Χθες το βράδυ φτάνοντας, τα φώτα των άλλων πλοίων δημιουργούσαν την ψευδαίσθηση ότι υπήρχε ζωή κάπου εκεί κοντά. Ίσως γιατί κάποια από αυτά μπορούσαν να θεωρηθούν, λανθασμένα, φώτα της ξηράς. Το φως της μέρας της 12ης Σεπτεμβρίου έβαλε για τα πράγματα στη θέση τους. Οι ακτές της Borneo φαίνονταν μόνο με τα κιάλια και στο radar. Το Adang Bay ήταν ένα «τίποτα». Καμιά έκπληξη!
Το τηλεφωνικό σήμα πολύ αδύναμο, το internet ανύπαρκτο. Δεν είχα απαιτήσεις βέβαια γιατί πέρα από το σε ποια χώρα βρισκόμουν υπήρχε και το αντικειμενικό πρόβλημα της απόστασης από τις στεριές!
Γύρω μας η εικόνα όλων των αγκυροβολίων του κόσμου.
«Κάποια πλοία φόρτωναν κάποια σε αναμονή σαν κι εμάς, ρυμουλκά, μαούνες άδειες ή φορτωμένες, με τι άλλο(;), κάρβουνο…!» Όπως τα φανταζόμουν και τα έγραφα χθες πριν την άφιξη. Η θάλασσα λάδι, τροπική ζέστη, που και που καμιά βροχή! Είπαμε, ρουτίνα αλλά καλοδεχούμενη! Προτιμότερη από κάποιο ταξίδι στο χειμώνα του νοτίου ημισφαιρίου, το swell!
Σ’ αυτά τα μέρη, μακριά από τον «πολιτισμό», ακόμα και σε μια μουσουλμανική χώρα, με τη φτώχεια να αποτελεί φυσικό φαινόμενο, η πορνεία καλπάζει. Μόλις η διαδικασία της αγκυροβολίας τελειώσει βάρκες με «γυναίκες» ζώνουν το πλοίο. Το ίδιο συμβαίνει και αργότερα με τα μέσα φόρτωσης όταν προσεγγίζουν το πλοίο! Πλωτοί οίκοι ανοχής. Ζητούν ν’ ανέβουν και συνήθως ανεβαίνουν!
Διαχρονικό ζευγάρι η… «διαθέσιμη γυναίκα» και ο ναυτικός! Τα μάτια και των δύο γυαλίζουν! Της πρώτης για το χρήμα, ακόμα και για μερικά δολάρια, του δεύτερου από…! Δεν ισχύει για όλους, αλλά το ότι συμβαίνει δεν είναι ούτε αφύσικο, ούτε αμαρτωλό. Πιστεύω ότι έτσι είναι αφού το ‘χω βιώσει, αν και δηλώνω απών εδώ και πολλά χρόνια από αυτή τη σχέση!
Η οικογένεια σε αλλάζει και όταν σέβεσαι τον δικό σου άνθρωπο τότε είσαι και έτοιμος και ικανός ακόμα και τέτοιες ακραίες στερήσεις της ανθρώπινης φύσης σου να ξεπερνάς! Άλλωστε πως μπορείς από το «άλλο σου μισό» να έχεις την απαίτηση να υπομένει τέτοιες θυσίες όταν δεν είσαι διατεθειμένος από μέρους σου να υποστείς τις ανάλογες; Θέλει δύναμη η ζωή, σεβασμό, τιμή, εκτίμηση, αξιοπρέπεια. Όλα αμοιβαία, αλλά και δανεικά. Το «αμοιβαίο» κομμάτι της ζωής μου, αλλά με τα «δάνεια» έστω και τα φαινομενικά ανώδυνα δεν θέλω να έχω παρτίδες!
Ωστόσο πόσο μπορεί να αντέξει ένας νέος, που το αίμα του βράζει, τη μοναξιά, την έλλειψη αγάπης, της θηλυκής συντροφιάς, την…!
Η τελευταία (την…!) ειδικά χτυπάει στο κεφάλι και σε συνδυασμό δε με τη λαμαρίνα το κοκτέιλ καθίσταται εκρηκτικό!
Αυτή τη φορά δεν υπήρξαν ούτε βάρκες ούτε γυναίκες. Κάποιοι που το ένα τους μάτι γυάλιζε και το άλλο είχε θολώσει ρώτησαν: «Γιατί όχι;»
Δεν ίσχυε για όλα τα λιμάνια της περιοχής, αλλά αποκλειστικά στο συγκεκριμένο. Πριν λίγο καιρό σε κάποιο πλοίο μετά από μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ μία «κοπέλα» σε κατάσταση μέθης που θέλησε να φύγει από το καράβι, κατά την αποβίβασή της γλίστρησε έπεσε από μεγάλο ύψος στη βάρκα…, στη θάλασσα…, αγνοώ το που και πως ακριβώς, και σκοτώθηκε.
Από τότε το καθεστώς περί «γυναικών» στο συγκεκριμένο λιμάνι, άλλαξε άρδην! Και οι ναυτικοί έμειναν με το… «γαμώ την ατυχία μου»!
Συνεχίζεται…
Chrisgio
...στον Παναμά
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου