Παρασκευή 11 Μαΐου 2012

Από το Arquipelago de Fernando de Noronhia στο Recife

Είχε μπει για τα καλά ο Απρίλης και είχε 4. Ήταν απόγευμα κατά τις 5 όταν αρχίσαμε να βλέπουμε πάλι στεριές, τις ακτές της βορειοανατολικής Βραζιλίας. Πορεία 167 μοίρες νότιο-νοτιοανατολική.

Αριστερά και πολύ μακριά το Arquipelago de Fernando de Noronhia.
Διαβάζω από τo βιβλίο Admiralty Sailing Directions του πλοίου.
Νησάκια με τροπική βλάστηση και ορεινή όψη. Γεμάτα βουνά. Υπάρχει ένα κεντρικό νησί και γύρω του άλλα μικρότερα. Με έκπληξη διαβάζω ότι διαθέτουν αεροδρόμιο, που σημαίνει ότι κατοικούνται.
Γιατί αναφέρομαι σ’ αυτά τα ασήμαντα νησάκια;
Απλά για να θυμίσω ότι σ’ αυτή την περιοχή είχε πέσει πριν από λίγα χρόνια το αεροπλάνο της Air France. Η γνωστή τραγωδία! Τίποτα περισσότερο!
Λίγο δυτικότερα ένα άλλο σύμπλεγμα από κοραλιογενείς ατόλες. Atol das Rocas το όνομά τους. 

Πορεία νότια 183 μοίρες.
Το South Equatorial Current μας σπρώχνει από την αριστερή πλευρά προς τις στεριές αλλά αντιστεκόμαστε.
Κρατάμε καλά τη θέση μας και προχωρούμε!

Η ώρα 9 το βράδυ και βλέπουμε τα πρώτα βραζιλιάνικα φώτα. Η πόλη Natal στο βάθος του ορίζοντα φεγγοβολάει!

Ξημέρωσε 5 ο μήνας και στις 5 το πρωί ήμασταν παράλλαξη (δίπλα σε ορθή γωνία) με τον Cabo Branco! Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό, βλέποντας στον χάρτη αυτόν τον κάβο (ακρωτήρι), για να καταλάβει κανείς ότι είναι το ανατολικότερο σημείο όλης της Αμερικανικής ηπείρου.
 Λίγο πιο κάτω στις 9 το πρωί πιάσαμε το Recife. Γεωγραφικό πλάτος 8 μοίρες και 2 λεπτά νότιο. Το Recife είναι πρωτεύουσα της βραζιλιάνικης πολιτείας Περναμπούκο (Estado de Pernambuco) με 1.500.000 κατοίκους και μια από τις σημαντικές πόλεις της Βραζιλίας.

Σημαντική και από ναυτικής πλευράς τις περασμένες, αρκετές, δεκαετίες. Τότε που με μηδενικά μέσα για τον υπολογισμό του στίγματος, αν αφαιρέσεις τον ΕΞΑΝΤΑ και το ΡΑΔΙΟΓΩΝΙΟΜΕΤΡΟ, οι αξιωματικοί γεφύρας – οι καπεταναίοι – της εποχής, περίμεναν τα φανάρια (τους φάρους) και τα φώτα των μεγάλων πόλεων τα βράδια για να προσανατολιστούν. Τα βαπόρια που έρχονταν από την Ευρώπη και τη Μεσόγειο με προορισμό τη Λατινική Αμερική μετά τα Κανάρια Νησιά η πρώτη επαφή με τον νέο κόσμο ήταν το Recife. Θυμάμαι παλιούς ναυτικούς να ρωτάνε:

-Το πιάσαμε το Ρεσίφι;

Σήμερα δεν χρειάζεται να πιάσεις το Ρεσίφι για πάρεις σειρά, να δεις που βρίσκεσαι!
Τα GPS μας έχουν καταντήσει άχρηστους! Τα κάνουν όλα μόνα τους!
Τα RADAR σε λίγο καιρό μπορεί και να… μιλάνε!

Το South Equatorial Current που μας επηρέαζε ελαφρώς έδωσε τη θέση του το Brazil Current που κάθε άλλο παρά εναντίον μας είναι!

Πορεία 199 μοίρες, νότια-νοτιοδυτική.
Ο καιρός καλός! Το ρεύμα μαζί μας!
Όλα πρύμα!
Αυτό δεν λέμε συνήθως όταν όλα πάνε καλά;

Συνεχίζεται…

Chrisgio

2 σχόλια :

Grouta είπε...

Πάντα, όλα πρίμα να' ναι καπετανιε!

Χρήστος Γ. είπε...

Αργοπορημένη απάντηση στο σχόλιό σου, αλλά αυτό κάνει η θάλασσα. Απομονώνει τον άνθρωπο πέρα απ΄ όλα τ΄άλλα.
Σ΄ευχαριστώ για την ευχή σου γιατί απ΄ότι φαίνεται... έπιασε!
Είμαι πίσω σπίτι μου μετά από 10 μήνες στης θάλασσα υγιής και δυνατός.
Σου εύχομαι Χρόνια πολλά και Καλή Χρονιά και να τα λέμε ξανά από κοντά!