Σαν σήμερα 20 χρόνια μετά
Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2021
Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2021
Δευτέρα 9 Αυγούστου 2021
Τετάρτη 4 Αυγούστου 2021
Δευτέρα 2 Αυγούστου 2021
Παρασκευή 30 Ιουλίου 2021
Στέφανος Ντούσκος - Χρυσός Ολυμπιονίκης
Χρυσό μετάλλιο στην κωπηλασία ο Στέφανος Ντούσκος.
Ντρέπομαι να του πω συγχαρητήρια αφού ούτε τον ήξερα ούτε θα τον θυμάμαι σε κανα μήνα!...
Τέλος πάντων!
Μπράβο αγόρι μου, να σε χαίρονται η οικογένειά σου και αυτοί που σε πίστεψαν και σε στήριξαν!
Chrisgio
Παρασκευή 23 Ιουλίου 2021
Ο Αντετοκούνμπο και οι άλλοι…
- Από δω είσαι; ρωτάς τον άλλον, αλλά δεν σου απαντάει στην ερώτηση. Πιάνει τα δικά του.
- Έχω γεννηθεί πχ στο Βόλο αλλά κατάγομαι από τη Πόλη. Ο προπάππος μου ήρθε στην Ελλάδα την εποχή του… Τρικούπη, μπλα… μπλα… μπλα…
Φουσκωμένος σαν διάνος αρχίζει να εξιστορεί τη «βαριά» ιστορία του γενεαλογικού του δέντρου. Νομίζει ότι η καταγωγή του από την Πόλη τον καθιστά αυτόματα απόγονο του Παλαιολόγου κι ενώ είναι Έλληνας αισθάνεται την ανάγκη να δηλώσει την επιμέρους καταγωγή του.
Αυτός ο ίδιος άνθρωπος είναι έτοιμος να βάλει πιπέρι στο στόμα του Γιάννη επειδή ΤΟΛΜΑ να δηλώσει ότι είναι ΚΑΙ Νιγηριανός.
Την ίδια ώρα μου έρχονται στο μυαλό και κάποιες άλλες ΑΣΗΜΑΝΤΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ:
• Ο Γιάννης ήδη από τα 26 του έχει αποκαταστήσει και γενιές πέρα των τρισέγγονών του.
• Θα ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του στις ΗΠΑ μέσα στα πλούτη και την χλιδή.
• Το ότι μας μιλάει, εκτός ολίγων που τον πίστεψαν στα πρώτα του βήματα και τον βοήθησαν, χάρη μας κάνει.
• Τι συμφέρον έχει να αναφέρεται τόσο συχνά στην Ελλάδα;
• Να τυλίγεται στη γαλανόλευκη.
• Να αρνείται να υπογράψει πάνω της από σεβασμό, όταν κάποιοι «Έλληνες» του ζητούσαν να το κάνει και κάποιοι άλλοι την καίνε.
• Να βάζει τους Αμερικάνους να τραγουδάνε μαζί του τον Εθνικό μας Ύμνο.
• Να περηφανεύεται για το GREEK FREAK (τι άκουσε ο άνθρωπος ακόμα και γι’ αυτό)…
• … και… και… και…
• Δεν μας έχει ανάγκη καθόλου, μα καθόλου!…
Ας αφήσουμε λοιπόν ήσυχο τον άνθρωπο και ας γευτούμε λίγο από το νέκταρ της επιτυχίας και την δόξας του, καλό θα μας κάνει. Θα μας βοηθήσει να αποβάλλουμε την μιζέρια και την σκατοψυχιά μας...
Ας χαρούμε τον απίστευτο άθλο της κατάκτησης του πρωταθλήματος του ΝΒΑ και την κορυφή του κόσμου από έναν Έλληνα και μάλιστα σχεδόν... ΜΟΝΟΣ του!
Ας παραδειγματιστούμε από το ήθος, την σεμνότητά του και την αγάπη του για την Ελλάδα.
Ας δείξουμε ότι αξίζει να λογιζόμαστε ανθρώπινα όντα.
Chrisgio
Πέμπτη 15 Ιουλίου 2021
Antetokounmpo - Phoenix Suns 105-98
Μπράβο Γιάννη τα κατάφερες!
Το πήρες μόνος σου!
Όσο για μας από σήμερα μπορούμε να υπερηφανευόμαστε ότι ο καλύτερος εν ενεργεία μπασκετμπολίστας στον κόσμο είναι Έλληνας!
Αν γίνεις GOAT αυτό είναι στο χέρι σου.
Σου το ευχόμαστε!
ΥΓ-1: Η οικογένεια Αντετοκούνμπο μετράει 3 δαχτυλίδια! Πέρυσι ο Κώστας με τους Lakers, φέτος ο Θανάσης και ο Γιάννης με τους Backs.
ΥΓ-2: Οι Milwaukee Backs χωρίς τον Έλληνα Superstar είναι μια μέτρια ομάδα!
ΥΓ-3: Και κάτι σημαδιακό! 50 πόντους έβαλε o GREEK FREAK, όσα και τα χρόνια από το τελευταίο πρωτάθλημα των Backs!
Chrisgio
Σάββατο 3 Ιουλίου 2021
Στον WICET Terminal του Gladstone
 |
| To WICET - Η φωτογραφία από το Google Maps |
Εξαιρετικές καιρικές συνθήκες, η θάλασσα λάδι κι εγώ πίνοντας τον δεύτερο καφέ μου, εκεί γύρω μετά τις 10, αναρωτιόμουν αν αυτή η όμορφη αίσθηση θα συνέχιζε να μας συντροφεύει για πολύ ή σε 6-7 ώρες θα ήταν γλυκιά ανάμνηση και η πρόβλεψη των Αυστραλών πράξη.
Δεν χρειάστηκε να αγωνιούμε αρκετά. Λίγο μετά το μεσημεριανό φαΐ το Port Control επιβεβαίωσε την χθεσινή «υπόσχεση».
Τόσο απλά και άκομψα άρχισε το αναμενόμενο τρέξιμο. Η μηχανή stand by, ο υποπλοίαρχος με το λοστρόμο στην πλώρη. Στις 13:55 άρχισε η άπαρση της αριστερής άγκυρας και στις 14:10 ήταν στη θέση της.
-Γεια σου κάπτεν, φώναξε ανοίγοντας την πόρτα του chartroom.
Μπήκε στη γέφυρα μου έσφιξε το χέρι στα γρήγορα ακούμπησε την αποσκευή του στο περβάζι της γέφυρας και άρχισε να απλώνει τα εργαλεία του. Το PC, τo καλώδιο AIS, τα υπόλοιπα καλώδια και τεφτέρια του.
Έδωσε νέα πορεία στον τιμονιέρη, πήρε τα χαρτιά του και ήρθε κοντά στα δικά μου που τον περίμενα 2-3 μέτρα παραπέρα. «Ανταλλάξαμε» υπογραφές και σφραγίδες ακολουθώντας τα διεθνή safety standards, ISM… κι εκεί που λες «πάει κι αυτό» πήρε από δίπλα του ένα άλλο «χαρτομάνι» και το ξεδίπλωσε στο τραπέζι του πλοιάρχου. Ένα σύντομο Australian Safety Meeting σχετικά με το «πώς και τι» επρόκειτο να συμβεί μέχρι την άφιξη στο σημείο φόρτωσης. Ανάλυση πορειών, ναυτιλιακών κινδύνων...
Μια πλήρης ενημέρωση-ανάλυση αυτού του σύντομου, 24 μιλίων, ταξιδιού. Πουθενά δεν συνέβαινε κάτι ανάλογο στον κόσμο σε τέτοια έκταση και λεπτομέρεια. Αυτή είναι η Αυστραλία!
 |
| Από το ημερολόγιο του πλοίου - Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017 |
Κοίταξε το ρολόι του και μου απάντησε αμέσως!
-Η ώρα 14:30, στις 17:30 θα έχουμε δέσει στο terminal.
«Για να δούμε, υπολόγισε σωστά;» σκέφτηκα.
Συνεχίσαμε υπό αυτές τις ήρεμες συνθήκες προς το WICET για τις επόμενες 3 ώρες και στις 17:35 όλα είχαν τελειώσει. Είχε πέσει έξω μόλις 5 λεπτά.
Ακρίβεια καθαρά Ιαπωνικού επιπέδου. Εκεί βέβαια – στην Ιαπωνία – ο πιλότος θα είχε προβλέψει και το πεντάλεπτο!
Εν τω μεταξύ στις 17:10, ενώ το δέσιμο συνεχίζονταν, o surveyor στο ντόκο έπαιρνε τα βυθίσματα. Είχε ήδη αρχίσει το initial draft survey.
Στην Αυστραλία, αν δεν υπήρχαν και δεν εφαρμόζονταν αυστηρά οι νόμοι, οι εργαζόμενοι σε όλα τα terminals θα ήταν ικανοί να πηδήξουν στο καράβι και να ξεκινήσουν την φόρτωση. Ωστόσο έχουν βρει τρόπους να ξεκινούν τουλάχιστον τις διατυπώσεις και τα προκαταρκτικά εκτός πλοίου, πριν αυτό θεωρηθεί ασφαλώς αφιχθέν, δηλαδή δεμένο.
Αν σκεφτεί κανείς ότι ένα πλοίο 80.000ΜΤ στο συγκεκριμένο σημείο φορτώνεται σε 24 ώρες μαζί με το χρόνο διατυπώσεων άφιξης και αναχώρησης, τότε περίπου 3.500 τόνοι φορτώνονται την ώρα. Τα χρηματικά ποσά που «παίζονται», με βάση μόνο το χρόνο, είναι κολοσσιαία.
Ο πιλότος ολοκληρώνοντας τη δουλειά του αποβιβάστηκε στις 17:45 και στις 18:20 η φόρτωση ξεκίνησε σε ρυθμό hard rock.
Είχαμε μια άγρια νύχτα μπροστά μας! Το κάρβουνο που έπεφτε στα αμπάρια προσπαθούσε βίαια να μας «πατήσει» στο νερό κι εμείς προσπαθούσαμε να αντισταθούμε με το ξεσαβούρωμα (αφερματισμός) που κι αυτό άρχισε την ίδια ώρα.
Η μάχη που δίνουμε πάντα σε κάθε ανάλογης ταχύτητας φόρτωση καταλήγει πάντα σε ισοπαλία που είναι και ο τελικός στόχος. Στην ουσία πρόκειται για μια παράξενη συνεργασία που γίνεται με όρους μάχης.
Η αδυσώπητη αναμέτρηση βρίσκονταν ακόμα στην αρχή.
Πολλές οι ώρες έως αύριο περίπου την ίδια ώρα.
Συνεχίζεται…
Chrisgio
Δευτέρα 14 Ιουνίου 2021
Άφιξη στο αγκυροβόλιο του Gladstone
Ταξιδεύαμε νότια στην Coral Sea συγκλίνοντας προς τον Great Barrier Reef. Πιάσαμε το νοτιοανατολικό άκρο του, τον προτελευταίο στόχο πριν το Gladstone στις 3 το απόγευμα της 5ης Οκτωβρίου 2017, γυρίσαμε προς τις 184 μοίρες και αρχίσαμε να τον «αγκαλιάζουμε».
Σε ασφαλή απόσταση από τα ρηχά παρατηρούσα ξανά το γαλαζοπράσινο χρώμα του γιγάντιου υφάλου που πρόδιδε την θέση μας κοντά του. Απλώς νοιώθεις ότι βρίσκεσαι αλλού! Τίποτε άλλο!
Με τα χρώματα του ετοιμοθάνατου ήλιου στον δυτικό ορίζοντα να μπερδεύονται με αυτά του υφάλου έφτιαχναν την ιδανική ζωγραφιά ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι που κάλπαζε.
5-6 ώρες αργότερα νέα αλλαγή πορείας προς 191 μοίρες το νότιο άκρο ενός μίνι υφάλου που μας εμπόδιζε την κατευθείαν πορεία για το Gladstone.
Ο καιρός όσο πλησιάζαμε τις ακτές έπαιρνε πάλι την προ ολίγων ημερών μορφή της πλήρους ηρεμίας.
Το νότιο άκρο του μικρού υφάλου πιάσαμε στις 8 το βράδυ και αρχίσαμε τις διαδοχικές αλλαγές πορείας από νοτιοδυτικά μέχρι βορειοδυτικά και τελικά δυτικά.
Κατά τις 12 το μεσημέρι της 6ης Οκτωβρίου η μηχανή μπήκε Stand By (EOSP) μειώσαμε ταχύτητα και συνεχίσαμε με την προσοχή της κάθε προσέγγισης προς το αγκυροβόλιο του Gladstone.
Φουντάραμε 6 κλειδιά στις 14:05 και χτυπήσαμε Finish with Engine (FWE). Το ταξίδι είχε τελειώσει.
Η πληροφορία από το Port Control ότι θα δέσουμε αύριο το βράδυ μας έδινε τη δυνατότητα ενός ήσυχου 24ώρου και την κρυφή ελπίδα ότι κάτι θα συμβεί και θα καθυστερήσουμε την είσοδο περισσότερο.
Ο πιλότος βέβαια είχε προγραμματιστεί από τους Αυστραλούς για τις 4 το απόγευμα της επομένης και δεν άφηνε περιθώρια για τέτοια όμορφα όνειρα.
*****
Αν κάποιοι σ΄αυτό τον κόσμο είναι συνεπείς σε λόγια και πράξεις, τουλάχιστον όπως εγώ έχω γνωρίσει διάφορους λαούς στα λιμάνια τους, αυτοί με σειρά ποιότητος είναι οι Ιάπωνες, οι Αυστραλοί και σε κάποια απόσταση οι Νοτιοκορεάτες και οι Γερμανοί οι οποίοι έχουν ένα άλλο στα συν τους. Δεν ξέρω γενικά τι συμβαίνει στη Γερμανία αλλά στις σχέσεις τους με τα πλοία έχουν καταργήσει σε απίστευτο βαθμό την γραφειοκρατία!
Το παρατήρησα πριν μερικά χρόνια στο λιμάνι Stade στον Έλβα.
*****
Με τις μάταιες ελπίδες λοιπόν να δούμε περισσότερα του ενός ηλιοβασιλέματα στην συγκεκριμένη θέση ρυθμίσαμε τις τηλεοράσεις στις Αυστραλιανές συχνότητες.
Ότι προλάβουμε να ρουφήξουμε από τον πραγματικό κόσμο και αργότερα να απολαύσουμε έναν ήρεμο ύπνο χωρίς τις τσιριμόνιες της θάλασσας, τη μηχανή να ανεβοκατεβάζει τα πιστόνια της και την προπέλα να γουργουρίζει!...
Συνεχίζεται…
Chrisgio
Παρασκευή 28 Μαΐου 2021
Από την Bismark Sea στην Coral Sea
Το μεσημέρι της 1ης Οκτωβρίου 2017, έχοντας σαν στόχο το Vitiaz Strait που σχηματίζεται από τα νησιά Papua–Papua New Guinea και New Britain καθώς και τα υπόλοιπα μικροσκοπικά νησάκια-εμπόδια ανάμεσά τους μπήκαμε στην Bismark Sea και την επομένη το πρωί στο στενό.
 |
| Long Island |
Είδα από την μικρότερη δυνατή απόσταση τους γκρίζους όγκους των δύο μεγάλων νησιών που μόνο με τη φαντασία μπορεί να δεις καταπράσινα, όπως ακριβώς είναι.
Τις περισσότερες φορές ο ναυτικός αναπολεί, σκέφτεται, φαντασιώνεται και μονολογεί: «Πέρασα (και δεν ακούμπησα) κι από κει»!
Μετά το μεσημέρι της 2ας Οκτωβρίου 2017 αφήνοντας πίσω το Vitiaz Strait μπήκαμε στην Solomon Sea και αυτό που λέμε στην κυριολεξία αχαρτογράφητα νερά (unsurveyed waters). Μεγάλα τμήματα αυτής της θάλασσας είναι με άγνωστα βάθη, μη βυθομετρημένα, και με recommended routes μόνιμα αποτυπωμένες στους χάρτες του Βρετανικού Ναυαρχείου (British Admiralty Charts) που ακολουθούν τα πλοία αν θέλουν να φτάσουν στο Jomard Entrance και να βγουν ασφαλείς στην Coral Sea και τον Νότιο Ειρηνικό.
 |
| Jomard Entrance - Gladstone |
Με το υπόλοιπο μιλίων για το Gladstone να είναι 830, είχαν απομείνει δυόμιση μέρες ταξίδι ακόμα. Tα αμπάρια σχεδόν έτοιμα για φόρτωση και κυρίαρχο μέλημά μας οι τελευταίοι έλεγχοι και διορθώσεις σε safety και security αφού η AMSA (Australian Maritime Safety Authority) δεν αστειεύεται.
