Από τη ράδα του Montevideo στη Zona Comun

Το Montevideo

Η 1η Ιουλίου ήταν η μέρα μας.

Στις 11:30 το πρωί μετά από ειδοποίηση του Montevideo Port Control είχαμε σηκώσει την άγκυρα. 22 μίλια δυτικά, κοντά στη Recalada και με φόντο το Montevideo, δύο Αργεντινοί πιλότοι ανέβηκαν στο πλοίο και βάλαμε πλώρη για το αγκυροβόλιο της Zona Comun. Την ευρύτερη ποτάμια περιοχή μεταξύ της πόλης La Plata και του Buenos Aires στην νότια όχθη του Rio de la Plata. Μπορείς να την πεις και… ακτή. Αυτό το γιγάντιο ποτάμι, μάλλον ποταμόκολπος, εδώ κοντά στις εκβολές του μοιάζει με θάλασσα. Αν βρεθείς στη μέση του όχθες δεν βλέπεις.

Το Montevideo έμεινε αριστερά πίσω μας. Στο νέο σημείο αγκυροβολιάς θα φτάσουμε καλώς εχόντων των πραγμάτων πριν τα μεσάνυχτα κατά τις 10 το βράδυ.

Οι πιλότοι έρχονται

Περί ποδοσφαίρου, κουβέντα άνοιξα με τον πιλότο, και για το Μουντιάλ του επόμενου χρόνου, αφού το καράβι πήρε την πορεία του.

-Ποιος τα πάρει το κύπελλο; τον ρώτησα.

-Χθες 30 Ιουνίου είδα τον τελικό του Confederations Cup Βραζιλίας-Ισπανίας και οι γείτονές μας κερδίσανε άνετα 3-0. Μάλλον αυτοί θα το πάρουν, μου εξομολογήθηκε με βαριά καρδιά, έχουν πολύ καλή ομάδα.

Το να παραδέχεται αυτό ένας Αργεντινός ότι η Βραζιλία έχει καλύτερη ομάδα από την Αργεντινή δεν μπορείς παρά να το πάρεις στα σοβαρά.

Θα το θυμάμαι και θα επανέλθω του χρόνου…!

Το Montevideo όλο και απομακρύνεται!

Αριστερά ο σωσίας του Ντιέγκο Φορλάν

Από την ώρα που ανέβηκαν στο πλοίο οι πιλότοι, έβλεπα τον ένα τον μεγαλύτερο σε ηλικία, και έλεγα και ξανάλεγα από μέσα μου: «Ποιον μου θυμίζει, ποιον μου θυμίζει;»

Λίγο αργότερα η ερώτησή μου βρήκε την απάντησή της. Το είχα βρει!

-Ουρουγουανός είσαι; Του λέω

-Όχι μου απαντάει. Αργεντινός από το Μπουένος Άιρες, γιατί;

-Μοιάζεις πολύ στον ποδοσφαιριστή Ντιέγκο Φορλάν, του λέω. Σαν να είσαι ο μεγαλύτερος αδερφός του.

Γέλασε!

-Όχι δεν έχω καμιά σχέση, αλλά μου το ‘χουν πει κι άλλοι, μου απάντησε.

-Δηλαδή δεν είναι ιδέα μου;

-Όχι, μου είπε ξανά.

Φτάσαμε στη Zona Comun και φουντάραμε στις 10 παρά 10 το βράδυ, ενώ ένα τέταρτο αργότερα οι πιλότοι είχαν αποβιβαστεί. Η φορτηγίδα πετρέλευσης όμως πουθενά. Πέρασε το βράδυ, ξημέρωσε 2 Ιουλίου. Τίποτα!

Ο ανεφοδιασμός τελικά άρχισε στις 13:50 στις 3 του μηνός όταν το μικρό δεξαμενόπλοιο «Gustavo U» έδεσε δίπλα μας. Στις 00:40 της 4ης Ιουλίου το πλοίο είχε παραλάβει τους 1.300 τόνους πετρελαίου που χρειαζόμασταν για το επόμενο μεγάλο ταξίδι που μας περίμενε φεύγοντας από την Αργεντινή.

Άντε τώρα να πείσεις κάποιους ότι αυτές οι φωτογραφίες είναι ποταμίσιες. Ο Rio de la Plata είναι TE-ΡΑ-ΣΤΙ-ΟΣ!

Όχι δεν υπήρξε σύγκρουση!

Το πλοίο στο δίαυλο, δεξιά κι αριστερά οι τσαμαδούρες

Ούτε εδώ υπήρξε σύγκρουση!

Στο δίαυλο

Τσαμαδούρα

Και μιας και δεν το ανέφερα μέχρι τώρα, ο επόμενος προορισμός μας θα είναι η Ινδονησία. Tα λιμάνια Cigading και Surabaya.

Αλλά η ώρα αυτή, της αναχώρησης, αργεί πολύ ακόμα.

Αργεντινή είναι αυτή, τρίτος κόσμος!

Μια πτωχευμένη χώρα που ετοιμάζεται να ξαναπτωχεύσει!

Εκατοντάδες εκατομμύρια τόνοι σιτηρών εξάγονται ετησίως από αυτή την πλούσια χώρα! Που στο διάολο πάνε τόσα λεφτά; Είναι αυτό λέμε: Σε σημαδεύουν, σε πυροβολούν, σε σκοτώνουν, σε σηκώνουν, σε ξανασημαδεύουν, σε ξαναπυροβολούν, σε ξανασκοτώνουν, σε ξανασηκώνουν… και ξανά-μανά τα ίδια!

Οι απεργίες δίνουν και παίρνουν, οι διαδηλώσεις, οι…, οι…!

Όλα τα κακά έχουν στήσει χορό, κι αυτός καλά κρατεί, χρόνια τώρα!

Η νύχτα έρχεται!

Στον ουρανό η Αφροδίτη! Στο ποτάμι δύο τσαμαδούρες, μια πράσινη αριστερά και μια κόκκινη δεξιά δείχνουν το δρόμο προς τη Zona Comun. Η νύχτα ήρθε!

Φαντάζομαι ότι ο Αύγουστος δεν θα μας βρει εδώ, αλλά δεν βάζω και στοίχημα!

Οι πιλότοι του Rio Parana ήταν ήδη στη γέφυρα και με την απομάκρυνση του «Gustavo U» σηκώσαμε την άγκυρα στις 04:35 το πρωί και το ταξίδι προς το San Lorenzo άρχισε.

Συνεχίζεται…

Chrisgio