Μια φορά κι έναν καιρό μ΄ένα καράβι... No4

Το τουριστικό κέντρο του Stade όπου και το παλιό λιμάνι - που σήμερα μοιάζει περισσότερο με ένα απλό κανάλι - μαζί με το ιστιοφόρο φορτηγό πλοίο μιας άλλης εποχής. Αριστερά έξω από τη φωτογραφία ένας ξύλινης κατασκευής γερανός που δούλευε με την δύναμη ανθρώπινων χεριών. Όλα τα παραπάνω μέρος ενός υπαίθριου μουσείου.
Οι Γερμανοί όπως και κάθε λαός αυτά που διαθέτει αυτά προβάλει. Μοναδική εξαίρεση αδιαφορίας οι Έλληνες, ίσως γιατί η Ακρόπολις, ο Παρθενών,... είναι τόσο "ΜΕΓΑΛΑ" που δεν χρειάζονται πρόσθετη προβολή!...

... στο Stade της Γερμανίας συνειδητοποίησα ξανά ότι η Γερμανία δεν είναι... ΜΠΑΝΑΝΙΑ.

Απλώς ο Γερμανός πλοηγός ήταν αχάριστος με αυτά που του πρόσφερε η χώρα του. Θα μπορούσε να είμαστε όλοι οι υπόλοιποι ΜΠΑΝΑΝΙΑ αλλά όχι η Γερμανία.

Αστραπιαία με την άφιξη του πλοίου, οι ενημερωμένες, από μένα εδώ και μέρες αρχές, επιβιβάστηκαν στο πλοίο και με συνοπτικές διαδικασίες ο φουκαράς λαθρεπιβάτης βρέθηκε σε ένα αεροπλάνο για την επιστροφή του στην Γουινέα.

Η τύχη δεν του είχε κλείσει το μάτι.

Γύριζε στην πατρίδα του για να συνεχίσει την αργή πορεία του προς το θάνατο δίχως ελπίδα, δίχως όνειρα.

Από την άλλη ο Γερμανός πλοηγός θα συνεχίζει να πιστεύει ότι η χώρα του είναι ΜΠΑΝΑΝΙΑ.

Συνεχίζεται...

Chrisgio