Αιμοδοσία και Βαμπίρ

Σαν απλός άνθρωπος και χωρίς φυσικά να έχω καμιά σχέση με το ιατρικό επάγγελμα – ένας απλός ναυτικός είμαι – θεωρούσα και θεωρώ(;) ότι το τμήμα αιμοδοσίας, είναι ένα από τα πιο οργανωμένα του νοσοκομείου της πόλης μου.

Η καθαριότητα, η ευγένεια και προσήλωση στο καθήκον χαρακτηρίζουν χώρο, γιατρούς και νοσηλεύτριες.

Τα παραπάνω χαρακτηριστικά, και μόνο σαν πολιτική, είναι καλοδεχούμενα αφού έτσι δημιουργείται μια ευχάριστη ατμόσφαιρα από ευγενικούς ανθρώπους, ανάμεσα στις ΑΤΙΜΕΣ τις βελόνες και τους αιμοδότες εκ των οποίων οι περισσότεροι δεν είναι εξοικειωμένοι με το περιβάλλον και έρχονται να προσφέρουν το αίμα τους πολλές φορές «με το ζόρι», για επείγουσες καταστάσεις συγγενών ή φίλων και μόνο.

Είμαι εθελοντής αιμοδότης εδώ και αρκετά χρόνια και σήμερα πήγα στο Νοσοκομείο του Βόλου για να δώσω αίμα μετά τους 5 μήνες απουσίας μου.

Ήταν περίπου 11 η ώρα το πρωί όταν έφτασα και μπαίνοντας στο χώρο συνάντησα πολύ κόσμο και ομιλίες που θύμιζε καφενείο για τάβλι και πρέφα. Οι γιατροί έπαιρναν την πίεση από κάποιους, έλεγχαν τον αιματοκρίτη άλλων, συμπλήρωναν χαρτιά, έτρεχαν και δεν έφταναν. Τη δουλειά τους προσπαθούσαν κι έκαναν οι άνθρωποι, αλλά υπό πίεση, πολύς ο κόσμος. Αρκετοί έξω από τον θάλαμο αιμοδοσίας ανέμεναν τη σειρά τους ενώ μέσα δύο νοσοκόμες «επί το έργον».

Ανέμενα κι εγώ τη σειρά μου. Ένας γιατρός, γνωστός σε μένα από προηγούμενες επισκέψεις μου, πέρασε από δίπλα μου με κοίταξε και με χαιρέτισε. Τότε βρήκα την ευκαιρία να του εκφράσω την κακή εντύπωση που προξενεί ο χώρος σε σχέση με παλαιότερες εποχές.

-Μάλλον πρέπει να φτιάξετε κι άλλον θάλαμο αιμοδοσίας, δεν φτάνει αυτός. Γιατί τόση αναμονή; Τι φταίει ο κόσμος να υπομένει τέτοιες συνθήκες για να δωρίσει το αίμα του λες και το έχουμε μπόλικο στην Ελλάδα;

-Δεν φταίει ο θάλαμος μου απάντησε. Οι νοσηλεύτριες είναι λίγες γιατί τις «έκοψαν» για λόγους οικονομίας. Δεν είναι αρκετές πλέον και είναι στο πρόγραμμα να κόψουν κι άλλες!

-Κι άλλες; Μα μέσα είναι μόνο δύο!

-Το ξέρω! Αλλά αυτό είναι το πλάνο. Εμάς αυτά τα όπλα μας έχουν δώσει, μ΄αυτά πολεμάμε!

Είχε δίκιο! Είναι όμως δυνατόν; Κι όμως είναι!

Ψάχνουμε να βρούμε αίμα «με το σταγονόμετρο» και το μόνο που κάνουμε είναι να απομακρύνουμε τους Έλληνες από το στόχο, να γίνουν αιμοδότες, δωρητές οργάνων κλπ. Ωστόσο ενώ γίνονται – πολύ σωστά – πολυέξοδες καμπάνιες από ραδιοφώνου, τηλεοράσεως και αφισοκολλήσεις για την ανάγκη συλλογής του πολύτιμου υγρού, από την άλλη όποιοι αποφασίζουν – ξεπερνώντας τις όποιες φοβίες τους, είπαμε άτιμο πράγμα η βελόνα – να συμβάλλουν σ΄αυτό τον ιερό σκοπό, τελικά απομακρύνονται λόγω αυτής της συμπεριφοράς της πολιτείας.

Δεν ξέρω από που και τι πρέπει να κόψετε για να μειωθούν τα έξοδα του «μπουρδέλου», αλλά από την αιμοδοσία, βρε δράκουλες της πολιτικής;  Δεν αντιλαμβάνεστε το έγκλημα;

Απογοήτευση!

Σ΄αυτή τη χώρα τίποτα δεν δουλεύει σωστά, κανένα σχέδιο κανένα πρόγραμμα, όλα στο γόνατο! Κανείς δεν σκέφτεται ή μάλλον αρχίζει να σκέφτεται όταν το πρόβλημα δηλώνει «εδώ είμαι ρε ηλίθιοι!». Τότε είναι που το ένα λάθος διαδέχεται το άλλο. Κι όταν καταλαβαίνουν τα λάθη τους, δεν έχω δει, δεν έχω ακούσει ούτε ένα να σηκώσει το βλέμμα του να σε κοιτάξει στα μάτια και να σου πει: ΣΥΓΝΩΜΗ. Τι ωραιότερο!

Chrisgio