Το ημερολόγιο έγραφε 3 Νοεμβρίου, την ημέρα γέννησής μου! 58 είχε γράψει το κοντέρ! Χρόνια μου πολλά! Άλλη μια μοναχική επέτειος! Κάτι τέτοιες μέρες στο βαπόρι με πιάνει μελαγχολία, δεν θέλω να βλέπω κανένα. Το τηλεφώνημα που περιμένω κάθε χρόνο από το σπίτι, και κάποια στιγμή γίνεται, με φέρνει σε κατάσταση ψυχικής κατάρρευσης.
Όμως ακόμα και μετά τη «πτώση» η ζωή συνεχίζεται. Ανασηκώνομαι, ξεσκονίζομαι, βγάζω τα πρεσβυωπικά γυαλιά, σκουπίζω τα δάκρυα, προχωρώ! Τι άλλο μπορώ να κάνω; Περιμένω την ώρα του γυρισμού! Στην ουσία παρακαλάω να γεράσω ακόμα περισσότερο, γρηγορότερα!
Θαλασσινή ζωή!
Θαλασσινή ζωή!
Κατά τις 10 ανεβαίνοντας στη γέφυρα ο Hernando, ο Φιλιππίνος ανθυποπλοίαρχος, ήρθε κοντά μου και μου πρότεινε το χέρι.
«Happy birthday captain!» μου είπε στ’ αγγλικά. «58 σήμερα;» συνέχισε σίγουρος για την ερώτηση, στην ουσία χωρίς ερωτηματικό, στα ελληνικά.
Το θυμήθηκε! Ήταν η τρίτη φορά που μου ευχόταν για την ίδια επέτειο. Τρία καράβια μαζί!
«Ναι 58, ευχαριστώ Hernando, salamat» (ευχαριστώ στη γλώσσα του την tagalog) του απάντησα!
Η τύχη τα έφερε έτσι και είχε παραλληλίσει τις ζωές μας για 3 συνεχή βαπόρια! Στα 54 του, σχεδόν συνομήλικοι, σχεδόν φίλοι και αμοιβαία εκτίμηση, πάλευε για τα 4 παιδιά του.
Hernando Ricamara Rivadeniera!...
Ένας «ΚΥΡΙΟΣ» που προσπαθούσε να μαντέψει κι αυτός τη ώρα του παροπλισμού του. Τα παιδιά του όμως τον είχαν, κι αυτόν, ακόμα ανάγκη.
Ένας «ΚΥΡΙΟΣ» που προσπαθούσε να μαντέψει κι αυτός τη ώρα του παροπλισμού του. Τα παιδιά του όμως τον είχαν, κι αυτόν, ακόμα ανάγκη.
Όπου και να ζεις, σε όποιον θεό κι αν πιστεύεις, ότι και να κάνεις, οι αξίες τις ζωής είναι πάντα οι ίδιες
Μερικές μέρες ακόμα μπορεί μήνες και μετά μπορεί να μην τον ξαναδώ ποτέ στη ζωή μου!
Ναυτική ζωή, ναυτικές ιστορίες!
Ναυτική ζωή, ναυτικές ιστορίες!
Συνεχίζεται…
Chrisgio
...στον Παναμά
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου