Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012

Liberty Ship - S.S. John W. Brown, in Baltimore

Ο Spruce Whited είναι συνταξιούχος του U.S.C.G. (Αμερικάνικη Ακτοφυλακή) από το Portland του Maine στην Νέα Αγγλία, που τα τελευταία χρόνια ζει με τη γυναίκα του στο μικρό τους σκάφος στο Fells Point της Βαλτιμόρης. Ένας από τους λίγους καλούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει στις ανά τον κόσμο «αλητείες» μου όλα αυτά τα χρόνια.

Σε μια από τις τελευταίες μου προσεγγίσεις στη Βαλτιμόρη ο Spruce μου έκανε μια πρόταση. Να επισκεφτούμε στο Fells Point, όπου είναι και η μόνιμη βάση του, ένα πλοίο-μουσείο. Ένα αυθεντικό Liberty Ship του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που μετά από 69 χρόνια ζωής, βρίσκεται ακόμα σε πολύ καλή κατάσταση και  full operation.

Συμφώνησα και στις 2 Οκτωβρίου 2011 το πρωί κατά τις 10, συναντήσαμε στην κυριολεξία, έναν «ζωντανό θρύλο» της παγκόσμιας ναυτικής ιστορίας.

Το πλοίο Liberty
===================================
S.S.  John  W.  Brown
===================================
Αντιγράφω το αγγλικό κείμενο από το εσωτερικό της θήκης του DVD, που αναφέρεται στο πλοίο, (το αγόρασα από την μπουτίκ του πλοίου, που βλέπετε στην φωτογραφία παρακάτω) και την μετάφρασή του, που έκανα εγώ.


Το αγγλικό κείμενο
«The S.S. John W. Brown, one of 2710 Liberty ships built in the United States during World War II, was launched on September 7, 1942 from the Bethlehem-Fairfield Shipyard in Baltimore, Maryland.
Built in only 56 days, the Brown measures 441’-7" long.
Used to transport tanks, trucks, troops and military supplies to the battlefront, she completed eight wartime voyages.
For many years following the war she served as a stationary schoolship in New York Harbor
In 1988 the Brown was rescued from a rusting ghost fleet in Virginia and towed back to Baltimore where, over the past 20 years, hundreds of volunteers have restored the ship as one of only two Liberties still seaworthy.
A beautiful Ship tells the story of the Brown, now serving as a living history museum ship».


Η μετάφραση στα Ελληνικά
«Το S.S. John W. Brown, ένα από τα 2.710 πλοία Liberty που χτίστηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, καθελκύστηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 1942 (είναι σήμερα 69 ετών) από το ναυπηγείο Βηθλεέμ-Fairfield Shipyard στη Βαλτιμόρη του Maryland. Κατασκευάστηκε εντός 56 ημερών μόνο και έχει μήκος 441 πόδια και 7 ίντσες (134,60 μέτρα).
Χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά αρμάτων, φορτηγών, στρατευμάτων και στρατιωτικών προμηθειών  στο πολεμικό μέτωπο και ολοκλήρωσε οκτώ ταξίδια εν καιρώ πολέμου (ήταν από τα τυχερά πλοία).
Για πολλά χρόνια μετά τον πόλεμο αποτέλεσε πλοίο-σχολείο στο λιμάνι της Νέας Υόρκης.
Το 1988 το πλοίο διασώθηκε από έναν σκουριασμένο στόλο-φάντασμα στη Βιρτζίνια και ρυμουλκήθηκε πίσω στη Βαλτιμόρη, όπου κατά τα τελευταία 20 χρόνια, εκατοντάδες εθελοντές αποκατέστησαν το πλοίο σαν ένα από τα μόλις δύο Liberties που είναι ακόμη αξιόπλοα.
Ένα όμορφο πλοίο που τώρα λειτουργεί ως ένα ιστορικό ζωντανό πλοίο-μουσείο».

-----------------------------------------------------------------

Ψάχνοντας πληροφορίες για τα LIBERTIES στο internet βρήκα σχεδόν τις ίδιες παντού, που κατά 99% είναι αντιγραφή από την Wikipedia. Στα blogs έχουν γραφτεί και ανοησίες. Νομίζω ότι το Αγγλικό κομμάτι της ανάρτησης περιγράφει σε αδρές γραμμές την ιστορία των πλοίων αυτών.

Πάντα άκουγα για αυτά τα πλοία αλλά είμαι αρκετά… νέος (όχι και τόσο πια) για να έχω συναντήσει κάποια στο παρελθόν. Στα πρώτα μου χρόνια στη θάλασσα, στα μέσα της δεκαετίας του ’70, κυκλοφορούσαν μερικά αλλά δεν είχα την τύχη να τα συναντήσω σαν εμπορικά πλοία.

Αυτά που γνωρίζω διαβάζοντας λίγα πράγματα και από αφηγήσεις παλαιών ναυτικών είναι ότι τα LIBERTIES ήταν τα πλοία των νηοπομπών στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολλά από αυτά βυθίστηκαν από τα γερμανικά υποβρύχια παρά την προστασία τους από τα πολεμικά πλοία συνοδείας. Λόγω της επικινδυνότητας αυτών των ταξιδιών στον Ατλαντικό Ωκεανό, από την Αμερική στην Ευρώπη, η κατασκευή τους είχε τη φιλοσοφία του «πλοίου ενός ταξιδιού», ενώ πολλά περισσότερα δεν έκαναν ούτε καν το παρθενικό τους ταξίδι παραμένοντας σε «ντάνες» στα αμερικάνικα ποτάμια και λιμάνια αφού, εν τω μεταξύ, ο πόλεμος είχε τελειώσει.

Την εποχή της εμπορικής τους καριέρας τα… «πλοία του ενός ταξιδιού» έζησαν και όργωσαν τους ωκεανούς για περισσότερο από 30 χρόνια, η ταχύτητά τους δεν ξεπερνούσε τους 8-9 κόμβους, η ποιότητα κατασκευής τους ήταν πάρα πολύ καλή, πράγμα που διαπίστωσα κι εγώ 70 χρόνια μετά, ο χρόνος κατασκευής τους είχε φτάσει τις 17 μέρες(!) ενώ ακούγεται ότι το ρεκόρ ήταν γύρω στις 5 μέρες!
Απίστευτός χρόνος!
Εκπληκτικά πλοία!

Είναι γεγονός ότι τα LIBERTIES αποτελούν την απαρχή της ανάπτυξης της Ελληνικής Εμπορικής Ναυτιλίας μεταπολεμικά
Οι «οδηγοί» της που την έκαναν μεγάλη, πρώτη στον κόσμο. Ίσως το μοναδικό για το οποίο μπορούμε να κοιτάμε τους υπόλοιπους αφ' υψηλού.

Οι λέξεις εδώ δίνουν τη θέση τους στην εικόνα!

Ακολουθούν οι φωτογραφίες αλλά και σχόλιά μου, όπου χρειάζεται, από την επίσκεψή μου στο S.S. John W. Brown.

Το πλοίο εξωτερικά και το κατάστρωμα

Στην προβλήτα στο Fells Point, η πλώρη του.

Η αριστερή πλευρά του και η σκάλα επιβίβασης

Το ακομοδέσιο και η γέφυρά του

Τα τρία μικρά παράθυρά της γέφυρας αλλά και η πρωτόγονη θωράκισή της. Σε εποχές πολέμου τα φώτα απαγορεύονται. Όσο πιο μικρά τα παράθυρα τόσο το καλύτερο.

Το βιβλίο επισκεπτών γράφει στις δύο τελευταίες σειρές
Date: 02-10-2011, Spruce Whited, Hours: 08:42, Portland-Maine
Date: 02-10-2011, Christos Gkiolmas, Hours: 08:45, Volos-Greece

Εγώ και ο Spruce Whited στην πρύμνη του πλοίου

Στην πλώρη,
Η μπόμπα ή ο εργάτης και οι καδένες των δύο αγκυρών.

Η καμπάνα.
Την βρήκα στο μουσείο αλλά εδώ την μετέφερα στο σημείο που ανήκει.
Στην πλώρη!

Στην πλώρη.
Η καδένα έξω απ' το όκιο, η άγκυρα στο βυθό!
Όκιο είναι η... σωλήνα απ' όπου περνάει η καδένα της άγκυρας.
Στη φωτογραφία αυτό του εξέχει από την επιφάνεια του πλοίου.

Στην πλώρη.
Όκια και Ράουλα Οδηγοί για τους κάβους.
Κάβος είναι το σχοινί, το παλαμάρι.

Hatch Cover Νο1.
Το καπάκι του κύτους Νο1 (αμπάρι) ασφαλισμένο έτοιμο τα ταξίδι. Εκείνη την εποχή το άνοιγμα-κλείσιμο των αμπαριών αλλά και γενικά η προετοιμασία άφιξης, δηλαδή της φορτω-εκφόρτωσης και αναχώρησης (ρεμέτζο-σπατσμέντο αντιστοιχα) διαρκούσε ΩΡΕΣ ολόκληρες. Σήμερα κλείνουν σε δευτερόλεπτα. Τα χρόνια παιρνούν η τεχνολογία προχωράει όλα αλλάζουν.

Γενική εικόνα της κουβέρτας (καταστρώματος). Το μεγάλο χωνί με τη σίτα είναι ανεμοδόχος. Χρησιμοποιείται για τον αερισμό του φορτίου στ' αμπάρια.

Άλμπουρα, ανεμοδόχοι, μπίγες, μαγγιόρες, μπαστέκες, ματσαπλιά, ράουλα, βίντσια, ρονάρηδες, ποδάρια, καστάνιες, ρεφόρτσα, γκάϊδες, στράλια, μαστχάουζ, κάσαρο, ναϊνάς, σαβούρα, βάρδουλα, κεφαλάρια, σκαρμοί, γρύλλοι, κλειδιά, κουραδόροι, κουπαστές, παραπέτα, ρέλια, πανιόλα, μπίντες, μπότσοι, κουβούσια, μιξοί, χαβούζες, βίρα, μάινα, αϊμπότσι, εξαρτία, πεντένι, γάσες, καντηλίτσα, σκαλωσιά, ματσακόνι, μπουλμές, βαρδιόλα, ανεμολόγιο, ρουφιάνος, ραπόρτο, εξάντας, παλινώριο, κουμπάσο, καρτίνι, διπαράλληλος, αλμανάκ, Norie's, γραδελάδα, σαμπάνι, μάπα, κοτσανέλο, γάφα...
Μη μου ζητήσετε μετάφραση, χρειάζεται κανονικό φροντιστήριο. Μέρος της ναυτικής γλώσσας!

Βίντσια. Οι κύλινδροι που μοιάζουν με ζάντες αυτοκινήτου είναι τα κεφαλάρια.

Μπαστέκα, βάση μπίγας, ρεφόρτσο...

Ανεμοδοχος και μαγγιόρα μπίγα.

Η Brownie.
Τα γουστάρουν κάτι τέτοια οι αμερικάνοι!

Ράουλο οδηγός και κεφαλάρι απαραίτητα και τα δύο για το δέσιμο του πλοίου.

Η μπίντα.
Από το binder, δηλαδή η δέστρα,

Oι σωσίες των Abbot και Costello.

Οι ταυτότητες εξηγούν πως οι αμερικάνοι δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη.


Μηχανοστάσιο

Σχόλια για το μηχανοστάσιο δεν ειναι δυνατόν να υπάρξουν από μένα εκτός από γενικότητες. Ρωτήστε φίλο σας μηχανικό ή θα μας τα εξηγήσουν αυτοί που ίσως θελήσουν να σχολιάσουν.

Εντυπωσιακή η κατάσταση του μηχανοστασίου, αρκεί και μόνο να σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για ένα πλοίο 69 ετών.

Μέσα σε αμπάρι.
Το σκαρί του πλοίου εσωτερικά σαν καινούργιο

Μέσα σε αμπάρι.
Το σκαρί του πλοίου εσωτερικά σαν καινούργιο



Μουσείο

Αναπαράσταση νηοπομπής

Αναπαράσταση νηοπομπής

Αναπαράσταση νηοπομπής

Πίνακας με Liberty εν πλώ

Πίνακας με Liberty εν πλώ

Σχέδιο νηοπομπής

Νηοπομπή

Liberty που βυθίζεται

Κόμποι, Ναυτική Τέχνη!

Ο κύριος απαξίωσε να με... χαιρετίσει!

Γερμανικό υποβρύχιο, ο μεγάλος εχθρός των Liberties!



