Από το αεροδρόμιο του Πεκίνου (Beijing) καθ' οδόν για Ριζάο (Rizhao), κείμενο & εικόνες Νο1

Το δι΄ αυτοκινήτου ταξίδι Qingdao-Rizhao-Lanshan ξεκινά

Το αεροπλάνο των εσωτερικών γραμμών απογειώθηκε και 3 ώρες αργότερα προσγειώνονταν στο Qingdao. Τα αεροπλάνα τελείωσαν, σειρά είχαν τα αυτοκίνητα.

Προχώρησα προς την έξοδο του αεροδρομίου σίγουρος γι’ αυτό που θα συνέβαινε.
Ένας Κινέζος με ένα χαρτόνι στο χέρι που έγραφε το όνομά μου φάνηκε ανάμεσα στον κόσμο που περίμενε τους δικούς του. Του έκανα νόημα. Ανέκφραστος χωρίς να με χαιρετήσει γύρισε κι άρχισε να περπατάει προς την έξοδο της αίθουσας αφίξεων.
Από τη μια τσαντίζεσαι με τέτοιους τρόπους, από την άλλη σκέφτεσαι ότι μέρα-νύχτα κουβαλάει ναυτικούς, από και προς το αεροδρόμιο, και τον καταλαβαίνεις. Ήξερε ότι θα τον ακολουθούσα. Περάσαμε στον απέναντι πεζοδρόμιο και από κει στο υπαίθριο parking. Ένα βαν, κινέζικος ματρακάς, μας περίμενε. Άνοιξε στην πόρτα του πορτ-μπαγκάζ, έκανε στην άκρη και νόημα να φορτώσω τα πράγματά μου.

«Έλα, έλα στα γρήγορα φόρτωνε και μη μιλάς, όπως μέχρι τώρα έκανες» είπα νευριασμένος και το έδειχνα, συνοδεία ανάλογων κινήσεων των χεριών μου, χωρίς να σκεφτώ ότι δεν καταλάβαινε ακριβώς τι του έσουρνα! Ωστόσο σίγουρα κατάλαβε γιατί τα είχα «πάρει», τι με είχε πειράξει. Σάστισε, δεν περίμενε την αντίδρασή μου.

Οι ταξιτζήδες ή τέλος πάντων όλοι αυτοί που κάνουν ανάλογη δουλειά έχουν ίδια συμπεριφορά, ίδιοι παντού. Το άτιμο το τιμόνι μοιάζει να δίνει μια μαγκιά της πλάκας και ανοησίας σε όποιους το πιάνουν επαγγελματικά. Στην πραγματικότητα μάλλον κάτι άλλο πιάνουν αλλά δεν το καταλαβαίνουν!... Ίσως να φταίει και το επίπεδο των ανθρώπων αυτών.

Διασχίζοντας το Qingdao

Είναι να μη σου πάρουν τον αέρα. Ετούτος εδώ βέβαια το κατάλαβε από την αντίδρασή μου και συμμορφώθηκε. Η γλώσσα του σώματος δούλεψε στην εντέλεια!

Τον είδα να αγκομαχάει να φορτώσει την βαριά βαλίτσα, τις χειραποσκευές και να με κοιτάει λοξά!

«Μαλάκα, έ μαλάκα» του είπα κοιτάζοντάς τον στα μάτια ελπίζοντας τουλάχιστον τώρα ότι θα καταλάβαινε τι του έλεγα. Αλλά μπα, δεν έχει φτάσει μέχρι εδώ η χάρη της πιο διάσημης ελληνικής λέξης.

Στα γρήγορα μπήκαμε στο αυτοκίνητο κι ένα ταξίδι αγνώστου διάρκειας άρχισε προς το νότο. Το λιμάνι Lanshan.
Προσπάθησα με διάφορα νοήματα να μάθω τον χρόνο του ταξιδιού εις μάτην. Χαμογελούσε βαριεστημένα και αμήχανα.

«Είσαι ακόμα θυμωμένος μαζί μου;» Ίσως να ρωτούσε. Δεν το έμαθα ποτέ!...

Είναι ελάχιστοι αυτοί που γνωρίζουν κάποια γλώσσα πλην τη δική τους σ΄αυτή τη χώρα. Η ίδια άγνοια και στα καράβια τους. Οι Κινέζοι ναυτικοί δεν γνωρίζουν αγγλικά, σε ποσοστό που μπορεί να αγγίζει και το 100% παρά κάτι... Από καμαρωτάκι έως καπετάνιο.
Απλά ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ!

Χωρίς να έχω άλλη επιλογή έβγαλα το σκασμό, οπλίστηκα με υπομονή και άρχισα να «χαζεύω», πλην του καλού καινούριου δρόμου, το άσχημο κινέζικο τοπίο και να φωτογραφίζω.

Διασχίζοντας το Qingdao...

...διασχίζοντας το Qingdao

Στο δρόμο για το Rizhao

Προς το Rizhao. Διόδια.

Πανάσχημα υπολείμματα του κομμουνιστικού παρελθόντος. Ο  Μάο ακόμα και σαν φάντασμα εξακολουθεί να τρομάζει...

... δίπλα ο αυτοκινητόδρομος δείχνει να θέλει να ξεχάσει τον εφιάλτη, τραβάει γι' αλλού...

... δίπλα, πάνω στον σύγχρονο αυτοκινητόδρομο το BMW γκαζώνει προς την πρόοδο... Χρόνια αργότερα το φάντασμα του Μάο δεν θα τρομάζει... Στην καλύτερη περίπτωση ίσως να προκαλεί γέλιο, στη χειρότερη να συνεχίζει να εξοργίζει...

Έργα παντού αλλά και ασέβεια για το περιβάλλον. Οι Κινέζοι βιάζονται να καλύψουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα  το κενό που άφησε το κομμουνιστικό STORM και προβαίνουν αδίστακτα και χωρίς τύψεις σε εγκλήματα κατά της φύσης. Λόγω μεγέθους χώρας και «ανάπτυξης» τα εγκλήματά τους είναι πλέον κατά της... ανθρωπότητας. 

Συνεχίζεται...

Chrisgio