Τα νανάκια, οι νάνοι και το μέλλον...

Χθες είχα την κρυφή ελπίδα ότι κάτι καινούργιο θα γεννιόταν. Όμως τα γεγονότα με διέψευσαν. Την ώρα που τα δύο «νανάκια» απείχαν της συνάντησης, χάνοντας η αριστερά μία ιστορική ευκαιρία να επαναπροσδιορίσει τη θέση της στον πολιτικό χάρτη με σοβαρές και υπεύθυνες προτάσεις, πίστεψα ότι οι υπόλοιποι τρεις «νάνοι» θα συζητούσαν για το από ΄δω και πέρα, για το μέλλον.

Ήμουν πολύ αισιόδοξος. Φαίνεται ότι δεν έχω βάλει ακόμα μυαλό μετά από μισό αιώνα ζωής. Ακόμα πετάω στα σύννεφα. Ελπίζω! Η ελπίδα, λέει, πεθαίνει τελευταία! Ναι, αλλά αν την πολυζορίσεις πεθαίνει κι αυτή αγνοώντας την... επετηρίδα! Και σήμερα οι νάνοι την εκτέλεσαν!

Πρόεδρος και πολιτικοί αρχηγοί δήλωσαν πάνω κάτω τα εξής χιλιοειπωμένα που είναι γενική απαίτηση όλων:

• Εξέφρασαν την οδύνη τους για τα θύματα της βίας.
• Ότι η κρίση είναι βαθιά πολιτική, όχι μόνο οικονομική.
• Mηδενική ανοχή απέναντι σε οποιαδήποτε εξαίρεση πολιτικού από τους κανόνες που ισχύουν για τους πολίτες.
• Πόλεμο εναντίον της φοροδιαφυγής, για να αποκατασταθεί η κοινωνική δικαιοσύνη.
• Μετατροπή της φοροδιαφυγής σε ιδιώνυμο αδίκημα και τρόπους επιτάχυνσης απονομής δικαιοσύνης.
• Η επόμενη Βουλή να είναι αναθεωρητική ώστε να μπορέσουν να προωθηθούν οι μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία και την κοινωνία.
• Την κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας.
• Αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών.
• Μείωση της κρατικής επιχορήγησης στα κόμματα.
• Απόλυτη διαφάνεια στα οικονομικά των κομμάτων.
• Αλλαγή επί το ουσιαστικότερον του πόθεν έσχες των βουλευτών.
• Αλλαγή του εκλογικού νόμου προς την κατεύθυνση της εξαφάνισης του μαύρου πολιτικού χρήματος. Μείωση αριθμού βουλευτών.
• Ασυμβίβαστο κομματικού στελέχους και επικεφαλής δημόσιου οργανισμού και τον έλεγχο των οικονομικών των κομμάτων.
• Επαναξιολόγηση όλων των προμηθειών του ελληνικού δημοσίου συμπεριλαμβανομένων και των προμηθειών των οπλικών συστημάτων.
• Δημιουργία κυβέρνησης «αλληλεγγύης», την οποία επιβάλλουν οι ιστορικές στιγμές και που μπορεί, όπως είπε, να λάβει και τη μορφή οικουμενικής.

Τόση φασαρία για να συμφωνήσετε στα αυτονόητα; Δεν χρειαζόταν ούτε καν να τα αναφέρετε, γιατί αν δεν τα κάνετε ο κόσμος θα αρχίσει να πετάει τις πέτρες που έχει ήδη στα χέρια του και περιμένει να δει που το πάτε για ν΄αρχίσει το πετροβόλημα.

Δεν μαζευτήκατε για να αναλύσετε τι συνέβη μέχρι σήμερα. Για το μέλλον συναντηθήκατε, για την ελπίδα και το όραμα.

Η συνάντηση, λέει, έγινε σε συναινετικό κλίμα. Συναίνεση σημαίνει η μη φιλονικία; η μη αντιπαράθεση; το μη βρίσιμο; το ζορισμένο χαμόγελο; οι ψεύτικες αβρότητες; Ασφαλώς όχι!

Συναίνεση σημαίνει ότι με ανοιχτό μυαλό και χωρίς αγκυλώσεις πάω να συζητήσω για το μέλλον όχι το δικό μου και του κόμματός μου αλλά της χώρας μου! Και το κυριότερο να βρω άκρη, να συμφωνήσω!

Εξερχόμενος του προεδρικού μεγάρου, ο κ. Παπανδρέου επανέλαβε τον εαυτό του: «Πρέπει να μπει τέλος στην Ελλάδα της αδιαφάνειας, της αναξιοκρατίας και της ατιμωρησίας». Σώωωπα, αλήθεια;

Ο άλλος, ο Σαμαράς, δεν τόλμησε ούτε δηλώσεις να κάνει εξερχόμενος! Έπρεπε να πάει στη Ρηγίλλης να συσκεφτεί και να ζυγίσει τι έπρεπε να ανακοινώσει. Καημένε πρόεδρε της Πολιτικής Άνοιξης!

Ο τρίτος μίλησε ξανά για οικουμενική κυβέρνηση, κούφια λόγια! Στην ουσία τίποτα το καινούργιο. Σε τίποτα δεν συμφώνησαν.

Mόνο σ' ένα σημείο αυτοί, οι νέοι δεινόσαυροι της μεταπολίτευσης μπορούν να συμφωνήσουν. Στο ότι «διαφωνούν», «ότι είναι συνεπείς στην ασυνέπειά τους».

Μας ομιλούν για το τέλος της μεταπολίτευσης για την νέα μεταπολίτευση. Τι λέτε μωρέ; Η νέα μεταπολίτευση θα έρθει για ν' απαλλαγεί η χώρα από σας, σε στιγμή που δεν θα το πάρετε χαμπάρι. Η νέα εποχή δεν μπορεί ν' ανατείλει μ' εσάς παρόντες.

Το κακό είναι ότι όλοι εμείς, ο λαός, δεν δείχνουμε έτοιμοι για μια τόσο μεγάλη αλλαγή. Ούτε προς το παρόν υπάρχουν νέοι φωτισμένοι πολιτικοί άνδρες που να δύνανται να ηγηθούν της νέας εποχής. 

Αρχίζω να ελπίζω στο αδιέξοδο.

Στο αδιέξοδο που εκ των πραγμάτων αργά ή γρήγορα θα ψάξει να τους βρει! Οι νάνοι όμως συνεχίζουν ότι παίζουν μπάλα χωρίς αντίπαλο. Έχουν χάσει όμως τον προσανατολισμό τους και βάζουν μόνο αυτογκόλ.

Μπορεί πια κανείς να εμπιστεύεται τους νάνους;

Chrisgio