Σiθωνία: Νέος Μαρμαράς

Ο Νέος Μαρμαράς είναι ένα μεγάλο χωριό στη μέση της πανέμορφης Σιθωνίας από την πλευρά του Τορωναίου κόλπου. Αποτέλεσε το «καταφύγιο» ταλαιπωρημένων προσφύγων της Μικρασιατικής καταστροφής, το 1922 από το νησί Μαρμαράς της Προποντίδας το όνομα της οποίας έχει σήμερα η ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού.

Σε απόσταση 3 μιλίων μπροστά του δεσπόζει το νησάκι «Κέλυφος» ή «Χελώνα» όνομα που πήρε από το ξεχωριστό σχήμα του όταν το παρατηρείς είτε από βόρεια είτε από νότια. Απέναντι στο βάθος του ορίζοντα η χερσόνησος της Κασσάνδρας.

Στην σημερινή του μορφή του χωριού πιστεύω ότι έπαιξε μεγάλο ρόλο η ύπαρξη του Porto Carras το οποίο χτίστηκε πάνω σε γη που του ανήκε. Κυρίως πάνω σε έλη που υπήρχαν νοτιοανατολικά του αλλά και εδάφη που «απαλλοτριώθηκαν» επί χούντας.

Αν ρωτήσεις ντόπιους αν το ξενοδοχείο έκανε καλό ή κακό στη περιοχή οι γνώμες διίστανται όπως πάντα αναλόγως της πολιτικής τοποθέτησης του καθενός. Κι επειδή στην Ελλάδα δεν βγάζεις άκρη όταν μπαίνουν στη μέση τα πολιτικά η προσωπική μου γνώμη είναι ότι άλλαξε την τύχη του χωριού προς το καλύτερο. Για να μην πω ολόκληρης της περιοχής.

Θα μου πει κάποιος πως μπορώ να έχω γνώμη, εγώ ένας Βολιώτης, για την περιοχή. Δεν ήρθα χθές για πρώτη φορά και υπό την υποκειμενική πάντα ματιά μου (αλήθεια τι σημαίνει αντικειμενικότητα;), γνωρίζω την περιοχή από το 1981. Τότε πρωτοήρθα στο Νέο Μαρμαρά και έμελε, από τότε, να έχω μόνιμη σχέση μαζί του αφού ερωτεύτηκα και παντρεύτηκα.

Η περιοχή πήρε μεγάλη αξία, πολλές θέσεις εργασίας δημιουργήθηκαν στο ξενοδοχειακό συγκρότημα «κολοσσός» και όχι μόνο, αφού υπάρχει, το φημισμένο οινοποιείο, οι απέραντοι αμπελώνες, το λιμάνι-μαρίνα, το γήπεδο γκολφ, το ιπποφορβείο κλπ. Κηπουροί, καμαριέρες, διοικητικά στελέχη, τεχνικοί, μηχανικοί, αγρότες και πολλά άλλα επαγγέλματα βρήκαν το δρόμο τους εκεί.

Περασμένα μεγαλεία, βέβαια, διηγώντας τα να κλαίς σήμερα, αφού λόγω της γενικής κρίσης αλλά και άλλες αιτίες, μια φθίνουσα πορεία άφησε τα σημάδια της.

Το μόνο αρνητικό τα τελευταία χρόνια ήταν το Cazino στο Porto Carras που κατέστρεψε ανθρώπους, χάθηκαν ζωές, περιουσίες! Αλλά και πάλι ακόμα κι εδώ υπάρχει το «ΔΕΝ ΗΞΕΡΕΣ ΔΕ ΡΩΤΑΓΕΣ;».

Το χωριό αναπτύχτηκε με αλματώδη ρυθμό αλλά ταυτόχρονα άναρχα και με πλήρη ασυδοσία.

Εδώ ήταν και είναι ΕΛΛΑΔΑ.

Ο τουρισμός λόγω του ξενοδοχείου έστρεψε, τους χωρίς γνώση για το αντικείμενο ντόπιους, προς αυτή τη κατεύθυνση. Άφησε τη γεωργία, την κτηνοτροφία, την αλιεία και έφτιαξε ROOMS TO LET, εστιατόρια, μπαράκια, ντισκοτέκ, super markets, καταστήματα λαϊκής τέχνης. Αλλά μήπως στα Ελληνικά νησιά το ίδιο δε συνέβη;

Το χειρότερο όμως είναι ότι «ξέσκισαν» το περιβάλλον στον υπερθετικό βαθμό οικοδομώντας όπως γούσταρε ο καθένας στην περιοχή αφού δεν υπήρχαν κανόνες όπως έστω και καθυστερημένα ίσχυσαν σε άλλες περιοχές της χώρας όπως πχ στο Πήλιο.

Το όποιο χρώμα που θα μπορούσαν να δώσουν τα φτωχά και συμπαθητικά προσφυγικά σπιτάκια των κατατρεγμένων της Μικρά Ασίας χάθηκε και οικοδομικά εκτρώματα φύτρωσαν και συνεχίζουν να φυτρώνουν.

Το χωριό έχει δύο φορεσιές μία καλοκαιρινή και μία χειμερινή. Όταν φοράει την πρώτη γίνεται της κακομοίρας. Πολύβουο θέρετρο με εικόνες που θυμίζουν Κυκλαδονήσι. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια ο κόσμος που το επισκέπτεται έχει μειωθεί δραματικά με τα ανάλογα προβλήματα στις τοπικές επιχειρήσεις.

Όταν φοράει τα χοντρά ρούχα του μοιάζει με χωριό φάντασμα. Τα πάντα κλειστά. Τα έντονα άσχημα ίχνη των κακών τουριστικών περιόδων των τελευταίων χρόνων είναι περισσότερο ορατά το χειμώνα. Τα καταστήματα περιμένουν όλα υπομονετικά, αλλά πολλά από αυτά μάλλον μάταια, να ξαναζωντανέψουν το καλοκαίρι. Οι επόμενοι καλοκαιρινοί επαγγελματίες δεν φαίνεται ότι θα φτάσουν για να εξαφανίσουν τα πολλά «ενοικιάζεται» ενώ άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους και αρκετά «πωλείται» σε κτίρια και οικόπεδα. Το οικονομικό αδιέξοδο είναι κι εδώ. Όλη η Ελλάδα «χορεύει» στο ίδιο τέμπο, πως θα ήταν δυνατόν να έμενε απ’ έξω αυτή η γωνιά της;

Περνώντας στα θετικά θέλω να τονίσω την ιδανική γεωγραφική θέση του χωριού ώστε να αποτελέσει ορμητήριο για εξερεύνηση όλης της χερσονήσου.

Όλα όσα αρνητικά αλλά αληθινά περιέγραψα δεν καταφέρνουν να μειώσουν την ομορφιά της περιοχής.

Η Σιθωνία βουτηγμένη στο πράσινο από πεύκα που φτάνουν μέχρι την άμμο και τα βότσαλα των εκπληκτικών κρυστάλλινων ακρογιαλιών της δίνει μια ασύγκριτη ομορφιά.

Αν κάποιος αποφασίσει να κολυμπάει κάθε μέρα σε διαφορετική παραλία μέχρι να περάσει από όλες πριν κλείσει τις καλοκαιρινές του διακοπές τότε θα τον πιάσει ό χειμώνας.

Αμέτρητες ονειρεμένες θάλασσες!

Ένας τόπος που αξίζει ο καθένας να επισκεφτεί.

Το επόμενο καλοκαίρι όσοι θα έχουν τη δυνατότητα να κάνουν διακοπές ας σκεφτούν τη Χαλκιδική.

Τα νησιά δεν αποτελούν τους μοναδικούς τουριστικούς προορισμούς.

Chrisgio

Συνεχίζεται...

Chrisgio