Δημοκρατική Συμμαχία - κίνημα εν όψη...

Την Κυριακή το μεσημέρι, μόλις είχα γυρίσει απ’ τη βόλτα μου με το γιό μου στην παραλία, χτύπησε το τηλέφωνο.

Δεν σηκώνω ποτέ το ακουστικό. Το μυαλό μου το έχει συνδέσει με προβλήματα όταν είμαι στο καράβι. Αστείο, αλλά έτσι αισθάνομαι καλύτερα. Έτσι αυτή τη «δουλειά» εξακολουθούν και την κάνουν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.

Όμως ήθελαν εμένα. Ήταν ένας φίλος.

- Τα 'μαθες; μου λέει.

- Τι έγινε πέθανε κανένας; του απαντώ.

- Όχι ρε! Τι είναι αυτά που λες, χτύπα ξύλο!

- Το ΔΝΤ δεν μας δίνει την τρίτη δόση;

- Όχι ρε ηρέμησε!

- Έ, τότε τι να μάθω!

- Έκανε επιτέλους την εμφάνισή της η ΔΥΣΗ!

- Η ώρα είναι 2 και μισή το μεσημέρι!

- Έ και λοιπόν;

- Αυτή την εποχή η δύση εμφανίζεται γύρω στις 5 το απόγευμα και στις 2 και μισή το μεσημέρι δεν πρόκειται να εμφανιστεί ποτέ.

- Όχι αυτή η δύση ρε, η άλλη...

- Ποια άλλη;

- Η Δ-Η-Σ-Υ! μου λέει.

- Άρχισαν να αλλάζουν και την ορθογραφία των λέξεων τώρα; Πόσο μαντάρα θα την κάνουν τη γλώσσα;

- Τι είναι αυτά που λες! ΔΗ.ΣΥ. ρε, Δη-μο-κρα-τι-κή Συμ-μα-χί-α.

- Τι είναι αυτό;

- Αααα! Εσύ είσαι πολύ πίσω!

- Γιααα φέρε με μπροστά.

- Το κίνημα που ίδρυσε η Μπακογιάννη!

- Αυτό ήταν όλο;

- Ναι ρε, μ’ έπρηξες!

- Εσύ μ’ έπρηξες. Τι κίνημα, κόμμα θες να πεις!

- Όχι κίνημα!

- Εγώ ξέρω ότι τις επαναστάσεις και τα κινήματα τα κάνουν οι λαοί και δεν ιδρύονται με φανφάρες σε θέατρα! Απ’ ότι είχα διαβάσει τις προηγούμενες μέρες στο Badminton θα γινόταν η φιέστα, ε;

- Κίνημα το λέει η πρόεδρος.

- Το τελευταίο που έχει ιδρυθεί την τελευταία 35ετία είναι το ΠΑΣΟΚ που ίδρυσε ο Αντρέας, ένας από τους απατεώνες της πολιτικής σκηνής και υπεύθυνος αυτός και το κόμμα του κατά 50% για το χάλι μας. Το άλλο κίνημα ήταν του Τσοβόλα το ΔΗ.Κ.ΚΙ. αλλά χέστον αυτόν, γιατί ο μπαστουνόβλαχος «γιός του αγωγιάτη» πήρε χαμπάρι που πάει η δουλειά και ιδιώτευσε νωρίς. Φτάνει δε θέλω άλλα. Ας αφήσουμε τις αηδίες. Κόμμα ίδρυσε η Ντόρα. Τελεία και παύλα!

- Εντάξει, ας είναι, κόμμα! Άκουσες όμως τι είπε;

- Δεν θέλω ούτε να μάθω ούτε ν’ ακούσω.

- Καλά τα είπε!

- Τι καινούργιο έφερε;

- Έ;

- Τι καινούργιο είπε; Δεν ακούς;

- Τι θα πει «τι καινούργιο είπε», είπε καλά πράματα!

- Άσε με ρε φίλε. Έχω χορτάσει από καλά λόγια, έργα δε βλέπω! Όταν ακούω για «καινούργιο» στην Ελλάδα γιατί το μυαλό μου πάει πάντα στο «παλιό»; Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου όλο κόμματα ιδρύονται και το 99,99% αυτών για λόγους προσωπικών φιλοδοξιών. Το κόμμα του Αρσένη, το κόμμα του Τρίτση, η ΔΗ.ΑΝΑ του Στεφανόπουλου, η Πολιτική Άνοιξη του Αντωνάκη, το ΚΕΠ του κυρίου «Τιποτα» του Αβραμόπουλου, οι «Ταύροι» του Μάνου, η «Δράση» κι αυτή του Μάνου, το ΔΗ.Κ.ΚΙ του Τσοβόλα, η Δημοκρατική Αριστερά του Κουβέλη και τώρα το καινούργιο «μωρόοοο». Η... πως την είπες; «Δημοκρατική Συμμαχία»;

- Ναι, Δημοκρατική Συμμαχία.

- Αυτό ήταν που με μπέρδεψε στην αρχή, το abbreviation ΔΗ.ΣΥ. Και ξέρεις κάτι, σα σημαδιακό μου φαίνεται!

- Δηλαδή;

- Ανορθόγραφη ΔΥΣΗ!

- Και;

- Τι και; Μήπως με την «ανατολή» της η ΔΗ.ΣΥ. μας δείχνει την «ανορθογραφία» της μαύρης κατάστασης; Μήπως οδεύουμε ολοταχώς προς το τελευταίο εθνικό δειλινό; Κι εδώ δεν πρόκειται για ερωτικό δειλινό. Τα χρώματα βέβαια του δειλινού είναι πανέμορφα όλα σε αποχρώσεις του κόκκινου, του «πορτοκαλί» και του «θαλασσί», που και που και μαύρο, ειδικά όταν βρίσκεσαι στη θάλασσα. Εδώ όμως πρόκειται για αίμα. Πρόκειται για τον επερχόμενο θάνατο μιας χώρας.

- Τι είναι αυτά που λες η γυναίκα μας γέμισε ελπίδες...

- Το πρώτο πληθυντικό να το κρατήσεις για τον εαυτό σου. Την τελευταία φορά η κυρία ήταν σ’ ένα κόμμα που μας είχε αναγγείλει την «επανίδρυση του κράτους». Ήταν τότε που πολλοί από μας την πιστέψαμε μαζί με τον τότε αρχηγό της το «ΠΑΙΔΟΒΟΥΒΑΛΟ». Αλήθεια αυτός τι έγινε μίλησε ή ακόμα; Έχω μια αγωνία που δεν φαντάζεσαι!

- Τι δουλειά είχε τότε η Ντόρα με τη ΝΔ, δήμαρχος στην Αθήνα ήταν.

- Ναι, και αφού είδε ότι όλα πήγαιναν καλά, δηλαδή η «επανίδρυση του κράτους» και η «ανάσταση» της χώρας βρίσκονταν σε καλά χέρια και πορεία, είπε «ας πάω να βοηθήσω» τον ΑΡΧΙΜΑΛΑΚΑ μη χάσω και την κούρσα της διαδοχής. Έτσι αφού τάκανε ρόιδο στο δήμο πήγε και τα σκάτωσε και στη κυβέρνηση...

- Τι είναι αυτά που λες, η γυναίκα έχει καλές προθέσεις.

- Μάααστα, μάααστα! Τώρα δέσαμε! Δεν με παρατάς λέω εγώ; Βαρέθηκα τις καλές προθέσεις! Αρχηγός στο όνομα της δημοκρατίας έγινε και ο επόμενος στόχος της είναι να γίνει η πρώτη Ελληνίδα πρωθυπουργός. Καλές ή κακές, αυτές είναι οι προθέσεις της, ΜΟΝΟ!

- Έλα ρε όλο μιζέρια είσαι...

- Εγώ είμαι όλο μιζέρια; Δεν βλέπεις που πάμε; Δεν βλέπεις το οικονομικό χάλι και το πολιτικό αδιέξοδο;

- Το κενό πάντως στο πολιτικό τοπίο συμπληρώθηκε.

- Πως, πότε έγινε αυτό και δεν το πήρα είδηση; Με τη Μπακογιάννη, τον Μαρκογιαννάκη και τον Κιλτίδη; Καλά αυτοί εδώ δεν ήταν μέχρι χθες; Τι κενό μου τσαμπουνάς; Αν υπήρχε κενό μάλλον έχει παραμείνει τέτοιο. Κενό θα δημιουργηθεί αν όλα αυτά τα τσογλανο-τσόλια δεξιά, κεντρώα κι αριστερά μας αδειάσουν τη γωνιά. Αλλά που τέτοια τύχη!

- Ρε, οι άνθρωποι εδώ ήταν, αλλά διαγραμμένοι; Τώρα έχουν όλο το δικαίωμα να λένε και να πράττουν σύμφωνα με τη συνείδησή τους, θα έχουν λόγο, όπως κι εμείς. Η Ντόρα είναι δημοκράτισσα!

- Έ και; Τι σημαίνει αυτό, τώρα άλλαξαν μυαλά;

- Είναι σε ένα νέο μικρό δημοκρατικό κόμμα... με προοπτική!

- Κόμμα; Καλά πριν το έλεγες κίνημα!

- Έλα τώρα με τις λέξεις θα παίξουμε!

- Εγώ; Εσύ παίζεις!

- Εντάξει, τέλος πάντων! Είναι σε ένα νέο μικρό δημοκρατικό κόμμα που στόχο θα έχει τη σύγκλιση, το δημοκρατικό διάλογο, τη σύνθεση...

- Μήπως είναι και υπέρ της «άδολης απλής αναλογικής»;

- Έ;...

- Αυτό να ακούσω και θ’ αρχίσω να τραβάω τα βυζιά μου!

Η συζήτηση συνεχίστηκε για λίγο ακόμα και αφού χαιρετηθήκαμε, ευτυχώς σαν φίλοι μετά από αυτά που λεκτικά ανταλλάξαμε, κατεβάσαμε τα ακουστικά.

Εκείνος ευτυχισμένος γιατί είχε βρει γι’ ακόμα μια φορά τρόπο να ξεγελάσει τον εαυτό του. Ο τύπος του Έλληνα που πολύ εύκολα πιστεύει κάθε τόσο σε νέους Μεσσίες. Το «πρόβατο» που με τη πολιτική του διαγωγή δίνει δικαιώματα σε λαοπλάνους δημαγωγούς και πολιτικούς απατεώνες να του κάτσουν στο σβέρκο.

Εγώ απογοητευμένος, αφού γι’ ακόμα μια φόρα συνειδητοποίησα ότι πάντα θα υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, σαν τον «δικό μου», για να διαιωνίζουν την πολιτική αρρώστια και σαπίλα.

Βυθισμένος σ’ αυτές τις σκέψεις, που εδώ και καιρό μου έχουν καρφωθεί στο μυαλό για το εθνικό αδιέξοδο, πήγα για το μεσημεριανό μου υπνάκο, μιας και βρίσκομαι σε καιρό ξεκούρασης μακριά από θάλασσα και καράβια.

Άλλωστε κι η Ελλάδα κοιμάται. Δηλαδή τι κοιμάται, σε κώμα βρίσκεται! Εγώ θα τη σώσω;

Chrisgio