Συνεχίζεται...
Chrisgio
Κυριακή 16 Μαΐου 2021
Γραφείο-σαλόνι πλοιάρχου σε μια ακόμα εκδοχή
Φάτσα το γραφείο και η περιστροφική πολυθρόνα με τα ροδάκια της. Το να είναι περιστροφική είναι μια χρήσιμη πρόσθετη λειτουργία. Τα ροδάκια όμως τι προσφέρουν πέρα από το να προσπαθείς να ισορροπείς όση ώρα κάθεσαι, ειδικά στο ποντοπόρο καράβι; Ο εξωφρενικά τεράστιος όγκος του είτε διατοιχίζεται, είτε προνευστάζει, ποτέ δεν είναι ίσιο. Πάντα σε συνεχείς εγκάρσιες ή διαμήκεις κλίσεις, από σχεδόν ανεπαίσθητες στη μπουνάτσα έως τρομακτικά βίαιες στα storms και στους κυκλώνες.
Ποτέ δεν κατάλαβα τη χρησιμότητά τους εκτός από την «εκγύμναση» των ραχιαίων, στην προσπάθεια να κρατηθείς εκεί που πρέπει και μετά από μερικά χρόνια να γίνεται μέρος των αιτιών που όλα μαζί καταλήγουν σε χρόνιο πρόβλημα μέσης. Καθώς κοίταζα την πολυθρόνα πήρα μια μικρή πρακτική απόφαση: «Αύριο πρωί-πρωί τα ροδάκια θα πάψουν να με ταλαιπωρούν, θα τα παροπλίσω».
Πάνω και γύρω από το γραφείο μια σειρά ηλεκτρονικών συσκευών και γραφικής ύλης. Εσωτερικό τηλέφωνο, δύο δορυφορικά, υπολογιστής, εκτυπωτής, scanner, μολύβια, χάρακας, Α4, εκκρεμή έγγραφα για ανάγνωση, έγγραφα προς αποστολή, εφαρμογή οδηγιών κλπ. Εργαλεία της καθημερινής δουλειάς του κάθε σύγχρονου πλοιάρχου.
Στον πλωριό μπουλμέ μπροστά από γραφείο το μεγάλο παραλληλόγραμμο φινιστρίνι με θέα το κατάστρωμα του πλοίου και τον αχανή ωκεανό, ανάλογα που θέλεις να εστιάσεις.
Να δεις την πραγματικότητα ή να ονειρευτείς!...
Μια εικόνα που στις πρώτες μέρες της θαλασσινής ζωής εξιτάρει, ανοίγει το στόμα και μένει κρεμασμένο το σαγόνι για μερικά δευτερόλεπτα. Αντιλαμβάνεσαι γρήγορα ότι χάσκεις χωρίς λόγο το κλείνεις και μαζί μ’ αυτό χάνεται και η μαγεία. Η εικόνα αυτή σε σημαδεύει για τις επόμενες δεκαετίες χωρίς να αλλάζει στο ελάχιστο. Έχει τύχει να την θωρώ συνεχώς και απαράλλαχτη για πάνω από μήνα. Σαν άρρωστος, κλεισμένος στο δωμάτιό σου να… αγναντεύεις την απέναντι πολυκατοικία.
Πάντα σε κίνηση το μπρούτζινο κλινόμετρο, το θερμόμετρο, κρεμασμένα χαρτιά απαραίτητα για να θυμίζουν θέματα που πρέπει να ασχοληθείς…
Παραδίπλα δεξιά ένα πολύ-έπιπλο, κάτι σαν βιβλιοθήκη, που χωρούσε την τηλεόραση των 32 ιντσών, το dvd-player, ένα πολύ καλό παγκοσμίου λήψεως sony ραδιόφωνο, άχρηστο πια αφού η ΕΡΑ-5 ή αλλιώς «η φωνή της Ελλάδος» έχει παραδώσει πνεύμα μαζί με τους σταθμούς βραχέων κυμάτων. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι στην εποχή του διαδικτύου η ΕΡΑ-5 εξακολουθεί να εκπέμπει! Ο μόνος λόγος που ακόμα θα δικαιολογούσε την ύπαρξή της είναι οι έλληνες ναυτικοί, μόνο που γι΄αυτούς το θέμα θεωρείται λήξαν. Λείπουν οι σταθμοί.
Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι παραμένουν οι Έλληνες μετανάστες. Στην εποχή του διαδικτύου; Αστεία πράματα! Αλλά στην Ελλάδα ζούμε και σαν… Έλληνες μοιάζει απολύτως φυσιολογικό να μην καταλαβαίνουμε ότι κάποια πράγματα έχουν τελειώσει, είναι άχρηστα, δεν θα έπρεπε να υπάρχουν.
Τέλος στη γωνία το ψυγείο με μερικά φρούτα, αναψυκτικά, γάλα, λίγο κίτρινο τυρί, βούτυρο, μια φέτα χαλβά και μερικά εμφιαλωμένα νερά ενώ από πάνω του ένα ντουλάπι με ποτήρια, χαρτοπετσέτες μαχαιροπήρουνα, μέλι, δημητριακά. Τις περισσότερες φορές, όχι πάντα, όταν παραλαμβάνω πλοίο το βρίσκω γεμάτο με αναψυκτικά και ουίσκυ. Μάλλον αποτελώ εξαίρεση…
Στον αριστερό μπουλμέ (τοίχος) το άλλο παραλληλόγραμμο φινιστρίνι. Την υπόλοιπη επιφάνεια στόλιζε το μεγάλο ημερολόγιο με φωτογραφίες γυμνών κοριτσιών, δώρο κάποιου shipchandler, τροφοδότης στα ελληνικά, σιψάλτης στα φραγκολεβαντινικα-ελληνοβαρβαρικά.
Στη ένωση με τον πρυμνιό μπουλμέ το έπιπλο με το φωτιστικό και δίπλα ο τριθέσιος καναπές που μαζί με δύο πολυθρόνες κι ένα τραπεζάκι στη μέση, που φιλοξενεί πια το προσωπικό μου PC, αποτελούσαν το σαλόνι που γέμιζαν κατά κάποιο τρόπο τον υπόλοιπο κρύο και άχαρο χώρο του δωματίου. Πίσω-πάνω από τον καναπέ το ρολόι έδειχνε την ώρα ζώνης που ταξιδεύαμε.
*****
Όταν έφτασα στο καράβι στις 19 Σεπτεμβρίου 2017 καθίσαμε με τον πλοίαρχο σ΄αυτό το σαλόνι. Αυτός κάθισε στη μοναδική πολυθρόνα που ήταν σκεπασμένη με ένα άσπρο σεντόνι. Δεν έδωσα σημασία κι έκατσα στον καναπέ. Την επόμενη μέρα με τον πλοίαρχο να λείπει για κάποια λεπτά, μόνος, αφού παρατήρησα για λίγο το χώρο που θα ζούσα του επόμενους μήνες, κάθισα στην πολυθρόνα με το άσπρο σεντόνι.
Μετά από λίγο ο πλοίαρχος επέστρεψε και μου ζήτησε να σηκωθώ και να κάτσω σε άλλο σημείο γιατί αυτή ήταν η «δικιά του πολυθρόνα». Δεν έδωσα μεγάλη σημασία στο γεγονός αλλά λίγες μέρες αργότερα στο πέλαγος στο δρόμο για την Αυστραλία κατάλαβα τον λόγο της «παραξενιάς» του χωρίς να τον δικαιολογώ.
Αυτό το πράγμα που ήθελε να λέγεται γραφείο-σαλόνι πλοιάρχου δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα σύνολο ελεεινών βρώμικων επίπλων. Ανάθεμα κι αν είχε καθαριστεί έστω και μια φορά στα αρκετά χρόνια ηλικίας του πλοίου, πέρα της δεκαετίας. Σ΄αυτό το σαλόνι είχαν καθίσει αρκετές εκατοντάδες, για να μη πω χιλιάδες, κώλοι που άλλοι τον βρώμισαν κι άλλοι βρωμίστηκαν κάνοντας το λάθος να κάτσουν πάνω σ΄αυτά τα «έπιπλα».
Τις επόμενες πολλές μέρες το καμαρωτάκι, με αρκετό κόπο, κατόρθωσε να τα φέρει σε μια ανεκτή κατάσταση καθαριότητας αν εξαιρεθούν κάποιες βαθιές μουντζούρες μηχανέλαιων και γράσων προφανώς από τις φόρμες κυρίως Μηχανικών και Υποπλοιάρχων που επισκέπτονταν τους προηγούμενους πλοιάρχους με στολές εργασίας αλλά και τους διάφορους ντόπιους στο κάθε λιμάνι, από ατζέντηδες, τελωνειακούς και αστυνομικούς μέχρι τεχνικούς, στοιβαδόρους, σκουπιδιάρηδες και πουτάνες!
Το κακό είναι ότι κανείς δεν προσπαθούσε σε κάθε αναχώρηση από το λιμάνι να γίνεται ο κατάλληλος καθαρισμός.
Μοναξιά, ψυχική πίεση, έλλειψη οικογενειακής θαλπωρής, αγάπης, έρωτα, το άγγιγμα τη σάρκας του αντίθετου φύλου και η «αυτοϊκανοποίηση»! Είναι όλα όσα χαρακτηρίζουν αυτό το άγριο και παρά φύση επάγγελμα και δημιουργούν αδιαφορία για ποιότητα ζωής, έστω και ελάχιστης.
Ένα ντους στα γρήγορα, ρούχα ασιδέρωτα όπως βγαίνουν από το πλυντήριο (ευτυχώς υπάρχει κι αυτό) ξύρισμα κάθε που το καράβι φτάνει σε λιμάνι, ένα σεντόνι σε μια βρώμικη πολυθρόνα και τα υπόλοιπα στάχτη και μπούρμπερη.
Να περνάει ο καιρός, η θητεία και η ζωή με μια μικρή ανάπαυλα φυσιολογικής ζωής μερικών μηνών να συνεχιστεί η ζωώδης επιβίωση σε κάποιο άλλο πλωτό κάτεργο. Τα μοναδικά παράσημα η επιτυχής διαχείριση και συντήρηση του πλοίου που δεν αφορούν την ποιότητα ζωής αλλά την ετοιμότητά του στις φορτοεκφορτώσεις και τις μεταφορές.
Το ξεμπάρκο απαιτεί μερικές μέρες έως αρκετές εβδομάδες για την επαναφορά στην φυσιολογική ζωή που μπορεί εν τέλει να μην επιτευχθεί και με κατάλοιπα από το προηγούμενο καράβι να συνεχίζεις στο επόμενο. Όλη αυτή η κατάσταση δουλεύει σωρευτικά και μερικές δεκαετίες αργότερα καταλήγεις θαλάσσιο ζώο λίγο πριν την ανάπτυξη βράγχιων δίπλα στα πλεμόνια, αφού τα λέπια είναι εκεί σχεδόν από την αρχή.
******
Λίγο δίπλα από τον καναπέ η πόρτα εισόδου που πριν λίγο πέρασα κατεβαίνοντας από τη γέφυρα. Μια πλήρης περιστροφή 360 μοιρών (εδώ πράγματι ήταν τόσο…), ελάχιστων δευτερολέπτων περί τον άξονά μου, η καθημερινότητά μου.
Η γρήγορη ματιά πέρα από το φινιστρίνι συγκρούστηκε με το σκοτάδι του ωκεανού. Τράβηξα στην άκρη την κουρτίνα της πόρτας, έκλεισα τη πόρτα και μπήκα στην κρεβατοκάμαρα.
Μια ακόμα μέρα είχε κάνει τον κύκλο της και είναι μεγάλη υπόθεση στη θάλασσα να μη έχει συμβεί τίποτα. Να μπορείς να πέφτεις για ύπνο, έστω και μόνος, αλλά τουλάχιστον ήρεμος ελπίζοντας να ξημερώσεις πάλι μέσα στο ήρεμο τίποτα. Ότι καλύτερο!...
Συνεχίζεται...
Chrisgio
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)
...στον Παναμά
