Το φαΐ και τα τσουρεκάκια...

Κοίταξα προς το μπάνιο! Να κάνω ή να μη κάνω; Μεγάλη απόφαση! Δεν πρόλαβα να το ξανασκεφτώ και χτύπησε η πόρτα! Να ‘τη πάλι η χοντρή χαμογελαστή! Μου φάνηκε συμπαθής και όχι τόσο άσχημη αυτή τη φορά! Είπαμε, ο άνθρωπος προσαρμόζεται εύκολα και γρήγορα!

Είχε έρθει να πάρει παραγγελία! Κρατούσε μολύβι, μπλοκάκι και άρχισε να μου μιλά αργά-αργά κινέζικα λες και θα τα καταλάβαινα συλλαβιστά. Άρχισα να γελάω βαριεστημένα. Σάστισε, σταμάτησε να μιλάει και άρχισε να γελάει κι αυτή. Είχε καταλάβει ότι δεν υπήρχε περίπτωση να συνεννοηθούμε με λόγια.

Δεν ξέρω πως αλλά με διάφορες κινήσεις των χεριών μου φάνηκε ότι κατάλαβε τι ήθελα να φάω. Μπριζόλα και τηγανητό ρύζι, ψωμί, αλάτι, πιπέρι, φρούτο, νερό και γάλα. Α, και κουτάλια, πιρούνια και μαχαίρια. Τα chopsticks δεν μπόρεσα ποτέ να τα χειριστώ. Και φαίνεται τόσο εύκολο σε κινέζικα χέρια!

Είκοσι περίπου λεπτά αργότερα ξαναχτύπησε τη πόρτα. Άνοιξα και την είδα να κρατάει έναν γεμάτο μεγάλο δίσκο. Μπήκε μέσα τον άφησε πάνω στο γραφείο.

Τι είχα παραγγείλει; Καμιά σχέση! Άλλα αντάλλων.

Τα πιάτα γεμάτα με άγνωστες μάζες. Το μόνο γνωστό το κρύο πολυβρασμένο και λασπωμένο ρύζι, σαν άσπρο τούβλο.

Δεν είχε καταλάβει! Παρ’ όλα αυτά πήγε και ετοίμασε ολόκληρο γεύμα (ο θεός να το πει) που δεν είχα παραγγείλει!... Ανοησία; Κουτοπονηριά;…

«Παρ’ τα πίσω» της είπα στα Ελληνικά νευριασμένος αλλά αμέσως μαλάκωσα και χαμογέλασα. Τι νόημα είχε να νευριάσω; Χαμογέλασε κι αυτή. Τα πήρε κι έφυγε και ξανάρθε με άλλα «καλούδια»! Βασανιστήριο!. Προσπάθησα να της εξηγήσω ότι δεν χρειαζόταν ξανάρθει, ότι δεν θέλω να φάω. Ξανάφυγε!

Σε λίγο ξαναχτύπησε η πόρτα. Πάντα χαμογελαστή άρχισε να με τραβάει απ’ το χέρι. Την ακολούθησα. Κατεβήκαμε τα σκαλιά και βρεθήκαμε στο ισόγειο. Συνέχισε να με κρατάει απ’ το χέρι. Μ’ έσυρε μέχρι τη κουζίνα. Ήθελε οπωσδήποτε να με ταΐσει. Η απαράδεκτη εικόνα της κουζίνας μου έδωσε τη χαριστική βολή. Τρόμος! Ήταν η δεύτερη φορά στη ζωή μου που έμπαινα σε κινέζικη κουζίνα. Ίδια εικόνα και τότε και τώρα, βρώμα! Δεν θα έτρωγα εκεί μέσα. Γύρισα στο δωμάτιο!

Η πόρτα ξαναχτύπησε. «Να δω πότε θα τα παρατήσει» αναρωτήθηκα. Στο χέρι κρατούσε ένα τηλέφωνο και στην οθόνη ένα translator. Ίσως συνεννοηθούμε με τούτο δω, αλλά η εικόνα της κουζίνας στο ισόγειο ήρθε πάλι στο νου μου! Της παρήγγειλα ότι και την πρώτη φορά.

Τζάμπα κόπος.

Αυτή τη φορά έφερε όλα εκείνα «συμφωνήσαμε» αλλά το κρέας ήταν μαγειρεμένο με οσμή που για να το φάω έπρεπε να δείξω γενναιότητα! Άλλες γεύσεις και μυρωδιές! Κράτησα το ρύζι που αυτή τη φορά ήταν τηγανητό και τις τρεις μπανάνες, το αλάτι και το πιπέρι.

Την πήγα στο PC μου στο γραφείο και της έδειξα μια φωτογραφία με μια φρατζόλα και μια ακόμα με φέτες ψωμί. Κούνησε το κεφάλι της κι έφυγε να μου το φέρει. Σε ελάχιστο χρόνο ξαναγύρισε με τρία ψωμάκια σ’ ένα πιάτο. Την ευχαρίστησα κι έφυγε.

Το ρύζι, για να είμαι ειλικρινής, είχε κι αυτό τα «θέματά του» αλλά τρώγονταν όπως και το ψωμί, μόνο που δεν ήταν ψωμί αλλά γλυκά τσουρεκάκια, σχεδόν ίδιας γεύσης και μυρωδιάς με τα δικά μας.

Τα έφαγα με τη σειρά. Ρύζι, τσουρεκάκια, μπανάνες! Πρώτο, δεύτερο και φρούτο! Έφαγα «βασιλικά»!

Λίγο αργότερα ήρθε και μάζεψε τα πιάτα. Τα είδε άδεια και χάρηκε. Είχε φέρει την «αποστολή» της εις πέρας! Κατάφερε και με τάισε!

Τρεις φορές ακόμα έφαγα σε τούτο το μέρος με τη χοντρή να έχει πάρει το κολλάει. Ευτυχισμένη μου επανέλαβε τα ίδια πιάτα και τις τρεις φορές. Στο ενδιάμεσο με φόρτωνε με μπανάνες και εμφιαλωμένο νερό.

Οι κινέζοι κάθε άλλο παρά χαζοί είναι, αλλά απέχει τόσο πολύ η κουλτούρα τους από τη δική μας! Είναι απίστευτη η απόσταση!

Όσο για φαΐ τους, τι να πει κανείς... Όσοι επισκέπτονται κινέζικα εστιατόρια την Ελλάδα κοιμούνται ύπνο βαθύ αν πιστεύουν ότι τρώνε αυθεντική κινέζικη κουζίνα για την οποία θα τους έλεγα ότι απλά ΔΕΝ ΤΡΩΓΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!

Επιτέλους είχα μείνει μόνος. Έξω είχε βραδιάσει και οι δυνάμεις μου άρχιζαν να με εγκαταλείπουν. Τότε, μετά από αρκετή σκέψη, πήρα τη μεγάλη απόφαση, να κάνω μπάνιο. Αφού πρώτα το έπλυνα με ζεστό νερό για αρκετή ώρα, το αποτόλμησα.

Έπεσα στο κρεβάτι καθαρός και χαλαρωμένος, αφήνοντας τη τηλεόραση να παίζει σε ένα αγγλόφωνο κανάλι, έτσι για να μη νοιώθω μόνος και αποκοιμήθηκα.

Συνεχίζεται…

Chrisgio