Από την Tianjin στην Νότια Κινεζική Θάλασσα

Φύγαμε από την Tianjin στις 9 Ιουνίου το βράδυ μέσα σε «ορατότητα μηδέν».

Ορατότης «ΜΗΔΕΝ»

Bo Hai

Η φωτογραφία δεν είναι λάθος πάτημα του Shutter Button της φωτογραφικής μηχανής. Μόνιμη εικόνα και επικίνδυνο πρόβλημα της εποχής για την ναυσιπλοΐα στις θάλασσες της βορειοανατολικής Ασίας ανάμεσα σε εκατοντάδες ψαράδικα. Η κίνδυνος να πάρεις κάποιο από κάτω είναι πολλές, γιατί στην ουσία το τρακάρισμα έχει θύμα σε τέτοιες περιπτώσεις πάντα τον μικρό! Δεν πρόκειται βέβαια για βαρκάκια των 3 μέτρων αλλά, η σύγκριση με τα τεράστια ποντοπόρα φορτηγά είναι ατυχής και το θύμα εκ των προτέρων γνωστό. Όσον αφορά τις συνέπειες εκεί τα πράγματα μπλέκουν άσχημα!

Η ομίχλη υποχωρεί

Το δώρο του Θεού

Το έχω ξαναγράψει. Δώρο Θεού αυτό το μηχάνημα που λέγεται RADAR!

Πορεία 098 μοίρες.

Την άλλη μέρα το πρωί κατά τις 8 είδαμε αριστερά και βόρεια το ακρωτήρι Laotieshan Xijao να κρύβει πίσω του το λιμάνι Dalian όπου είχα βρεθεί εκεί τελευταία φορά πριν ένα χρόνο περίπου. Τότε που έψαχνα – «εις μάτην», να βρω στο δημοκρατικό διαδίκτυο της Κίνας, τα blogs, το Facebook, το Twitter κλπ. Τότε που αναχωρώντας έψαχνα τρόπο διαφυγής από την… «παγίδα» που μας είχαν στήσει δύο κυκλώνες. Ο «κύριος» Damrey και η εκτός εαυτού και πολύ επικίνδυνη «κυρία» Saola.

Πορεία 127 μοίρες.

Η ομίχλη υποχωρεί

Την ίδια μέρα μέσα στην ομίχλη πιάσαμε το άλλο ακρωτήρι το Chengshan Jiao που οριοθετεί το Bo Hai από την Κίτρινη Θάλασσα (Yellow Sea). Μπήκαμε στο Separation Zone και αλλάζοντας σιγά–σιγά την πορεία μας προς τα δεξιά καταλήξαμε στις 172 μοίρες. Η Κίτρινη Θάλασσα ανοίχτηκε μπροστά μας και σχετικά κοντά στις ακτές της Κίνας αφήσαμε πίσω μας πόλεις–λιμάνια όπως το Qingdao, το Rizhao και το Lianyungang.

Περνώντας μπροστά από τις εκβολές του Κίτρινου Ποταμού και τη Σαγγάη (Shanghai), στις 11 Μαΐου στις 7 το απόγευμα μπήκαμε στην Βόρεια Κινέζικη Θάλασσα (North China Sea), πορεία 180 μοίρες. 

Λίγο πιο κάτω μετά από ένα μικρό ζιγκ-ζακ για να αποφύγουμε ναυάγια και ρηχά, στις 12 Μαΐου το μεσημέρι γυρίσαμε προς 190 βάζοντας στόχο την ανατολική ακτή της Taiwan. Καλύτερα μερικά μίλια παραπάνω παρά, μέσα στην ομίχλη, να περάσουμε από τη δυτική πλευρά της, το Taiwan Strait. Ένα στενό που η απέναντι στεριά του είναι η Main Land, όπως λένε οι Ταϊβανέζοι όταν αναφέρονται στη «μαμά» Κίνα. Το αίμα νερό δεν γίνεται! Τα ρηχά νερά του, οι ύφαλοι, οι σκόπελοι, η ομίχλη και τα ψαράδικα το κάνουν αρκετά επικίνδυνο.

Το Chilung, μια πόλη-λιμάνι στο βόρειο άκρο του μεγάλου νησιού το πιάσαμε στις 13 Μαΐου στις 6 το πρωί και με μικρές αλλαγές πορείας, για τους ίδιους προαναφερθέντες λόγους, λίγο μετά τα μεσάνυχτα αφήσαμε πίσω τον νότιο κάβο και το μεγάλο λιμάνι Kaohsiung. Χρόνια έχω να πάω εκεί! 

Με πορεία νότιο-νοτιοδυτική, πλέαμε στο Luzon Strait. Αριστερά μας μακριά οι Φιλιππίνες και κάπου μπροστά μας πολύ μακριά η Σιγκαπούρη. Είχαμε μπει στη Νότια Κινέζικη Θάλασσα (South China Sea). Η πορεία για κάμποσες μέρες στις 220 μοίρες. Σε μεγάλες αποστάσεις νοτιοανατολικά η Βόρνεο και βορειοδυτικά το Βιετνάμ και η Καμπότζη.

Η ομίχλη σαν ένα κακό όνειρο είχε γίνει παρελθόν.

Η θάλασσα λάδι, οι μέρες λαμπερές και ζεστές, οι νύχτες να… λάμπουν το ίδιο!

Υπέροχες εικόνες για ερωτευμένους, για ευτυχισμένους!

Όχι για μας!

Φεύγοντας έξω από την Tianjin

Laotieshan Xijao, μπροστά από το Dalian

Chengshan Jiao, πιάσαμε τον κατήφορο

Η Κίτρινη Θάλασσα

Βόρεια Κινέζικη Θάλασσα

Ανατολικά της Ταϊβάν

Luzon Strait και Νότια Κινέζικη Θάλασσα

Συνεχίζεται…

Chrisgiο