Ξύπνησα στις 7 το πρωί της 15ης Οκτωβρίου σε καλή σωματική και ψυχική κατάσταση. Η χθεσινή έξοδος με είχε ανανεώσει.
Ήταν μέρα αναχώρησης ενώ το επερχόμενο ταξίδι ξανά προς τη κοντινή Σιγκαπούρη δεν άφηνε περιθώρια να πιστεύω ότι φεύγοντας από το Lumut υπήρχε έστω και ελάχιστη ελπίδα ότι θα ηρεμούσαμε. Ωστόσο δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα κοιμόμουνα ξανά στις 18 του μηνός στις 4 το πρωί!
Το πλοίο χωρίς προβλήματα αναχώρησε για την «όμορφη κυρά» του στενού τα μεσάνυχτα και στις 2μιση το πρωί της 16ης κάναμε πρόσω ολοταχώς. Η Σιγκαπούρη ήταν 300 μίλια μακριά, 24 ώρες περίπου.
Αφήνοντας πίσω το λιμάνι του Lumut ένας αμέτρητος από ψαράδικα στόλος έμοιαζε να έχει παραταχθεί έτοιμος για πόλεμο. Ένας συνεχές αργό σλάλομ ξεκίνησε ανάμεσά τους.
Ξημέρωσε, 7 η ώρα κι έκλεισα 24 ώρες άυπνος. Όχι μόνο εγώ!
Λίγο αργότερα πιάσαμε το φανάρι του One Fathom Bank μπήκαμε στα Separation-Zones-Lanes (τις θαλάσσιες διαγραμμισμένες, στο χάρτη, λεωφόρους) με την κυκλοφορία να έχει αυξηθεί αρκετά. Τα μικρά ψαράδικα εξαφανίστηκαν αλλά τα «θηρία» πλήθαιναν. Το Malacca Strait πίσω μας, το Singapore Strait μπροστά μας.
Έτσι πέρασε όλη η μέρα. Η 17η Οκτωβρίου με βρήκε εκεί που με άφησε η 15η. Στη γέφυρα! Στις 2 το πρωί ο πιλότος ανέβηκε στο καράβι και στις 3 φουντάραμε. Άλλο ένα πρωινό ξεπρόβαλλε και οι 48 ώρες αϋπνίας είχαν συμπληρωθεί.
Ήταν τότε που άρχισε το «μεγάλο κόλπο». Έπρεπε όλα να τελειώσουν όσο πιο γρήγορα γινόταν. Να μειώσουμε στο ελάχιστο τις καθυστερήσεις. Εφοδιασμοί, αλλαγές πληρώματος, επιθεωρήσεις. Μια παράξενη, χωρίς έλεος άγρια μέρα!
Μετά το μεσημέρι μάθαμε και το καινούργιο ταξίδι. Λιμάνι φόρτωσης Geraldton, Αυστραλία, φορτίο Iron Ore (μετάλλευμα), λιμάνι εκφόρτωσης κάπου… στην Κίνα.
Κι όταν η ώρα αναχώρησης είχε σχεδόν οριστικοποιηθεί για της 10 το βράδυ έκρινα ότι έπρεπε να πάω να ξαπλώσω έστω και για λίγο, να καθαρίσει το μυαλό μου. Η αναχώρηση γι ακόμα μια φορά δεν θα τέλειωνε το μαρτύριο.
Δεν τα κατάφερα για πάνω από μία ώρα. Η υπογραφή μου, η σφραγίδα του πλοίου, και τα δύο περιζήτητα μέχρι την τελευταία στιγμή. Έτσι μετά το σύντομο διάλειμμα «ηρεμίας», ο θεός να το πει, γιατί ύπνος δεν υπήρξε, βρέθηκα ξανά στη γέφυρα για μια ακόμα αναχώρηση.
Στις 22:45 ήρθε ο πιλότος στις 23:00 σηκώσαμε την άγκυρα και η 18η Οκτωβρίου μας βρήκε πάλι εν πλω διασχίζοντας το υπόλοιπο στενό με κατεύθυνση ανατολική.
Τριάντα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα κάναμε πρόσω ολοταχώς, κάπου εκεί γύρω στις 2 το πρωί πιάσαμε το Horsbourgh, κατά τις 4 στρίψαμε ανατολικά και λίγο αργότερα νοτιοανατολικά στην South China Sea. Από αριστερά η Βόρνεο, από δεξιά η Σουμάτρα. Πρώτος στόχος ξανά το στενό μεταξύ Ιάβας και Σουμάτρας το Sunda Strait.
Το… «πολυπόθητο» σκοτάδι που απεδείκνυε ότι είχαμε επανέλθει στην ηρεμία του πελάγους ήρθε και μας σκέπασε. Η θαλάσσια κυκλοφορία σχεδόν στο μηδέν.
Ήταν ώρα για ΥΠΝΟ! Η «καταιγίδα» είχε περάσει!
Συνεχίζεται…
Chrisgio
...στον Παναμά
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου