Λόγω της θέσης μου αυτές τις μέρες στην υδρόγειο, είναι αλήθεια ότι δεν είδα τον τελικό αλλά τον άκουσα. Καλύτερα δηλαδή που δεν τον είδα και δεν ξέρω αν θα ήταν καλύτερα και να μην τον άκουγα. Και δεν ζηλεύω κανέναν που ήταν παρών σ΄αυτό το ΠΡΑΜΑ που λέγονταν «Τελικός Κυπέλλου Ελλάδος 2011».
Είμαι σίγουρος ότι δεν έχασα ΤΙΠΟΤΑ από πλευράς θεάματος. Πότε παίχτηκε ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια, στην Ελλάδα, για να παιχτεί στο τελικό του Σαββάτου.
Συγχρόνως αισθάνομαι τυχερός που δεν είδα κι όλα τα άλλα που συνέβησαν πριν, κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά τον αγώνα. Τουλάχιστον η μνήμη μου δεν φορτώθηκε με άλλα σκουπίδια, δεν μαγαρίστηκε περισσότερο, γιατί είναι αδύνατον να ζεις στην Ελλάδα και να μην έχεις τέτοιες εμπειρίες, στην καλύτερη περίπτωση μόνο οπτικές.
Κάποιοι έλεγαν μετά τον αγώνα: «Πότε θα ληφθούν μέτρα, όταν θα θρηνήσουμε θύματα;»
Τι λέτε μωρέ! Τι τον θέλετε τον μέλλοντα χρόνο;
Άκου, «ΘΑ» θρηνήσουμε!... Θρηνήσαμε, θρηνούμε εδώ και χρόνια και θα συνεχίσουμε να θρηνούμε θύματα!
Δυστυχώς ο κατάλογος της οπαδικής-γηπεδικής βίας, δεν άνοιξε χθες!
Αλλά φαίνεται για να το εμπεδώσουμε πρέπει, οι ακρωτηριασμοί και οι θάνατοι, να μπουν στο εβδομαδιαίο δελτίο των πολεμικών ανταποκριτών των γηπέδων. Τότε μόνο μπορεί ν΄αλλάξει κάτι.
Πόσο εύκολα ξεχνάμε αυτά που έχουν συμβεί στο παρελθόν και με τι ελαφρότητα πολλοί αναπολούν με νοσταλγία ιδανικές, τάχατες, ποδοσφαιρικές εποχές που κατά ένα παράξενο(;) τρόπο μοιάζουν πολύ με τη σημερινή εποχή; Η βία δεν είναι σημερινό φαινόμενο απλώς κάθε χρόνο την μεταθέτουμε στο παρόν εξαγνίζοντας το παρελθόν.
Ξεχάσαμε τον Μπλιώνα, το δάσκαλο που τον Οκτώβριο του 1986, περιμένοντας το τρένο για να φύγει, πήγε να παρακολουθήσει το παιχνίδι Λάρισα-ΠΑΟΚ στο Αλκαζάρ και ένα σκατόπαιδο, οπαδός του ΠΑΟΚ, του κάρφωσε τη φωτοβολίδα στην καρωτίδα;
Ξεχάσαμε τον 16χρονο μαθητή Γιώργο Παναγιώτου που 5 χρόνια αργότερα τον Ιανουάριο του 1991 κατά τη διάρκεια συμπλοκής οπαδών ΑΕΚ - Ολυμπιακού σκοτώθηκε όταν δέχθηκε κροτίδα στην κοιλιά από ένα άλλο σκατόπαιδο.
Ξεχάσαμε τη γυναίκα που εκτελούσε χρέη security στο ΟΑΚΑ στον αγώνα Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού κι έχασε δάχτυλα του χεριού της από κροτίδα;
Ξεχάσαμε τον φίλαθλο που πήγε αρτημελής στο γήπεδο και γύρισε «σπίτι του» μ΄ένα μάτι λιγότερο;
Και άλλα πολλά...
Και μια προσωπική εμπειρία.
Ήταν μια φθινοπωρινή μέρα του 1980, όταν βρέθηκα τυχαία ένα απόγευμα στην Νέα Φιλαδέλφεια και σταμάτησα στου «Δεληολάνη» για καφέ. Τρία ζευγάρια δίπλα μου έπιναν κι αυτά τον καφέ τους ευτυχισμένα. Ξαφνικά από το δρόμο που «έφερνε» από το γήπεδο της ΑΕΚ εμφανίζεται μια κουστωδία αλητών. Είχε αγώνα εκείνη τη μέρα που μόλις είχε τελειώσει. Ένας απ΄αυτούς πήγε κατ΄ευθείαν και πείραξε άσχημα μία κοπέλα. Ο συνοδός της σηκώθηκε να την προστατεύσει και τότε έγινε το κακό. Ο χουλιγκάνος σήκωσε το κιτρινόμαυρο κασκόλ και το κατέβασε στο πρόσωπο του παιδιού. Βλέπετε το κασκόλ εσωτερικά είχε αλυσίδα. Δεν έμεινε τίποτα από το πρόσωπό του. Με τι κουράγιο να σηκωθείς να βοηθήσεις! Χώθηκα στην πολυθρόνα μου και δεν είδα, δεν άκουσα! Μιλάμε για 31 χρόνια πριν!!!
Αχ, πόσο εύκολα ξεχνάμε!!!
Κλίμα τρομοκρατίας λέει επεκράτησε στο ΟΑΚΑ.
Βία σωματική και ψυχολογική.
Εκατοντάδες κροτίδες και βεγγαλικά.
Εκατοντάδες αλήτες πέριξ του αγωνιστικού χώρου να βολτάρουν και να απειλούν.
Προπηλακισμοί ποδοσφαιριστών.
Πιστόλια κροτίδων προτεταμένα κατά των οικογενειών των ποδοσφαιριστών.
Βωμολοχίες, κραυγές, ουρλιαχτά, μάχες σώμα με σώμα, καπνοί, φωτιές, ΜΑΤ, κάποιες λίγες συλλήψεις.
ΖΟΥΓΚΛΑ, ΠΟΛΕΜΟΣ!
Φαρσοκωμωδία, ομάδα γειτονιάς η μία, μεγάλη ομάδα η άλλη, πέτσινο κύπελλο, κλπ οι δηλώσεις των «χαρισματικών» παραγοντίσκων και των δύο «στρατοπέδων».
Όλα αυτά συνθέτουν την... αποσύνθεση του Ελληνικού ποδοσφαίρου, και λέω αποσύνθεση γιατί η παρακμή βρίσκεται εδώ και καιρό πίσω μας. Την έχουμε προσπεράσει και δεν το καταλάβαμε. Τόσο μεγάλη είναι η ταχύτητα που διολισθαίνουμε προς τον πάτο!...
Για το μέλλον του ποδοσφαίρου;
Η γνώμη μου είναι ότι το ποδόσφαιρο παγκοσμίως, σαν μπίζνα, έχει χρεοκοπήσει. Από τη Μάντσεστερ των 500εκατ. χρέους και την Μπαρτσελόνα, που κι αυτή λύγισε μπροστά στα χρέη της και θα βάλει διαφήμιση στη φανέλα της από την επόμενη χρονιά για να ρεφάρει, μέχρι την ΑΕΚ των 30(;)-40(;)-50(;)-60(;)εκατ. χρέους, ένας ο θεός ξέρει μόνο..., τον Ηρακλή «αγνώστου μητρός και πατρός», τον Πανιώνιο και δεν ξέρω ποιοι άλλοι ακόμα που θα κάνουν την έκπληξη στο εγγύς μέλλον.
Αλλά και σαν θέαμα δεν πάει πίσω, αφού «επιτρέπουν» τύπους σαν τον Μουρίνιο, παλαιότερα τον Χερέρα, να το καταστρέφουν με το κατενάτσιο και τις τριπλό-τετραπλές ζώνες άμυνας. Το έχουν καταντήσει «σκάκι». Έτσι κοροϊδεύαμε κάποτε το μη θεαματικό ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο όμως είναι χαρά και οπτική απόλαυση. Δεν είναι ούτε σκάκι, ούτε ντάμα, ούτε τάβλι. Είναι όμως θέαμα και σαν τέτοιο το έχουν, επίσης, χρεοκοπήσει.
Πιστεύω ότι βρισκόμαστε μπροστά σε κοσμογονικές αλλαγές που έρχονται στο χώρο, στην οργάνωσή του και την οικονομική διαχείριση των ομάδων. Προσωπικά θα ήθελα και αλλαγές στους κανονισμούς του παιχνιδιού για να απαλλαχτούμε από τύπους σαν αυτούς που ανέφερα παραπάνω.
Στην Ελλάδα μακάρι να μπορούσε να γίνει κάτι, αλλά δεν τραβάω και μεγάλο ζόρι. Ας μη γίνει τίποτα. Η χρεοκοπία δεν έρχεται, ήρθε προ πολλού, είναι εδώ, κι όπως όλοι γνωρίζουμε, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο. Τα κάθε είδους τρωκτικά όταν δεν θα ΄χουν κάτι να μασήσουν θα τα παρατήσουν και το πάρτι θα τελειώσει. Μόνο έτσι θα απαλλαγούμε από αυτά. Μόνο με την αυτορύθμισή του το ποδόσφαιρο θα έρθει στα καλά του. Τη νομοτέλεια!
Όσο γι΄αυτά που έγιναν προχθές στο ΟΑΚΑ ανήκουν στο «ΤΕΛΟΣ» που έρχεται «με βήμα ταχύ», σαν το Μάη που μπήκε χθες. Απλώς θα περιμένουμε να παιχτούν και οι «ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ».
Για τους αισιόδοξους φιλάθλους το «τόπι» στη χώρα μας αργοπεθαίνει, για τους ρεαλιστές ήδη το πτώμα του βρίσκεται σε σήψη και το μόνο που απομένει είναι η επιλογή του τρόπου διαχείρισής του.
Παραδοσιακή ταφή ή κάψιμο;
Θα προτιμούσα το δεύτερο για να απαλλαγούμε και από τα υπόλοιπα... μικρόβια που εξακολουθούν να το περιτριγυρίζουν.
Μόνο από τη στάχτη μπορεί να περιμένουμε την αναγέννηση, το οποίο ίδιο, ισχύει και για τη χώρα μας!
Chrisgio
...στον Παναμά
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου