Και ο αγώνας έληξε 8 – 5

Πολλά τα γκολ κι από τις δύο ομάδες. Το σκορ ευρύ. Θυμίζει αγώνα πόλο.

Παραγοντίσκοι, διαιτητές, προπονητές, και ΛΙΓΟΣΤΟΙ ΘΕΑΤΕΣ, παρακολούθησαν έναν αγώνα μέχρις εσχάτων. Οι «αθλητές», εδώ και καιρό μεταλλαγμένοι σε πιράνχας, έκοβαν σάρκες ο ένας απ' τον άλλον στον υπέρ πάντων αγώνα της νίκης, της επιβίωσης. Χρησιμοποιήθηκαν όλα τα μέσα θεμιτά και αθέμιτα. Ύβρεις, χλεύη, λοιδορίες, χυδαιότητα, προσβολές.

Χέρια και πόδια σπασμένα ή κομμένα ή και τα δυο, μάτια βγαλμένα, αυτιά πετσοκομμένα..., ήταν ο απολογισμός μετά το τέλος του αγώνα και στα δύο στρατόπεδα.

Η νίκη πύρρειος.

Όμως το παράδοξο γι’ ακόμη μια φορά μπροστά μας! Και οι δύο πλευρές πανηγύριζαν!

- Αλήθεια γιατί;

- Τι γιατί ρε! 8 – 5 κερδίσαμε.

- Τι λε ρε, εμείς κερδίσαμε.

- Μα εμείς βάλαμε 8.

- Και τι σημασία έχει, εμείς βάλαμε 5.

- Μα το 5 είναι μικρότερο απ’ το 8.

- Και τι έγινε ρε που είναι μικρότερο, εμείς κερδίσαμε. Δεν βλέπεις τους οπαδούς μας που πανηγυρίζουν; Την τελευταία φορά μας νικήσατε με 11–0 ενώ τώρα μόνο 2–0. Άρα θρίαμβος!

- Δηλαδή κερδίσαμε;

- Δεν κατάλαβες, εμείς κερδίσαμε. Μειώσαμε τη διαφορά κατά 9 μονάδες.

- Μα..

- Τι μα ρε;...

Και άλλα φαιδρά!

Και βέβαια δε μιλάμε για αγώνα πόλο!

Άσχετα αν κι εκεί υπάρχουν χτυπήματα κάτω απ’ το νερό (κάτω απ’ τη μέση) και πατητές, άσχετα αν κι εκεί οι κερκίδες συνήθως είναι τουλάχιστον κατά 50% άδειες, εδώ μιλάμε για τις εκλογές που επιτέλους έληξαν.

Οι μισοί του 50% πανηγυρίζουν κι οι άλλοι μισοί κλαίνε. Θα μπορούσε να συμβαίνει και το αντίθετο. Να κλαίνε οι πρώτοι και να πανηγυρίζουν οι δεύτεροι. Έχει σημασία η σειρά; Φυσικά όχι!

Αυτό που έχει σημασία είναι ότι και οι δύο ομάδες ΨΗΦΙΣΑΝ ΓΙΑ ΤΗ ΠΑΡΤΗ ΤΟΥΣ, για το συμφέρον τους. Οι μισοί, η πλευρά των νικητών, χαίρονται – οι ηλίθιοι – γιατί πιστεύουν ότι, για παράδειγμα, σαν συμβασιούχοι τώρα θα μονιμοποιηθούν, ενώ οι άλλοι μισοί, η πλευρά των χαμένων, χύνουν μαύρο δάκρυ – οι άλλοι ηλίθιοι – επειδή έχασαν αυτή την ελπίδα.

Όλοι, εδώ και δεκαετίες τώρα, οι περισσότεροι εξ ημών, για κάποιους λόγους προσωπικούς, λόγους συμφέροντος δίνουμε το παρόν μπροστά στη κάλπη.

Για μια θέση στο δημόσιο (ακόμα και τώρα ρε γαμώτο!), για μια μετάθεση του κανακάρη στο κοντινό στρατόπεδο σε σχέση με τον τόπο κατοικίας, για μια μετεγγραφή της φοιτήτριας κόρης για τον ίδιο λόγο, για το σβήσιμο των κλίσεων της τροχαίας, για μια νομιμοποίηση παράνομου κτίσματος στην πολεοδομία, για μια δουλειά σε θέση που δεν την αξίζουν αλλά λόγω ψήφων την απαιτούν, για να κάνουν κάθε χρόνο τζάμπα ανάλυση αίματος και ούρων!

Πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί ότι οι εναπομείναντες ψηφοφόροι, διάλεξαν τους δύο επάρατους στη συντριπτική τους πλειοψηφία; Μερικοί αχρωμάτιστοι υποψήφιοι που εξελέγησαν επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Για ποιο λόγο να ελπίζω;

Περίμενα μετεκλογικά, τουλάχιστον αυτή τη φορά, να πάρω το μάθημά μου. Να μετάνιωνα που διάλεξα την αποχή. Δεν μετάνιωσα.

Αν κάτι προβληματίζει σήμερα τα «πολιτικά σκουπίδια» αυτό είναι η αποχή!

Δεν ξέρω αν έχουν σκοπό να την αντιμετωπίσουν με τιμιότητα, σκληρή προσπάθεια και ν’ αφαιρέσουν, για παράδειγμα, από τον όρο «πολιτικά σκουπίδια» τη λέξη σκουπίδια ή θα δώσουν το δικαίωμα σε όλους μας για περαιτέρω απαξιωτικές εκφράσεις, ευρύτερη αποχή την επόμενη φορά, οργή.

Μας δήλωσαν ότι το μήνυμα το πήραν πάλι. Πάντα το βράδυ των εκλογών το... «παίρνουν». Από το επόμενο πρωί και μέχρι τις προσεχείς εκλογές το... «παίρνουμε» εμείς!

Προβληματιζόμουν για τον επίλογο, αλλά οι ειδήσεις των 8 μου έδωσαν τη λύση.

Ο Ντομινίκ Στρος Καν δήλωσε ικανοποιημένος: Στην Ελλάδα, παρ’ όλα τα σκληρά μέτρα, στις χθεσινές εκλογές νίκησε η αριστερά!

Θα τρελαθούμε τελείως! Οι έριδες, ο κατακερματισμός και η ανυπαρξία της αριστεράς δίνει το δικαίωμα στους Ευρωπαίους να πιστεύουν ότι η αριστερά στην Ελλάδα είναι το ΠΑΣΟΚ!

Ε ρε που φτάσαμε!

Chrisgio