Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

Κηπουρική κεφάλαιο Νο3


Πρόοδος…

Ο βασιλικός δείχνει να ανθίσταται στο περιβάλλον που ζει!
Και όχι μόνο ανθίσταται αλλά και πολλαπλασιάζεται!
Η αγάπη, η φροντίδα, το μεράκι ισοσκελίζουν τα κατά της θαλασσινής ζωής, της αλμύρας!


… αλλά και σκέψη!

Ο αστερίας, αποξηραμένος και κουτσουρεμένος πια, δεν άντεξε ποτέ έξω από το νερό!
Τι κι αν βλέπεις την ευτυχία, τι κι αν ξέρεις ότι σ’ αγαπούν.
Ακόμα και δίπλα σου να είναι αν δεν σ' αγγίζουν, δεν τα νοιώθεις, σου είναι άχρηστά.
Το να ζεις απλώς στο φυσικό σου περιβάλλον μάλλον δεν φτάνει.
Τα θέλεις πάνω σου, μέσα σου, να σε γεμίζουν το σώμα και τη ψυχή.

Ο βασιλικός έχει τον Αντώνη!
Ο αστερίας δεν είχε ποτέ κανένα!

Συνεχιζεται...

Chrisgio

Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

Λίγο μετά τη δύση του ήλιου, η Αφροδίτη πάει για ύπνο


Συνεχίζεται...

Chrisgio

Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Εικόνες από τον Ινδικό Νο3


Συνεχίζεται...

Chrisgio




Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

Εικόνες από τον Ινδικό Νο2


Συνεχίζεται...

Chrisgio

Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013

Εικόνες από τον Ινδικό No1


Συνεχίζεται...

Chrisgio

Δευτέρα 19 Αυγούστου 2013

Νοτιοδυτικό ταξίδι στον Ινδικό Ωκεανό - Από τη Singapore στη South Africa

One Fathom Bank
Η βορειοδυτική πορεία με μικρές αλλαγές συνεχίστηκε μέχρι τα ξημερώματα της 21ης Μαΐου. Εκεί γύρω στις 3 το πρωί το φανάρι One Fathom Bank μας «έκλεισε το μάτι». Το πέρασμα του στενού της Σιγκαπούρης είχε τελειώσει, μαζί και το ξενύχτι. Κάποια στιγμή έπρεπε να πάω κι εγώ για ύπνο. Πλέαμε σαν σε λίμνη το Malacca Strait για ακόμα μια φορά.
Malacca Strait
Bόρεια Σουμάτρα και P. Rondo Island
Πορεία 311 μοίρες. Στόχος μας το βορειοδυτικό άκρο της Σουμάτρας. Την ίδια μέρα το βράδυ στις 21:30 πορεία 288 μοίρες και το μεσημέρι της επόμενης μέρας ο βράχος P. Rondo Island στα αριστερά μας.
Στον Ινδικό Ωκεανο
Μπροστά μας ο Ινδικός Ωκεανός μεγάλη στροφή και νοτιοδυτική πορεία προς 226 μοίρες. Νέος στόχος το Cape Agulhas της Νοτίου Αφρικής. Αν όλα πάνε καλά σε καμιά 20ριά μέρες, κατά της 10 Ιουνίου, θα το συναντήσουμε.
Ο καιρός πολύ καλός αλλά ο χειμώνας του νοτίου ημισφαιρίου παραμόνευε. Λίγο πριν την Νότιο Αφρική και μέχρι τα παράλια της Λατινικής Αμερικής δεν θα περνούσαμε καλά, το είχαμε σίγουρο!
Γεωγραφικό πλάτος ΜΗΔΕΝ. Το πέρασμα από το Βόρειο στο Νότιο Ημισφαίριο
Στις 24 Μαΐου, λίγο πριν το μεσημέρι, κόψαμε τον Ισημερινό, αλλάξαμε ημισφαίριο, περάσαμε στο νότιο. Στις 27, πάλι το μεσημέρι, σε στίγμα Γεωγραφικό πλάτος 10-00 νότιο και Γεωγραφικό μήκος 078-00 ανατολικό αλλάξαμε πορεία προς 241 μοίρες και στις 30 του μηνός στις 5 το απόγευμα νέα αλλαγή πορείας προς 244 μοίρες. Όλα αυτά μέσα στο χάος του Ωκεανού για λόγους καθαρά ναυτικούς. Ρεύματα, ο φόβος της πειρατείας κλπ.

Η 1η Ιουνίου κατά τις 2 τα χαράματα μας βρήκε 40 μίλια ανοιχτά του Mauritius (Άγιος Μαυρίκιος) και στις 12 το μεσημέρι σε ίδια απόσταση από το άλλο νησί, το Reunion.
Mauritius, Reunion, Μαδαγασκάρη, Νότιος Αφρική
Στις 2 του μηνός μετά τα μεσάνυχτα άρχισε να μας «απασχολεί» το τεραστίων διαστάσεων νησί της Μαδαγασκάρης στο πιο κοντινό σημείο της οποίας περίπου στα 50 μίλια βρεθήκαμε την άλλη μέρα το μεσημέρι και σιγά-σιγά έμεινε κι αυτή πίσω μας.

*******

 Τα ταξίδια στη θάλασσα γίνονται σε πολύ αργές ταχύτητες. Κάθε στιγμή την εμπεδώνεις στον υπερθετικό βαθμό. Είτε πρόκειται για καλό είτε για κακό. Ο κακός καιρός σου βασανίζει το σώμα, ο καλός το μυαλό. Κάθε μέρα βλέπεις και μία διαφορετική ανατολή του ήλιου ή του φεγγαριού, ένα διαφορετικό ηλιοβασίλεμα. Το χρώμα του πορτοκαλιού και το κάτασπρο ή ασημί της σελήνης εναλλάσσονται σε όλες τις δυνατές αποχρώσεις. Όσο όμορφα κι αν είναι μετά από κάμποσο καιρό-χρόνια παύουν να σε αγγίζουν.
Στις αρχές μπορεί κάποιος, σε στιγμές μοναξιάς και αναμνήσεων, να παραδεχτεί ότι είχε ακόμα και συνομιλία μαζί τους, ότι είχε βρει στοργή και στήριξη από τους δύο μοναχικούς ουράνιους φίλους! Ως πότε όμως; Πόσο μπορεί να κρατηθεί ζωντανό ένα παραμύθι; Η σκληρή πραγματικότητα της απουσίας αυτών που αγαπάς πάντα νικάει την κρυφή ανεκπλήρωτη επιθυμία.

 *******

Στις 6 του μηνός το μεσημέρι σε στίγμα Γεωγραφικό πλάτος 31-30 νότιο και Γεωγραφικό μήκος 034-00 ανατολικό διόρθωση πορείας προς 244 μοίρες.
Είχαμε πλησιάσει πια την Νότιο Αφρική με τον καιρό πλέον κακό. Ο Χειμώνας του Νότου. Μας περιμένουν άσχημες μέρες. Το East London το αφήσαμε πίσω μας δεξιά στα 30 μίλια απόσταση την άλλη μέρα το απόγευμα κατά τις 5.

Στις 8 Ιουνίου στις 3 τα ξημερώματα το Port Elizabeth έγινε κι αυτό ένας στόχος που ξεπεράστηκε και στις 04:30 πορεία 261 μοίρες.
Στις 9 στις 2 και μισή το απόγευμα ήμασταν δίπλα στο Cape Agulhas το νοτιότερο σημείο της Αφρικανικής Ηπείρου. Κάθε φορά που περνάω από δω το επαναλαμβάνω, δεν είναι το ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος το νοτιότερο σημείο.

Στην πυξίδα βάλαμε την τελική μας πορεία προς Αργεντινή και τον Rio de la Plata, 270 μοίρες. Στόχος, στις εκβολές του μεγάλου ποταμού, ο πλοηγικός σταθμός-φαρόπλοιο Recalada κοντά στο Montevideo την πρωτεύουσα της Ουρουγουάης.
Πρώτος προορισμός το San Lorenzo του Rio Parana. Ο Rio de la Plata μετά το Buenos Aires αλλάζει όνομα!
Εκεί θα φορτώσουμε τα 2/3 της χωρητικότητας του πλοίου με ζωοτροφές (Soya Beans Meal) και βγαίνοντας από το ποτάμι θα στρίψουμε νότια και θα φορτώσουμε το υπόλοιπο 1/3 με καλαμπόκι στο λιμάνι Necochea.

Συνεχίζεται…

Chrisgio

Πέμπτη 15 Αυγούστου 2013

Κηπουρική κεφάλαιο Νο2


Μμμμμ!
Κάτι πάει να γίνει!

 
Ο Καλύμνιος (ο Αντώνης) έχει το τρόπο του!

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Κυριακή 11 Αυγούστου 2013

Σιγκαπούρη Καλή Αντάμωση


Το πρωί της 20ης Μαΐου όλα είχαν τελειώσει. Έτοιμοι για αναχώρηση.
Ο πιλότος ανέβηκε στις 08:55. Νεαρός Κινέζος όπως το 90% των Σιγκαπουριάνων. Βέβαια οι Κινέζοι σε λίγα χρόνια θα έχουν ρουφήξει όλη την υφήλιο η μικρή γειτόνισσα θα τους ξέφευγε; Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία των επόμενων χρόνων, δεκαετιών. Ευδιάθετος, ευγενής και με όρεξη για κουβέντα.
Με ρώτησε τι γίνεται στην ψωροκώσταινα και κούνησα το κεφάλι μου. Το κούνησε κι αυτός και ο ένας κατάλαβε τον άλλον!

Αρχίσαμε το βίρα της άγκυρας ενώ η κουβέντα συνεχιζόταν.
Αφού κλείσαμε με ταχύτητα του φωτός το θέμα «Ελλάδα» άρχισα να τον ρωτάω για την Σιγκαπούρη.
-Εξακολουθεί να είναι πλούσια όμορφη και μαγική όπως πάντα; Τον ρώτησα.
-Εξαρτάται και από ποια οπτική γωνία θέλεις να τη δεις! Απάντησε.
-Τη μια και μοναδική φορά που ήρθα με καράβι στο λιμάνι της για εκφόρτωση αλλά και δύο-τρεις φορές που με ταχύτητα αστραπής ξεμπαρκάρισα από δω, έχω τις καλύτερες εντυπώσεις. Καθαρή, τακτοποιημένη, λαμπερή, έμοιαζε να μην της λείπει τίποτα, πλούσια. Δεν μπορεί να απέχει πολύ αυτό που είδα από την πραγματικότητα.
-Δεν έχεις πολύ άδικο, αλλά άλλο από μέσα κι άλλο απ’ έξω. Ζω σε μια μικρή και ωραία χώρα που όμως είναι υπερβολικά ακριβή. Μπορεί να ακούγεται εντυπωσιακός ένας μισθός της τάξεως των 5–6.000 δολαρίων σε έναν ξένο αλλά για μας δεν είναι όταν τον βάλεις απέναντι στις επικρατούσες τιμές. Η χώρα έχει πρόβλημα χώρου, το νησί είναι πολύ μικρό. Σε μια χώρα ανεπτυγμένη ακόμα και τα αγαθά που όλοι ονειρευόμαστε όταν γίνουν υπερβολικά πολλά μετατρέπονται σε εφιάλτη. Εδώ κοντεύουμε να γίνουμε εφιάλτης ο ένας για τον άλλον, πήξαμε από κόσμο, ενώ τα πάντα είναι εν αφθονία. Τα αυτοκίνητα πχ πάρα πολλά. Με νόμο δεν μπορείς πια να έχεις πάνω από ένα στην κατοχή σου και όταν σκεφτείς να αγοράσεις τότε βλέπεις ότι η τιμή του είναι «εξωφρενικά ασύλληπτη».
-Πόσο εξωφρενικά ασύλληπτη τέλος πάντων μπορεί να είναι η τιμή ενός αυτοκινήτου, ρώτησα σκεφτόμενος τις τιμές στην Ελλάδα. Το VW Golf, το αυτοκίνητό μου για παράδειγμα, έχει 20.000 ευρώ, του είπα. Πόσο πιο ακριβό μπορεί να είναι εδώ στη Σιγκαπούρη.
-Και δεν είναι μόνο ακριβό, αλλά ο νόμος συνεχίζει και λέει ότι όποιο αυτοκίνητο κι αν πάρεις δεν μπορείς να το κρατήσεις πάνω από 10 χρόνια. Μετά πρέπει να το πετάξεις, να αγοράσεις άλλο καινούργιο.
-Μόνο που δεν μου λες την τιμή, του θύμισα.
-Δεν θα το πιστέψεις!
-Πες μου και θα σε πιστέψω.
-Έχω ένα Skoda Octavia και το αγόρασα πριν 2 χρόνια 100.000 δολάρια!
Με είχε προειδοποιήσει ότι δεν θα τον πίστευα! Του ζήτησα να το επαναλάβει! Το επανέλαβε! Δεν είχα ακούσει λάθος! Ο ανθυποπλοίαρχος δίπλα μου κοιτούσε κι αυτός σαστισμένος!
-Δηλαδή το Golf πόσο έχει; Σε ξαναρωτάω!
Άνοιξε το iPad του κι άρχισε να ψάχνει στο διαδίκτυο. Βρήκε αυτό που έψαχνε και μου έδωσε να δω. Είδα τη φωτογραφία του νέου Golf και δίπλα την τιμή του. 124.000 δολάρια, αν θυμάμαι καλά!
-Και γιατί όλα αυτά;
-Είναι η πολιτική της κυβέρνησης να πολεμήσει την εικόνα της λαμαρίνο-θάλασσας. 

Οι τελευταίες δύο λέξεις δικές μου αλλά αυτό εννοούσε! Ένα φαινόμενο που αντιμετωπίζουμε τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα, πρωτίστως και στον υπερθετικό βαθμό στην Αθήνα, αλλά και σε άλλες πόλεις μας, σκέφτηκα.
-Η Σιγκαπούρη είναι μικροσκοπική φτάνεται και με τα πόδια, κάνεις τη δουλειά σου και με τη συγκοινωνία. Οι περισσότεροι δεν το χρειαζόμαστε το αυτοκίνητο αλλά όλοι θέλουμε να έχουμε ένα, είπε κλείνοντας την κουβέντα μας.

Παντού ίδιοι άνθρωποι, ίδια νοοτροπία, ίδια όνειρα κι ας κρύβουν πίσω τους εφιάλτες. Το σήμερα πάντα έχει σημασία. Το δύσκολο αύριο θα το αντιμετωπίσουμε όταν εμφανιστεί. Έως τότε ας πάει να κουρεύεται!
Ένα τέρας
Κι ακόμα ένα
Για να μην νομίζει κανείς ότι λέω παραμύθια πατήστε εδώ. Όλα είναι όπως τα περιγράφω.
Για λόγους καθαριότητας στη Σιγκαπούρη απαγορεύονται οι τσίχλες.
Είναι αντιδημοκρατικό, αποτελεί καταπίεση του λαού και άλλες αηδίες θα έλεγαν κάποιοι δικοί μας «προοδευτικοί». Εγώ αυτό που έχω δει σ’ αυτή την «μίνι» χώρα είναι ότι λάμπει γενικώς!

Το βίρα τελείωσε, η άγκυρα στη θέση της, ο πιλότος μάζεψε τα πράγματά του, μου έδωσε τι τελευταίες οδηγίες, μας ευχήθηκε καλό ταξίδι και έφυγε.
Προχωρήσαμε μόνοι μας πια και λίγο αργότερα είχαμε πάρει πάλι πορεία προς δυσμάς που οδηγεί στον Ινδικό Ωκεανό.
Θαλάσσιο κομφούζιο
Ο ουρανός υπερβολικά βαρύς. Το βαθύ γκρι πλησίαζε, μαζί και η τροπική καταιγίδα. Δεν ήταν βροχή, ήταν κατακλυσμός. Ακόμα και ο Νώε θα μπορούσε να τρομάξει!
Μια αναχώρηση τελείως ξεχωριστή κι επικίνδυνη ανάμεσα σε ισάξιους αντιπάλους «γίγαντες». Και πάλι όμορφες εικόνες αλλά να τις βλέπεις μόνο σε video που το έχει τραβήξει άλλος. Καλύτερα να μην το ζεις. Μια ενδεχόμενη σύγκρουση με ένα από τα τερατώδη δεξαμενόπλοια που περνούσαν δίπλα μας θα μπορούσε να μας είχε «στείλει»...
Συνήθως δεν συμβαίνει αλλά ποτέ δεν ξέρεις!
Λίγα λεπτά αργότερα η καταιγίδα είχε πάει παραπέρα να «ενοχλήσει» άλλους. Η Σιγκαπούρη είχε χαθεί πίσω μας, η βροχή ήταν από πάνω της, την είχε κάνει μούσκεμα.
Καλή αντάμωση μικρή μου κυρία!
Στις 10:30 αφού είχαμε πάρει την μεγάλη στροφή στο φανάρι Raffles και κοιτούσαμε βορειοδυτικά κάναμε πρόσω ολοταχώς.
Το φανάρι Raffles, αριστερά
Το φανάρι Raffles
Προορισμός μας η νοτιοανατολική ακτή της Λατινικής Αμερικής.
Santos, Paranagua, Rio de Janeiro, Tubarao, Rio de la Plata, Buenos Aires, Montevideo, Nueva Palmira; Κάπου προς τα κει!
Χωρίς ναύλο, χωρίς προορισμό, χωρίς συγκεκριμένο στόχο γι’ άλλη μια φορά. Σε ένα μήνα και βάλε θα είμαστε εκεί!
Η παγκόσμια κρίση χτυπάει στο ψαχνό όπου κι όποιον βρει μπροστά της.
Ήταν η σειρά μας!
Καλό μας ταξίδι όπου κι αν βρεθούμε στο τέλος!

 
 





Συνεχίζεται…

Chrisgio

Τετάρτη 7 Αυγούστου 2013

Από τα νησιά Pulau- Pualu Anambas στη Singapore

Τα νησιά Pulau–Pulau Anambas
Έξι μέρες αργότερα τα ξημερώματα της 19ης Μαΐου συναντήσαμε τα νησιά Pulau–Pulau Anambas. Ορμητήριο πειρατών της περιοχής. Δεν έχουν σχέση με τους Σομαλούς αλλά ανεβαίνουν στα πλοία οπλισμένοι και κλέβουν. Τουλάχιστον αυτοί κλέβουν, δεν παίρνουν βαπόρι και πλήρωμα μαζί τους! Με αυξημένη προσοχή, αυξημένες βάρδιες και το φόβο ενδεχόμενης πειρατείας τα περάσαμε μέσα στη νύχτα αφήνοντάς τα στ’ αριστερά μας.
Το στενό της Σιγκαπούρης, το ανατολικό τμήμα
Πορεία 190 μοίρες.
Το πρωί η αυξημένη κίνηση πλοίων, όχι τόση πυκνή όσο τα προηγούμενα χρόνια είναι αλήθεια, σήμαινε ότι ήμασταν πια κοντά! Το στενό σαν χοάνη έφερνε κοντά όλους αυτούς που είχαν προορισμό τη Σιγκαπούρη.

Δεξιά μας η Μαλαισία και μπροστά μας η μεγάλη ράδα των «Άνεργων Γιγάντων». Κάθε φορά που περνάω από τούτα τα μέρη την βλέπω όλο και μεγαλύτερη. Η παγκόσμια κρίση δεν έχει αφήσει τίποτα όρθιο! Εκατοντάδες βαπόρια φουνταρισμένα δεξιά κι αριστερά του θαλάσσιου δρόμου που οδηγεί στο στενό της Σιγκαπούρης περιμένουν υπομονετικά την ώρα που η προπέλα τους θα γυρίσει και πάλι!
Ο χάρτης του Horsburgh
Το Horsburgh
Η Σιγκαπούρη

Λίγο μετά το μεσημέρι, στις 13:00, πορεία 229 μοίρες και στις 14:30 πιάσαμε το Horsburgh. Το φανάρι που θυμίζει στους ταξιδιώτες ναυτικούς την είσοδό τους στο στενό ερχόμενοι από την ανατολή.

Το ταξίδι είχε σχεδόν τελειώσει! Λίγο αργότερα στις 16:10 ο πιλότος είχε επιβιβαστεί και στις 16:45 είχαμε αγκυροβολήσει στο Eastern Bunkering Anchorage.
Στις 17:00 έφυγε και ο πιλότος.
Το στενό της Σιγκαπούρης
Η Σιγκαπούρη
Ταξιδι: Tianjin – Singapore
Απόσταση: 2.800 μίλια
Ταχύτητα: 12,07 κόμβοι

Χρόνος: 9 μέρες και 16 ώρες

Το ξενύχτι, οι δύσκολες ώρες του ανεφοδιασμού μολις είχαν αρχίσει!
Πετρέλαιο, λιπαντικά, τρόφιμα, εφόδια, αλλαγή πληρώματος!
Η πιλοτίνα
Επιβίβαση πλοηγού
Επιβίβαση πλοηγού
Επιβίβαση πλοηγού
Ο πιλότος
Προς το αγκυροβόλιο
Ανεφοδιασμός ή αλλιώς πετρέλευση

Συνεχίζεται…

Chrisgio