Βγήκαμε στο highway με τους ουρανούς να έχουν ανοίξει διάπλατα. Τα αυτοκίνητα με μειωμένες ταχύτητες συνέχιζαν το ταξίδι τους. Από κοντά κι εμείς ακολουθούσαμε ήρεμα!
Η νησίδα ανάμεσα στα δύο ρεύματα κυκλοφορίας ισοπέδωσε τις φοβίες μου περί ενδεχόμενης σύγκρουσης. Ηρέμησα απλώθηκα και συνέχισα να φωτογραφίζω με όλα τα μέσα, κινητό, iPad, φωτογραφική μηχανή.
Στο τοπίο προστέθηκε ξανά ο σύγχρονος κόσμος. Χιλιάδες αυτοκίνητα, parking, διόδια, βενζινάδικα, highway rest areas. Ήταν φανερή η μείωση της απόστασης από την Kuala Lumpur.
-Πόσο θέλουμε ακόμα για το αεροδρόμιο; ρώτησα τον ταξιτζή.
-Περίπου άλλο τόσο. Θα εξαρτηθεί και από την κυκλοφορία που όσο θα πλησιάζουμε θα αυξάνεται. Απάντησε.
Σε δύο ώρες και είχαμε μαζέψει κάτι περισσότερο από 150 χιλιόμετρα. Κοίταξα το ρολόι μου. Είχαμε αρκετό χρόνο μπροστά μας μέχρι την ώρα της πτήσης. Δεν ανησυχούσα!
To PROTON, απροβλημάτιστο, τιμούσε το όνομά του.
ΠΡΩΤΟΝ και ΤΙΜΙΟΝ!...
Το αριστερό φλας άρχισε ν’ αναβοσβήνει, το πόδι στο φρένο και το αυτοκίνητο μπήκε σε ένα μεγάλο rest area, κάτι ανάλογο με το «Λεβέντης» του πρόσφατου παρελθόντος στον Άγιο Κωνσταντίνο και τα σύγχρονα Olympus Plaza ανά την ελληνική επικράτεια.
Σκεφτείτε τα τελευταία χωρίς τζάμια στα παράθυρα και θα σχηματίσετε στο μυαλό σας την εικόνα. Άχρηστη προστασία σε μια τροπική χώρα. Τόσο άχρηστη όσο και τα καλοριφέρ σε όλες χώρες γύρω από τον ισημερινό όπως η Μαλαισία!
Βγήκα απ’ το αυτοκίνητο και τεντώθηκα να ξεπιαστώ από τη δίωρη ακινησία. Η βροχή είχε σταματήσει. Μια δω και μια κεί σταγόνες δεν ενοχλούσαν, αλλά το μόνιμο γκριζόμαυρο του ουρανού υπόσχονταν συνέχεια του σεναρίου νέες νεροποντές.
Η Μαλαισία είναι μωαμεθανική αλλά με μια χαλαρή εφαρμογή του Ισλάμ πράγμα που είναι ορατό. Δεν υπάρχει βέβαια η αντρική κελεμπία και όσον αφορά τις γυναίκες, ανάλογα τη δύναμη πίστεως που τις διακατέχει, μπορείς να δεις από σούπερ μίνι μέχρι μπούρκα.
Η ελευθερία να κάνει ο καθένας ότι τραβάει η ψυχούλα του και την ίδια ώρα ο «πλησίον» να μην ενοχλείται, αφού δεν παραβιάζει την δική του ελευθερία, δεν είναι μικρό πράγμα! Πραγματικά μου αρέσει!
Πέρασα μπροστά από τα καταστήματα φαγητού και δεν είδα κάτι που θα μπορούσα να φάω χωρίς να πιέσω τη αίσθηση της γεύσεώς μου.
«Δεν θα πεθάνεις από ασιτία αν δεν φας εδώ. Σε λίγες ώρες θα πετάς, κάνε υπομονή» Σκέφτηκα.
Πάντα οι ευρωπαίοι έχουμε τα θέματά μας με το φαΐ στην Ασία. Εντάξει όχι όλοι! Εγώ όμως έχω!
«Τουρκικές» τουαλέτες, που προτιμώνται στους μωαμεθανικούς τόπους για λόγους καθαριότητας, οι οποίες μόνο καθαρές δεν τις έλεγες. Τελειώνοντας τράβηξα το καζανάκι. Δούλευε! Από περιέργεια κοίταξα τις διπλανές και παρατήρησα το κίτρινο χρώμα των αποβλήτων σε όλες. Τράβηξα ένα ακόμα καζανάκι για να επιβεβαιώσω αυτό που φανταζόμουν. Σε λειτουργία κι αυτό!
Το βρυσάκι ωστόσο με το μακρύ σπιράλ σωληνάκι για το πλύσιμο των… «αχαμνών», απαραίτητο σε όλες τις τουαλέτες σε χώρες με την συγκεκριμένη θρησκεία, ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ κρεμασμένο δίπλα στην τουαλέτα. Αναρωτιέμαι ποιος το χρησιμοποιεί μέσα σ’ αυτή την επικίνδυνη μικροβιακή μπόμπα.
Τρίτος κόσμος! Ναι προσπαθούν ν’ αλλάξουν αλλά… τρίτος κόσμος… Ακόμα!...
*****
Το ερώτημα είναι πόσο οικείες είναι ανάλογες εικόνες στον τόπο μας!
Η απάντησή μου είναι, ΠΟΛΥ ΟΙΚΕΙΕΣ! Το πόσο τριτοκοσμικοί είμαστε ας το κρίνει ο καθένας από μόνος του. Ας το κουβεντιάσει με τον εαυτό του κι ας βελτιωθεί. Δεν χρειάζονται «μαζικές» και «συλλογικές» προσπάθειες, «διαδηλώσεις», «ρωμαλέα κινήματα», «ρουβίκωνες», ατέρμονες «συζητήσεις» και «διαβουλεύσεις»!
Σ’ αυτή τη χώρα – στην Ελλάδα αναφέρομαι – το θέμα μας δεν είναι η τούρκικη τουαλέτα αλλά το… «ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ»
Πρόβλημα πολύ πιο μεγάλο και πολύπλοκο!
Μπορούμε να το λύσουμε;
*****
Συνεχίζεται…
Chrisgio
...στον Παναμά
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου