Ταξιδεύαμε νότια στην Coral Sea συγκλίνοντας προς τον Great Barrier Reef. Πιάσαμε το νοτιοανατολικό άκρο του, τον προτελευταίο στόχο πριν το Gladstone στις 3 το απόγευμα της 5ης Οκτωβρίου 2017, γυρίσαμε προς τις 184 μοίρες και αρχίσαμε να τον «αγκαλιάζουμε».
Σε ασφαλή απόσταση από τα ρηχά παρατηρούσα ξανά το γαλαζοπράσινο χρώμα του γιγάντιου υφάλου που πρόδιδε την θέση μας κοντά του. Απλώς νοιώθεις ότι βρίσκεσαι αλλού! Τίποτε άλλο!
Με τα χρώματα του ετοιμοθάνατου ήλιου στον δυτικό ορίζοντα να μπερδεύονται με αυτά του υφάλου έφτιαχναν την ιδανική ζωγραφιά ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι που κάλπαζε.
5-6 ώρες αργότερα νέα αλλαγή πορείας προς 191 μοίρες το νότιο άκρο ενός μίνι υφάλου που μας εμπόδιζε την κατευθείαν πορεία για το Gladstone.
Ο καιρός όσο πλησιάζαμε τις ακτές έπαιρνε πάλι την προ ολίγων ημερών μορφή της πλήρους ηρεμίας.
Το νότιο άκρο του μικρού υφάλου πιάσαμε στις 8 το βράδυ και αρχίσαμε τις διαδοχικές αλλαγές πορείας από νοτιοδυτικά μέχρι βορειοδυτικά και τελικά δυτικά.
Κατά τις 12 το μεσημέρι της 6ης Οκτωβρίου η μηχανή μπήκε Stand By (EOSP) μειώσαμε ταχύτητα και συνεχίσαμε με την προσοχή της κάθε προσέγγισης προς το αγκυροβόλιο του Gladstone.
Φουντάραμε 6 κλειδιά στις 14:05 και χτυπήσαμε Finish with Engine (FWE). Το ταξίδι είχε τελειώσει.
Η πληροφορία από το Port Control ότι θα δέσουμε αύριο το βράδυ μας έδινε τη δυνατότητα ενός ήσυχου 24ώρου και την κρυφή ελπίδα ότι κάτι θα συμβεί και θα καθυστερήσουμε την είσοδο περισσότερο.
Ο πιλότος βέβαια είχε προγραμματιστεί από τους Αυστραλούς για τις 4 το απόγευμα της επομένης και δεν άφηνε περιθώρια για τέτοια όμορφα όνειρα.
*****
Αν κάποιοι σ΄αυτό τον κόσμο είναι συνεπείς σε λόγια και πράξεις, τουλάχιστον όπως εγώ έχω γνωρίσει διάφορους λαούς στα λιμάνια τους, αυτοί με σειρά ποιότητος είναι οι Ιάπωνες, οι Αυστραλοί και σε κάποια απόσταση οι Νοτιοκορεάτες και οι Γερμανοί οι οποίοι έχουν ένα άλλο στα συν τους. Δεν ξέρω γενικά τι συμβαίνει στη Γερμανία αλλά στις σχέσεις τους με τα πλοία έχουν καταργήσει σε απίστευτο βαθμό την γραφειοκρατία!
Το παρατήρησα πριν μερικά χρόνια στο λιμάνι Stade στον Έλβα.
*****
Με τις μάταιες ελπίδες λοιπόν να δούμε περισσότερα του ενός ηλιοβασιλέματα στην συγκεκριμένη θέση ρυθμίσαμε τις τηλεοράσεις στις Αυστραλιανές συχνότητες.
Ότι προλάβουμε να ρουφήξουμε από τον πραγματικό κόσμο και αργότερα να απολαύσουμε έναν ήρεμο ύπνο χωρίς τις τσιριμόνιες της θάλασσας, τη μηχανή να ανεβοκατεβάζει τα πιστόνια της και την προπέλα να γουργουρίζει!...
Συνεχίζεται…
Chrisgio
...στον Παναμά
