Ήταν πρωί της 5ης Νοεμβρίου. Είχα ξυπνήσει νωρίς κι έπινα τον καφέ μου.
Όλα ήρεμα. Έμοιαζε να έχει ξημερώσει μια ακόμα μέρα ρουτίνας στο αγκυροβόλιο του Ρίο.
Γύρω στις 8 και μισή ο υποπλοίαρχος μου τηλεφώνησε.
-Ο ηλεκτρολόγος έπεσε στο μηχανοστάσιο και χτύπησε το αριστερό του πόδι, μου είπε.
- Είναι σοβαρό; τον ρώτησα
-Όχι.
-Τον πάμε τώρα στο νοσοκομείο του πλοίου για τις πρώτες βοήθειες.
Έκλεισα το τηλέφωνο και ετοιμάστηκα να κατέβω κάτω.
Ξαναχτύπησε το τηλέφωνο.
Ήταν ο Αος Μηχανικός.
Η φωνή του δεν ήταν φυσιολογική.
Μου επανέλαβε τα ίδια με αυτά του υποπλοιάρχου.
Στην ερώτησή μου όμως:
-Είναι σοβαρό; η απάντηση διαμετρικά αντίθετη.
-Πολύ σοβαρό, έχει σπάσει το πόδι του!
Σφίχτηκε η καρδιά μου. Ο υπολποίαρχος απλώς με είχε... προετοιμάσει!
Πρωί-πρωί, ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός με πολλές προεκτάσεις, πολύ τρέξιμο, διατυπώσεις και πάλι τρέξιμο…
Κατέβηκα γρήγορα κάτω και τους πρόλαβα ακόμα στο μηχανοστάσιο, όλο το πλήρωμα, να προσπαθούν να τον ανεβάσουν με το φορείο, αντιμετωπίζοντας πολλές δυσκολίες στις στενές και απότομες σκάλες.
Τους παράτησα στη δουλειά τους και ανέβηκα για να αρχίσω τις διαδικασίες ενημέρωσης όλων των ενδιαφερομένων για την ταχεία διακομιδή του στη ξηρά.
Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που ευχαριστείς το Θεό που δεν είσαι μεσοπέλαγα.
Οι παλιοί ναυτικοί έλεγαν: «Το χειρότερο πόρτο (λιμάνι) ίσο με το καλύτερο πέλαγος».
Δεν έχει νόημα η περαιτέρω περιγραφή του γεγονότος.
Οι πάντες αντέδρασαν ταχύτατα και ο άτυχος ναυτικός γύρω στις 1 το μεσημέρι παραδόθηκε σε ταχύπλοη λέμβο που τον μετέφερε σε νοσοκομείο του Ρίο.
Αργότερα μάθαμε ότι είχε σπάσει κνήμη και περόνη.
Η ζημιά αποκαταστάθηκε με χειρουργική επέμβαση και λίγες μέρες αργότερα βρίσκονταν ασφαλής στην Ελλάδα σπίτι του ανάμεσα στους δικούς του.
Τέλος καλό όλα καλά!
Καλή αντάμωση φίλε σε κάποιο άλλο πλοίο υγιής!
Συνεχίζεται…
Chrisgio
.jpg)
...στον Παναμά
