Από το Adang Bay στο Lumut

Μπαίνοντας ακόμα μια φορά στο στενό της Σιγκαπούρης

To Adang Bay πίσω μας, πορεία 155 μοίρες, νοτιοανατολική! Τρεισήμισι ώρες αργότερα στις 01:30 της 21ης του μηνός Σεπτεμβρίου στρίψαμε προς νότο, πορεία 180 μοίρες και κατά τις 4 το πρωί προς 189 συνεχίζοντας την νότια πορεία μας. Ακόμα επτά ώρες και στις 11 πριν το μεσημέρι, γυρίσαμε στις 201 μοίρες, πορεία νοτιοδυτική, και στις τέσσερις το απόγευμα πορεία δυτική 275 μοίρες για τις επόμενες 27 ώρες. 22 ο μήνας και στις 7 το βραδάκι πορεία βορειοδυτική 299 μοίρες και ακριβώς τα μεσάνυχτα νέα αλλαγή πορείας προς την ίδια κατεύθυνση 337 μοίρες.

Στο στενό της Σιγκαπούρης

Είχε ξημερώσει η 23η Σεπτεμβρίου. Νησάκια, βραχάκια, επικίνδυνα ρηχά, χώριζαν την θάλασσα της Ιάβας από την Νότια Κινέζικη Θάλασσα. Ζικ-ζάκ κι εμείς ανάμεσά τους. Οι πορείες μας μέχρι τώρα είχαν «αγκαλιάσει» σφιχτά την Νότια Βόρνεο. Είχαμε φέρει βόλτα με τι σειρά τις ανατολικές, τις νότιες και δυτικές της ακτές της. Καιρός να την αφήσουμε ήσυχη. Η βορειοδυτική πορεία, σε αρκετές παραλλαγές, μας ανάγκαζε να την αποχωριστούμε. Δεν ήταν και τίποτα το ιδιαίτερο, δεν είδαμε και τίποτα είναι αλήθεια για να έχουμε και άποψη.

Στις 24 το πρωί πριν πιάσουμε το στενό της Σιγκαπούρης περάσαμε για ακόμα μια φορά από το Νότιο στο Βόρειο Ημισφαίριο.

Στις 5 το απόγευμα ήμασταν δίπλα στο Horsburgh, το φανάρι που σε βάζει στα «δύσκολα». Αυτή τη φορά δεν υπήρχε στάση. Το πέρασμα όπως πάντα αγχωτικό.

Η Σιγκαπούρη τη νύχτα, λάμπει

Είχε νυχτώσει όταν είδαμε τη «κυρά» του στενού στολισμένη έτοιμη για βραδινή έξοδο, με τα «δαχτυλίδια» και τα «βραχιόλια» της να λάμπουν. Όμορφη και τη νύχτα η Σιγκαπούρη! Λίγο παρακάτω τη χάσαμε πίσω μας.

Κατά τις 10 και μισή το βράδυ είχαμε, σχετικά, τελειώσει με τα «επικίνδυνα». Το ξενύχτι όμως ήταν εμπρός μου. Το ήξερα από μέρες και το είχα πάρει απόφαση. «Ύπνος πια στη Μαλαισία!»

Ταξιδεύοντας στο Malacca Strait

Έτσι κι έγινε, φτάσαμε στο αγκυροβόλιο του Lumut την άλλη μέρα στις 25 Σεπτεμβρίου στις 11 το βράδυ και φουντάραμε μισή ώρα αργότερα.

Ένα ακόμα ταξίδι στο τέλος του. Μια μίνι ναυτική περιπέτεια είχε τελειώσει!

Απόσταση: 1455 μίλια.

Χρόνος: 119 ώρες.

Ταχύτητα: 12,23 κόμβοι.

Αντιμέτωποι πάλι με την συνηθισμένη τους τελευταίους μήνες «απαραίτητη» αναμονή. Η φόρτωση θα άρχιζε γύρω στις 10 Οκτωβρίου.

Λίγες ώρες πριν την άφιξη στο Lumut

Μέσα στην ίδια τροπική ατμόσφαιρα, στο ίδιο τροπικό τοπίο, τη θερμοκρασία στους 30 βαθμούς και την υγρασία στα ύψη, ξεκίνησε μια ράδα 15 ημερών.

Προς το παρόν και φαΐ έχουμε και νερό.

Τι άλλο χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχισμένοι; Το έχω ξεχάσει!

Μετά από 41 ώρες πηγαίνω για ύπνο!

Είμαι ευτυχισμένος!...

Είμαι;

Έτσι όπως έχουμε στήσει τη ζωή μας, εμείς οι άνθρωποι της θάλασσας, μάλλον βρίσκομαι στον «παράδεισο!»

Συνεχίζεται…

Chrisgio