Αόοοματος!

Η είδηση: Σε επανέλεγχο που πραγματοποίησε το ΙΚΑ για επιδοματούχους τυφλότητας διαπιστώθηκε ότι στην Κάλυμνο υπήρχαν 52 πραγματικά τυφλοί από τους 156 που έπαιρναν τα επιδόματα.

Σιγά την είδηση! Πέσαμε από τα σύννεφα! Κεραυνός εν αιθρία! Το στόμα μας άνοιξε και το σαγόνι έφτασε έως τα γόνατα από την έκπληξη!

ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ!

Κάθε φορά που ακούμε κάτι ανάλογο, δεν εννοώ μόνο την τυφλότητα, μοιάζει να μην έχουμε κατανοήσει ότι από κάθε παρόμοιο έλεγχο θα βγαίνει πάντοτε «λαγός» για τα επόμενα χρόνια!

 

Κι αυτό έχει γίνει πια μια ρουτινιασμένη καθημερινότητα.

Είδηση στις μέσα πια σελίδες των εφημερίδων! Ζούμε αρμονικά πλάι-πλάι με το φαινόμενο! Το έχουμε αποδεχτεί! Σαν να διαβάζουμε στα «κοινωνικά» για αρραβώνες, γάμους και κηδείες!

Επιδόματα σε άτομα με αετίσια όραση και παράλυτους ποδοσφαιριστές!

Συντάξεις σε νεκρούς από καιρό «βαλσαμωμένους»!

Φακελάκια σε επίορκους εφοριακούς, πολεοδόμους, γιατρούς και δικηγόρους!

Επιδοτήσεις «μαϊμού» σε αγρότες και κτηνοτρόφους που ζουν 365 μέρες το χρόνο στην πόλη!

Λαμόγια πολιτικά και συνδικαλιστικά!

Μίζες!

Παράνομοι όλοι! Άνθρωποι της διπλανής πόρτας!

Γνωστοί! Γείτονες!

Μαθαίναμε τις πομπές τους γεμάτοι έκπληξη!

Δεν το ξέραμε; Μα και βέβαια το ξέραμε!

Βλέπαμε τον τρόπο ζωής τους και αναρωτιόμασταν πάντα μέσα μας: «Πως διάολο τα καταφέρνει ο τύπος;»

Όοοοχι δεν ήταν αγανάκτηση, απορία ήταν!

Ψάχναμε να βρούμε το «πως» για να τη βολέψουμε κι εμείς!

Άλλες φορές το βρίσκαμε άλλες όχι.

Όταν συνέβαινε το πρώτο χαμογελούσαμε καταχθόνια και περνούσαμε το ποτάμι. Στην απέναντι όχθη των «έξυπνων».

Στη δεύτερη περίπτωση παραμέναμε στην όχθη των «κορόιδων» και γινόμασταν «σταυροφόροι της ηθικής»!

ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ!

Χωρίς να είναι άμοιρη ευθυνών, ζητάμε από την πολιτεία να βρει άκρη ενώ μπορούμε να συμμορφωθούμε μόνοι μας. Τι άκρη να βρει; Από πού ν’ αρχίσει και που να τελειώσει έτσι σκατά που τα ‘κανε κι αυτή!

Η σαπίλα και κυρίως το παράγωγό της, η μπόχα, έχουν καταστήσει το μαντίλι για τη μύτη απαραίτητο αξεσουάρ μας!

Η είδηση όμως δεν είναι αυτή! 

Αν σε μικρές κοινωνίες, σαν αυτή της Καλύμνου, αλλά και της Ρόδου, της Λευκάδας, της Λέρου, της Ζακύνθου και πολλών άλλων, η διαφθορά έχει εισχωρήσει σε τέτοιο βαθμό στο πετσί απλών πολιτών, τι ελπίδα έχουμε σα χώρα;

Όταν σε τέτοια μικρά μέρη, όπου οι περισσότεροι γνωριζόμαστε μεταξύ μας, προσπαθούμε ο ένας να κατασπαράξει τον άλλον, τι χειρότερο μπορεί να συμβαίνει στη ζούγκλα των μεγαλουπόλεων;

Και την ευθύνη τουλάχιστον σε ανάλογες περιπτώσεις την έχουμε αποκλειστικά εμείς οι πολίτες. Αφού μέχρι προσφάτως η «πουστιά» βόλευε, όπως και η ομερτά!

Κλειστές, μικρές κοινωνίες τυλιγμένες στο σελοφάν της ηθικής προσπαθούμε να δείξουμε έναν καθωσπρεπισμό που δεν μας αξίζει!

ΦΑΥΛΟΙ!

Ο Θεός, αν υπάρχει κι αυτός και μας βλέπει, ας μας λυπηθεί κι ας μας φωτίσει ΟΛΟΥΣ!

Αυτή η χώρα μόνο σε θαύματα μπορεί να ελπίζει!

Chrisgio