Από την επόμενη μέρα το πρωί, 25η Σεπτεμβρίου, ο καθαρισμός των κυτών (αμπαριών) ξεκίνησε.
Δύσκολη δουλειά να ετοιμάσεις το πλοίο για φορτίο που δεν γνωρίζεις ποιο θα είναι.
Σιτηρά ή μινεράλι;
Έτσι ήμασταν αναγκασμένοι να τα καθαρίσουμε πολύ καλά σκεφτόμενοι τα σιτηρά. Τα ίχνη του κάρβουνου, του προηγούμενου φορτίου, θα έπρεπε να τα εξαφανίσουμε όπως και τη σκουριά, αν και αυτή ακόμα δεν έχει κάνει έντονη την εμφάνισή της στο μόλις 1 έτους καινούργιο πλοίο.
Τούτο εδώ το αγκυροβόλιο, όπως κι όλα της νότιας Βραζιλίας, εκτεθειμένο στον χειμώνα του νοτίου ημισφαιρίου που σιγά-σιγά υποχωρούσε, έκανε τη δουλειά του καθαρισμού ακόμα πιο δύσκολη.
Το κάρβουνο είχε αφήσει τα σημάδια του παντού και έπρεπε να καθαρίσουν τα πάντα. Με το ύψος των άδειων αμπαριών να φτάνει τα 20 μέτρα και η μαυρίλα σχεδόν παντού, υπάρχουν σημεία που δεν φτάνονται για να καθαριστούν όση προσπάθεια κι αν καταβάλεις.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Είναι μια συνηθισμένη εικόνα σχεδόν μετά από κάθε εκφόρτωση.
Υπό την γενική εποπτεία και συντονισμό του υποπλοιάρχου, άλλη μια υπεράνθρωπη προσπάθεια από το ναύκληρο (λοστρώμο), τους 3 ναύτες, τον 1 ναυτόπαιδα (τζόβενο) και την βοήθεια του δόκιμου, ξεκίνησε.
Εκτιμώμενος χρόνος ολοκλήρωσης της εργασίας 15 μέρες αν όλα πάνε καλά.
Σκούπες, βούρτσες, ξύστρες, πτυσσόμενες σκάλες και κοντάρια, σχοινιά (μπαρούμες στη ναυτική διάλεκτο), ζώνες ασφαλείας, κράνη, γάντια εργασίας, μάσκες για τη σκόνη, αδιάβροχα (νιτσεράδες στη ναυτική διάλεκτο), μάνικες για το πλύσιμο, θαλασσινό νερό. Αυτό το τελευταίο μαζί με τη υγρασία κόβουν χρόνια από τις ζωές ναυτικών και πλοίων.
Η αλμύρα ρημάζει ότι βρει μπροστά της.
Λαμαρίνες, Σάρκες, Ζωές!
Και γι’ εκείνους που νομίζουν ότι τα λίγα παραπάνω λεφτά που κερδίζουν στα βαπόρια οι ναυτικοί τα μαζεύουν σαν αγριολουλούδια κάθε πρωί κάνοντας βόλτα στη κουβέρτα (κατάστρωμα), υπάρχει μια μεγάλη έκπληξη.
Κερδίζονται με αίμα, πολλές φορές με εκτός ορίων κούραση, με κίνδυνο, χωρίς ιατρική περίθαλψη (φαρμακευτική υπάρχει) και μοναξιά αφόρητη.
Μερικές μέρες αργότερα οι φωτογραφίες τα λένε όλα!
Συνεχίζεται...
Chrisgio
...στον Παναμά
20 σχόλια :
ώστε έτσι είναι μέσα το πλοίο!!! Καπετάνιε μου καταπληκτικές οι φωτογραφίες σου. Κακά τα ψέματα τα χρήματα των ναυτικών και μόνο που ζούν μακριά από τις οικογένειές τους δεν είναι καθόλου υπερβολικά. Κι ας λένε κάποιοι. Καλό σου βράδυ :)
Τρομακτικό! Θυμώνω όταν ακούω για εργαζόμενους που διακινδυνεύουν καθημερινά, ότι πληρώνονται καλά. Παρόμοιες δουλειές δεν έχουν τιμή.
καπετάνιε μια απορία αυτόν τον καθαρισμό το κάνουν όλοι η ''δεν βαριέσαι'' και τρώμε εμείς σιτάρι με κάρβουνο;
Να σαι καλά καπετάνιε που μας "ταξιδεύεις" με τα κείμενα και τις φωρογραφίες σου! Οσο για τους λίγους που λενε για τις αμοιβες των ναυτικών ιδου η Ροδος οδού και το πήδημα που λένε στο χωριο μου
Σε ευχαριστούμε καπετάνιε που έστω νοερά έχουμε την δυνατότητα να κάνουμε ταξίδια μακρινά.Νομίζω ότι πρέπει να αναφερθεί και ο αριθμός των αμπαριών ( 7 - 8 αν δεν απατάμε) για να γίνει πλήρως αντιληπτή η δυσκολία του εγχειρήματος. Περιμένουμε με ανυπομονησία κάθε νέα σου ανάρτηση. Ευστάθιος Σ.
Στο συγκεκριμένο τύπου PANAMAX πλοίο τα αμπάρια είναι επτά (7).
Το εγχείρημα γίνεται πολύ δύσκολο όταν το επόμενο φορτίο είναι "καθαρότερο" από το προηγούμενο.
Πχ από κάρβουνο ή μετάλλευμα σε δημητριακά.
Στην αντίθετη περίπτωση η διαδικασία είναι εύκολο να αντιληφθεί κανείς ότι είναι ευκολότερη.
Σ΄ευχαριστώ για τη συντροφιά σου!
Γεια σου φίλε!
Όλοι Γκρινιάρη, όλα τα πλοία.
Υπάρχουν ειδικοί επιθεωρητές στα λιμάνια φόρτωσης που τα ελέγχουν τα αμπάρια. Αν δεν τα βρουν κατάλληλα για φόρτωση αυτή δεν γίνεται με μεγάλη οικονομική ζημιά.
Πάντως να είσαι σίγουρος και να μην ανησυχείς ότι και να πέσουν και κάνα δύο τόνοι κάρβουνο, χωρίς αυτό να συμβαίνει, μέσα σε 80.000 τόνους δεν θα πάθεις τίποτα!
Επίσης να ξέρεις ότι τα δημητριακά μετά την εκφόρτωση πλένονται.
Έτσι είναι φίλε μου ο χώρος φόρτωσης, τα αμπάρια, σε όλα τα φορτηγά πλοία. Σαν καρότσα νταλίκας.
Αλήθεια πως τα φανταζόσουν;
Πρόκειται για μεγάλες αποθήκες χωρητικότητας 12.000 τόνων για το συγκεκριμένο πλοίο.
Βέβαια δεν ζούμε μέσα στα αμπάρια. Η διαβίωσή μας είναι ανθρώπινη! Στα καινούργια πλοία πολύ καλή!
Η λέξη τρομακτικό είναι υπερβολική για μας που αποτελεί εργασία ρουτίνας
Μια συνηθισμένη αλλά δύσκολη δουλειά που γίνεται σχεδόν μετά από κάθε εκφόρτωση.
Η δουλειά του ναυτικού είναι δύσκολη.
Καπετάνιε πολύ καλή δουλειά κάνατε! Δεν είχα σκεφτεί ποτέ πόσο όγκο μπορεί να καταλαμβάνουν 12,000 τόνοι....Και επί 7 παρακαλώ!
Εν τω μεταξύ αρχίζω και αναρωτιέμαι, πώς στο καλό αφού σαγηνεύομαι από τις φωτογραφίες και τις ιστορίες σας, δεν έγινα ναυτικός...Τελικά ήταν μεγάλη ξελογιάστρα η χημεία μου φαίνεται!
Ευχαριστούμε για τη δυνατότητα που μας δίνετε να ζήσουμε έστω και νοερά κάποια πράγματα! Ανυπομονώ (χωρίς να θέλω να σας ασκήσω πίεση) για την επόμενη ιστορία σας! Φιλικά, Δημήτρης!
καλησπερα καπεταν Χρηστο!!αχ ποσες ωρες ,μερες...εχω περασει εκει μεσα στα νιατα μου!!!τουλαχιστον τοτε πληρωνομασταν...μπραβο για τις φωτογραφιες και τις επεξηγησεις στα σχολια!
Σκληρή δουλειά, πολύ απαιτητική.
Λίγες μου φαίνονται οι 15 ημέρες για να γίνει πλήρης καθαρισμός.
Χαρά στο κουράγιο σας...
Πανεμορφο....
Και ηθελα και να ρωτησω...Πως γινεται....
Πανεμορφο...
Εντυπωσιακές φωτογραφίες και ζόρικες ιστορίες για μας τους στεριανούς (πιτσιρικάς σκεφτόμουν να γίνω ναυτικός - λίγο αργότερα άρχισα να προετοιμάζομαι για τη.... νομική ).
Οσο για τα λεφτά... όσα και να παίρνετε τα αξίζετε!
Καπετάνιε συγχαρητήρια για το μπλόκ σου. Να ρωτήσω κάτι; Ποιά είναι η σκάλα Αυστραλίας στο αμπάρι;
Καλαϊτζίδης Γιάννης
Φίλε "Εξάντα" να ρωτήσω κάτι αν ξέρεις; Ποιά είναι η σκάλα τύπου Αυστραλίας στα αμπάρια;
Ευχαριστώ
Αγαπητέ Γιάννη,
Στις φωτογραφίες Νο4, 7 και 8 φαίνονται οι κάθετες σκάλες (Vertical Ladders) πρόσβασης στα αμπάρια. Αυτές υπάρχουν από τότε που υπάρχουν αυτού του τύπου καράβια. Επικίνδυνες! Αν πχ παραπατήσεις είσαι... τελειωμένος! Αλλά ακόμα κι αυτές τελευταία τις χωρίζουν σε μικρότερα κομμάτια με ενδιάμεσες πλατόφορμες που μειώνουν κατά κάποιον τρόπο τον κίνδυνο.
Στις φωτογραφίες Νο3, 5 και 6 φαίνονται οι σκάλες τύπου Αυστραλίας (Australian Ladders) πρόσβασης στα αμπάρια. Αυστραλέζες τις λέμε εμείς οι ναυτικοί. Αυτές υπάρχουν από τότε που τις απαίτησαν πρώτη φορά για την ασφάλειά τους οι Αυστραλοί επιθεωρητές και εργάτες αφού προφανώς υπήρξαν ατυχήματα. Είναι σπειροειδείς κανονικές σκάλες με με χειρολαβές και μπάρες ασφαλείας σαν αυτές που έχουν πολλές πολυκατοικίες στο πίσω μέρος τους (σκάλες κινδύνου). Πολλές σκηνές αστυνομικών ταινιών και περιπέτειας έχουν γυριστεί σε τέτοιες σκάλες. Αυτές οι σκάλες χρησιμοποιούνται πλέον από όλους μας αφού είναι περισσότερο ασφαλείς! Οι κάθετες χρησιμοποιούνται σπανίως.
Τα δύο πρώτα μου καράβια δεν είχαν Αυστραλέζες! Έπρεπε τότε να κατεβαινουμε ύψος 20 περίπου μέτρων πάνω κάτω με τη μία, με μια ανάσα! Άγριες εποχές που παλαιότερα υπήρξαν ακόμη πιο άγριες, αλλά αυτό είναι μια άλλη πολλή μεγάλη κουβέντα!...
ΟΚ Ευχαριστώ, Νάσαι καλά, Συγχαρητήρια για το Μλόγκ, είναι πολύ ενδιαφέρον.
Δημοσίευση σχολίου