Ναυπήγηση Liberties



Κουκέτες



Κουζίνα και αποθήκες τροφίμων


Επίλογος

Αφιερωμένο σε όλους τους απόμαχους αλλά και μάχιμους ναυτικούς.

Οι πρώτοι για να θυμούνται και οι δεύτεροι για να μαθαίνουν.

Οι υπόλοιποι ίσως για να μπορέσουν έστω και στο ελάχιστο να καταλάβουν τι σήμαινε και τι σημαίνει κυρίως «ποντοπόρο καράβι» και ναυτική ζωή.

Οι συνθήκες έχουν αλλάξει πολύ από τότε προς το καλύτερο, αλλά δεν παύει να συνεχίζει να είναι ένα πολύ σκληρό επάγγελμα για το σώμα, το μυαλό και την ψυχή!

Ο Κώστας Χατζής τραγουδάει τον υπέροχο «Στρατή» σε μουσική δική του και στίχους της προσφάτως «αναχωρήσασας» Σώτιας Τσώτου!

Και οι δυό τους όπως και ο... Στρατής  δεν υπήρξαν ποτέ ναυτικοί. Οι φαντασία τους όμως κάλπαζε, ταξίδευε όπως εκείνη ήθελε και θεωρούσαν τους ναυτικούς τυχερούς!

Είναι πράγματι έτσι;

Μμμμ! Εξαρτάται από τη γωνία που κοιτάς!

 -----------------------------------------------------------------

Tα νιάτα του έφαγε ο Στρατής
στα ναυπηγεία ολημερίς
φτιάχνει τα πιο γερά σκαριά
να παν οι άλλοι μακριά
να ταξιδέψουνε τη γη
οι τυχεροί, οι τυχεροί

T' απόβραδο στο καπηλειό
με τον Γιωργή τον παραγιό
λένε για χώρες μακρινές
που δεν τις είδανε ποτές
ζηλεύουνε τους ναυτικούς
τους τυχερούς, τους τυχερούς

Σαράντα χρόνια στη δουλειά
φτιάχνει καράβια σα πουλιά
κι αυτός καρφώθηκε εδώ,
δέντρο παλιό, δέντρο ξερό,
να καμαρώνει τους αϊτούς
τους τυχερούς, τους τυχερούς

Όταν πεθάνω, βρε Γιωργή
όταν σαλπάρω από τη γη
βάλε στη κάσα μου πανιά
βάλε της άλμπουρας, σκοινιά
πες πως ταξίδεψε κι αυτός
ο τυχερός, ο τυχερός

Chrisgio

28 σχόλια :

Ανώνυμος είπε...

Αγαπημένε μου φίλε και συνάδελφε καπετάν Χρήστο, δέξου τις πιο θερμές μου ευχαριστίες για το ξύπνημα των αναμνήσεών μου. Απόμαχος πλέον εγώ, εν ενεργεία ακόμη εσύ, θεωρώ τον εαυτόν μου ευτυχή που έπεσες στην ..."πλώρη" μου και με τροφοδοτείς με τα σπάνια αυτά ντοκουμέντα που αναρτείς τακτικά. Δεν σου κρύβω, ότι το σημερινό μου προκάλεσε ρίγη συγκίνησης τα οποία πολύ σύντομα μετετράπησαν σε δάκρυα, μια και μέ γύρισες χρόνια πολλά πίσω...μια και ο τύπος αυτός του Αμερικάνικου "Liberty" με φιλοξένεισαι μήνες και χρόνια ουκ ολίγα...Βλέπεις αυτά ήσαν τα πλοία που κυκλοφορούσαν τα χρόνια τα δικά μου. Μακάρι όμως να ήταν τόσο άριστα συντηριμένα...μια και οι Έλληνες πλοιοκτήτες δεν ενδιαφερόντουσαν για το έμψυχο υλικό τους..."παράδες" θέλανε να βγάζουν μόνο και τίποτ' άλλο. Τα τσιμέντα ταχείας πήξεως, οι μπότες μας, φτυάρια κ.λ.π. ΄σαν πάντα "Stand-by" για να κλείσουμε όπως όπως τις τρύπες και τα ρήγματα στα ασυντήρητα κουφάρια τους. Φόβος και τρόμος το πέρασμα του Ατλαντικού, ξεκινώντας από τον Βόρειο παγωμένο Ωκεανό [78όγδοο παράλληλο ] με προορισμό την Κούβα, με ταχύτητα που δεν ξεπερνούσε τα 5 μίλια την ώρα, μια και ταξιδεύαμε μονίμως με 2 ή πολλές φορές 1 καζάνι, λόγω διαρροής στα τούμπα τους.Ψυγεία "ΜΗΔΕΝ"...νεράκι δροσερό από κανατάκια Αιγίνης...πείνα κτλ...κτλ...
Κι' όμως ταξιδεύαμε κάτω από τέτοιες περιστάσεις 15μηνα ολόκληρα...αδιαμαρτύρητα, μια και οι τότε εποχές ήσαν σκληρότατες!!!
Σε συγχαίρω για την όμορφη αυτή σου αναδρομή και σε ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου!!!
Πολλά φιλιά!!!
καπ.Γιάννης Εμμ. Νομικός

Leviathan είπε...

Καταπληκτική η ανάρτηση!! πολύ καλή εβδομάδα εύχομαι!

μαχαιρης είπε...

Καπετανιε...
Με δακρυσες...!!!
Απο τους εραστες της εργασιας και συ...
Καθε κομματι μεταλλο...
Θαρρεις και εχει ψυχη...
Και...
Τι ωραια που την κουβεντιαζεις...!!!
Ευχαριστω φιλε...!!

Anestis Ketsetzidis είπε...

Καπετάνιε
εξαιρετική η όλη παρουσίαση!!!!
Καλά να είσαι.

OSTRIA είπε...

μπραβο Χρηστο!!!θαυμασια αναρτηση...καλο βραδυ!!!

explore.bees είπε...

Καπετάνιε πολύ ωραία ανάρτηση .
Είναι τόσο πλούσιο το φωτογραφικό υλικό που βλέποντας το ,,,ένιωσα σαν να ήμουν εκεί .

Να είσαι καλά
Χρήστος

μελιΣακης είπε...

Καπετάν-Χρήστο, να πιούμε κανένα καφεδάκι στην παραλία,θα έχεις πολλά να μας διηγηθείς! (θα επιστρέψω στο Βόλο σε λίγες ημέρες)

ακυβέρνητος είπε...

Πολύ όμορφες φωτογραφίες και αναλυτικότατο "ρεπορτάζ".
Με ταξίδεψες στην ιστορία...

Χρήστος Γ. είπε...

@Ανώνυμος
Καπτα Γιάννη σε λίγο καιρό θα αρχίσουν οι δημοσιεύσεις από το καράβι. Stand by λοιπόν, νέες περιπέτειες έρχονται!
Χαίρομαι που σου έφερα πίσω παλιές εικόνες!
Ξέρω ότι το χάρηκες!

10 δεξιά!
Μέση τιμόνι!
5 αριστερά!
Μέση τιμόνι!
Γραμμή!

Πορεία 090 μοίρες (Λεβάντες)!!!

Χρήστος Γ. είπε...

@Leviathan
@Ανέστης Θ.Κετσετζίδης
@explore.bees
@Πέτρος Κ.

Σας ευχαριστώ
Χαίρομαι που σας άρεσε η ανάρτηση.
Μείνετε εδώ κοντά σε λίγο καιρό έρχονται "ανταποκρίσεις" απ' ευθείας από τα πέλαγα!

Χρήστος Γ. είπε...

@μαχαιρης
Και μένα μ' εντυπωσίασε η ευαισθησία σου!!!

Χρήστος Γ. είπε...

@Μιχαηλίδης Αθανάσιος
Μόλις επιστρέψεις βάλε φωνή.

Ροδάνθη είπε...

Καπτα Χρήστο πανέμορφες φωτογραφίες,βλέποντας τις νόμιζα οτι βρισκόμουν στο καράβι με τον άντρα μου(γκαζάδικο βέβαια).Όντως το επάγγελμα του ναυτικού είναι πολύ δύσκολο και σκληρό τόσο για τον ίδιο όσο και για την οικογένειά του πίσω.Να είστε καλά και να έχετε πάντα ήρεμες θάλασσες,καλό βράδυ.

Stefanos Milesis είπε...

Καπετάνιε Καλημέρα. Σε ποιό σημείο του ορίζοντα άραγε να είσαι τώρα; Καλές θάλασσες και καλή επάνοδο.

researcher είπε...

To conquer fear is the beginning of wisdom.supporting back.

lawigan είπε...

Action is the foundational key to all success.always supporting here.

Χρήστος Γ. είπε...

@PIREORAMA STEFANOS
Για λίγο διάστημα ακόμα στην Ελλάδα σπίτι μου στο Βόλο!

Leo Kastanas είπε...

Εκπληκτική ανάρτηση Χρήστο. Με ενδιαφέρον ιστορικό και επιστημονικό νομίζω. Μήπως θάπρεπε να τη στείλεις στη σχολή εμποροπλοιάρχων; Νάσαι καλά.

Χρήστος Γ. είπε...

@Leo
Ευχαριστώ να είσαι καλά φίλε!

belguzaranne είπε...

merhaba buyuk gemı benım eşimde gemıcı

Πουρνάρι Δομοκού είπε...

Εντυπωσιακές εικόνες. Για κάποιους σαν εμένα που έχουν ζήσει σε κάμπο και δεν γνωρίζουν από καράβια είναι εικόνες άγνωστες.

PARDALO KATHIKI είπε...

πολύ καλή ανάρτηση!συνέχισε να μας ταξιδεύεις σε μέρη που δεν πρόκειται να δούμε απο κοντά....

Ahmad Halim Sholeh είπε...

wow...amazing....really amazing....

reyah είπε...

Wow! i never experience to ride in a ship.

Δημήτρης Ν.Πατσάκης είπε...

Οφείλεται μια επίσκεψη στο πλοίο-μουσείο που βρίσκεται στην προβλήτα Βασιλειάδη στον Πειραιά από όλους όσους ενδιαφέρονται να μάθουν και να γνωρίσουν το μοναδικό αυτό είδος ναυπήγησης.Στην α' επίσκεψή μου διαπίστωσα ότι,εκτός από τους χώρους ενδιαίτησης(accomodation-κομοδέσιο),ιδιαίτερης άνεσης και πρακτικότητας για την εποχή τους,φροντίδα επιφυλάχθηκε και για τους εργαζόμενους στο κατάστρωμα(κουβέρτα) με την κατασκευή ειδικών υποστέγων για την παραμονή σε δυσμενείς συνθήκες,που δεν επέτρεπαν την ομαλή φόρτωση/εκφόρτωση(για την περίπτωση αεροπορικής επίθεσης δεν νομίζω το ίδιο,μιας και δεν αντελήφθην ικανό πάχος ελάσματος(λαμαρίνας).Το σημαντικότερο συναίσθημα,κατ'εμέ,είναι η συγκίνηση και το "σφίξιμο" που νοιώθω κάθε φορά που ανεβαίνω στο σκάφος, βιώνοντας την ιστορία της Ρωμέικης ναυτοσύνης. Διευκρινίζω πως δεν είμαι ναυτικός,αν και νησιώτικης καταγωγής(Σύμη),παρόλα αυτά λατρεύω ό,τι δήποτε είναι επάνω στο νερό και εφάπτεται σε αυτό.

Χρήστος Γ. είπε...

@Δημήτρης Ν.Πατσάκης
Κάποτε θα γίνει κι αυτό, θα πάω!
Μόνο που αυτό στην Αμερική εκτός από μουσείο είναι και αξιόπλοο, το άλλο στο Πειραία απλά μουσείο.
Στο John W. Brown ζεις στο παρελθόν μιλάμε για "ζωντανό" πλοίο. Ταξιδεύει ακόμα χωρίς πρόβλημα στον ωκεανό.

Ανώνυμος είπε...

καταπληκτικό....
πρέπει όλοι μας κάποια στιγμή νά περάσουμε από τήν ακτή Βασιλειάδη, νά δούμε τό 'δικό μας' LIBERTY.
Θά φανούμε όμως άξιοι νά τό διατηρήσουμε ή θά έχει τή τύχη τού 'Χριστίνα' καί τού 'Ευγένειος Ευγενείδης';

Unknown είπε...

καποιος ειπε για κουβα εζησα ενα χρονο εκει φοβερη εμπειρια