Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

Τα περιστέρια της Παρανάγκουας και ο… «μεζές» της σόγιας!


Πριν τρεις μήνες περίπου φεύγοντας από το Mobile «διευκόλυνα»... αφιλοκερδώς τους γλάρους να πραγματοποιήσουν στο πλοίο μου την... «συνέλευσή» τους!


Εδώ στην Παρανάγκουα «επέτρεψα» στα περιστέρια να χορτάσουν την πείνα τους τα οποία με χαρά δέχτηκαν να τους κάνω το... τραπέζι.


Καλή όρεξη φτερωτοί μου φίλοι.

Η σόγια είναι νόστιμη, φάτε όσο θέλετε!

Συνεχίζεται…

Chrisgio

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

Προς το λιμάνι της Paranagua...

Στις 28 του μηνός Μαΐου αφήσαμε πίσω μας τη «έξω» ράδα της Paranagua. Καιρός ήταν!
Το Container, η πιλοτίνα κι εμείς, προς την Paranagua
Ο πλοηγός μας παρέλαβε στις 8 και μισή το πρωί και γύρω στις 10 είχαμε αγκυροβολήσει στη… «μέσα» ράδα κοντά στην προβλήτα φόρτωσης.
Προς την Paranagua
Το πρόγραμμα έλεγε, 29 δίπλα για φόρτωση και 31 αναχώρηση.

Βέβαια επειδή ούτε οι Βραζιλιάνοι, όπως και οι περισσότεροι λαοί αυτού του πλανήτη δεν είναι Ιάπωνες ώστε ο λόγος τους να αποτελεί συμβόλαιο, έπεσαν έξω στον προγραμματισμό τους.
Μια βραζιλιάνικη εξωτική παραλία. Προτιμώ τις Κουκουναριές στη Σκιάθο!
Στη μια μέρα, άλλη μία! Φυσιολογικά πράγματα εδώ.
Το 29 Μαΐου έγινε 30 και το 31 έγινε 1η Ιουνίου!
Στις 30 λοιπόν το πλοίο πλαγιοδέτησε και η φόρτωση άρχισε.
Το λόγο έχουν ξανά οι φωτογραφίες.

Δεν ξέρω πόσο ενδιαφέρον μπορεί να έχουν κάθε τόσο τέτοιες φωτογραφίες, αλλά την αληθινή θαλασσινή ζωή μου περιγράφω και τίποτα παραπάνω!
Οι ομορφιές, οι εκπλήξεις, οι περιπέτειες, οι κίνδυνοι, τα ρίσκα στη ζωή έχουν ενδιαφέρον όταν ξεπηδάνε ανάμεσά στην ασχήμια, στη ρουτίνα, τη βαρεμάρα!
Ίσως το μεγάλο ταξίδι που ακολουθεί να επιφυλάσσει κάτι ενδιαφέρον!
Ο φίλος αναχωρεί ξεφόρτωτος!
Το "Alexandria" μας προσπερνά αργά αργά, πάει να αγκυροβολήσει μπροστά από μας που ήδη έχουμε φουντάρει.
Μοιάζει με σύγκρουση αλλά δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, ΕΥΤΥΧΩΣ!
Το "Alexandria" μπροστά από μας φουνταρισμένο
Στο δρόμο για το λιμάνι της Paranagua
Το λιμάνι της Paranagua
Ανάμεσα στα δύο πλοία το... parking το πλοίου μας
Το ρυμουλκό παλεύει με το... ΘΗΡΙΟ και φαίνεται να τα καταφέρνει!
Το ρυμουλκό επί το έργον. Ένα άλλο στη πρύμνη κάνει την ίδια δουλειά.
Στροφή πλοίου
Στροφή πλοίου
Στροφή πλοίου
Συγκρίσεις!
Το... παρκάρισμα!
Το... παρκάρισμα!
Το... παρκάρισμα!

Συνεχιζεται...

Chrisgio

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

Στη ράδα της Paranagua

Στη μονοτονία της ράδας...
Οι πρώτες πληροφορίες έλεγαν για φόρτωση στις 16 του μηνός.
Το φθινόπωρο όμως δεν αστειεύεται, έχει βροχές κι αυτό το φορτίο αν βραχεί θα σαπίσει. Ο Μάιος στο νότιο ημισφαίριο αντιστοιχεί με τον Νοέμβριο τον δικό μας. Τις επιπλέον καθυστερήσεις τις θεωρώ σίγουρες.
Υπάρχουν κι άλλοι...
Είναι κι αυτό μια παρηγοριά...
 Δεν είναι κι άσχημα αρκεί να μη με πιάσει πάλι το παράπονο. Αλλά ήταν και παράξενες οι μέρες εκείνες τότε, πασχαλινές, και πάντοτε τέτοιες μέρες η μοναξιά... πονάει!
Και δεν είναι λίγοι...
Όπου κι αν γυρίσεις το κέφάλι σου παντού βαπόρια...
  Οι βροχές διαδέχονται η μία την άλλη και οι καθυστερήσεις το ίδιο. Μια μέρα βροχερή, μια μέρα πίσω η φόρτωση. Η κατάσταση αυτή συνεχίζεται εδώ και μέρες κι έτσι έχουμε φτάσει στις 26 του μηνός Μαΐου και είμαστε ακόμα εδώ.
Μικρά, μεγάλα...
Φορτωμένα, ξεφόρτωτα...
Πριν δύο-τρεις μέρες σε τρία βαπόρια της… «γειτονιάς» μας, και τα τρία με Φιλιπινέζικο πλήρωμα, τους τελείωσαν τα απαραίτητα. Στο ένα το κρέας και το ρύζι, στο άλλο το ρύζι και στο τρίτο το… νερό!
Τονίζω την εθνικότητα των πληρωμάτων γιατί γνωρίζω τον τρόπο σκέψης τους. Γι’ αυτούς αυτό που μετράει είναι το σήμερα. Για το αύριο «έχει ο Θεός».
Ούτε στο νερό δεν μπορούν να κάνουν διαχείριση οι αθεόφοβοι! Τότε είναι που αρχίζουν τα προβλήματα που πολλές φορές είναι και άλυτα!
Περιμένουν τη σειρά τους...
Πλήξη, βαριεστημάρα...
Τα πράγματα βέβαια αρχίζουν σιγά-σιγά να σφίγγουν και για μας, αν και «βαστάμε» ακόμα. Την 1η Ιουνίου κλείνουμε τρεις μήνες που έγινε ο τελευταίος ανεφοδιασμός στην Νέα Ορλεάνη και κάτι λίγα στο Itaguai θεωρώντας τότε ότι στην Παρανάγκουα δεν θα υπήρχε αυτή η μεγάλη καθυστέρηση και τα απαραίτητα θα τα παίρναμε από εκεί για το μεγάλο ταξίδι, πράγμα που θα συμβεί μόλις μπούμε στο λιμάνι. Στο εξής κάθε μέρα που θα περνάει θα χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή στη διαχείριση των τροφίμων. Νερό ακόμα έχουμε!
Οι μέρες τελειώνουν...
Κι ένα καλό: Όλες αυτές τις μέρες ευτυχώς ο καιρός ήταν καλός!
Οι μέρες της ράδας όμως τελειώνουν. Στις 29 του μηνός πάμε για φόρτωση και στις 31 αναχωρούμε. Άντε να κάνω λάθος 1 μέρα στον υπολογισμό μου.
Δεν έλειψαν βέβαια και κάποιες όμορφες είκόνες!
Ένα ολοστρόγγυλος μήνας αναμονής, αποκλεισμένοι από τον άλλο κόσμο, κλείνει στην Paranagua. 

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Κυριακή 3 Ιουνίου 2012

Από το Itaguai στη Paranagua

Φύγαμε από το Itaguai τα ξημερώματα της 1ης Μαΐου.
Η έξοδος που σχεδίαζα να κάνω στην πόλη στις 30 του μηνός δεν έγινε ποτέ. Πολύ δουλειά! Οπότε μη με… «ζηλεύετε» και μοιραστείτε μαζί μου τις φωτογραφίες του λιμανιού της προηγούμενης ανάρτησης. Ότι βλέπετε είδα, δηλαδή τίποτα!

Για ψυχολογικές ανάσες και… γειώσεις, ούτε λόγος. Ποιος ξέρει πότε θα γίνει αυτό!
Έχει να πατήσει χώμα το πόδι μου από τότε που έφυγα από την Ελλάδα. Έκλεισα 2 μήνες! Αλήθεια πότε πέρασαν;

Χμμ! Πολύ παράξενα πλάσματα εμείς οι ναυτικοί. Όταν είναι ο χρόνος μπροστά μας, «αμάν πότε θα περάσει», μόλις τον αφήνουμε πίσω μας, «σαν νερό πέρασε ο άτιμος»!
Η λαχτάρα της επιστροφής που πολεμάει τη μοναξιά, την απομόνωση, την εκούσια φυλακή μας! Παρακαλάμε να γεράσουμε, να πεθάνουμε! Παραξενιά ή άγρια πραγματικότητα;

Ο πιλότος κατέβηκε στις 6 παρά τέταρτο κι εμείς κατευθυνθήκαμε ξανά προς το αγκυροβόλιο του Itaguai αλλά αυτή τη φορά αρκετά πιο ανοιχτά, μακριά από τις στεριές, περίπου στα 25 μίλια. Αγκυροβολήσαμε εκεί κατά τις 10 το πρωί και άρχισε καθαρισμός των αμπαριών.

Σ’ αυτό το σημείο απολαύστε μια εικόνα από αυτές που ο Θεός μόνο στους ναυτικούς δωρίζει.
Στη Ράδα του Itaguai πλένοντας τα αμπάρια
Το επόμενο ταξίδι γνωστό εδώ και λίγες μέρες.
Θα φορτώσουμε Soya Beans από την Paranagua. Λιμάνι της Βραζιλίας κι αυτό.
Προορισμός, μάλλον η Βόρεια Κίνα, με ενδιάμεση στάση στη Σιγκαπούρη για ανεφοδιασμό. Το λιμάνι εκφόρτωσης ακόμα άγνωστο.

Μια νέα ναυτική περιπέτεια, ένα ταξίδι «γίγας», των 12.500 μιλίων (23.000 χιλιομέτρων πάνω-κάτω) και των 40 περίπου ημερών που ο ενδεχόμενος κακός καιρός, κυρίως μέχρι τη Νότια Αφρική, μπορεί να τις κάνει περισσότερες πρόκειται να ξεκινήσει σε μερικές μέρες.

Παρανάγκουα – Νότιος Ατλαντικός (χειμωνιάτικος) – Ακρωτήριο Καλής Ελπίδος (χειμωνιάτικο) – Μαδαγασκάρη – Άγιος Μαυρίκιος – Ινδικός Ωκεανός – Σουμάτρα – Malacca Strait (δεν γράφεται στα Ελληνικά) – Σιγκαπούρη – Κινέζικη Θάλασσα – Κίτρινη Θάλασσα.
Η έναρξή του θα εξαρτηθεί από την αναμονή που θα έχουμε στην Paranagua.

Μετά από κάρβουνο να φορτώσεις Soya Beans δεν εύκολο πράγμα. Ο καθαρισμός πολύ δύσκολος εκτελέστηκε με τη βοήθεια βραζιλιάνικου εξωτερικού συνεργείου. Ήταν 4 πολύ δύσκολες μέρες στην μέση του πουθενά.

«Πουθενά», «τίποτα»… δύο λέξεις που χρησιμοποιώ τακτικά. Πως όμως μπορείς να ορίσεις κάτι τέτοια σημεία πάνω στη γη; Άλλωστε τις περισσότερες φορές εκεί βρίσκομαι στο «πουθενά» και στο «τίποτα»!

Στις 4 του μηνός το πρωί είχαμε τελειώσει, κι αφού γυρίσαμε πίσω στο Itaguai για να αποβιβαστεί το συνεργείο, το μεσημέρι αναχωρήσαμε για την Paranagua.
Ηλιοβασίλεμα στη ράδα της Paranagua
Ένα μίνι ταξίδι 277 μιλίων. Φτάσαμε την άλλη μέρα το πρωί και αγκυροβολήσαμε στις 10.
Γύρω μας καμιά 50ριά βαπόρια περίμεναν κι αυτά τη σειρά τους.

Ράδες μεγάλες! (Ράδα σημαίνει αγκυροβόλιο).
O χρόνος αναμονής πολύς. Τα ίδια είχαμε στο Mobile και στο Itaguai!
Όταν οι αγορές «κρεμάνε» έτσι γίνεται.
Η κρίση αυτό τον καιρό έχει χτυπήσει παντού και τα πάντα, τη ναυτιλία θα άφηνε; Η ναυλαγορά έχει «γκρεμιστεί», το πετρέλαιο στα ύψη…!

Δεν υποφέρει μόνο η Ελλάδα! Δόξα τω θεώ να λέμε που έχουμε δουλειά!

Οι ράδες μ' αρέσουν. Τουλάχιστον δεν ταξιδεύω! Λίγο είναι αυτό;
Από το να είσαι στο πέλαγος και να παλεύεις με τα κύματα, καλύτερα στην άγκυρα.

Αρκεί να έχεις κάνει το κουμάντο σου.
Αλεύρι, λάδι, ζάχαρη, πατάτες, ρύζι για τους Φιλιπίνους, κρέας και το κυριότερο, ΝΕΡΟ! Όλα αυτά υπάρχουν. Απ’ όλα έχουμε και με σωστή διαχείριση, που ήδη άρχισε, για να μη μας προκύψουν δυσάρεστες εκπλήξεις, δεν νομίζω να έχουμε πρόβλημα.

Ας οπλιστούμε γι' ακόμα μια φορά με υπομονή κι ας περιμένουμε!

Συνεχίζεται...

Chrisgio