Με φόντο τη Κέλυφο!

Η Κέλυφος

Το Πόρτο Κουφό αποτέλεσε τον τελευταίο τόπο της βόλτας στην νότιο Σιθωνία πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής.

Η αντίστροφη πορεία των 15 χιλιομέτρων άρχισε να αποχαιρετάει τα μέρη που είχαμε επισκεφτεί νωρίτερα. Τορώνη και Αζάπικο. Ποιος ξέρει πότε θα τα ξαναδώ!

Λίγο μετά το Αζάπικο βλέποντας τον ήλιο έτοιμο να πέσει πίσω από την Κασσάνδρα έστριψα αριστερά αποφασίζοντας να αλλάξω δρόμο προς το Νέο Μαρμαρά.

Σε 2 λεπτά έφτασα πάλι στην θάλασσα. Αριστερά η Κουτσουπιά και το Λαδαριό. Οι παραλίες της Σιθωνίας δεν έχουν τέλος.

Έστριψα δεξιά.

Θα περνούσα ανάμεσα από γη του Porto Carras.

Το ηλιοβασίλεμα στις δόξες του.

Μπροστά από τον ήλιο το κατάφυτο μικροσκοπικο νησάκι Αγία Ελένη και στο βάθος η Κέλυφος με το ξεχωριστό της σχήμα από το οποίο πήρε το όνομά της.

Η Αγία Ελένη

Ο ήλιος και η Αγία Ελένη

Ο ήλιος, η Αγία Ελένη και η Κέλυφος

Μία εικόνα που σου παίρνει του μυαλό. Που αν ξεχαστείς, οδηγώντας, μπορεί να βρεθείς στο νερό ή ν’ αγκαλιάσεις κανένα πεύκο.

Κάθε τόσο σταματούσα να χορτάσω, για άλλη μια φορά, τις ομορφιές της φύσης τραβώντας φωτογραφίες για τις οποίες σκεφτόμουνα το όνομα που θα τις δώσω σαν σύνολο.
Κατέληξα στον τίτλο «ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΗΝ ΚΕΛΥΦΟ» που τον έκανα και τίτλο της ανάρτησης.

Ο ήλιος φοράει το στέμμα του

Πεύκα παντού

Η πρώην βίλα του Καρρά

Σήμερα απότελεί μέρος του Ξενοδοχείου. Μισθώνεται σε λεφτάδες, προφανώς!

 

Ο ήλιος έχει καθίσει στο θρόνο του ενώ η Κέλυφος, όσο πλησιάζουμε στο Νέο Μαρμαρά, αρχίζει να χάνει το μοναδικό της σχήμα

Η Κέλυφος έχει γίνει ένα κοινό, ασήμαντο νησάκι. Ο Νέος μαρμαράς είναι πολύ κοντά.

Ο ήλιος μας καληνυχτίζει, ο Νέος Μαρμαράς είναι δίπλα μας.

Όταν ο ήλιος έπεσε κάτω από τον ορίζοντα πάτησα γκάζι.

Έφτασα στο σπίτι στο Νέο Μαρμαρά πριν χρειαστεί να ανάψω τα φώτα.

Συνεχίζεται…

Chrisgio