Ο Καρκίνος, ο Αιγόκερως και η βαρδιόλα...

Ο Τροπικός του Καρκίνου, ο Ισημερινός και ο Τροπικός του Αιγόκερω

Είχα παρατηρήσει το γεωγραφικό πλάτος του Gladstone (23ο 50’ 56” S). Βρίσκονταν ελάχιστη απόσταση νότια του Τροπικού του Αιγόκερω (23ο 26’ 22” S), στην εύκρατη ζώνη. Τα λίγα μίλια νότια δεν θα άλλαζαν το κλίμα που θα εξακολουθούσε να είναι τροπικό. Η ουσιαστική έξοδός μας από τα τροπικά θα λάμβανε χώρα στην επερχόμενη μετά την Αυστραλία βόρεια πορεία μας προς την Ασία!

*****

Ο βόρειος τροπικός κύκλος ή Τροπικός του Καρκίνου και ο νότιος τροπικός κύκλος ή Τροπικός του Αιγόκερω βρίσκονται σε απόσταση 23° 26′ 22″ από τον ισημερινό και είναι τα απώτατα γεωγραφικά πλάτη που φτάνει ο ήλιος μία φορά το χρόνο. Ορίζουν την Τροπική (Διακεκαυμένη) Ζώνη του πλανήτη με τον Ισημερινό να την χωρίζει σε νότια και σε βόρεια. Είναι η ζώνη όπου ο Ήλιος μπορεί να φτάσει στο ζενίθ, σε ύψος 90 μοιρών. Αυτό που λέμε… κατακέφαλα.

Κατά την βόρεια πορεία του φτάνει στον τροπικό του Καρκίνου στις 21-22 Ιουνίου οπότε έχουμε το θερινό ηλιοστάσιο και κατά την νότια πορεία του στον τροπικό του Αιγόκερω στις 21-22 Δεκεμβρίου οπότε έχουμε το χειμερινό ηλιοστάσιο.

Περιήλιο - Αφήλιο

Όταν ο Ήλιος βρίσκεται στον τροπικό του Καρκίνου παρατηρείται η μεγαλύτερη μέρα και η μικρότερη νύχτα του βορείου ημισφαιρίου και η μεγαλύτερη νύχτα και η μικρότερη μέρα του νοτίου ημισφαιρίου. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει όταν ο ήλιος αγγίζει στον τροπικό του Αιγόκερω.

Στον τροπικό του Καρκίνου, η γη βρίσκεται στην πλησιέστερη απόστασή της από τον Ήλιο – στο περιήλιο – στην καρδιά του καλοκαιριού και στην μακρινότερη – στο αφήλιο – το καταχείμωνο του βορείου ημισφαιρίου. Επομένως οι γήινες εποχές δεν έχουν σχέση με την απόσταση του Ηλίου, αλλά με τη γωνία πτώσης των ακτίνων του επί της γης. Δηλαδή την κλίση του!

*****

Έπιασα το πόμολο, τράβηξα προς τα πρύμα την δεξιά συρταρωτή πόρτα και βγήκα στο φτερό, στη βαρδιόλα. Έκλεισα την πόρτα κι έμεινα μόνος. Στα σύγχρονα ποντοπόρα πλοία και ταξίδια επικρατούν δύο κλιματικές συνθήκες. Μία εντός και μια άλλη εκτός. Ανοίγοντας τη πόρτα μ’ έπνιξε ξαφνικά η καταθλιπτική τροπική υγρασία και θερμοκρασία στον υπερθετικό βαθμό, θυμίζοντας τις μέρες καύσωνα του ελληνικού καλοκαιριού μόνο που εδώ αυτό είναι αιώνιο!

Η δεξιά βαρδιόλα

Εν τούτοις η επαφή με το φυσικό περιβάλλον τουλάχιστον μέχρι να σε επηρεάσει ως το μεδούλι νοιώθεις μια ευεξία. Όπως όταν βγαίνεις από ένα υπερβολικά ζεστό χώρο στη χειμωνιάτικη ύπαιθρο. Ακριβώς η ίδια αίσθηση. Και στις δύο περιπτώσεις εκτός ισορροπίας του ανθρώπινου σώματος. Το ιδανικό βέβαια θα ήταν να ήμουν εκεί που ήμουν αλλά υπό την προστασία του air-condition!...

 Βέβαια τέτοιες συνθήκες υπάρχουν στα άγια μέρη μας, κυρίως τον Μάιο και τον Σεπτέμβριο. Τότε που περπατάς δίπλα στη θάλασσα ή σε κάποιο καλντερίμι του Πηλίου και συνειδητοποιείς τη όμορφη που είναι η ΖΩΗ, αυτό το εύκρατο, Θεϊκό δώρο!

Στάθηκα κοιτώντας προς την πλώρη με το άνεμο της… νηνεμίας – δημιούργημα της κίνησης του πλοίου – να υγραίνει το πρόσωπο και να μουσκεύει τα ρούχα μου.

Ώρες-ώρες στα τροπικά η υγρασία γίνεται «ορατή», μια δέσμη φωτός στο κενό και την βλέπεις να αιωρείται. Σαν ψιλόβροχο! Το συνειδητοποιείς και τρομάζεις!

Υγρασία, το ναυτικό τέρας που σε τρώει αργά-αργά. Με τα χρόνια σε διαλύει!

Συνεχίζεται...

Chrisgio