Στο λιμάνι του Chesapeake: Μια ιστορία τρέλας

Το πλοίο έδεσε στο Chesapeake στις 4 Οκτωβρίου το βραδάκι, τ΄αμπάρια άνοιξαν και το υπόλοιπο αλάτι των 22.000 τόνων άρχισε να ξεφορτώνεται.

Το πλοίο βρισκόταν σε ασφαλές λιμάνι.

Σ΄ένα πολύ ήρεμο ποτάμι, σαν λίμνη, με ελάχιστο ρεύμα,με την εκφόρτωση να κυλάει ομαλά και χωρίς τον φόβο πιθανής επιθεώρησης από το USCG, αφού αυτό είχε γίνει στο Manatee.

Απολάμβανα την χωρίς προβλήματα παραμονή μας αλλά όταν όλα πάνε καλά στη ζωή μου τότε είναι που σκέφτομαι ότι όποια μεταβολή υπάρξει δεν μπορεί παρά να είναι προς το χειρότερο.

Είναι αυτό που λέμε κοινή λογική ή διαστροφή;

Όπως πάντα όλα στη ζωή είναι τόσο σχετικά και τα ετερώνυμα τόσο κοντά το ένα με το άλλο. Το κακό δίπλα στο καλό, η ομορφιά πλάι-πλάι με την ασχήμια, το συν(+) απέναντι στο πλην(-)...

Για δύο μέρες η ζωή κυλούσε σαν να την είχαμε βάλει στον αυτόματο πιλότο με πορεία προς την ηρεμία.

ΟΜΩΣ...ΟΜΩΣ... ΟΜΩΣ...!!!

Στις 6 του μηνός μετά το μεσημέρι ενώ βρισκόμουν στο γραφείο μου εμφανίστηκε ο υποπλοίαρχος και αναστατωμένος με πληροφόρησε ότι ένας ναύτης είχε πέσει στο ποτάμι.

Η ηρεμία είχε πάει περίπατο!

Κατέβηκα στην κουβέρτα (κατάστρωμα). Εκείνη τη στιγμή ανέβαζαν τον ναύτη, ευτυχώς σε καλή κατάσταση, από τη σκάλα του πλοίου. Βρεγμένος και τρομαγμένος με κοίταζε στα μάτια χωρίς να μιλάει.

Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν ένα τυχαίο γεγονός, ότι γλίστρησε κι έπεσε.

ΟΜΩΣ...ΟΜΩΣ... ΟΜΩΣ...!!!

Ήταν εγκληματική πράξη!

Ο άνθρωπος σκούπιζε στη δεξιά πλευρά του πλοίου μαζί με το Λοστρόμο κι έναν ακόμα ναύτη όταν ο ηλεκτρολόγος περνώντας από το σημείο αυτό και ενώπιον των άλλων τον κλώτσησε με σκοπό να τον πετάξει στο ποτάμι.

Ο θύτης

Η πρώτη κλωτσιά δεν έφερε το επιθυμητό γι΄αυτόν αποτέλεσμα γιατί ο ναύτης πιάστηκε από τα ρέλια (κάγκελα) του πλοίου και κρεμασμένος προσπάθησε να κρατηθεί στο κατάστρωμα, αλλά ο «αφιονισμένος» ηλεκτρολόγος βλέποντας ότι η πρώτη του προσπάθεια δεν είχε το επιθυμητό γι΄αυτόν αποτέλεσμα συνέχισε να τον κλωτσάει μέχρι που το κατάφερε.

Το θύμα

Οι παρόντες αντέδρασαν γρήγορα και σωστά. Πέταξαν ένα σωσίβιο στο ποτάμι που ο «ναυαγός-θύμα» το άρπαξε και κολυμπώντας προς την αριστερή πλευρά και τη σκάλα του πλοίου τον ανέβασαν στο κατάστρωμα. Ο ηλεκτρολόγος απαθής και χωρίς να δώσει εξήγηση για την πράξη του, αποχώρησε από το σημείο και εξαφανίστηκε κάπου στο πλοίο.

Είναι άσχημο πράγμα να πέφτεις από 10 μέτρα ύψος στο νερό. Η επαφή με το νερό μοιάζει σαν να πέφτεις σε τσιμέντο. Δεν ξέρω πως αλλά ο ναύτης δεν έπαθε τίποτα.

Τρέμω, χάνω τον ύπνο μου, σκεπτόμενος αν το συμβάν αυτό λάβαινε χώρα εν πλω. Το θύμα αν δεν τον είχε πάρει η προπέλα, θα τον είχαμε χάσει στο χάος του ωκεανού. Οι συνέπειες; Καλύτερα να μην τις σκέπτομαι!

Δεν θα μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες, δεν έχει νόημα, παρά μόνο ότι μετά από συνοπτικές διαδικασίες, την επόμενη μέρα ο τρελό-ηλεκτρολόγος αναχώρησε για τις Φιλιππίνες, αντί να πάει φυλακή.

Έτσι το πλοίο επανήλθε στην κανονική του ζωή αφήνοντας σε μένα την πικρή γεύση και το ερώτημα, ακόμα μία φορά, «με τι ανθρώπους μ΄ έχουν βάλει να συνεργαστώ(;)» για να φέρω εις πέρας με επιτυχία τη «ναυτική περιπέτεια»!

«Ναυτική περιπέτεια»! Δύο λέξεις που περικλείουν τους όρους, ασφάλεια, πλοίο, πλήρωμα, φορτίο, αναχώρηση, ταξίδι, άφιξη κλπ.

Συνεχίζεται...

Chrisgio