Η είσοδος του νοσοκομείου |
Ο πράκτορας ήρθε πρωί-πρωί και με πήρε με το κινεζικής κατασκευής αυτοκίνητό του. Έδειχνε όμορφο αλλά μόλις ξεκίνησε καταλάβαινες ότι είναι ντόπιο.
Ο τενεκές |
Ανεβήκαμε δύο ορόφους από τις κυλιόμενες αλλά… ακίνητες σκάλες και καθίσαμε περιμένοντας νοσοκόμες γιατρούς κλπ. Ήταν πολύ νωρίς!
Περιφέρθηκα για λίγο στους διαδρόμους και γύρισα πίσω.
Μάθημα Κινέζικων |
Εκεί που είχε πάρει φόρα κι έγραφε έφτασε η νοσοκόμα. Του έφυγε ο οίστρος! Στάθηκα δίπλα της και ο πράκτορας μας έβγαλε φωτογραφία.
Με τη νοσοκόμα λίγο πριν αναλάβει εργασία |
Μπήκαμε σε ένα δωμάτιο. Κάτι είπανε, κάτι έγραψαν και μου ζήτησε να την ακολουθήσω. Μετά από καμιά 50ριά μέτρα στο λαβύρινθο των διαδρόμων φτάσαμε σ’ ένα άλλο γραφείο κι εκεί συναντήσαμε έναν νεαρό γιατρό. Συνεννοηθήκαμε κουτσά στραβά και κατάλαβα ότι μου έλεγε ότι δεν είχα κάτι σοβαρό. Μ’ έστειλε, πάντα συνοδεία της νοσοκόμας, κι έβγαλα και μία αξονική τομογραφία που αποδείκνυε ότι είχε δίκιο. Καθάρισε το τραύμα μου έδωσε και κάτι χάπια να πάρω για 3 μέρες και γυρίσαμε εκεί που είχαμε αφήσει τον πράκτορα.
Με τη νοσοκόμα και τη γιατρό |
Τον βρήκα να με περιμένει ανάμεσα σε γιατρούς και νοσοκόμες που καθώς περνούσε η ώρα είχαν αρχίσει να μαζεύονται.
Οι ασθενείς κάθε είδους τους περίμεναν. Οι αρρώστιες παντού κυνηγάνε τους ανθρώπους, ο πόνος ίδιος σε όλα τα πλάτη και μήκη αυτού του κόσμου.
Ήμασταν σχεδόν έτοιμοι να φύγουμε και τον ρώτησα: «πως είναι στη γλώσσα σου το bye-bye;»
Έβγαλε το μπλοκάκι κι έγραψε κάτι στα γρήγορα. Είχε καταλάβει! Το διάβασα και καθώς ετοιμαζόμασταν να φύγουμε γυρίζω προς τους γιατρούς και τους λέω: ZAI JIAN (δηλαδή bye-bye, όπως μου το είχε γράψει ο πράκτορας.
Γύρισαν και με κοίταξαν για λίγο σαστισμένοι και μετά ξέσπασαν σε φωνές επιδοκιμασίας και χαμόγελα. Ένας χειροκρότησε.
Τότε με ρώτησαν από πού είμαι. Τους είπα ότι είμαι από την Ελλάδα κι επανέλαβαν το όνομα τη χώρα μας στην δική τους γλώσσα με μια δόση θαυμασμού!
«Σιλά!»
Έτσι λέγεται η Ελλάδα στα κινέζικα!
Έβγαλα ακόμα μία φωτογραφία με τη νοσοκόμα και μια γιατρό και φύγαμε.
Προχωρήσαμε προς τις κυλιόμενες σκάλες που τώρα πια λειτουργούσαν.
Είχα προλάβει να πω την κακία μου ανεβαίνοντας!...
Οι κυλιόμενες σκαλες τελικά λειτουργούσαν (κακίες...) |
«Σιλά» μου είπε, σημαίνει «Ο ΑΛΛΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ» και με άφησε σύξυλο!
Δεν ξέρω…, αλλά μου φαίνεται ότι μάλλον σωστά κατάλαβα!
Ώσπου να συνέλθω από αυτό που άκουσα είχαμε φτάσει στο καράβι!
Παρακαλώ ησυχία |
Η είσοδος στο νοσοκομείο ελεύθερη |
Η έξοδος όμως... |
... επί πληρωμή! |
Στην Tianjin |
Στην Tianjin |
Στην Tianjin |
Στην Tianjin |
Στην Tianjin |
Συνεχίζεται…
Chrisgio
6 σχόλια :
Περαστικά σου και πάλι και καλή ανάρρωση. Ευτυχώς που δεν ήσουνα σε κανένα νοσοκομείο εδώ δικό μας γιατί ακόμη στην ουρά θα ήσουνα και θα περίμενες!!
Περαστικά και σιδερένιος!!!!
Σας διαβάζω καιρό, απολαμβάνω τα άρθρα και τις φωτογραφίες αλλά δεν είχα σχολιάσει ποτέ. Κάνω την αρχή με ευχές για καλή ανάρωση λοιπόν.
Περαστικά κάπετάνιο...Να μετακομίσεις ή το γραφείο ή τη βιβλιοθήκη...
G.Skord
Περαστικά, καπετάνιε!
Περαστικά καπετάνιο .
Μήπως η όλη περιπέτεια καπετάνιο , ήταν (έγινε) για να αναρωτηθείς για τους πολιτισμούς επι της Χθονός ;;;
Καλή Ανάρρωση
Χρήστος
Καπετάνιε περαστικά και ... σιδεροκέφαλος
Δημοσίευση σχολίου