Στον WICET Terminal του Gladstone

To WICET - Η φωτογραφία από το Google Maps

Το πρωί της 8ης Οκτωβρίου μας βρήκε φρέσκους. Ο ύπνος βαρύς και ήρεμος σ΄ένα περιβάλλον που θύμιζε περισσότερο πολυκατοικία σε ήσυχη περιοχή ακριβού προαστίου πόλεως, παρά πλοίο.

Εξαιρετικές καιρικές συνθήκες, η θάλασσα λάδι κι εγώ πίνοντας τον δεύτερο καφέ μου, εκεί γύρω μετά τις 10, αναρωτιόμουν αν αυτή η όμορφη αίσθηση θα συνέχιζε να μας συντροφεύει για πολύ ή σε 6-7 ώρες θα ήταν γλυκιά ανάμνηση και η πρόβλεψη των Αυστραλών πράξη.

Δεν χρειάστηκε να αγωνιούμε αρκετά. Λίγο μετά το μεσημεριανό φαΐ το Port Control επιβεβαίωσε την χθεσινή «υπόσχεση».

Τόσο απλά και άκομψα άρχισε το αναμενόμενο τρέξιμο. Η μηχανή stand by, ο υποπλοίαρχος με το λοστρόμο στην πλώρη. Στις 13:55 άρχισε η άπαρση της αριστερής άγκυρας και στις 14:10 ήταν στη θέση της.

Με dead slow ahead στον τηλέγραφο κι έχοντας πάρει την πρέπουσα αρχική πορεία, στις 14:15 ο πιλότος επιβιβάστηκε ουρανοκατέβατος – το ελικόπτερο τείνει να εξαφανίσει την πλωτή πιλοτίνα – και το Αυστραλιανό πρόγραμμα προχωρούσε όπως ακριβώς είχε σχεδιαστεί.

-Γεια σου κάπτεν, φώναξε ανοίγοντας την πόρτα του chartroom.

Μπήκε στη γέφυρα μου έσφιξε το χέρι στα γρήγορα ακούμπησε την αποσκευή του στο περβάζι της γέφυρας και άρχισε να απλώνει τα εργαλεία του. Το PC, τo καλώδιο AIS, τα υπόλοιπα καλώδια και τεφτέρια του.

Έδωσε νέα πορεία στον τιμονιέρη, πήρε τα χαρτιά του και ήρθε κοντά στα δικά μου που τον περίμενα 2-3 μέτρα παραπέρα. «Ανταλλάξαμε» υπογραφές και σφραγίδες ακολουθώντας τα διεθνή safety standards, ISM… κι εκεί που λες «πάει κι αυτό» πήρε από δίπλα του ένα άλλο «χαρτομάνι» και το ξεδίπλωσε στο τραπέζι του πλοιάρχου. Ένα σύντομο Australian Safety Meeting σχετικά με το «πώς και τι» επρόκειτο να συμβεί μέχρι την άφιξη στο σημείο φόρτωσης. Ανάλυση πορειών, ναυτιλιακών κινδύνων...

Μια πλήρης ενημέρωση-ανάλυση αυτού του σύντομου, 24 μιλίων, ταξιδιού. Πουθενά δεν συνέβαινε κάτι ανάλογο στον κόσμο σε τέτοια έκταση και λεπτομέρεια. Αυτή είναι η Αυστραλία!

Από το ημερολόγιο του πλοίου - Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017

-Πόσο θέλουμε μέχρι το ντόκο; ρώτησα.

Κοίταξε το ρολόι του και μου απάντησε αμέσως!

-Η ώρα 14:30, στις 17:30 θα έχουμε δέσει στο terminal.

«Για να δούμε, υπολόγισε σωστά;» σκέφτηκα.

Συνεχίσαμε υπό αυτές τις ήρεμες συνθήκες προς το WICET για τις επόμενες 3 ώρες και στις 17:35 όλα είχαν τελειώσει. Είχε πέσει έξω μόλις 5 λεπτά.

Ακρίβεια καθαρά Ιαπωνικού επιπέδου. Εκεί βέβαια – στην Ιαπωνία – ο πιλότος θα είχε προβλέψει και το πεντάλεπτο!

Εν τω μεταξύ στις 17:10, ενώ το δέσιμο συνεχίζονταν, o surveyor στο ντόκο έπαιρνε τα βυθίσματα. Είχε ήδη αρχίσει το initial draft survey.

Στην Αυστραλία, αν δεν υπήρχαν και δεν εφαρμόζονταν αυστηρά οι νόμοι, οι εργαζόμενοι σε όλα τα terminals θα ήταν ικανοί να πηδήξουν στο καράβι και να ξεκινήσουν την φόρτωση. Ωστόσο έχουν βρει τρόπους να ξεκινούν τουλάχιστον τις διατυπώσεις και τα προκαταρκτικά εκτός πλοίου, πριν αυτό θεωρηθεί ασφαλώς αφιχθέν, δηλαδή δεμένο.

Αν σκεφτεί κανείς ότι ένα πλοίο 80.000ΜΤ στο συγκεκριμένο σημείο φορτώνεται σε 24 ώρες μαζί με το χρόνο διατυπώσεων άφιξης και αναχώρησης, τότε περίπου 3.500 τόνοι φορτώνονται την ώρα. Τα χρηματικά ποσά που «παίζονται», με βάση μόνο το χρόνο, είναι κολοσσιαία.

Ο πιλότος ολοκληρώνοντας τη δουλειά του αποβιβάστηκε στις 17:45 και στις 18:20 η φόρτωση ξεκίνησε σε ρυθμό hard rock.

Είχαμε μια άγρια νύχτα μπροστά μας! Το κάρβουνο που έπεφτε στα αμπάρια προσπαθούσε βίαια να μας «πατήσει» στο νερό κι εμείς προσπαθούσαμε να αντισταθούμε με το ξεσαβούρωμα (αφερματισμός) που κι αυτό άρχισε την ίδια ώρα.

Η μάχη που δίνουμε πάντα σε κάθε ανάλογης ταχύτητας φόρτωση καταλήγει πάντα σε ισοπαλία που είναι και ο τελικός στόχος. Στην ουσία πρόκειται για μια παράξενη συνεργασία που γίνεται με όρους μάχης.

Η αδυσώπητη αναμέτρηση βρίσκονταν ακόμα στην αρχή.

Πολλές οι ώρες έως αύριο περίπου την ίδια ώρα.

Συνεχίζεται…

Chrisgio