Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

... η συνέχεια στη Surabaya και η αναχώρηση...

Tο λιμάνι της Surabaya
... Τα αυτοκίνητα πάνε ανάποδα όπως στην Αγγλία και στους δρόμους το κυκλοφοριακό χάος δεν είναι τόσο μεγάλο όσο για παράδειγμα στο Καράτσι. Που την θυμήθηκα πάλι αυτή τη κόλαση!

Το Ισλάμ είναι ορατό αλλά σε καμιά περίπτωση δεν σφίγγει τους ανθρώπους σαν μέγγενη όπως στις περισσότερες Αραβικές χώρες. Είναι μουσουλμάνοι όπως εμείς είμαστε χριστιανοί. Η θρησκεία μοιάζει να είναι, σωστά, προσωπική υπόθεση του καθενός. Η μαντίλα βέβαια ζει και βασιλεύει αλλά αφορά μόνο αυτές που την φορούν ή τη αποδέχονται και η αλήθεια είναι ότι δεν είναι λίγες. Ο θρησκευτικός φανατισμός δηλώνει κι αυτός παρών αλλά από ποιο μέρος του κόσμου λείπει; Τα μεγάφωνα των τζαμιών που κάθε πρωί προσπαθούν να τον συντηρήσουν, ακούγονται μέχρι το λιμάνι, αλλά δεν νομίζω να το πετυχαίνουν.
Tο λιμάνι της Surabaya
Ο κενός χώρος ανάμεσα στους λίγους πλούσιους και στα εκατομμύρια φτωχών μοιάζει να είναι αβυσσαλέος και μάταια η μεσαία τάξη προσπαθεί να τον γεμίσει. Δεν φτάνουν τα λεφτά για να υπάρξει μεσαία τάξη! Η απληστία δεν το επιτρέπει. Το επίπεδο ποιότητας ζωής όχι σε τόσο χαμηλό όσο σε προδιαθέτει το άκουσμα του ονόματος της χώρας και της περιοχής αυτής του κόσμου γενικά, που όμως παρ’ όλες τις δυσκολίες που περνάνε δεν δείχνουν να τους ενοχλεί και πάρα πολύ αφού, και έχουν συνηθίσει, αλλά και χειροπιαστό μέτρο σύγκρισης δεν έχουν. Μάλλον οι Ευρωπαϊκές και Αμερικάνικές εικόνες της τηλεόρασης θεωρούνται κάτι μακρινό γι’ αυτούς. H Coca Cola, βέβαια, τα McDonald’s, τα KFC… είναι ΚΑΙ εδώ!

Υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν μέρα-νύχτα στο δρόμο με τρίκυκλα ποδήλατα-ταξί για ένα δολάριο την ημέρα, ενώ το ίδιο το ποδήλατο είναι και σπίτι τους. «Τυχεροί», αφού το μόνιμα ζεστό, τροπικό κλίμα τους προφυλάσσει από κινδύνους που παραμονεύουν σε χώρες σαν τη δική μας αλλά και βορειότερες.
Tο λιμάνι της Surabaya
Όμως στο λιμάνι της Surabaya παρατηρείται ένας οργασμός άνευ προηγουμένου. Χιλιάδες καράβια πάνε κι έρχονται κατά τη διάρκεια όλου του χρόνου, φορτία παντός είδους εκφορτώνονται αλλά και φορτώνονται.

Όταν οι αρχές ανέβηκαν στο καράβι, μετά το τέλος των διατυπώσεων μου ζήτησαν να βάλω υπογραφή και σφραγίδα δίπλα στο όνομα του πλοίου σε ένα τετράδιο, κάτι σαν ημερολόγιο, όπου υπήρχαν ήδη τα ονόματα όλων των ποντοπόρων ξένων (εκτός των τοπικών Ινδονησιακών) καραβιών που είχαν προσεγγίσει το λιμάνι της Surabaya. Το πλοίο μας είχε αριθμό 1.355 με την αρίθμηση να ξεκινά από την 1η Ιανουαρίου 2013. Το λιμάνι τεράστιο αλλά και ο αριθμός εξωφρενικός!
Το καράβι νούμερο 1.355
Αυτό που έχει σημασία είναι αν στο μέλλον αυτός ο οργασμός περάσει, σ’ αυτόν τον κόσμο που χρόνια τώρα με χαμόγελο τραβάει το Γολγοθά του. Χλωμό το βλέπω!

Φιλικοί, χαμογελαστοί και ήρεμοι άνθρωποι, μικροκαμωμένοι οι περισσότεροι. Στο δρόμο σε κοιτάνε και σε περιεργάζονται λόγω ύψους αλλά και χρώματος ενώ μερικοί ζητούν να φωτογραφηθούν μαζί σου. Μια από τις καλύτερες ράτσες ανθρώπων που έχω συναντήσει.
Η αναχωρηση από τη Surabaya
Προς την έξοδο
Μεγάλα ξενοδοχεία όπως Sheraton, Marriott κλπ πολλών αστέρων και τουρισμός. Από τα ατού της πόλης η γεωγραφική της θέση. Βρίσκεται πολύ κοντά στο Bali το πασίγνωστο εξωτικό νησί στα ανατολικά της Ιάβας.
Προς την έξοδο
Προς την έξοδο
Όλα αυτά χωρίς φωτογραφίες αφού έξοδος δεν υπήρξε. Αλλά ούτε και παλιές. Η σημερινή λόξα δεν μου είχε κάτσει ακόμα στο μυαλό. Ίσως την επόμενη φορά! Τα χρόνια όμως περνούν, λιγοστεύουν, ο παροπλισμός πλησιάζει και οι ευκαιρίες να επανέλθω σ’ ένα μέρος αρχίζουν να μειώνονται. Αυτό το… «έχεις μια ζωή μπροστά σου» που άκουγα στα χρόνια της νιότης έχει αντικατασταθεί από το «να είμαστε καλά, κι έχει ο θεός!»
Προς την έξοδο, την θάλασσα της Ιάβας
Προς την έξοδο, την θάλασσα της Ιάβας
Ότι περιγράφω είναι εικόνες 10 χρονών καθώς και συμπεράσματα από συνομιλίες που είχα αυτή τη φορά με ανθρώπους που συνάντησα στο καράβι, στο λιμάνι.

Α ναι, ξέχασα το ταξίδι!
Λιμάνι φόρτωσης: Adang Bay ή Teluk Adang – Borneo.
Φορτίο: Κάρβουνο (Coal).
Λιμάνι εκφόρτωσης: Lumut – Malaysia.
Προς την έξοδο, την θάλασσα της Ιάβας
Λίγο μετά τα μεσάνυχτα 10ης Σεπτεμβρίου στις 1 η ώρα η εκφόρτωση τελείωσε και το πρωί στις 7 το καράβι αναχώρησε!
Τρεισήμισι ώρες αργότερα είχαμε φουντάρει ξανά στο αγκυροβόλιο της Surabaya.
Το επόμενο ταξίδι θα ξεκινούσε στις 12 το μεσημέρι της 11ης τρέχοντος.

Συνεχίζεται…

Chrisgio