Το βράδυ της ίδιας μέρας το πλοίο πλαγιοδέτησε και η φόρτωση άρχισε.
Συγχρόνως η είδηση περί επανάληψης της απεργίας των τελωνιακών μας χαροποίησε αφού θα καθυστερούσε η φόρτωση και θα είχαμε τις επόμενες, άγνωστο πόσες, μέρες αρκετό ελπίζαμε χρόνο στη διάθεσή μας να ζήσουμε το μικρό San Lorenzo.
Την επομένη, κι ενώ τα σχέδιά μας για έξοδο ήταν έτοιμα, μια νέα είδηση έφερε τα πάνω κάτω. Οι τελωνιακοί πήραν αυτά που ζητούσαν και η απεργία ανεστάλη.
Όσο ο καιρός παραμονής στην Αργεντινή μακραίνει, τόσο συνειδητοποιείς ότι οι ομοιότητές της με την Ελλάδα είναι σατανικά πολλές.
Η φόρτωση δεν σταμάτησε ποτέ και τελείωσε το απόγευμα, της 24ης Σεπτεμβρίου. 49.000 τόνοι πήραν θέση στα αμπάρια του πλοίου και αργά το βράδυ, μεσάνυχτα, ξεκίνησε η κάθοδος του Rio Parana.
Τι κάναμε από το απόγευμα μέχρι τα μεσάνυχτα; Περιμέναμε τα ρυμουλκά να έρθουν από το Rosario!
Συντονισμός υπηρεσιών μιας παραλυμένης χώρας!...
Ο ηλικιωμένος και πολύ συμπαθής πιλότος, που είχε επιβιβασθεί με το τέλος της φόρτωσης είχε γίνει έξω φρενών για τη καθυστέρηση. Έμοιαζε με Έλληνα συνταξιούχο σε ουρά δημόσιας υπηρεσίας να κάνει εξοργισμένος δηλώσεις σε κάποιο τηλεοπτικό μαρκούτσι.
Ο φουκαράς είχε προγραμματίσει με την σύζυγό του διακοπές κάπου στη Βραζιλία κι έπρεπε πριν τα μεσάνυχτα να βρίσκεται στο αεροδρόμιο του Buenos Aires.
Αλλά είπαμε, εδώ είναι Αργεντινή!
Συνεχίζεται…
Chrisgio
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου