Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011

Η ΕΡΤ και η... GPO!

Πριν ένα μήνα με αφορμή την αναδιάρθρωση της ΕΡΤ, είχαμε την αντίδραση του Τηλέμαχου Χυτήρη ο οποίος είχε τονίσει πως «σε μια περίοδο κρίσης δεν μπορεί να κλείνει ένα δημόσιο κανάλι», ενώ στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και οι Απόστολος Κακλαμάνης, Μιλένα Αποστολάκη, Άννα Νταλάρα κλπ.
Κι ερωτώ, αν δεν κλείσουν σε περίοδο κρίσης πότε θα κλείσουν, σε εποχή ανάπτυξης, ευφορίας και πλούτου;
Δηλώσεις πολιτικών βαμπίρ ή απλά γελοίων;

Πριν λίγες μέρες δημοσιεύθηκε μία έρευνα κοινής γνώμης για τις αποφάσεις της κυβέρνησης για την Δημόσια Ραδιοφωνία-Τηλεόραση.
Η έρευνα ήταν τηλεφωνική και διενεργήθηκε από την G.P.O. για λογαριασμό της ΠΟΣΠΕΡΤ με μέγεθος πανελλαδικού δείγματος 1.000 ατόμων από τις 14 έως 16 Σεπτεμβρίου 2011

Παραθέτω μερικές από τις ερωταπαντήσεις της δημοσκόπησης που κατά τη δική μου γνώμη έχουν ενδιαφέρον.

Ερώτηση Νο2: Ποιο κανάλι επιλέγετε κυρίως για την ενημέρωσή σας;
Απάντηση Νο2: Την ΝΕΤ 26,2% και δεύτερο κανάλι το MEGA με 22,2%, ενώ στο σύνολό τους τα κρατικά κανάλια έχουν σύνολο τηλεθέασης 31,4% με την ΕΤ3 στο 3% και την ΕΤ1 στο... 2,2%.
Ποιος σοβαρός άνθρωπος πιστεύει ότι είναι έτσι όταν όλοι μας εδώ και χρόνια γνωρίζουμε ότι καλώς η κακώς, κακώς για μένα, οι έλληνες στο μεγαλύτερό τους ποσοστό διαλέγουν τα… παραθυρόφυλλα του MEGA, του ANTENNA, του ALTER και τους σκυλοκαυγάδες των Χατζηνικολάου και Πρετεντέρη αργά τη νύχτα;
Ας κρατήσουμε στο μυαλό μας τα ποσοστά τηλεθέασης της ΕΤ1 στην συγκεκριμένη απάντηση.

Ερώτηση Νο3: Ποιο κανάλι επιλέγετε κυρίως για την ψυχαγωγία σας;
Απάντηση Νο3: Το 20,1% απάντησε ότι επιλέγει το MEGA ακολουθούμενο από το STAR με 18,7%, τον ANTENNA με 10,0%, την ΝΕΤ με 7,4%, την ΕΤ3 με 4,2% και την ΕΤ1 με 1,9%.
Πολύ σωστό. Εδώ ο ελληνάρας απάντησε αυθόρμητα και με ενθουσιασμό. Βλέπετε μπέρδεψε την ψυχαγωγία με τη διασκέδαση για την οποία ούτε τα προσχήματα δεν άντεξε να κρατήσει. Η Ελλάδα διασκεδάζει με το καρκατσουλιό! Ας κρατήσουμε ξανά στο μυαλό μας τα ποσοστά τηλεθέασης της ΕΤ1 στην συγκεκριμένη απάντηση.

Ερώτηση Νο4: Πιστεύετε ότι στο πρόγραμμα της δημόσιας τηλεόρασης πρέπει να περιλαμβάνονται μη εμπορικές εκπομπές που δεν μεταδίδονται από ιδιωτικά κανάλια όπως εκπομπές πολιτισμού, ντοκιμαντέρ κ.α.;
Απάντηση Νο4: Το 92,8% δήλωσαν ναι και μάλλον ναι.
Μοιάζει με τίμια η απάντηση. Πράγματι μέσα στο σκουπιδαριό που μας έχει φτάσει ως το λαιμό, είναι αναγκαίο να υπάρχουν και κανάλια που να προβάλλουν τον πολιτισμό.

Ερώτηση Νο5: Έχετε παρακολουθήσει εκπομπές πολιτισμού, τέχνης, ιστορικά ντοκιμαντέρ στη δημόσια τηλεόραση;
Απάντηση Νο5: Το 86,7% δήλωσαν ναι και μάλλον ναι.
Ψεύτες Έλληνες! Πως είναι δυνατόν την στιγμή που παρακολουθείτε το STAR την ίδια ώρα να παρακολουθείτε και προγράμματα πολιτισμού; Τα ποσοστά της ΕΤ1 δεν ξεπερνούν σχεδόν ποτέ το 2%. Απαντήστε τίμια ρε. Πείτε ότι το όνειρο σας είναι να αποκτήσετε μια πρόσκληση για το GREK IDOL. Ότι παρακολουθείτε με ανοιχτό το στόμα τι μαλακία θα πει ο κάθε καθυστερημένος που κλείνεται για 3 μήνες στο BIG BROTHER.

Ερώτηση Νο7: Πιστεύετε ότι η ΕΡΤ έχει φέτος πλεόνασμα ή έλλειμμα;
Απάντηση Νο7: Το 17,4 % πιστεύουν ότι θα έχει πλεόνασμα ενώ το 51,5% έλλειμμα!
Φαντάζομαι, πιστεύετε ότι κάτι πρέπει να γίνει κάτι να σταματήσει αυτή η αιμορραγία.

Ερώτηση Νο8: Πιστεύετε ότι η ΕΡΤ επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό;
Απάντηση Νο8: Το 73,3% δήλωσαν ναι και μάλλον ναι.
Και τι πρέπει να γίνει; Να συνεχίσει να τον επιβαρύνει;

Ερώτηση 9: Πως κρίνετε την απόφαση της κυβέρνησης να κλείσει την ΕΤ1 και το περιοδικό «Ραδιοτηλεόραση»;
Απάντηση 9: Το 60,2% το έκριναν αρνητικά ενώ το 36,2 θετικά.
Οι 6 στους 10 Έλληνες δεν εγκρίνουν την απόφαση. Αυτό κι αν είναι τρέλα! Πως είναι δυνατόν το κανάλι που το βλέπει μόνο το 2%, του ελληνικού λαού, το 60% του ίδιου λαού να μην θέλει να κλείσει;
Ποιος Έλληνας σήμερα αγοράζει την «ΡΑΔΙΟΤΗΛΕΟΡΑΣΗ»; Και να θέλεις να την αγοράσεις δεν την βρίσκεις στα περίπτερα που είναι πλημυρισμένα από το «ΤΗΛΕΡΑΜΑ» το «ΖΑΠΙΝΓΚ» και όλα αυτά τα περιοδικά του LIFESTYLE  τα οποία διαβάζουμε ενώ που και που κάνουμε και ΜΑΤΙ όλοι μας.

Κάποιος θα βγει, με το δίκιο του, και θα μου πει: Τι θέλεις δηλαδή;
Είσαι της άποψης να κλείσει η ΕΤ1, να πάψουν κανάλια να προβάλλουν πολιτισμό, πραγματική ψυχαγωγία και διασκέδαση;
Φυσικά και δεν είμαι της λογικής να κλείνουν επιχειρήσεις. Αλλά τι νόημα έχει η ύπαρξη ενός καναλιού το οποίο, έτσι όπως είναι στημένο, δεν το βλέπει κανένας; Ενώ υπάρχει δικαιολογημένα η ερώτηση: Αντέχει η Ελλάδα να διατηρεί 3 κρατικά κανάλια; Κατά τη γνώμη μου όχι, όπως δεν αντέχει να έχει και 30 εφημερίδες!
Πολλοί μιλούν για «ιστορικό κανάλι» και άλλες τέτοιες φαιδρότητες που μου θυμίζουν όρους όπως «εθνικός μεταφορέας» για την Ολυμπιακή (ακούω Ολυμπιακή, σκέφτομαι να την είχαμε ακόμα στην πλάτη μας και με πιάνει σύγκρυο).

Κάποιοι θ’ αρχίσουν να μιλάνε για «εξυγίανση». Τη γνωστή συνταγή που μας έφερε στο σημερινό αδιέξοδο και χάλι. Μια προβληματική συνταγή για προβληματικές επιχειρήσεις που εδώ και 30 χρόνια αναμασάται και σερβίρεται ανά διαστήματα όταν απειλούνται «συμφέροντα» και «συντεχνίες».
Γιατί οι υπάνθρωποι που μας κυβέρνησαν μέχρι και σήμερα δεν τόλμησαν να χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι και να δώσουν μόνιμες και διαχρονικές λύσεις σε όλα αυτά τα συσσωρευμένα προβλήματα, σε όλο αυτό το χάος που μας «πήρε και σήκωσε» σαν τροπικός κυκλώνας.
Περνώντας η μπόρα των πιέσεων των συντεχνιών και των λοιπών «ενόπλων δυνάμεων της σαπίλας» να μην αλλάξει τίποτα, συνεχίζονταν ο μακάριος ύπνος, η ρεμούλα, η διαφθορά μέχρι το επόμενο καρδιακό επεισόδιο. Σήμερα όμως το καρδιακό επεισόδιο έχει γίνει οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, βαρύ εγκεφαλικό και καρκίνος σε προχωρημένο στάδιο.

Αν είχαμε κάνει ότι έπρεπε την εποχή της επίπλαστης ευφορίας και πλούτου δεν θα αποκαλούσαμε σήμερα αυτή την εποχή «ΕΠΙΠΛΑΣΤΗ».

Θα ήταν εδώ, και η ευφορία και ο πλούτος!

Chrisgio

Ο Γερμανός και ο Ελληνάρας...

Γερμανός: Σοβαρά; Απίστευτο! Εντυπωσιακό!
Ελληνάρας : Πω, πω κουφάθηκα ρε πούστη!

Γερμανός : Δε με απασχολεί ιδιαίτερα το συγκεκριμένο ζήτημα.
Ελληνάρας : Στ' αρχίδια μου!

Γερμανός : Δε γνωρίζει ο συνάδελφος το συγκεκριμένο πρόβλημα.
Ελληνάρας : Είναι εντελώς μαλάκας!

Γερμανός : Με συγχωρείτε κύριε.
Ελληνάρας : Εε! Εσύ ! Ναι, εσύ ρε μαλάκα!

Γερμανός : Ο προϊστάμενος δεν έμεινε ιδιαίτερα ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα.
Ελληνάρας : Είστε όλοι άχρηστοι!

Γερμανός : Λυπάμαι αλλά δε μπορώ να σε εξυπηρετήσω.
Ελληνάρας : Δε γαμιέσαι λέω γω!

Γερμανός : Μήπως θυμάσαι που τοποθέτησες τα έγγραφα που σου έδωσα;
Ελληνάρας : Τι τα έκανες τα κωλόχαρτα;

Γερμανός : Το νέο αίτημά του για αύξηση απορρίφθηκε.
Ελληνάρας : Πάλι τα αρχίδια μου πήρε!

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Αν ήσουνα τρελός

Αν ήσουνα τρελός θα’χες κρύψει του ήλιου τον δίσκο
Αν ήσουνα τρελός θα’χες κλέψει απ’ τα δένδρα τον ίσκιο
Αν ήσουνα τρελός θα μου θύμιζες λόγια που καίνε
Αν ήσουνα τρελός θα με μάθαινες πάλι πως κλαίνε

Αν ήσουνα τρελός θα΄χες σβήσει στους δρόμους τα φώτα
Αν ήσουνα τρελός θα μου χτύπαγες πάλι την πόρτα
Αν ήσουνα τρελός ένα βήμα θα μού’λεγες κάμε
Αν ήσουνα τρελός στον παράδεισο απόψε να πάμε

Μα εσύ μου πήρες τ’όνειρο
Και το ’καμες κομμάτια
Στου φεγγαριού το βλέφαρο
Στων αστεριών τα μάτια

Νίκος Γκάτσος

Είναι μύθος ότι η ελληνική δεν έγινε η επίσημη γλώσσα των ΗΠΑ για μία ψήφο

Τα όμορφα τα λόγια τα μεγάλα αρέσουν σε πολλούς από εμάς. Είναι ωραίο και ανέξοδο να φουσκώνεις από εθνική υπερηφάνεια, όταν, μάλιστα, δεν είσαι υποχρεωμένος να θυσιάσεις τίποτα. Μία από αυτές τις υποθέσεις του εύκολου κλέους (τζάμπα μάγκας, θα έλεγαν κάποιοι) είναι και o αστικός μύθος ότι δήθεν η ελληνική δεν έγινε επίσημη γλώσσα των ΗΠΑ για μία μόνο ψήφο. Κάποιοι, μάλιστα, το παραχοντραίνουν προσθέτοντας ότι αυτή η ψήφος ήταν κάποιου Εβραίου. Σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει η αφέλεια του μύθου αλλά η δυσωδία του ρατσισμού.

Στην πραγματικότητα δεν έγινε ποτέ τέτοια ψηφοφορία στην Αμερική. Τα Αγγλικά επικράτησαν με φυσικό και αυτονόητο τρόπο, αφού η πλειονότητα των πρώτων κατοίκων της Αμερικής τα μιλούσε ως μητρική γλώσσα. Πως θα ήταν, άλλωστε, δυνατόν το 49% των πολιτών να ψηφίσει ως επίσημη γλώσσα του κράτους του μία γλώσσα που δεν την ομιλεί.

Το αστείο της υπόθεσης φαίνεται ότι ο ίδιος μύθος κυκλοφορεί και για τη γερμανική, την Ισπανική τη Γαλλική, τη Λατινική και την Εβραϊκή γλώσσα (μη σπρώχνεστε, βρε παιδιά, όλοι θα βολέψετε τη ματαιοδοξία σας)

Ο μύθος απέκτησε την αληθοφάνεια που χρειάζονταν οι Έλληνες, όταν το 1970 ο Τάσκα, πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα, τον χρησιμοποίησε για να γίνει αρεστός στους αφελείς ιθαγενείς που «διοικούσε». Τα όμορφα «νέα» αρέσουν σε όλους ακόμα και όταν είναι ψεύτικα. Αφού είναι ωραία, η αλήθεια περιττεύει.

Από τα 24γράμματα

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Κάποτε ο Γιάννος Κρανιδιώτης σε ομιλία του στη Βουλή στις 16-3-1997 είχε πει:

"Τα εθνικά συμφέροντα δεν προασπίζονται με ρητορείες, ξόρκια και αφορισμούς. Δεν αρκούν τα πατριωτικά λόγια, η αυτάρεσκη περιχαράκωση και εσωστρέφεια.
Η ακινησία και η άρνηση παγιώνουν τις μη επιθυμητές για μας καταστάσεις και τα τετελεσμένα.
Η θεωρία της «διεθνούς συνωμοσίας» κατά της χώρας, η πτωχοπροδρομική αντίληψη του απομονωτισμού, η επιδίωξη της «μικράς εντίμου Ελλάδος» μας έβλαψε ιστορικά."

Πώς να δέρνετε τη γυναίκα σας!


Πέστα μεγάλε και ΑΡΓΑ - ΑΡΓΑ

να το καταλάβουμε καλά το μάθημα!

