*****
Ο ύπνος στο καναπέ είναι μια ανοησία που κάνουμε όλοι οι καπεταναίοι. Μοιάζει κάτι σαν έθιμο, σαν δείγμα υπευθυνότητας. Ίσως σε μιαν άλλη εποχή βαθιά στο παρελθόν να έβγαζε νόημα.
Λες κι αν κοιμάσαι σ΄αυτόν θα φτάσεις πιο γρήγορα στη γέφυρα ή στο γραφείο πλοίου σε περίπτωση ανάγκης, όταν το δωμάτιο του πλοιάρχου απέχει μόλις 20-30 δεύτερα και 40-60 αντίστοιχα. Άσε που σηκώνεσαι το πρωί, γιατί τις περισσότερες φορές δεν συμβαίνει τίποτα όσο κοιμάσαι, σαν γράμμα του αλφαβήτου, κάτι σαν «Γάμμα»… σα «Σίγμα»… κατά πως βολεύτηκες στον καναπέ.
*****
Είχα κοιμηθεί κοντά 7 ώρες και άρχισα να αισθάνομαι κάποια ανησυχία για το τι συνέβαινε στο γραφείο του πλοίου.
Σήκωσα το ακουστικό και σχημάτισα τον διψήφιο αριθμό του γραφείου πλοίου. Το σήκωσε ο Robert.
- Καλημέρα sir, είπε πριν ακούσει τη φωνή μου.
Λες και λειτουργούσε στο πλοίο σύστημα αναγνώρισης κλίσεων. Αλλά εδώ που τα λέμε ποιος άλλος θα τον έπαιρνε στις 6 η ώρα, πρωί-πρωί; Κάποιος που κοιμήθηκε σε καναπέ!
- Καλημέρα Robert, όλα καλά;
- Όλα καλά sir. Σε λίγο τελειώνει το ξεσαβούρωμα (deballasting), 4-5 ώρες ακόμα. Σε λίγο τελειώνουν και τα 4άρια και βάζω στρίπινγκ (striping). O 3ος μηχανικός είναι στο μηχανοστάσιο και περιμένει να του πω να βάλει το τζιφάρι (educator pump). Μέχρι το μεσημέρι θα έχουμε τελειώσει.
Ησύχασα, τα είχαμε καταφέρει ακόμη μια φορά. Όχι ότι κάναμε κάποιο άθλο, αλλά ποτέ και τίποτα δεν διασφαλίζει την επιτυχία του εγχειρήματος. Μια βλάβη στις αντλίες, ένα λάθος του μηχανικού, του υποπλοιάρχου, ένα λάθος στις μετρήσεις των δεξαμενών και κάπως έτσι έρχεσαι κατάφατσα με την καταστροφή.
Ο υποπλοίαρχος αν και άυπνος τον βρήκα χαμογελαστό σε καλή κατάσταση. Η ηλικία πάντα παίζει το ρόλο της κι αυτός ήταν νέος.
*****
Το ΤΖΙΦΑΡΙ πήρε το όνομά του από τον Γάλλο μηχανικό και εφευρέτη του Henri Giffard. Η Αρχή Λειτουργίας του βασίζεται στην εφαρμογή του «σωλήνα Venturi (Venturi Effect)» και στη «Αρχή του Daniel Bernoulli (Bernoulli’s Principle)» που προβλέπει ότι σ’ ένα ρευστό κάθε μεταβολή στην πίεση συνοδεύεται με αντίστροφη μεταβολή της ταχύτητας.
To ΣΤΡΙΠΙΝΓΚ είναι η εργασία απάντλησης του νερού, από τις δεξαμενές έρματος (ballast tanks) του πλοίου, που έχει απομείνει, δεν μπορεί να αντληθεί από την αντλία έρματος (ballast pump) και εκτελείται με το ΤΖΙΦΑΡΙ.
 |
| Henri Giffard - Daniel Bernoulli |
Μία εργασία που μπορεί στον καθένα να φαίνεται ασήμαντη, αλλά κεφαλαιώδης στην λειτουργία και οικονομική εκμετάλλευση του πλοίου.
Με απλά λόγια, για κάθε τόνο νερού που απομένει στις δεξαμενές αφαιρείται ένας τόνος από το φορτίο που μπορεί να μεταφέρει το πλοίο. Δηλαδή μειώνεται η μεταφορική ικανότητα του πλοίου, αφού μεταφέρεις άχρηστο νερό αντί για φορτίο!
*****
Παρήγγειλα καφέ στην κουζίνα και σε λίγο το καμαρωτάκι, αγουροξυπνημένο κι αυτό, τον άφησε στο μεγάλο τραπέζι δίπλα μου.
- Καλημέρα sir.
- Καλημέρα και σε σένα, του είπα.
Με κοίταξε, χαμογέλασε κι έφυγε να συνεχίσει τη δουλειά του.
*****
Αυτό το πάντρεμα των διαφόρων φυλών στα βαπόρια έχουν και τέτοιες στιγμές. Με τον καιρό και την τριβή χωρίς να καταλαβαίνει ο ένας ακριβώς, αντιλαμβάνεται τι λέει ο άλλος. Καταλαβαίνει από το ύφος και την διάθεσή του και πέρα των αγγλικών και τις σκόρπιες λέξεις των δύο μητρικών γλωσσών.
Ειδικά με την διεθνούς φήμης ελληνική λέξη «μαλάκας» γίνονται μεγάλες πλάκες αν και τα πρώτα χρόνια συνέβαινε το αντίθετο. Κάθε άλλο παρά αστείο ήταν!
Οι Φιλιππίνοι ξέρουν πια τι σημαίνει αλλά κάνοντας τους ανήξερους επαναλαμβάνουν χαμογελώντας, σαν παπαγάλοι στα ελληνικά, ακριβώς ότι τους τα λένε οι Έλληνες. Και όταν επαναλαμβάνεις αυτό που λέει ο άλλος, αν δεν είναι κάτι καλό τότε ακούγεται αυτό που είναι, ΥΒΡΙΣ. Ένας έξυπνος τρόπος για να καταλάβει ο υβριστής πως ότι πετάει στον άλλον γυρνάει πίσω και δεν αρέσει. Συνήθως συμβαίνει μεταξύ του πληρώματος του μηχανοστασίου όπου το μπινελίκι σε συνδυασμό με σφυριά, κλειδιά και κατσαβίδια, πέφτει με μεγαλύτερη συχνότητα.
Πάνω σ΄αυτό το θέμα βγάζω το καπέλο στους Φιλιππίνους.
*****
Στις 7 το γραφείο πλοίου γέμισε από τους αγουροξυπνημένους μηχανικούς ενώ το καμαρωτάκι πηγαινοέρχονταν φέρνοντας καφέδες, τσάγια, γλυκό που είχε ετοιμάσει ο μάγειρας. Σε κάθε λιμάνι κάθε πρωί λίγο πριν πιάσουν δουλειά, η εισβολή στο γραφείο είναι επιβεβλημένη να ενημερωθούν που βρισκόμαστε, αν φεύγουμε και πότε, να ετοιμαστούν κι αυτοί, να ετοιμάσουν τη μηχανή, να πράξουν τα δέοντα.
Πήγε 8 η ώρα και μείναμε οι ίδιοι και οι ίδιοι. Όλοι τράβηξαν για δουλειά που δεν τελειώνει ποτέ στο πλοίο.
Μπήκε μέσα πάλι το καμαρωτάκι.
- Sir, να φτιάξω άλλο καφέ;
- Ναι, φτιάξε άλλον ένα!
Έφυγε! Είχε καταλάβει!
Είπαμε! Πάντρεμα φυλών, γλωσσών!...
Ο δεύτερος καφές είναι πάντα πιο απολαυστικός από τον πρώτο.
Βυθίστηκα στην περιστροφική πολυθρόνα μου και χάθηκα σε σκέψεις που διακόπτονταν από τις μικρές γουλιές καφέ που άγγιζε τους γευστικούς μου κάλυκες.
ΛΙΓΟΣ ο καιρός που λείπω από το σπίτι, ΒΟΥΝΟ αυτός που απομένει!
Συνεχίζεται…
Chrisgio
...στον Παναμά
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου