Αφήνοντας πίσω το Recife, η απόσταση από τις στεριές μεγάλωσε.
Όχι δεν αλλάξαμε πορεία, αλλά η θάλασσα, που εδώ και χιλιάδες χρόνια βρίσκεται σε «μόνιμη φιλονικία» με τη στεριά και σ’ αυτή εδώ την περιοχή, όπως παντού, την έχει κερδίσει αναγκάζοντάς την να υποχωρήσει «άτακτά» σχηματίζοντας μια τεράστια καμπύλη!
Λογικό ήταν μην την ακολουθήσουμε και βάλαμε στόχο τον επόμενο κάβο.
Η πορεία μας άφησε πίσω πόλεις και λιμάνια. Maceio, Aracaju, Salvador, Ilheus, Vitoria, τα κυριότερα ονόματα.
Στη Vitoria η στεριά «ήρθε» πάλι κοντά μας. Η πρωτεύουσα της πολιτείας του Αγίου Πνεύματος (Estado dο Espirito Santo). Μια πόλη με 350.000 κατοίκους.
Έχω να έρθω εδώ 3-4 χρόνια, όχι στο μέσα λιμάνι, στο έξω, στo Tubarao. Ένα λιμάνι όπου οι δυνατότητες φόρτωσης είναι τερατώδεις. Μπορεί να φορτώσει ακόμα και 30.000 τόνους μινεράλι την ώρα. Φυσικά φόρτωση με αυτό το ρυθμό δεν μπορεί να γίνει, αλλά κατά καιρούς έχουν σπάσει βαπόρια από αυτή την αιτία.
Πριν 2 χρόνια, είχα βρεθεί μερικά μίλια νοτιότερα, στην Ponta do Ubu.
Ήταν τότε που έγραφα για την κοντινή ασήμαντη πόλη Guarapari.
Τότε που οι… «ανταποκρίσεις» μου είχαν πολύ ποδόσφαιρο, την εποχή του Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής!
Άλλο πράγμα να παρακολουθείς Βραζιλιάνο ή Βραζιλιάνα από κοντά την ώρα που βλέπουν ποδόσφαιρο – την Εθνική τους ομάδα – κι άλλο να σου τους περιγράφουν!
Λίγο παρακάτω πιάσαμε τον Cabo de Sao Tome, το βραδάκι της 8ης Απριλίου, των Βαΐων.
Αλήθεια ποιος νοιάζεται για αυτή τη μέρα και τις επόμενες που έρχονται! Πόσο όμορφα μπορεί να νοιώσει ένας «φτωχός και… μόνος ναυτικός» όταν αυτές τις άγιες μέρες βρίσκεται χιλιάδες μίλια μακριά από αυτούς που αγαπάει; Τη μέρα της αγάπης ποιον να βρει για ν’ αγαπήσει;
Μια ώρα αργότερα πιάσαμε και τον Cabo Frio.
Στρίψαμε!
Πορεία 270 μοίρες, δυτική!
Σε λίγες ώρες θα δούμε τα φώτα μιας από τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου του Rio de Janeiro. Μια πόλη μεγάλων αντιθέσεων. Με τους ουρανοξύστες από την μια πλευρά του δρόμου και τις… φαβέλες από την άλλη! Ο πλούτος δίπλα στην απόλυτη φτώχεια, με το έγκλημα και την πορνεία να… φορτσάρουν σε μόνιμη βάση!
Το επόμενο σημείο αναφοράς το αγκυροβόλιο του Itaguai.
Θα είμαστε εκει τα ξημερώματα της 9ης Απριλίου κατά τις 5.
Κοντεύουμε!
Συνεχίζεται…
Chrisgio
...στον Παναμά
2 σχόλια :
...σάν φτάσετε στό Ρίο καί έχεις χρόνο.....
πετάξου μέχρι τή praca maoua καί πιείτε ένα ποτηράκι στήν υγειά μου.....:)
ζηλεύω.....
πάντα καλοτάξιδος.....
Μπα που χρόνος για τέτοια αλλά μετά από τόσο καιρό που σε διαβάζω και να είχα...
Άλλωστε το Itaguai πηγαίναμε.
Ευχαριστώ για τη συντροφιά που μου έκανες όλο αυτό το καιρό στα ταξίδια μου.
Μετά από 10 μήνες όμως είμαι πίσω σπίτι μου στο Βόλο για ξεκούραση και επιστροφή στον κόσμο των ανθρώπων.
Σου εύχομαι Χρόνια Πολλά και Καλή Χρονιά.
Δημοσίευση σχολίου