Caleta Patillos - Balboa

Φεύγοντας από το Caleta Patillos σκεφτόμουν τι θα μπορούσα να γράψω για ένα ταξίδι που ότι είχα να πω για τη Χιλή το είπα στον πηγαιμό .

Ανοιχτά του Περού, του Εκουαδόρ, της Κολομβίας και τέλος ο Παναμάς, το προηγούμενο ταξίδι απ' την ανάποδη.

Είναι σα να πηγαίνεις απ' την Βόλο στα Τρίκαλα, να περιγράφεις το ταξίδι και στην επιστροφή να θες να γράψεις κι άλλα! Τι να γράψεις; Και μάλιστα μακριά από στεριές.

Όμως κάθε φορά όλο και κάτι θα υπάρχει να προσθέσεις. Τις περισσότερες φορές οι νέες εικόνες, οι εμπειρίες, οι αισθήσεις σου δίνουν το έναυσμα για το κάτι παραπάνω.

Ο καιρός ήταν πολύ καλός, τόσο καλός που οποιαδήποτε μεταβολή του δεν θα μπορούσε παρά να ήταν προς την επιδείνωσή του.

Μία μέρα αργότερα, με πορεία βόρεια, η βροχή πήγε να μας πνίξει. Τόσες μέρες στην Χιλή την είχαμε ξεχάσει. Το μέρος που έχει να βρέξει 150 χρόνια (έρημος Atacama) ήταν συνεπές και απέναντί μας, όμως 300 μίλια βορειότερα η φύση ξανάγινε φυσιολογική.

Ποιος μπορεί να εξηγήσει αυτό το παράδοξο της φύσης; Στη Θεσσαλονίκη να βρέχει κάθε μέρα και στην Αθήνα ούτε σταγόνα επί ενάμιση αιώνα.

Το ταξίδι συνεχίστηκε χωρίς προβλήματα. Στις 14 του Σεπτέμβρη μετά από 6 μέρες ταξίδι φτάσαμε στον Παναμά και ρίξαμε την άγκυρα στο αγκυροβόλιο της Balboa περιμένοντας γι' άλλη μια φορά τη σειρά μας για το πέρασμα του καναλιού.

Balboa. Πολλοί ναυτικοί έχουν την εντύπωση ότι πρόκειται για πόλη του Παναμά. Δεν είναι όμως έτσι. Η πόλη, που φαίνεται επιβλητική από μακριά, είναι η πρωτεύουσα, το Panama City. Η Balboa είναι μια συνοικία της, η περιοχή γύρω από το λιμάνι. Σα να λέμε Δραπετσώνα, Aη Γιώργης.

Το ίδιο συμβαίνει κι από την μεριά του Ατλαντικού, το Cristobal είναι η περιοχή του λιμανιού της πόλης Colon. Στους ναυτικούς όμως έχουν μείνει τα ονόματα Balboa και Cristobal στα οποία αναφερόμαστε μονίμως.

Συνεχίζεται...

Chrisgio