Το σχόλιο που έγινε ανάρτηση!

Πριν μερικές μέρες στην ανάρτηση «Το διαμέρισμα του πλοιάρχου» βρήκα ένα σχόλιο που σε «συγκίνησε»!

Ντρέπομαι να γράψω τη λέξη «έκλαψα»!

Μια κόρη ναυτικού έγραφε «αλήθειες»!

Μου άρεσε τόσο πολύ κι έτσι το σχόλιο έγινε ανάρτηση!

*******

Καπετάν Χρήστο,

Σου εύχομαι καλές θάλασσες και καλή επάνοδο στους ανθρώπους σου.

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι σαν το δικό σου, με τον πατέρα μου να λείπει συνέχεια.

Καπετάνιος σε όλες τις θάλασσες του κόσμου και όσα γράφεις, μου είναι ιδιαίτερα σημαντικά. Μεγάλωσα με την μάνα μου να ζει κυριολεκτικά πάνω από το τηλέφωνο. Να περιμένει τα γράμματα. Και αυτά ερχόντουσαν. Ένα σήμερα, δύο αύριο, λίγο ησυχία και μετά πάλι και πάλι. Ατέλειωτες σελίδες με αγάπη που κράτησαν τη σχέση τους ζηλευτή.

Δυο λόγια από την ματιά της κόρης.

Λείπει πράγματι τραγικά πολύ ο πατέρας. Λείπει πολύ ακόμα και όταν έχει γυρίσει. Το βλέπεις στην ματιά του ότι σκέφτεται ήδη το επόμενο μπάρκο, νιώθει περαστικός. Και εσύ, η κόρη, του κάνεις τα χατίρια, δεν διαφωνείς, είσαι ευγενική όπως είσαι στους επισκέπτες. Θα φύγει σύντομα, τι να του πω; Αν δεν βάλουν όλοι δουλειά - όλοι, η μάνα, ο πατέρας, τα παιδιά - το χάσμα μπορεί να γίνει τεράστιο. Και όταν λέω δουλειά εννοώ κουβέντα. Ξανά και ξανά.

Θέλω να σου πω και κάτι ακόμα.

Πέρα από το ότι το κάθε παιδί σίγουρα βιώνει την ίδια κατάσταση διαφορετικά (εμείς είμαστε τρία αδέρφια και έχουμε διαφορετικές ματιές, άρα η εμπειρία μου μπορεί να μην έχει καμιά σχέση με τα δικά σου παιδιά) θέλω να τονίσω κάτι.

Αξίζει τον κόπο ο κόπος σου.

Και κάποια στιγμή τα παιδιά καταλαβαίνουν τον αγώνα σου. Τον εκτιμάνε. Τον θαυμάζουν και είσαι σίγουρα ο ήρωας της οικογένειας σου! Εσύ και αυτή η γυναίκα που περίμενε.

Αυτό που κάνεις είναι πολύ περισσότερο από μια δουλειά.

Οι θυσίες, οι ευθύνες, η ατέλειωτη μοναξιά, όλα βρίσκουν τη θέση τους στην συνείδηση και στην καρδιά των γύρω σου.

Είναι πανάκριβο αυτό που δίνεις τώρα αλλά να ξέρεις ότι θα το πάρεις πίσω ακόμα και από επόμενες γενιές. Από ατέλειωτες ιστορίες μέσα στην οικογένεια. Ατέλειωτες. Στου πατέρα μου τα μάτια είδα πάντως την ικανοποίηση ότι τα κατάφερε.

Σου εύχομαι πολύ χαρά από την τωρινή γενναιοδωρία σου.

Συγνώμη για τον... άπταιστο ενικό, σε νιώθω της οικογένειας.

Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση.

Φιλικά, Μαρία.

*******

Σ’ ευχαριστώ Μαρία.

Συνεχίζεται…

Chrisgio