Στο ξενοδοχείο στο Lanshan

Σε μια ώρα φτάσαμε στο Lanshan.

Τεράστιοι δρόμοι, κυκλοφοριακή αναρχία, παρκάρισμα όπου να ‘ναι, σκουπίδια πολλά, φορτηγά παντός είδους και χρήσης να κινούνται προς όλες τις κατευθύνσεις, προς και από το λιμάνι, και πολλά τρίκυκλα!...

-Είναι μεγάλη πόλη το Lanshan;

-Ε όχι και πόλη, χωριό είναι!

-Χωριό; Μοιάζει μεγάλο. Πόσους κατοίκους έχει;

-Πεντακόσιες χιλιάδες!

Μάλιστα! Σαν να λέμε χωριό η Πάτρα!

Άλλος κόσμος άλλα standards!

Ένα άσχημο, βρώμικο κινέζικο χωριό. Οι κάθετοι δρόμοι στους κεντρικούς ακόμα χειρότεροι. Το Passat έστριψε δεξιά σ’ έναν απ’ αυτούς και καμιά κατοστή μέτρα παρακάτω ξανά δεξιά σ’ έναν ακόμα μικρότερο που κατέληγε σ’ ένα αδιέξοδο που πλάτιαζε, κάτι σαν τυφλό parking. Μερικά σκονισμένα αυτοκίνητα παρκαρισμένα όπου να ‘ναι και αριστερά ένα ξενοδοχείο.

Σταμάτησε μπροστά στη πόρτα και ο «δικός» μου πετάχτηκε έξω, ξεφόρτωσε στα γρήγορα τα πράγματά μου και πριν καταλάβω που ακριβώς βρισκόμουν, την ώρα που έβγαινα εγώ, αυτός ξαναμπήκε στο αυτοκίνητο κι εξαφανίστηκε σαν τον κλέφτη! Αντίδραση μιας ανάσας!

Προσχεδιασμένο το όλον να με αφήσει σε αθλιότητα μηδέν αστέρων και να χρεώσει πέντε. Το κατάλαβα αλλά αργά. Κάθε διαμαρτυρία θα ήταν στο κενό. Δεν θα καταλάβαιναν ή θα προσποιούνταν ότι δεν καταλάβαιναν ότι και να τους έλεγα. Θα με κοιτούσαν χαμογελαστοί και θα με εξόργιζαν. Η κομπίνα είχε πετύχει. Λάθος μου που βγήκα από το αυτοκίνητο.

Από την άλλη πόσες πιθανότητες για καλύτερο ξενοδοχείο να υπήρχαν στο Lanshan; Μηδαμινές! Κάπως έτσι δουλεύουν οι Kινέζοι, και όχι μόνο, με τους ναυτικούς αφού άλλοι πληρώνουν που βρίσκονται στην Ελλάδα χιλιάδες μίλια μακριά. Άσε που αν δημιουργήσεις θέμα θα λάβεις περίπου την εξής απάντησή σε μορφή παρατήρησης/νουθεσίας.

 «Έλα μωρέ τώρα κι εσύ, για μερικές ώρες παραμονής! Δεν έκανες λιγάκι υπομονή; Μήπως θα το αγόραζες; Άσε που μας χρέωσαν τα διπλά και τα δύο ξενοδοχεία»

Γνωστές τακτικές, με τον φτωχό ναυτικό να πληρώνει στο τέλος το μάρμαρο.

Ένας Κινέζος φάνηκε στη πόρτα με χαμόγελο που να σου ‘ρχεται η επιθυμία να τον χαστουκίσεις. Ιδιοκτήτης; υπάλληλος; καμαριέρης; Μπορεί και όλα! Άρπαξε τις βαλίτσες και τις έμπασε στο ξενοδοχείο. Τα άφησε μπροστά στη ρεσεψιόν και σαν ζώο έσκουξε στην άδεια αίθουσα. Μια νεαρή χοντρή πανάσχημη Κινέζα, κι αυτή με το ίδιο χαμόγελο, εμφανίστηκε από μια πόρτα στο βάθος.

*****

Όμορφες Κινέζες συναντάς μόνο στα ημερολόγια τοίχου εργοστασίων ελαστικών αυτοκινήτων.

*****

Κάτι είπαν αναμεταξύ τους έπιασε τη βαριά βαλίτσα και την μια χειραποσκευή και άρχισε να περπατάει προς τον ασανσέρ. Από πίσω εγώ με το άλλο σακβουαγιάζ.

Μυρωδιές νικοτίνης, βρώμικης μοκέτας και σκόρδου μετά από ρέψιμο, απλωμένες στην ατμόσφαιρα. Με τις «ευωδιές» να αρχίζω να τις συνηθίζω, μπήκα στο ασανσέρ σκεπτόμενος τι δωμάτιο με περίμενε!

Πολλές φορές όταν σκέφτεσαι αρνητικά βγαίνει σε καλό. Πλάθεις στο μυαλό σου το χείριστο και το κακό σου κάθεται μια χαρά. Αυτό έπαθα κι εγώ με το δωμάτιο. Άνοιξε η πόρτα και αντίκρισα την «τέλεια» αθλιότητα. Μου φάνηκε παράδεισος!

Η χοντρή έφυγε κι εγώ κλείδωσα τη πόρτα.

Πήγα κατευθείαν στα σεντόνια. Ησύχασα, ήταν καθαρά. Θα μπορούσα να ξαπλώσω μετά από ώρες, το μέτρημα των οποίων είχα χάσει.

Απέναντι από αριστερά μια τηλεόραση πάνω σ’ ένα πάγκο/γραφείο, δύο πολυθρόνες και δεξιά ένα ογκώδες air-condition 40ετίας, μια ανοιχτή χωρίς φύλλα ντουλάπα για κάθε χρήση και το υπέρτατης κακογουστιάς ημιδιάφανο γυάλινο διαχωριστικό του μπάνιου/τουαλέτας!...

Δίπλα στο κρεβάτι κρεμασμένη από το ταβάνι μια εξωτική χρυσοκόκκινη κινέζικη ταμπέλα με ιδεογράμματα. Με δύο κάδρα με ιδεογράμματα στολισμένοι και οι τοίχοι. Το μόνο θετικό  η εντός ανεκτών ορίων καθαριότητα.

Μήπως θα το αγόραζα το δωμάτιο;

Πολύ πιθανό να μου έλεγαν κάποιοι από πολύ μακριά!...

Οι κουρτίνες έκρυβαν τη θέα προς την πόλη, δηλαδή το χωριό, δηλαδή το Lanshan.

Αφελώς και περίεργος τράβηξα τη μια να δω τι ομορφιές μου έκρυβε. Τα σκονισμένα αυτοκίνητα στο πλατύ αδιέξοδο μου έκρυβε. Τέτοια γούστα! Την έσυρα ξανά να μείνω στην απομόνωσή μου. Δεν άντεχα άλλο «κάλλος». Το δωμάτιο καλύτερο από το έξω.

Τα πάντα μια συνήθεια και ο άνθρωπος ον προσαρμόσιμο. Φαντάζεσαι το χειρότερο, αποδεικνύεται απλά κακό και νοιώθεις ευτυχισμένος!

  

Συνεχίζεται...

Chrisgio