Στο Pasir Gudang, συζήτηση με τον πράκτορα, σκέψεις και τροπικές βροχές

PROTON, το αυτοκίνητο της Μαλαισίας

Σύντομες διατυπώσεις άφιξης που θύμιζαν σύγχρονη χώρα κι έμεινα γρήγορα μόνος με τον πράκτορα. Και να σκεφτεί κανείς ότι κάποιες δεκαετίες πίσω θύμιζε περισσότερο ζούγκλα την οποία μπορείς να την συναντήσεις και σήμερα αλλά πρέπει, κατά κάποιο τρόπο, να το προσπαθήσεις.

Σήμερα η σύγχρονη Μαλαισία διαθέτει ακόμα και δική της αυτοκινητοβιομηχανία με το ελληνικότατο όνομα PROTON. Ναι η Μαλαισία παράγει δικά της αυτοκίνητα τα οποία απορροφώνται όλα στις αγορές τις νοτιοανατολικής Ασίας.

Στο θέμα αυτό βέβαια απλά επαναλαμβάνομαι, τα έχω γράψει παλαιότερα, αλλά βρίσκω την ευκαιρία να παραλληλίσω ξανά κράτη, ανθρώπους, λογικές να γκρινιάξω και να μελαγχολήσω. 

*****

Κάποτε θα πρέπει να ξεφύγουμε από την ευχή/κατάρα της βαριάς κληρονομιάς των αρχαίων ελλήνων. Να κόψουμε τα μνημόσυνα και να ξεφύγουμε από την προγονοπληξία.

Θα ήταν καλύτερα αντί να υπερηφανευόμαστε, χωρίς να γνωρίζουμε ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ για τους προγόνους μας, να τους είχαμε μελετήσει, να είχαμε διδαχθεί και με οδηγό την σοφία τους να τους μοιάσουμε, να τους ξεπεράσουμε, να μεγαλουργήσουμε.

Η απόδειξη της ελληνικότητας μας είναι η δυνατότητα να παράγουμε καινούργια γνώση, καινούργια σκέψη, πρόοδο.

Αντιθέτως η μνήμη τους εξακολουθεί να λειτουργεί στους περισσότερους από μας σαν «τοτέμ άγνοιας, ημιμάθειας, αμορφωσιάς» έχοντες την αφέλεια να πιστεύουμε ότι και μόνο η άρθρωση των ονομάτων τους θα λύσει ως δια μαγείας τα κάθε είδους προβλήματά μας. Γιατί το συντριπτικό ποσοστό των κατοίκων αυτής της χώρας πέραν των ονομάτων Πλάτων, Αριστοτέλης, Θουκυδίδης κλπ δεν γνωρίζουμε ούτε την τύφλα μας γι’ αυτούς.

Από την άλλη για έναν παράξενο λόγο, που δεν μπορώ να εξηγήσω, λαοί που το μόνο που έχουν να δείξουν είναι η ιστορία της περασμένης… ώρας και το παρόν τους, βρίσκονται σε φάση εκτόξευσης. 

*****

-Πόσες μέρες θα μείνουμε; ρώτησα τον πράκτορα.

-Θα φύγετε στις 20 του μηνός minimum! απάντησε.

-Τόσο πολύ; Γιατί;

-Βροχές, πολλές βροχές, είναι η εποχή τους!

-Και το «20 του μηνός» πως το υπολογίζεις, μάγος είσαι;

Γέλασε!

-Θα μπορούσα να είμαι, ο καιρός ωστόσο μπορεί να μοιάζει άναρχος ως προς τον χρόνο βροχής αλλά ο μέσος όρος χρόνου/συχνότητας σε συνδυασμό με την προς εκφόρτωση ποσότητα καταλήγει σ’ αυτή την ημερομηνία.

-Λογικό ακούγεται! Εμένα δεν με χαλάει καθόλου, μακάρι να καθυστερήσουμε κι άλλο. Από αύριο θα αρχίσω να σχεδιάζω την έξοδό μου μια από τις επόμενες μέρες.

-Πολύ καλά θα κάνεις απάντησε και άρχισε να γράφει διάφορα σ’ ένα «ορφανό» Α4 που είχε ξεμείνει στο τραπέζι. Τελειώνοντας το έστριψε με τα δυο του δάχτυλα 180 μοίρες (όχι 360) για να το διαβάσω έτσι όπως καθόμουν απέναντί του.

Τηλέφωνα για ταξί, κόστος μεταφοράς στο κέντρο του Pasir Gudang, εμπορικά κέντρα, πιτσαρίες, restaurants, bars κλπ. Ένα κανονικός πλήρης οδηγός για ναυτικούς.

-Υπήρξες ποτέ ναυτικός;

-Όχι, γιατί;

-Γιατί αυτά που έγραψες είναι ότι πληροφορία θα ζητούσε ένας ναυτικός.

-Τόσα χρόνια ανεβοκατεβαίνω σκάλες βαποριών κάπταιν…

-Πάλι λογικός ακούγεσαι, του είπα και γέλασα.

Γέλασε κι αυτός.

Τροπική βροχή και ήλιος εναλλάσσσονταν και μέχρι ο δεύτερος να βασιλέψει μας χάριζαν υπέροχες εικόνες

-Ωστόσο φίλε μου, αν και καλό το γραπτό σου, τα λόγια έχουν άλλη χάρη. Λοιπόν για λέγε. Έξω τι γίνεται που πάμε, τι κάνουμε, τι τρώμε, πως περνάνε εδώ τις ώρες τους οι ναυτικοί;

-Υπάρχουν δύο πόλεις μια μικρή και μια πολύ μεγάλη. Το Pasir Gudang, η μικρή των 100.000 κατοίκων εδώ που βρισκόσαστε τώρα και το Johor η μεγάλη των 3.500.000 κατοίκων μια από τις μεγαλύτερες πόλεις και πρωτεύουσα τη ομώνυμης νοτιότερης πολιτείας της Μαλαϊκής Χερσονήσου.

Η περιγραφή μου θύμιζε το δίλημμα Jebel Ali – Dubai.

-Και η γνώμη σου ποια είναι; Που να πάμε;

-Το Johor είναι τεράστιο, έχει ότι ζητήσει η ψυχή σου αλλά χάνεσαι. Άσε που είναι 20 χιλιόμετρα μακριά και το ταξί για να σε πάει και να σε φέρει τσούζει! Από την άλλη το Pasir Gudang είναι δίπλα σας. Περνάς την πύλη του λιμανιού και σχεδόν βρίσκεσαι στη πόλη. Διαθέτει ότι και το Johor αλλά σε μειωμένη ποσότητα. Ψηφίζω Pasir Gudang! Έχει πολύ καλά sea food restaurants. Σου έχω γράψει ένα καλό στο χαρτί. Θα το δώσετε στο ταξιτζή κι αυτός ξέρει που θα σας πάει.

-Μάλιστα, πολύ ωραία!

-Λοιπόν πάω να φύγω, θα τα λέμε κάθε μέρα κάπταιν.

-Μόνο να μη μου ‘ρχεσαι από τα άγρια χαράματα, έτσι;

-Μη σε νοιάζει δεν είμαι πρωινός τύπος.

-Χαίρομαι!

-Γεια σου κάπταιν!

-Στο καλό, τα λέμε αύριο!...

*****

Βροχές!... Ο εχθρός των ευπαθών φορτίων και φίλος των ναυτικών όταν είναι συνεχείς. Αν συμβαίνουν μετά διακοπών τότε είναι εχθρός όλων. Το πλοίο σε μόνιμη επιφυλακή και το «άνοιξε-κλείσε» των αμπαριών σε πλήρη συγχρονισμό με το «έναρξη-διακοπή» της βροχής. Βασανιστικό και αγχώδες «παιχνίδι» με στόχο την προστασία του φορτίου.

*****

Είχα μείνει μόνος εδώ και ώρα!

Ο πράκτορας ίσως να είχε φτάσει σπίτι του, στο γραφείο του, μπορεί και συντροφιά με κάποιον άλλον καπετάνιο να επαναλαμβάνει περίπου τα ίδια που συζήτησε με μένα. Αλήθεια πόσες φορές τα έχει επαναλάβει στη ζωή του!

Παρηγοριέμαι με κάτι τέτοια σκεφτόμενος ότι η ρουτίνα δεν είναι αποκλειστικό «αγαθό» κανενός. Οι περισσότεροι στο ίδιο καζάνι βράζουμε.

Κοίταξα από το φινιστρίνι και είδα τους ουρανούς ανοιχτούς.

Είχε ξεκινήσει ήδη η καθυστέρηση.

Βρέχε, μόνο κάντο σωστά! Ασταμάτητα!

Συνεχίζεται…

Chrisgio