Το ταξί το Proton... Προς την Kuala Lumpur - Νο1, (κείμενο & φωτογραφίες)

Αποδέχτηκα – εκ των υστέρων κακώς – την διαμορφωθείσα κατάσταση και την πειρατική νοοτροπία της πιο αχώνευτης φάρας παγκοσμίως, των ταξιτζήδων! Φάνηκα αφελής και ανόητος να εμπιστευτώ δύο άγνωστους. Θα μπορούσε να είχε δραματική εξέλιξη η απερισκεψία μου! Ευτυχώς!...

Μπήκα στο «ιδιωτικό ταξί» μάρκας PROTON, ντόπιας Μαλαισιανής προέλευσης και το ταξίδι ουσιαστικά μόλις τότε άρχιζε.

Η βροχή παρούσα από τις πρώτες στιγμές, εναλλάσσονταν με στενάχωρη συννεφιά.

*****

Το PROTON είναι ένα συμπαθητικό αυτοκίνητο και το ταξίδι προς την πρωτεύουσα της Μαλαισίας ήταν αρκετά άνετο και χωρίς προβλήματα.

Το όνομά του κάνοντας «μπαμ» από χιλιόμετρα δείχνει Ελλάδα. Είναι όμως έτσι; Ίσως ναι, ίσως όχι! Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος.

Η αλήθεια είναι ότι προέρχεται από το ακρωνύμιο των λέξεων της μαλαιϊκής γλώσσας, Perusahaan Otomobil Nasional (National Automobile Company).

Ωστόσο η επιλεκτική χρήση των γραμμάτων από τις τρεις λέξεις δείχνουν μια προσπάθεια να καταλήξουν σε μια «βαριά» και «στιβαρή» ελληνική λέξη που να αποπνέει κύρος στη μάσκα του αυτοκινήτου. Αν είναι όπως το υποθέτω, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια έχουν πετύχει ως προς την επιλογή του ονόματος.

*****

Το αγγλικό σύστημα οδήγησης, κίνηση στα δεξιά του δρόμου, δεν κατάφερα ποτέ να το συνηθίσω. Φαντάζομαι στους περισσότερους που προέρχονται από χώρες που οδηγούν στην… «ορθόδοξη» πλευρά το ίδιο θα ισχύει.

Σε κάθε συνάντηση με αυτοκίνητο από το αντίθετο ρεύμα ένοιωθα έναν κόμπο από το στήθος και πάνω.

«Πάει, τώρα θα…», «να να, τώρα θα…», «ωωωπ, πέρασε κι αυτό…». Ανοησία, αλλά πως αποβάλλεται;...

Η βροχή έγινε πιο δυνατή και κατά διαστήματα καταρρακτώδης. Στο αυτοκίνητο το air-condition στους 21 βαθμούς, η φύση ενδυματολογικά στα χρώματα βόρειο-ευρωπαϊκού χειμωνιάτικου τοπίου κι εσύ να μπερδεύεσαι και ν’ αναρωτιέσαι: «Λες να κάνει κι έξω κρύο;»

Όσο κινούμασταν στον επαρχιακό δρόμο περνώντας από μικρές κατοικημένες περιοχές και τρυπώναμε στην ενδοχώρα τόσο η διαφορά της από τα παράλια γίνονταν ευκρινέστερη. Ο τρίτος κόσμος ξεφύλλιζε τις σελίδες του ογκώδους ημερολογίου του όπου χωρίς διακοπή γράφει καθημερινά νέα κεφάλαια παγκοσμίως. Ήταν εδώ, παρών με όλα τα «στολίδια» του.

*****

Δεν περιλαμβάνω στον τρίτο κόσμο την Αφρική. Αυτή ανήκει στον 4ο,… 5ο,… 6ο,… κόσμο! Ένας κόσμος δίχως πάτο!...

*****

Κατευθυνόμασταν προς την πρωτεύουσα και σκέφτηκα πόσο διαφορετικές εικόνες, προς το χειρότερο, θα συναντούσαμε αν ταξιδεύαμε με αντίθετη πορεία, βορειοδυτικά. Απλή υπόθεση!

Συνειδητοποίησα ότι είχα κρίνει σωστά όταν έγραφα πριν λίγες μέρες ότι:

«Τρέχουν με ταχύτητα φωτός οι τυπάδες. Μπορεί να είναι ακόμα πάρα πολύ πίσω αλλά μειώνουν την απόσταση μέρα τη μέρα, ώρα την ώρα, λεπτό το λεπτό!... Έχουν βάλει τα κεφάλια κάτω και δουλεύουν. Λίγα λόγια, πολλά έργα» 

Δεξιά κι αριστερά για πολλά χιλιόμετρα έμοιαζε να κινούμαστε μέσα σε δάσος με όχι ιδιαίτερα ψηλά δέντρα. Φοίνικες μου φαίνονταν.

-Μεγάλο δάσος! είπα στον γιαλαντζί «ταξιτζή».

-Δεν είναι δάσος.

-Τι είναι;

-Είναι φυτείες, palm trees. Παραγωγής λαδιού.

Πόσο διαφορετικός και πόσο ίδιος είναι ο κόσμος από χώρα σε χώρα, από ήπειρο σε ήπειρο! Οι «ελαιώνες» της νοτιοανατολικής Ασίας.

Δεν ευδοκιμεί η ελιά στα τροπικά; Κανένα πρόβλημα! Palm και Coconut Oil.

Δεν έχουν βέβαια καμιά ποιοτική σχέση με το πανάκριβο κι ευλογημένο ελαιόλαδο σε τούτα δω τα μέρη, αλλά και με τα «υποκατάστατά» του κάνουν τη δουλειά τους. Ζουν!...

Συνεχίζεται…

Chrisgio