Μόνος με τ΄άστρα...

Rigel, Bellatrix, Betelgeuse, Sirius, Canopus, Antares, Procyon, Pollux, Castor, Aldebaran, Regulus, Denebola, Vega, Deneb…

Μερικά από τα πιο λαμπρά αστέρια που χρησιμοποιούσαμε στην αστρονομική ναυτιλία! Ήταν όλα τους εκεί, τ’ αστέρια της νιότης και του εξάντα, για να ξύνουν τη βάση του μυαλού, να αναμοχλεύουν αναμνήσεις.

*****

Τότε που τα πρώτα επίγεια ηλεκτρονικά συστήματα εντοπισμού θέσης όπως το LORAN, το DECCA και το OMEGA έκαναν την εμφάνισή τους. Η προσωπική εμπειρία μου περιορίζεται στο LORAN (LOng RAnge Navigation). Τα υπόλοιπα δεν τα συνάντησα ποτέ.

LORAN - DECCA - OMEGA

Η παρουσία τους σήμαναν την πρώτη επανάσταση κατά της παντοκρατορίας του εξάντα. Οι πρώτες αμφισβητήσεις εναντίον του μετά το 1757 όταν επινοήθηκε από τον Άγγλο John Campbell.

Τότε που το GPS υπήρχε μόνο σαν σκέψη και προσδοκία.

Τότε που παρακαλούσαμε το κάθε σούρουπο να είναι ανέφελο, να πιάσουμε κουβέντα μαζί τους, ο εξάντας να τα κατεβάσει στο χαρτί, να υπολογίσουμε τη θέση μας.

 Brown’s Nautical Almanac - Bernard's Nautical Star Chart

 Norie's Nautical Tables - Εξάντας

 H.O. 249 Tables

Ο Eξάντας, το Brown’s Nautical Almanac, τα Norie's Nautical Tables, Bernard's Nautical Star Chart, αργότερα τα H.O. 249 Tables. Τα ναυτικά όπλα της εποχής μαζί με τα αναντικατάστατα,  πυξίδα, παλινώριο, κιάλια!

Παλινώριο - Κιάλια

Σήμερα υπάρχουν ακόμα στα πλοία περισσότερο σαν σεβασμός απέναντι στην ναυτική ιστορία παρά για χρήση η οποία έχει πια ξεχαστεί ακόμα κι από μας που τα χρησιμοποιούσαμε. Άχρηστα!... 

Αστέρια! Το πιο αξιόπιστο στίγμα του 24ώρου. Πόσο μακριά και πόσο κοντά εκείνη η εποχή!

*****

Εκείνο το βράδυ που ο δορυφόρος της γης δεν είχε βγει, τ’ αστέρια παιχνίδιζαν με τη θάλασσα. Σαν μικροσκοπικά φεγγάρια αυθαδίαζαν και βάζοντας τα δυνατά τους έλαμπαν στην επιφάνειά της από τον μακρινό ορίζοντα ως τα μάτια μου.

Την ουράνια σφαίρα χώριζε στα δύο ο γαλαξίας μας, το νυχτερινό ουράνιο τόξο της ξαστεριάς. Ο «ποταμός». Έτσι τον αποκαλούσε τον παλιό καιρό ο λαός, τότε που ασέληνες νύχτες δεν επηρεάζονταν από τον σύγχρονο υπερφωτισμό. Τότε που το σκοτάδι ήταν σκοτάδι… καθαρό, τέτοιας ποιότητας που σήμερα συναντάται μόνο στους ωκεανούς μακριά από στεριές και πόλεις.

Οι μοναδικοί ήχοι, αυτοί της μηχανής και του νερού που υποκλίνονταν στην πλώρη που άνοιγε το δρόμο. Κανένας ήχος που να γεννιέται εκτός πλοίου.

Πήρα βαθιές ανάσες, σαν να ήθελα φορτωθώ παραπανίσια ζωή, να φτιάξω «κάβα». Στο εσωτερικό το air-condition μπορεί να κρατάει τις κλιματικές ισορροπίες στο ανθρώπινο εύρος όμως έστω και για λίγο εν μέσω τροπικής υγρασίας και θερμοκρασίας αισθάνεσαι να ξαναγεννιέσαι, παίρνεις τα πάνω σου, καταλαβαίνεις και νοιώθεις κομμάτι της φύσης, έμβιο ον σαν όλα τ’ άλλα που ξεχωρίζει απλά και μόνο λόγω της εξελιγμένης νοημοσύνης του.

Ήταν ώρα να ξαναμπώ στο τεχνικό περιβάλλον του ακομοδεσίου. Όλα τα παραπάνω άρχισαν να ενοχλούν! Και που να σταματούσε ο κλιματισμός, χτύπα ξύλο, η ενόχληση θα γινόταν εφιάλτης! Ξανάνοιξα τη πόρτα και μπήκα μέσα. 

Συνεχίζεται...

Chrisgio