Η αναχώρηση από τη Necochea

Προς την έξοδο και τα Sea Lions σαν σε τιμητικό άγημα

Η 2α Οκτωβρίου 2014 ήταν η μέρα της αναχώρησης.

Πότε πέρασαν 21 μέρες από τότε που φουντάραμε στη Recalada, πότε ανεβήκαμε τον Rio Parana, πότε φορτώσαμε στο San Lorenzo, πότε κατεβήκαμε το ποτάμι, πότε ήρθαμε στη Necochea, ούτε που το κατάλαβα!

Το μεσημέρι η φόρτωση τελείωσε. Οι γνωστές διατυπώσεις αναχώρησης και κυρίως η υπογραφή των εγγράφων του φορτίου τελείωσαν σύντομα. Μαζί με τ’ άλλα και το έγγραφο για τα Falkland Islands (Islas Malvinas για τους Αργεντινούς) που ο πλοίαρχος πρέπει να υπογράψει, με το έτσι θέλω, γιατί αλλιώς το πλοίο δεν φεύγει.

Τα Sea Lions

Το καράβι ασφαλίστηκε και προετοιμάστηκε για ταξίδι. Ο πιλότος επιβιβάστηκε τα ρυμουλκά έδεσαν πάνω μας και ξεκολλήσαμε από την προβλήτα.

Αργά προχωρήσαμε προς την έξοδο αποχαιρετώντας τα Sea Lions. Λίγο πριν την έξοδο του λιμανιού λύσαμε τα ρυμουλκά και ο πιλότος αποβιβάστηκε όταν είχαμε είχε βγει στην ανοιχτή θάλασσα.

-Hasta pronto, μου είπε.

Χαμογέλασα χωρίς να απαντήσω και κατάλαβε ότι ΔΕΝ τον κατάλαβα!

-Ι see you next time, μου είπε στ’ αγγλικά!

«Πιθανόν, ποιος ξέρει» σκέφτηκα!

-Hasta la vista, του απάντησα στα σπανιόλικα για να πάρω τη ρεβάνς!

-Hasta la vista, επανέλαβε γελώντας κι έφυγε!

Κοντά στην έξοδο

Ξαφνικά μείναμε πάλι μόνοι μας. Η συμπαθής Necochea θα μας λείψει!

Το λογκάδο (μακρύ) ταξίδι των 9.500 μιλίων είχε ξεκινήσει στις 3 το απόγευμα.
Στο Lumut της Μαλαισίας στο Malacca Strait θα είμαστε, αν τελικά πάμε εκεί, το νωρίτερο σε 36 μέρες!
Καλό ταξίδι!

Τα Sea Lions

Κοντά στην έξοδο και η βόρεια παραλία της Necochea

Κοντά στην έξοδο

Συνεχίζεται…

Chrisgio