Παγκόσμια Ημέρα Ναυτιλίας: Στο επίκεντρο η πειρατεία

Την εβδομάδα 26-30 Σεπτεμβρίου γιορτάζεται φέτος η Παγκόσμια Ημέρα Ναυτιλίας.
Όταν καθιερώθηκε το 1978, γιορτάστηκε τη 17η Μαρτίου ώστε να συμπέσει με την ημερομηνία που τέθηκε σε ισχύ η Σύμβαση για το Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό το 1958.
Από το 1980 και έπειτα όμως η διεθνής ναυτιλία τιμάται κάθε χρόνο την τελευταία εβδομάδα του Σεπτεμβρίου.
Σκοπός της ημέρας είναι να τονίσει τη σημασία που έχουν η ασφάλεια στη θάλασσα, η προστασία της ναυσιπλοΐας από παράνομες πράξεις και το θαλάσσιο περιβάλλον, ενώ κάθε χρονιά φωτίζει και μια διαφορετική πτυχή της εργασίας του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού - ΙΜΟ.
Φέτος, το θέμα της Παγκόσμιας Ημέρας Ναυτιλίας είναι “Πειρατεία: Ενορχηστρώνοντας την Αντιμετώπιση”. Με την επιλογή αυτή, ο ΙΜΟ θέλει να τονίσει τις προσπάθειες που γίνονται εδώ και αρκετά χρόνια για την αντιμετώπιση της σύγχρονης πειρατείας, αλλά και να προκαλέσει παγκόσμια προσοχή στο πρόβλημα.
Το φετινό θέμα θεωρείται επίσης συμπληρωματικό του θέματος του 2010 που ήταν αφιερωμένο στους Ναυτικούς, οι οποίοι ζουν υπό την άμεση απειλή της πειρατείας.
H HELMEPA συγχαίρει τον ΙΜΟ και το Γενικό Γραμματέα του, Ε. Μητρόπουλο, για την ανακήρυξη της Πειρατείας ως θέμα της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας Ναυτιλίας, καθώς αποτελεί μια μάστιγα, που όχι μόνο κοστίζει οικονομικά, αλλά κυρίως θέτει καθημερινά σε κίνδυνο τα πληρώματα των εμπορικών πλοίων στις επίμαχες περιοχές.
Εκ μέρους των 13.500 Ελλήνων ναυτικών, των πλοίων και εταιρειών μελών της, η HELMEPA εύχεται το φαινόμενο να τύχει της δέουσας προσοχής και να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με μεγαλύτερη κρατική υποστήριξη και πρωτοβουλίες σε διάφορα επίπεδα.
Για τους εκτός ναυτιλιακού χώρου ανθρώπους, η είδηση ότι η πειρατεία αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της ναυτιλίας σήμερα, φαντάζει σίγουρα περίεργη.
Ωστόσο, η σύγχρονη πειρατεία, που δεν έχει τίποτα από τη “γοητεία” η οποία συχνά περιβάλλει τους πειρατές του παρελθόντος, είναι μια διαρκής απειλή για τα εμπορικά πλοία και τα πληρώματά τους.
Παρά την αναζωπύρωση του φαινομένου τα τελευταία χρόνια, η σύγχρονη πειρατεία δεν αποτελεί νέο πρόβλημα. Ήδη από τις αρχές του 1980, υπήρχε εκστρατεία του ΙΜΟ κατά της πειρατείας, η οποία όμως επικεντρωνόταν στις γνωστές για τις πειρατικές επιθέσεις της εποχής περιοχές, δηλαδή τα Στενά της Μάλαγας, τη Σιγκαπούρη και τη Νότια Κινεζική Θάλασσα.
Η εκστρατεία αποδείχθηκε αποτελεσματική, καθώς μέσω μιας σειράς μέτρων που υιοθετήθηκαν και εφαρμόστηκαν από τα κράτη της περιοχής, ο αριθμός πειρατικών επιθέσεων στις παραπάνω περιοχές μειώθηκε σημαντικά.
Ωστόσο, το πρόβλημα έμελλε να ξεσπάσει δριμύτερο σε άλλες περιοχές του πλανήτη και συγκεκριμένα στα ανοιχτά της Σομαλίας, τον Κόλπο του Άντεν, την Αραβική Θάλασσα και τον ευρύτερο Ινδικό Ωκεανό.
Σύμφωνα με την τελευταία Ετήσια Έκθεση του International Maritime Bureau για την πειρατεία εναντίον πλοίων, μόνο κατά τη διάρκεια του 2010, ο συνολικός αριθμός πειρατικών επιθέσεων σε πλοία έφτασε τις 445, εκ των οποίων 249 ήταν επιτυχημένες.
Ακόμα πιο τρομακτικός είναι ο αριθμός των 4.185 ναυτικών που έπεσαν θύματα ένοπλης επίθεσης από πειρατές και των 1.090 ναυτικών που υπήρξαν όμηροι πειρατών την ίδια χρονιά. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, 488 ναυτικοί αναφέρθηκε ότι υπέστησαν σημαντική ψυχολογική ή σωματική κακομεταχείριση.
Αλλά και τα έως τώρα στοιχεία για την πειρατική δραστηριότητα το 2011 δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας για βελτίωση των στατιστικών της φετινής χρονιάς. Σύμφωνα με το International Maritime Bureau, ως τη 16η Σεπτεμβρίου, η παγκόσμια ναυτιλία είχε ήδη γίνει στόχος πειρατών 335 φορές. Μόνο στα ανοιχτά της Σομαλίας, αναφέρθηκαν 188 περιστατικά και ο αριθμός των ομήρων έφτασε τους 400.
Πέρα από την ανθρώπινη - και πιο σημαντική - διάσταση του προβλήματος, η σύγχρονη πειρατεία αποτελεί σοβαρό πλήγμα για τη διεθνή οικονομία. Υπολογίζεται ότι η ετήσια ζημία αντιστοιχεί σε 7-12 δισεκατομμύρια δολάρια, που οφείλεται τόσο στα λύτρα που καταβάλουν οι ναυτιλιακές εταιρείες για την απελευθέρωση πλοίων και πληρωμάτων, όσο και στα μέτρα που αναγκάζονται να λαμβάνουν, συμπεριλαμβανομένων και των εναλλακτικών πιο χρονοβόρων πλόων για να αποφύγουν τις επικίνδυνες περιοχές.
Προβάλλοντας στην Παγκόσμια Ημέρα Ναυτιλίας το φλέγον θέμα της πειρατείας, ο ΙΜΟ στοχεύει όχι μόνο να εντείνει τις δικές του προσπάθειες για την αντιμετώπιση των προκλήσεων της σύγχρονης πειρατείας, αλλά και να ενθαρρύνει μια πιο ευρεία και οργανωμένη αντίδραση για την εξάλειψη της πηγής του προβλήματος. Έτσι, από την αρχή της χρονιάς ο ΙΜΟ έχει θέσει τους ακόλουθους στόχους:
- Να αυξήσει την πίεση σε πολιτικό επίπεδο ώστε να εξασφαλιστεί η άμεση απελευθέρωση όλων των ναυτικών που κρατούνται όμηροι από πειρατές,
- Να αναθεωρήσει και βελτιώσει τις οδηγίες που έχει εκδώσει για τη ναυτιλιακή βιομηχανία και να προωθήσει την πλήρη εφαρμογή όλων των προτεινόμενων προληπτικών και αμυντικών μέτρων,
- Να ενθαρρύνει μεγαλύτερη υποστήριξη από πολεμικούς ναυτικούς στόλους,
- Να προωθήσει το συντονισμό των ενεργειών κατά της πειρατείας και τη συνεργασία σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, όπως και σε επίπεδο οργανισμών,
- Να βοηθήσει στην ανάπτυξη των δυνατοτήτων των χωρών που βρίσκονται σε περιοχές στις οποίες ανθίζει η πειρατεία, να ανακαλύπτουν, συλλαμβάνουν και οδηγούν ενώπιον της δικαιοσύνης όσους διαπράττουν πειρατικές ενέργειες εναντίον πλοίων, και
- Να παρέχει φροντίδα σε όσους ναυτικούς υπήρξαν θύματα πειρατικών επιθέσεων και τις οικογένειές τους.

Από το TheSeaNation

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

To απεχθές χρέος και άλλα λόγια να αγαπιόμαστε

Είναι τουλάχιστον αστεία η προσπάθεια αριστερών και δεξιών να εμφανίσουν με κάθε τρόπο το ελληνικό δημόσιο χρέος ως παράνομο και απεχθές. Πέρα από το γεγονός ότι ποτέ στα διεθνή δικαστήρια δεν έχει χρησιμοποιηθεί αυτός ο όρος, δηλαδή το «odious debt», δεν μπορεί κανείς σοβαρός άνθρωπος να ισχυριστεί ότι το ελληνικό χρέος που ανέλαβαν νόμιμες και ισχυρές ελληνικές κυβερνήσεις, εν καιρώ ειρήνης, είναι παράνομο. Ποιο διεθνές δικαστήριο και ποιος μηχανισμός που ελέγχει τη Διεθνή Έννομη τάξη θα δεχτεί ότι οι παρανομίες, οι μίζες, οι σπατάλες, ο εκμαυλισμός του πλήθους και ότι άλλο διέπραξαν οι ελληνικές κυβερνήσεις υπό την ανοχή ή και την προτροπή των ψηφοφόρων τους είναι αιτίες για να μην πληρώσουμε όσους έχουν αγοράσει ελληνικό χρέος.

Να βρούμε τους ενόχους, να τους δικάσουμε, να δημεύσουμε τις περιουσίες τους, να τους βάλλουμε φυλακή, αλλά τι χρωστάνε οι σιδηροδρομικοί της Γαλλίας ή οι δάσκαλοι της Ολλανδίας που κατέχουν ελληνικά ομόλογα, να φάνε τόσο σκληρό δάγκωμα; Να διαπραγματευτούμε τα επιτόκια και τους χρόνους αποπληρωμής, να κουρέψουμε μέρος των χρεών κατόπιν συμφωνίας με τους δανειστές μας, να κάνουμε τη λεγόμενη αναδιάρθρωση, αλλά να μην κάνουμε και ότι δεν ξέραμε. Και η δικαιολογία που προβάλλεται ότι οι δανειστές είναι στυγνοί κερδοσκόποι, είναι τελείως άκυρη. Λες και υπάρχουν δανειστές που δεν προσβλέπουν στο κέρδος, λες και δεν ξέραμε ποιοι αγόραζαν τα ομολόγα. Για να μην αναφερθώ καθόλου στο τι θα συμβεί την επόμενη της στάσης πληρωμών.

Προφανώς όλοι αυτοί οι «φίλοι» του λαού που ισχυρίζονται αυτά, κάνουν ότι έχουν ξεχάσει ότι όλες οι μεταπολιτευτικές ελληνικές κυβερνήσεις είναι λαοπρόβλητες. Σχεδόν όλες, μονοκομματικές, ισχυρότατες, εκλεγμένες με νόμιμες εκλογές και καθαρές πλειοψηφίες υλοποιούσαν ακριβώς το φανερό ή ανομολόγητο πρόγραμμά τους, που περιορίζονταν σε ένα βασικό αίτημα - στόχο, που ήταν και αίτημα ενός ολόκληρου έθνους.

Να δανειστούν και μετά να μοιράσουν το χρήμα προς ικανοποίηση των ψηφοφόρων τους.

Ποιοι σχεδιασμοί και ποια έργα υποδομής, ποιοι εκσυγχρονισμοί και ποιες μεταρρυθμίσεις, ποιες επενδύσεις στην παιδεία και στις νέες τεχνολογίες, ποια προστασία του φυσικού πλούτου. Χρήμα δανεικό, άμεσο ή έμμεσο, ζεστό ή πλαστικό προς κατανάλωση, ή έξοδο σε ασφαλέστερες ξένες τράπεζες, για να αυγατίσει και να καταναλωθεί αργότερα.

Φυσικά, δεν ήταν δυνατόν να πάρουν όλοι, ούτε να πάρουν όλοι τα ίδια. Σε μια ελεύθερη καπιταλιστική οικονομία η ισότητα των ευκαιριών είναι φενάκη, ακόμα και αν πρόκειται για πλιάτσικο.

Πρώτοι και καλύτεροι οι προσοδούχοι του δημοσίου, η λεγόμενη κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, οι μεταπράτες, οι κουμπάροι. Χιλιάδες σελίδες έχουν γραφτεί για τα χιλιάδες μικρά και μεγάλα σκάνδαλα στις οικονομικές συναλλαγές των υπηρεσιών του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Για το πολιτικό χρήμα. Για τα όργια των επιδοτήσεων των τραπεζών, τις υπερτιμολογήσεις των δημοσίων έργων, τις παρανομίες στις τροφοδοσίες των δημόσιων οργανισμών και των δήμων και βέβαια τις φοροαπαλλαγές νόμιμες και παράνομες.
Αυτοί είναι αλήθεια πήραν μεγάλο μέρος του χρέους, ίσως το μεγαλύτερο. Δεν επένδυσαν όμως σοβαρά μέσα στη χώρα και δεν αύξησαν την παραγωγικότητα.
Όλα αυτά ήταν γνωστά στους κατοίκους αυτής της μικρής χώρας. Δεν φαίνεται όμως να τους ενοχλούσαν. Τα σκάνδαλα ξέσπαγαν το ένα πίσω από το άλλο με ήρωες τα στελέχη των δύο μεγάλων κομμάτων, αλλά οι ψηφοφόροι τους έδιναν την εξουσία απλόχερα, προφανώς για να συνεχίσουν να τροφοδοτούν με χρήμα το party. Ήξεραν ότι δεν θα μοιράσουν στον καθένα τους εκατομμύρια, αλλά προσδοκούσαν σε αυτό που τους αναλογούσε. Και αυτό ήταν πάντοτε και με κάθε τρόπο, χρήμα.

Πίεζαν όπως μπορούσαν, με ότι όπλο είχαν στα χέρια τους. Ως μέλη κομμάτων τον κομματάρχη, ως δήμοι και κοινότητες τον περιφερειάρχη, ως συνδικαλιστικά όργανα τον υπουργό, ως τοπικοί σύλλογοι, ως ενορίτες, ως οπαδοί, ως γονείς, ως πολίτες. Όσοι είχαν περισσότερη δύναμη και φωνή λόγω θέσης ή επαγγέλματος πίεζαν πιο δυνατά, εκβίαζαν και κέρδιζαν περισσότερα.

Το σύνθημα ήταν μια απλή εξίσωση. Τα παίρνουν οι μεγάλοι, ας πάρουν κάτι και οι μικροί.

Οι υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών εκβίαζαν γιατί μάζευαν τους φόρους, οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ γιατί αυτές ήταν μονοπώλια και είχαν υψηλά κέρδη. Οι δάσκαλοι πάλι έπαιρναν λιγότερα, γιατί ήταν πολλοί και η παιδεία ήταν πάντοτε χαμηλά στις προτεραιότητες αυτής της χώρας. Όσοι δεν έπαιρναν ζεστό χρήμα, έπαιρναν φοροαπαλλαγές, επαγγελματική προστασία ( κλειστά επαγγέλματα), ή λιγότερη εργασία, ώστε να μπορούν να κάνουν και δεύτερη δουλειά. Άλλοι πάλι έπαιρναν, δημόσια γη με τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων τους, χαμηλές αντικειμενικές αξίες για να πληρώνουν χαμηλότερους φόρους στις αγοραπωλησίες τους. Είχες ως επιχειρηματίας προβλήματα, μπορούσες να παίξεις άνετα με τη μαύρη εργασία, ή να συνεννοηθείς «φιλικά» με τον εφοριακό.

Κανείς δεν έφτιαξε κίνημα ζητώντας καλύτερη παιδεία, αντίθετα ζητούσε καλύτερους μισθούς για να πληρώνει τα φροντιστήρια. Κανείς δεν έφτιαξε κίνημα ζητώντας καλύτερη δημόσια περίθαλψη, αντίθετα ζητούσε περισσότερο χρήμα για να πληρώνει το φακελάκι ή τον ιδιώτη γιατρό. Κανείς δεν ζητούσε προστασία του περιβάλλοντος, αντίθετα ζητούσε το δικαίωμα να χτίζει όπου ήθελε. Ένα τραγικό παράδειγμα. Στην Κοζάνη και την Πτολεμαΐδα πεθαίνουν μαζικά από καρκίνο των πνευμόνων, λόγω της μόλυνσης που προκαλούν τα εργοστάσια της ΔΕΗ. Οι κάτοικοι ως αντάλλαγμα για τον αφανισμό τους ζητούσαν και πέτυχαν να διορίζονται στη ΔΕΗ.

Την ίδια στιγμή το πλιάτσικο που καλά κρατούσε γύρω από το κράτος και τα κόμματα δημιουργούσε μια παράλληλη κοινωνία, αυτή των πραγματικών προλετάριων. Αγορά εργασίας με φτηνούς και ανασφάλιστους εργάτες, με στρατιές νέων εξαθλιωμένων μεταναστών που υποβάθμιζαν ακόμα περισσότερο το μεροκάματο όλων. Ασφαλιστικά ταμεία υπό διάλυση, τρύπια δίχτυα κοινωνικής προστασίας. Το συνδικαλιστικό κίνημα ήταν απασχολημένο με τα επιδόματα των ΔΥ και «αγνοούσε» ότι ο ιδιωτικός τομέας μετατρεπότανε σε ζούγκλα. 18 μήνες η άδεια εγκυμοσύνης στο δημόσιο, 3 μήνες στον ιδιωτικό τομέα. Ότι σπαταλούσε η κρατική εξουσία στους ευνοημένους της, έλειπε δραματικά από τους ταπεινωμένους υπηκόους της.

Όλο αυτό το χρήμα ήταν διαθέσιμο λόγω του δανεισμού της χώρας και αυτό όλοι το ήξεραν. Κανένα κίνημα και καμιά πολιτική δύναμη, δεν είπε, ότι αυτό είναι αντίθετο όχι μόνο στους νόμους της οικονομίας, αλλά, στους νόμους της φύσης, στην αρχή διατήρησης της ενέργειας. Η ενέργεια όπως και το χρήμα είναι αδύνατο να γεννηθούν από το μηδέν. Αυτό που ο καθένας μας ξέρει για τα προσωπικά του οικονομικά, έκανε πως το αγνοούσε για τα οικονομικά του κράτους.
Το σύνθημα «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» σήμαινε σε ελεύθερη μετάφραση, ότι ο δημόσιος κορβανάς είναι απύθμενος και πάντα θα έχει για να προσφέρει στην κρίσιμη μάζα των ψηφοφόρων, η οποία εγγυάται την αναπαραγωγή του συστήματος εξουσίας.

Μια αγαστή συνεργασία κυβερνήσεων, πολιτικών κομμάτων, οικονομικών ελίτ και πόπολου με στόχο την απρόσκοπτη και μαζική κατανάλωση «σκουπιδιών» παντός είδους της παγκόσμιας παραγωγής και τίμημα την καταστροφή του περιβάλλοντος και την υποθήκευση του μέλλοντος της χώρας και των παιδιών της.

Γιατί και καλά το χρήμα ήταν φτηνό, το επιτόκιο χαμηλό και οι δανειστές ανεκτικοί, γιατί και αυτοί τη δουλειά τους έκαναν βεβαίως. Και τώρα που τα πράγματα άλλαξαν, που η οικονομική ύφεση αναδεικνύει τις πληγές του συστήματος, κάποιοι θέλουν να πάμε στα διεθνή δικαστήρια να κάνουμε τους ανήξερους, τους ανήλικους, τους κρετίνους και να την κάνουμε αβαβά. Τώρα φταίνε οι δανειστές, τα ξένα κέντρα, οι ανθέλληνες, που μας χρησιμοποιούν ως πειραματόζωα και όχι εμείς που είχαμε χάσει το μπούσουλα και το μέτρο. Φταίει το Ευρώ και το σύμφωνο ανταγωνιστικότητας, οι συνθήκες που υπογράψαμε και όχι το αυτονόητο ότι δεν μπορείς να ξοδεύεις απείρως περισσότερα από αυτά που παράγεις. Και θέλουμε να συγκρίνουμε το χρέος μας με παραγωγικούς γίγαντες, όπως η Γερμανία, όταν εμείς δεν μπορούμε να εξάγουμε ούτε το λάδι μας.

Ισχυρές πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης δεξιά και αριστερά ζητούν τώρα να απαλλαγούμε από το άχθος του μνημονίου για να συνεχίσουμε το party. Πιστεύουν ακόμη στο αεικίνητο του 1ου είδους, η μηχανή μπορεί να δουλεύει χωρίς να καταναλώνει κάποια μορφή ενέργειας. Η ίδια η κυβέρνηση πασχίζει να μην εφαρμοστούν οι έστω μικρές αλλαγές που ή ίδια αποφασίζει και ψηφίζει. Κοινωνικές ομάδες η μια πίσω από την άλλη ξεσηκώνονται διεκδικώντας τη διατήρηση των κεκτημένων τους. Παίρνουν υποσχέσεις και αποσύρονται. Όλοι ελπίζουν σε κάτι μαγικό.

Δυστυχώς μάγκες μου αυτά δεν γίνονται. Θα αναγκαστούμε να πιούμε «το πικρόν ποτήριον τούτο», θα υποστούμε τις συνέπειες του νόμου, θα πρέπει να δουλέψουμε σκληρά, να πεινάσουμε, να μαζευτούμε, να σταθούμε μπροστά στον βωμό της ανάπτυξης και να ομολογήσουμε την ήττα μας. Η ατομική ευθύνη, φράση μισητή στον Έλληνα πατριώτη, θα πρέπει επιτέλους να μπει μπροστά από την εκ του πονηρού, συλλογική ευθύνη. Οι επιχειρηματίες με τις τεράστιες κερδοφορίες, αλλά και τα τεράστια χρέη, που τώρα αναγκάζονται να περιοριστούν και να απολύσουν το προσωπικό τους θα πρέπει να μας πουν που πήγε τόσο χρήμα, τι έγινε λάθος. Γιατί έβλεπαν μόνο τα πιθανά κέρδη και όχι και τις πιθανές ζημιές;

Εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυραίοι με μηνιαίο οικογενειακό εισόδημα 2500€ βρέθηκαν με 2-3 δάνεια εκατοντάδων χιλιάδων Ευρώ και με δεκάδες χιλιάδες Ευρώ χρέη από τις 10 πιστωτικές τους κάρτες. Ζήλεψαν τον τρόπο ζωής των μεγαλοαστών, αξίωσαν το δικαίωμα στο γκαζόν και στην πισίνα και εκτόξευσαν τις αξίες της γης και των διαμερισμάτων σε παράλογα ύψη. Όλοι αυτοί οι «wanna be» τύποι που έφτασαν να δίνουν 100 Ευρώ για να φάνε δυο άνοστες μακαρονάδες στη μοδάτη ταβέρνα, θα πρέπει επιτέλους να κοιταχτούν στον καθρέφτη. Οι αγρότες αυτής της χώρας πριν κλείσουν τα σύνορα και τους δρόμους θα πρέπει να μας εξηγήσουν που πήγε ο πακτωλός των κοινοτικών επιδοτήσεων και πως εγκαταλείφθηκε η ύπαιθρος με αποτέλεσμα να εισάγουμε την πατάτα, το σιτάρι, το γάλα και τα σκόρδα μας.

Κάπως πρέπει να εξηγήσουν όλοι αυτοί, γιατί η χώρα του μέτρου, έγινε χώρα της αμετροέπειας. Γιατί πήγαμε κόντρα στο φυσικό της περιβάλλον.
Στην Ελληνική φύση όλα δηλώνουν μέτρο. Το βάθος των θαλασσών, το ύψος των βουνών, το εύρος των θερμοκρασιών και των πιέσεων του αέρα, το ύψος της χλωρίδας και το βάρος της πανίδας, όλα συνέπειες του γεωγραφικού της πλάτους, απαιτούν από τους κατοίκους της ένα ανάλογο μέτρο στη διαχείριση του περιβάλλοντος, των οικονομικών αξιών, του τρόπου ζωής τους. Οι παλιότεροι κάτοικοι του ίδιου τόπου έφτιαχναν ακόμη και τους θεούς τους στα ανθρώπινα μέτρα, η τέχνη τους ήταν ένας ύμνος στη φύση που τους περιέβαλε. Οι σύγχρονοι ανήγαγαν το γαύγισμα και τα πλαστικά σκουπίδια σε πολιτισμό. Γιατί τόση ύβρις σε μια τόσο όμορφη χώρα;
Και επειδή η απάντηση από μερικούς είναι εύκολη και είναι, «φταίει ο καπιταλισμός», θα τους θυμίσω πόσο δύσκολο και επίπονο, είναι να φτιάξεις το άλλο σύστημα, το σοσιαλιστικό.

Πως περνάει από το μυαλό της Αριστεράς, ότι αυτός ο σύγχρονος Έλληνας βυθισμένος μέσα στο πολιτιστικό τέλμα που ο ίδιος με επιμονή δημιούργησε, μπορεί να διανοηθεί και να ξεκινήσει διαδικασίες προς μια σοσιαλιστική κοινωνία;

Πόση ατομική ευθύνη χρειάζεται από τους πολίτες για να διαχειριστούν από κοινού τις τύχες τους, πόση εγκράτεια και αυταπάρνηση απαιτείται, πόση συνέπεια και λιτότητα, πόση φροντίδα προς τη φύση, πόση γνώση, πόση δουλειά. Αλλά και πόση πολιτική υπευθυνότητα και ικανότητα από τους ταγούς και πόση πίστη στη δημοκρατία και την ελευθερία απ΄ όλους, για να μην έχει ο σοσιαλισμός το τέλος των τυραννικών ολοκληρωτικών καθεστώτων που όλοι γνωρίσαμε στο πρόσφατο παρελθόν. Τελικά, είναι αδύνατο να οικοδομήσουμε οτιδήποτε στο πολιτικό επίπεδο, αν δεν αποκαταστήσουμε τη σχέση μας με το περιβάλλον που ζούμε και δεν αποδεχθούμε τα όσα αυτό ορίζει. Τα όσα βιώνουμε σήμερα στην Ελλάδα δεν είναι απλά αποτέλεσμα της σύγκρουσης του κεφαλαίου με την εργασία. Η κυρίαρχη αντίθεση είναι η σύγκρουση του Έλληνα με το μέτρο.

Του φίλου μου Leo

Για τους εκπαιδευτικούς

Στα τέλη της δεκαετίας του '90 οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των εκπαιδευτικών ζητούσαν επίδομα βιβλιοθήκης για να μπορούν οι εκπαιδευτικοί να αγοράζουν βιβλία για να αυτοεπιμορφώνονται.

Το Υπουργείο Παιδείας αρνήθηκε... το επίδομα, αλλά έδωσε κουπόνια με τα οποία θα μπορούσαν οι εκπαιδευτικοί να παίρνουν δωρεάν βιβλία από τα βιβλιοπωλεία.

Όταν, λοιπόν, το Υπουργείο πλήρωσε στα βιβλιοπωλεία τα κουπόνια διαπίστωσε πως ο μεγαλύτερος αριθμός των βιβλίων που προμηθεύτηκαν οι εκπαιδευτικοί ήταν βιβλία μαγειρικής..."

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Ο Troy Davis και ο Κοεμτζής

Ο Αμερικανός Troy Davis πριν κάποια χρόνια «λέγεται» ότι είχε σκοτώσει έναν αστυνομικό.
Τ' αποδεικτικά στοιχεία που θα δικαιολογούσαν την ενοχή του «λένε» ότι ήταν ελλιπή.
Διάφορες ανθρωπιστικές οργανώσεις προσπάθησαν μέχρι την τελευταία στιγμή να αποτρέψουν την εκτέλεση της ποινής που του είχε επιβληθεί και ήταν «ΘΑΝΑΤΟΣ».
Παρόλα αυτά τελικά δεν τα κατάφεραν και πριν 3 μέρες εκτελέστηκε με θανατηφόρο ένεση στην Atlanta της Georgia.

Το 1973 ο Νίκος Κοεμτζής σκότωσε, μαχαιρώνοντάς τους, τρεις αστυνομικούς, επάνω στην περίφημη «παραγγελιά» του αδερφού του, στο νυχτερινό κέντρο «Νεράιδα» και καταδικάσθηκε τρις εις θάνατον και οχτώ φορές ισόβια, για ανθρωποκτονίες από πρόθεση.
Μερικά χρόνια αργότερα, ώ του θαύματος, οι ποινές αυτές εξαφανίστηκαν και ο τριπλός φονιάς κυκλοφορούσε ανάμεσά μας ελεύθερος.
Δεν είμαι υπέρ της θανατικής ποινής, αλλά δεν ανέχομαι οι αποδεδειγμένα φονιάδες να κυκλοφορούν ελεύθεροι. Πράγμα που συνέβη με τον Κοεμτζή αντί να τον έχουν κλεισμένο σε μια τρύπα μέχρι τον θάνατό του.
Από τότε μέχρι σήμερα ο Κοεμτζής έγινε κινηματογραφική ταινία, γράφτηκε βιβλίο γι’ αυτόν, του έκαναν την τιμή δημοσιογράφοι να του πάρουν συνεντεύξεις κλπ. Πλήρης ηρωοποίηση του φονιά!
Όμως δεν βρέθηκε ούτε ένας τους να συναντήσει τις οικογένειες των τριών νεκρών. Ν’ ακούσει και να αποτυπώσει στο χαρτί το πόνο τους.
Ίσως γιατί ήταν «ΜΠΑΤΣΟΙ» και οι ζωές των μπάτσων φαίνεται ότι δεν έχουν ούτε αξία, ούτε ενδιαφέρον για την κοινή γνώμη.
Ο Κοεμτζής προχθές άφησε αυτόν τον μάταιο κόσμο σε ηλικία 74 ετών κι αν σκεφτούμε ότι κάποτε είχε καταδικαστεί «τρις εις θάνατον» μπορούμε να πούμε ότι έφυγε… «πλήρης ημερών».
Κείτονταν για περισσότερο από δύο ώρες πεσμένος σ’ ένα πεζοδρόμιο στο Μοναστηράκι σαν σκουπίδι, έτσι ακριβώς όπως είχε «ξαπλώσει» τα θύματά του με τις φονικές μαχαιριές.

Δεν ξέρω, αλλά πολλές φορές ο τρόπος που πεθαίνει κάποιος, δείχνει να είναι προδιαγεγραμμένος, λες κι ο Θεός δεν ξεχνάει. Το κρύο πιάτο της εκδίκησης!

Κάποιος στο Twitter έγραψε για τον θάνατό του: Ταξίδεψε στο λυτρωμό και στη συγνώμη η βασανισμένη(;) ψυχή του! Ίσως!

Chrisgio

Αντικαπνιστές: Έχουμε κι εμείς τον τρόπο μας...


... να αντιδράσουμε απέναντι σ΄αυτούς που...

... δεν μας σέβονται!!!

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

«Οίκος» η… Ελλάς

Η Ελλάδα βουλιάζει
Αυτός ο «οίκος» θέλει κατεδάφιση, κι αν δεν υψωθούν μπροστά μας εμπόδια - εγώ το θεωρώ σίγουρο - όπως «ενστάσεις», «πολεοδομίες», «ΣτΕ», ο Τσίπρας, οι οικολόγοι, ίσως την ξαναχτίσουμε απ’ την αρχή!

Όχι, δεν ελπίζω σε τόσα πολλά!

Οι παράλληλοι ατέρμονες διάλογοι, η αδυναμία ελάχιστης συνεννόησης, η «πληγή» να μην ακούμε ο ένας τον άλλον, η μη αγάπη για την πατρίδα μας, η αμορφωσιά μας, το εγώ μας, η καρέκλα μας, ο καναπές μας, η βόλεψή μας, το συμφέρον μας, δεν θα το επιτρέψουν.

Και το κυριότερο, κλείνουμε τα μάτια μας στην πραγματικότητα αφού δεν είμαστε ικανοί ούτε μεταξύ μας να συμφωνήσουμε ότι αυτή η χώρα - δηλαδή εμείς - δεν είναι μόνο ένα «απέραντο τρελοκομείο» (κατά Καραμανλήν τον Μέγαν) αλλά κι ένα «απέραντο BORDELO» της πολιτικής, της οικονομίας, του πολιτισμού, της παιδείας, της ηθικής.

Η χώρα έχει ξεχαστεί στον αυτόματο πιλότο από την εποχή της κατ’ επίφασιν ευημερίας και το πλοίο κατευθύνεται στα βράχια. Ποιος θα αναλάβει να αποφύγουμε το «απαίσιο»;
Η Ελλάδα πέφτει στα βράχια
Σε τέτοιες δύσκολες περιστάσεις χρειάζεται άξιος καπετάνιος αλλά και υπεύθυνο πλήρωμα να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και από κοινού ο καθένας από την υπεύθυνη θέση του - γιατί ΟΛΟΙ είναι υπεύθυνοι - να φέρουν το σκάφος σε ήρεμα νερά.

Όμως σ' αυτή τη χώρα δεν υπάρχει ούτε άξιος αρχηγός ούτε άξιοι πολίτες. Είμαστε όλοι μια κωλόφαρα του κερατά!

Εν τω μεταξύ το Καστελόριζο δεν βρίσκεται, απλώς, απελπιστικά μακριά από την Ιθάκη!
ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ ΚΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ!

Chrisgio

Τα δώρα των εφημερίδων στις αρχές του 1900

Σας φαίνονται υπερβολικές όλες αυτές οι προσφορές των σημερινών εφημερίδων; Θεωρείτε ότι τα dvd’s, τα ταξίδια, τα αυτοκίνητα αλλά και οι κατσαρόλες δεν έχουν σχέση με το λειτούργημα της ενημέρωσης; Νομίζετε ότι ο Τύπος έχασε, πλέον, το ρόλο του; ¨Ίσως να έχετε δίκιο, αλλά σίγουρα δεν είναι μια νέα αντίληψη προώθησης των εφημερίδων, που ήρθε να ταράξει τα, μέχρι τώρα, χρηστά (;) δημοσιογραφικά ήθη

Ο πιο λαοφιλής δημοσιογράφος της εποχής του 1900 – 1930 ήταν ο Πέτρος Γιάνναρος, εκδότης επί 30 χρόνια της «Εσπερινής», της πρώτης σε κυκλοφορία εφημερίδας. Ο κόσμος δεν του είχε πολύ εμπιστοσύνη, αλλά τον διάβαζε ανελλιπώς. Οι χιλιάδες αναγνώστες του ζητούσαν την εφημερίδα από τους εφημεριδοπώλες με την προσταγή: «δώσε μου τον ψεύτη τον Γιάνναρο». Σαγήνευε τον κόσμο με τους κτυπητούς τίτλους, τις υπερβολές και τα πολύχρωμα ολοσέλιδα. Χαρακτηριστικό της ποιότητας του ήταν το παρακάτω περιστατικό: Το 1903 είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο η υπόθεση ενός Γερμανού ναύτη, που είχε σκοτώσει έναν ομοεθνή του (έγκλημα Λορελάυ). Ο Γιάνναρος στέλνει τους καλύτερους ρεπόρτερ για να συγκεντρώσουν το υλικό. Έλα, όμως, που δεν έχει φωτογραφία του φονιά. Χωρίς να διστάσει βρήκε μια φωτογραφία ενός τυχαίου γενειοφόρου ναυτικού και ετοιμάζεται να τη δημοσιεύσει. Οι ρεπόρτερ, όμως, εναντιώνονται, γιατί ο Γερμανός φονιάς δεν είχε γένια. Τότε ο Γιάνναρος, ατάραχος, φωνάζει τον πιεστή και του ζητάει να βγάλει τα γένια με το σκαρπέλο. Την άλλη μέρα η Εσπερινή σημείωσε ρεκόρ πωλήσεων, λόγω της αποκλειστικής φωτογραφίας του «φονιά».

Οι αναγνώστες του τον λάτρευαν, γιατί εκτός από παραμύθια τους έδινε και δώρα: ραπτομηχανές, βιβλία, λαχεία του στόλου, αλλά και οικόπεδα στην Πετρούπολη (η περιοχή της Αττικής πήρε το όνομα της από το όνομα του Πέτρου Γιάνναρου). Για να αποκτήσεις ένα οικόπεδο, στην Πετρούπολη του 1934, χρειαζόσουν 30 κουπόνια της εφ. Εσπερινή και 100δρχ. μηνιαίως (μήπως νομίζατε ότι τέτοιες τεχνικές ανήκουν, αποκλειστικά, στο σύγχρονο marketing;) Μάλιστα, οι δικαιούχοι θα συμμετείχαν στην κλήρωση δυο πολυτελών κατοικιών, που θα έχτιζε η εφημερίδα. Τελικά, ο υιός του Πέτρου, ο Αλέξανδρος Γιάνναρος θα χρεοκοπήσει την οικογενειακή επιχείρηση, οι δικαιούχοι θα περάσουν τα πάνδεινα για να κατοχυρώσουν τα οικόπεδα τους. Το 1935 η εφημερίδα θα κλείσει αφήνοντας τους δημοσιογράφους απλήρωτους, ενώ ο Αλέξανδρος Γιάνναρος ηγήθηκε της φασιστικής νεολαίας του Μεταξά (τα λαμόγια πάντα έβρισκαν τον τρόπο να «τρουπώσουν»)

Από τα 24γράμματα

Αποχωρεί το Π.Ν. από τη Σομαλία

Την αποχώρηση της Ελληνικής δύναμης που μετέχει στις ναυτικές δυνάμεις που επιχειρούν στη Σομαλία κατά των πειρατικών επιθέσεων προανήγγειλε από την Πολωνία, στο περιθώριο του άτυπου Συμβουλίου των υπουργών Άμυνας της Ε.Ε. ο υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Πάνος Μπεγλίτης.
Ο κ. Μπεγλίτης επικαλέσθηκε τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα της Ελλάδος προκειμένου να εξηγήσει τους λόγους που επιβάλλουν στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας να προχωρήσει σε αναθεώρηση των μέχρι τώρα σχεδίων του.
Συγκεκριμένα ο κ. Μπεγλίτης ανέφερε ότι «το υπουργείο προετοιμάζεται σε σημαντική μείωση της εθνικής συμμετοχής στις διεθνείς αποστολές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στο Αφγανιστάν, στο Κοσσυφοπέδιο και στη Σομαλία, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που υφίσταται η χώρα».
Ωστόσο κατέστησε, σαφές ότι η Ελλάδα δεν θα αποχωρήσει ολοσχερώς και θα συνεχίσει να έχει παρουσία όσο θα υφίστανται οι διεθνείς αποστολές.

Από το TheSeaNation

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

Ο νόμος του Μέρφυ: Ο,τι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει...

«Πώς είναι δυνατόν να πηγαίνουν όλα τόσο στραβά;» Σίγουρα όλοι μας έχουμε αναρωτηθεί ουκ ολίγες φορές. Μία σοφή απάντηση δίνουν οι ξακουστοί νόμοι του Μέρφι που συνοψίζονται στην εξής φράση: «Ότι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει...».

O Έντουαρντ Μέρφι ήταν μηχανικός αεροσκαφών, με έφεση στα... λάθη, ο οποίος άρχισε να δημιουργεί αυτήν την ιδιότυπη λίστα με αφορμή σχόλιο προϊσταμένου του: «Αν υπάρχει τρόπος να πάει κάτι λάθος, τότε σίγουρα εσύ μπορείς να τον ανακαλύψεις».

Πάρτε μια γεύση:
-Αμέσως μόλις τα χέρια σας καλυφθούν με γράσο, θα έχετε φαγούρα στη μύτη ή θα πρέπει να κατουρήσετε.
-Οποιοδήποτε εργαλείο, όταν πέσει, θα κυλήσει στη λιγότερο προσιτή γωνία.
-Η πιθανότητα να σας προσέξουν είναι ευθέως ανάλογη προς την ηλιθιότητα της πράξης σας.
-Όταν διψάς, οι μικροπωλητές στα διόδια θα πουλάνε φιστίκια.
-Εάν σχηματίζετε έναν λανθασμένο αριθμό, δεν ακούτε ποτέ σήμα κατειλημμένου.
-Εάν πείτε, ως δικαιολογία, στον προϊστάμενο ότι αργήσατε στη δουλειά επειδή σας έσκασε το λάστιχο, το επόμενο πρωί σίγουρα θα σας σκάσει το λάστιχο.
-Όταν ψάχνεις απεγνωσμένα ένα αντικείμενο που έχεις χάσει και τελικά το ξαναγοράσεις, είναι σίγουρο ότι λίγες ημέρες αργότερα θα το βρεις.
-Εάν αλλάξετε λωρίδα κυκλοφορίας ή ουρά στο ταμείο, αυτή που ήσασταν πριν θα αρχίσει να κινείται γρηγορότερα.
-Όταν το σώμα βυθίζεται πλήρως στο νερό, χτυπάει το τηλέφωνο.
-Η πιθανότητα να συναντήσετε κάποιον γνωστό σας είναι μεγαλύτερη όταν βρίσκεστε μαζί με αυτόν με τον οποίο δεν θέλετε να σας δουν μαζί.
-Όταν προσπαθείτε να αποδείξετε σε κάποιον ότι μια μηχανή δεν λειτουργεί, τότε είναι η στιγμή που θα λειτουργήσει.
-Σε οποιαδήποτε αίθουσα, οι θεατές που έχουν θέσεις μακριά από τον διάδρομο φθάνουν αργοπορημένοι.
-Μόλις φτιάξετε το τσάι σας, ο προϊστάμενος θα σας ζητήσει να κάνετε κάτι που θα διαρκέσει έως ότου αυτό κρυώσει.
-Οι πιθανότητες να προσγειωθεί μια φέτα ψωμιού με σοκολάτα από την πλευρά της σοκολάτας είναι ευθέως ανάλογη προς την αξία του ρούχου επάνω στο οποίο θα πέσει.

Ένα γρήγορο ταξίδι στον κόσμο

Blue-domed Church in Santorini

Blue-domed Church in Santorini

 St Basil Cathedral in Moscow

 St Basil Cathedral in Moscow

The Statue of Liberty in New York

 The Statue of Liberty in New York

Machu Picchu in Peru

 Machu Picchu in Peru

The Taj Mahal in Agra (India)

 The Taj Mahal in Agra ( India )

The Eiffel Tower in Paris

 The Eiffel Tower in Paris

The Great Sphynx at Giza

 The Great Sphynx at Giza

The Chinese Wall in China

 The Chinese Wall in China

Uluru in the Northern Territory

 Uluru in the Northern Territory

The Little Mermaid in Copenhagen

 The Little Mermaid in Copenhagen

Windmills at Kinderdijk (Holland)

 Windmills at Kinderdijk ( Holland )

Agia Sofia in Istanbul, Turkey

 Agia Sofia Mosque in the Greek Island of Limnos

Acropolis of Athens

Acropolis of Athens

Mount Fuji in Japan

 Mount Fuji in Japan

Stonehenge in the English county of Wiltshire

 Stonehenge in the English county of Wiltshire

Big Ben in London

 Big Ben in London

Neuschwanstein in Bavaria

 Neuschwanstein in Bavaria

Mount Eden crater in New Zealand

 Mount Eden crater in New Zealand

Loch Ness in Scotland

 Loch Ness in Scotland

Easter Island in the Polynesian Triangle

 Easter Island in the Polynesian Triangle

Christo Redemptor in Rio de Janeiro

 Christo Redemptor in Rio de Janeiro

Capitol Hill in Washington DC

 Capitol Hill in Washington DC

Tower of Pisa

Tower of Pisa

Al Aqsa in Jerusalem

 Al Aqsa in Jerusalem

Niagara Falls at the border of Ontario (Canada) and New York (USA)

 Niagara Falls at the border of Ontario ( Canada ) and New York ( USA )

Angkor Wat at Cambodia

 Angkor Wat at Cambodia

The Burj in Dubai

The Burj in Dubai

Bran Castle in Romania

Bran Castle in Romania

Manneke Pis in Brussels

Manneke Pis in Brussels

Mount Everest on the border of Tibet and Nepal

Mount Everest on the border of Tibet and Nepal

Mecca in Saudi Arabia

Mecca in Saudi Arabia

Brandenburg Gate in Berlin

Brandenburg Gate in Berlin

St Peters at Vatican City

St Peters at Vatican City

Mont St Michel in France

Mont St Michel in France

Mount Rushmore in South Dakota

Mount Rushmore in South Dakota

Victoria Falls between Zambia and Zimbabwe

Victoria Falls between Zambia and Zimbabwe

The Grand Canyon in Arizona

The Grand Canyon in Arizona

Nevado Mismi in Peru (source of the Amazon River)

Nevado Mismi in Peru ( source of the Amazon River )

Auschwitz in Poland

Auschwitz in Poland

The Great Buddha of Kamakura in Tokyo

The Great Buddha of Kamakura in Tokyo

Neptune and the Palace of Versailles in France

Neptune and the Palace of Versailles in France

Cape of Good Hope in South Africa

Cape of Good Hope in South Africa

Trevi Fountain in Rome

Trevi Fountain in Rome

Petra in Jordan

Petra in Jordan

Sagrada Familia in Barcelona

Sagrada Familia in Barcelona

North Cape in Norway

North Cape in Norway

Chichen Itza in Mexico

Chichen Itza in Mexico

Inukshuk in Canada

Inukshuk in Canada

Lascaux in France

Lascaux in France

Table Mountain in South Africa

Table Mountain in South Africa