Προς το Adang Bay

Στις 12 το μεσημέρι της 11ης Σεπτεμβρίου είχαμε βιράρει και στις 13:00 κάναμε πρόσω ολοταχώς (Full Away). Η Surabaya πίσω μας. Προορισμός μας το Teluk Adang (Adang Bay) ένα αγκυροβόλιο στην ανατολική ακτή του άλλου τεράστιου νησιού της Ινδονησίας στη Borneo κοντά στην πόλη Balikpapan.

Πλέαμε σαν σε λίμνη, στην ήρεμη θάλασσα της Ιάβας με πορεία αρχικά ανατολική, αργότερα βορειοανατολική, στη συνέχεια βόρεια και τελικά βορειοδυτική. Πέρα από τη μόνιμη τροπική ζέστη των 32-33 βαθμών, η υπερβολική υγρασία δημιουργεί αίσθηση καύσωνα, κάνει την ατμόσφαιρα καταθλιπτική, βαριανασαίνεις, νομίζεις ότι το άσθμα χτύπησε ξαφνικά τη πόρτα σου.

Παρ’ όλα αυτά ο καιρός και η εικόνα του τοπίου γύρω, η απόλυτη νηνεμία, τα «άλλα» χρώματα της αυγής και του δειλινού, το πράσινο χρώμα της θάλασσας και η απροσδιόριστη αίσθηση του «άγριου», σαν από παραμύθι.

Περιμένεις κάπου από τον ορίζοντα να ξεπροβάλλουν τα κατάρτια και τα πανιά του Bounty, τoυ Cutty Shark, του Santa Maria. Να δεις μονόξυλα με ημίγυμνους ιθαγενείς, Ισπανούς, Πορτογάλους...! Αισθάνεσαι ότι ζεις σε άλλη εποχή μέχρι να εστιάσεις πάλι τα μάτια στο κατάστρωμα και να συνέλθεις! Το όνειρο θρύψαλα!

Ευτυχώς που τα όνειρα δεν φωτογραφίζονται ούτε βιντεοσκοπούνται γιατί στη σύγκρισή τους με το ρεαλιστικό δημιουργούν ατμόσφαιρα απογοήτευσης και δεν χρειαζόμαστε άλλη από δαύτη.

Μερικά μίλια βορειότερα μας περιμένει το αγκυροβόλιο του Adang Bay, όχι λιμάνι, γεμάτο καράβια που άλλα φορτώνουν και άλλα περιμένουν να φορτώσουν. Ρυμουλκά άλλοτε τραβάνε τεράστια σύγχρονα πλωτά μέσα φόρτωσης από και προς τα βαπόρια και άλλοτε τεράστιες μαούνες φορτωμένες με, τι άλλο(;), κάρβουνο που προορίζεται για τα αμπάρια των πλοίων!

Πως ξέρω τι θα αντικρύσω πριν ακόμα φτάσω; Μα το Pemancingan, το Banjarmasin, το Pulau Laut, το Balikpapan και οι τριγύρω θάλασσές τους είναι μερικά από τα αγκυροβόλια της ανατολικής Borneo που έχω έρθει κατά καιρούς. Όλα ίδια και απαράλλαχτα. Η πραγματικότητα αυτοπροσώπως!

Η απόσταση 453 μίλια και σε 33 ώρες το ταξίδι είχε τελειώσει. Ο πιλότος ανέβηκε και σε 2 ώρες στις 12 του μηνός στη 1 η ώρα μετά τα μεσάνυχτα αγκυροβολήσαμε. Μείναμε πάλι μόνοι!

Η φόρτωση θα άρχιζε όπως έλεγε το πρόγραμμα στις 18 του μηνός και μάλλον έτσι θα γινόταν. Τα καθημερινά reports δεν έδειχναν καθυστερήσεις.

Αυτή η ράδα ήταν ότι έπρεπε μετά από τόσο τρέξιμο σε Ciwandan και Surabaya.

Συνεχίζεται… 

Chrisgio