαθέσεις της θάλασσας, την μοναξιά, την λαμαρίνα,… βρήκαμε κατά ένα μεγάλο ποσοστό την ηρεμίας μας! Και ομιλώ για ποσοστό αφού πάντα το κακό παραμονεύει!

Τελειώνοντας το παράλληλο συμπέρασμα που έχει σχέση με την κρίση, πέρα από την πειρατεία και τους κομάντος, είναι ότι όποιος θέλει να δουλέψει, βρίσκει δουλειά. Ακραία βέβαια η συγκεκριμένη περίπτωση αλλά υπαρκτή!

Συνεχίζεται…

Chrisgio

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2015

Αντιπειρατικό γυμνάσιο ομάδας (video)



Συνεχίζεται...

Chrisgio



Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015

Φάροι Νο4...

Σε συνέχεια της ανάρτησης Φάροι Νο3...

Stangholmen in Lysekil, Sweden
Portland Head Light, Maine, USA
Schleswig-Holstein, Germany
Brest, France
... το ταξίδι στους φάρους του κόσμου συνεχίζεται...

Chrisgio

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015

Αντιπειρατικό γυμνάσιο ομάδας (φωτογραφίες)

Με αυτό τον τρόπο γίνεται επίδειξη των όπλων στους πειρατές, πριν αναλάβουν δράση σε περίπτωση που οι πειρατές επιμείνουν να επιτεθούν και καταλάβουν το πλοίο.
Στο δεξιό κατάστρωμα σε θέση μάχης
Στην πρύμνη
Στο κατάστρωμα στο χώρο μεταξύ των αμπαριών
Συνεχίζεται...

Chrisgio

Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2015

Ο ομάδα έτοιμη για αντιπειρατικό γυμνάσιο (φωτογραφίες)

Ο αρχηγός
Ο υπαρχηγός

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2015

Φάροι Νο3...

Σε συνέχεια της ανάρτησης Φάροι Νο2...

Victoria Beach Lighthouse, Laguna Beach, California, USA. Χτισμένος το 1926. Διαθέτει εκπληκτική αρχιτεκτονική κάστρου του 16ου αιώνα. Ισχυρά ρεύματα υπάρχουν στα περιβάλλοντα ύδατα.
The Lange Nelle Lighthouse, Ostend, Belgium
Sturgeon Bay, Wisconsin, USA. Το Wisconsin είναι άλλη μια αμερικανική πολιτεία χωρίς πρόσβαση στη θάλασσα. Βρέχεται αποκλειστικά από τις λίμνες Michigan (Μίσιγκαν) και Superior (Σουπίριορ) του Great Lakes Group της Βορείου Αμερικής. Οπότε μπορούμε να μιλάμε για άλλον ένα φάρο του... γλυκού νερού!
Kermorvan Lighthouse, Bretagne, France

... το ταξίδι στους φάρους του κόσμου συνεχίζεται...

Chrisgio

Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015

Προετοιμασία ομάδας για αντιπειρατικό γυμνάσιο (φωτογραφίες)


Συνεχίζεται...

Chrisgio

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2015

Εξοικείωση αντιπειρατικής ομάδας με το πλοίο (video)


Συνεχίζεται...

Chrisgio

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

Φάροι Νο2...

Σε συνέχεια της ανάρτησης Φάροι Νο1...

San Esteban De Pravia, Spain
Lighthouse οf Talacre, Wales, United Kingdom
Μερικές φορές η φωτογραφία δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα, αλλά το μαγικό τρόπο που ο φωτογράφος συλλαμβάνει την εικόνα.
Νήσος Άνδρος, Ελλάδα!...
(Andros Island, Greece)
Η περιστροφική σκάλα "γαντζωμένη" στο βράχο εντυπωσιάζει.
South Stack Lighthouse in Holyhead, Anglesey, Wales, United Kingdom
Θεωρείται ο ομορφότερος φάρος της Ουαλίας.

... το ταξίδι στους φάρους του κόσμου συνεχίζεται...

Chrisgio