Στο Kuala Lumpur International Airport λίγο πριν την αναχώρηση για την πατρίδα...

Είχαμε ξεπεράσει τις τέσσερις ώρες ταξίδι όταν ξεπρόβαλε το επιβλητικό και πανέμορφο Kuala Lumpur International Airport ή συντομογραφικά KLIA. Ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου.

Οι βαλίτσες στο πεζοδρόμιο κι αμέσως φόρτωμα στο δωρεάν καροτσάκι με τη βοήθεια του «ταξιτζή» που χαμογέλασε για πρώτη και τελευταία φορά την στιγμή του αποχαιρετισμού δια χειραψίας.

«Αλήθεια, πόσες πιθανότητες έχω να τον ξανασυναντήσω στο υπόλοιπο της ζωής μου;» Σκέφτηκα και χαμογέλασα!
«Καμιά! Μια συνύπαρξη 4-5 ωρών είχε τελειώσει για πάντα» ξανασκέφτηκα.
Τα 'λεγα με τα εντός μου!...

*****

Μιλάω τακτικά με τον εαυτό μου. Στο καράβι πολλές φορές και μεγαλοφώνως, όταν είμαι σίγουρος ότι δεν μ’ ακούει κάποιος και με περάσει για παλαβό.
Στιγμές στο παρελθόν σε πλοία όπου τύχαινε να είμαι ο μοναδικός Έλληνας έκανα προπόνηση και επιβεβαίωση αν ακόμα θυμάμαι αλλά και ομιλώ την μητρική μου γλώσσα!
Δεν ξέρω τελικά αν είναι καλό ή κακό να είσαι μόνος!
Αυτό που σίγουρα μπορώ να πω είναι ότι το έχω συνηθίσει.

*****

Έσπρωξα το ναυτικό μου βιος προς το εσωτερικό. Όμορφο, εντυπωσιακό και εσωτερικά, σύγχρονο!

Μπαίνοντας το μάτι μου έπεσε, θέλοντας και μη, στον πίνακα αναχωρήσεων. Άδικος ο κόπος, η πτήση μου δεν είχε πάρει καν θέση στο lineup.
Κοίταξα άλλη μια φορά το ρολόι μου. Είχα κοντά 3 ώρες αναμονή. Ακόμα και το check-in αργούσε. Καιρός για βόλτα στα Duty Free Shops, καφέ και σνακ. Κάπως έτσι άρχισε η εξερεύνησή του.

Ωστόσο όταν το επόμενο αεροδρόμιο που σε περιμένει είναι το Dubai ότι και να δεις σε άλλα αεροδρόμια περιμένεις να φτάσεις εκεί.
Κατέληξα σύντομα σ’ ένα καφέ όπου και παρέμεινα μέχρι λίγο πριν το check-in, τον έλεγχο διαβατηρίων και ασφαλείας, τον εντοπισμό της πύλης επιβίβασης και την αναχώρηση.

Συνεχίζεται…

Chrisgio