Κάθισα στην πολυθρόνα μου και φώναξα το ναύτη.
-Jerom πήγαινε στο δωμάτιό μου και φέρε ένα μπουκάλι νερό απ’ το ψυγείο.
-Yes sir! είπε και έφυγε να φέρει το νερό.
Σε δευτερόλεπτα ήταν πίσω. Το άφησε δίπλα μου και πήγε πάλι στη γωνιά του, ακούμπησε τους αγκώνες του στο περβάζι και συνέχισε τη δουλειά του. Να κοιτάει έξω! Η βάρδια είχε δρόμο ακόμα!...
*****
Οι βάρδιες στο καράβι είναι τρεις των τεσσάρων ωρών η κάθε μία μέρα και νύχτα.
08-12, 12-04, 04-08 επί δύο.
Στην 08-12 κάνει βάρδια ο πιο νέος ανθυποπλοίαρχος που είναι υπεύθυνος και για το safety, στην 12-04 o εμπειρότερος που ασχολείται με το navigation και στην 4-8 ο υποπλοίαρχος που είναι υπεύθυνος για ΟΛΑ!
Αναλόγως της περιοχής που ταξιδεύει το καράβι με τον κάθε αξιωματικό κάνουν βάρδια από ένας έως δύο ναύτες. Εναλλάξ ο ένας πηδαλιούχος (τιμονιέρης) και ο άλλος οπτήρας στην ελληνική (σκάπουλος στην ελληνοβαρβαρική).
Το συγκεκριμένο βράδυ, με πλοία στην περιοχή ούτε με το κιάλι, το πηδάλιο ήταν στον αυτόματο πιλότο και o Jerom o σκάπουλος.
*****
-Από πού είσαι Ronaldo; ρώτησα τον ανθυποπλοίαρχο.
-Φιλιππίνος είμαι sir! απάντησε κοιτάζοντάς με με απορία έτσι όπως ξεχώριζα το πρόσωπό του από την αντανάκλαση της οθόνης του radar.
Χαμογέλασα, χαμογέλασε κι αυτός.
-Εσύ Jerom, από πού είσαι;
-Από τις Φιλιππίνες sir!
Παρακολουθούσα τον ανθυποπλοίαρχο που συνέχιζε να χαμογελάει. Είχε καταλάβει ότι έκανα πλάκα. Ήταν οι πρώτες μου μέρες στο καράβι, δεν τους ήξερα και δεν με ήξεραν καλά. Κουμπωμένοι και οι δύο. Από τη πρώτη μέρα ωστόσο είχα καταλάβει ότι είχα να κάνω με δύο εξαιρετικούς χαρακτήρες και επαγγελματίες.
Ο Ronaldo παχουλός γύρω στο 1,65 αλλά δουλεμένος, δυνατός, σφιχτός, με περασμένα τα 30.
Ο Jerom 23 ετών, απόφοιτος ναυτικής ακαδημίας με βλέψεις κάποτε να καπετανέψει, παραδόξως με λευκή επιδερμίδα και πιο ψηλός κι από μένα που είμαι 1,83.
-Είσαι σίγουρος ότι είσαι από τις Φιλιππίνες;
Τον είδα να αφήνει τη θέση του και να έρχεται προς την πολυθρόνα μου. Διέκρινα και σ’ αυτόν μειδίαμα.
-Γιατί sir;
-Γιατί είσαι ψηλός και άσπρος!
-Όχι sir, είμαι γνήσιος Φιλιππίνος.
-Πάντως εγώ ρώτησα από ποιο μέρος, από πιο νησί των Φιλιππίνων είστε και οι δύο. Ξέρω ότι είστε Φιλιππίνοι!
-Εγώ είμαι από τη Visayas, είπε ο Ronaldo.
*****
Οι Φιλιππίνες διαιρούνται σε τρία μεγάλα γεωγραφικά τμήματα. Τη Luzon στο βορρά, το Mindanao στο νότο και τη Visayas, δηλαδή όλα τα υπόλοιπα μικρότερα νησιά ανάμεσά τους.
*****
-Από πιο νησί;
-Από το Panay.
-Από το Iloilo (Ιλόιλο) είσαι;
Γύρισε και με κοίταξε.
-Το ξέρεις sir;
-Έχω κάνει με πολλούς από τη πόλη σου. Καλά είναι εκεί; Πως είναι η ζωή; Είναι μεγάλο μέρος;
-Μια χαρά είναι.
Το νησί έχει 4-5 εκατομμύρια και το Iloilo γύρω στις 500 χιλιάδες.
*****
Το άσημο Panay έχει έκταση 12.011 km2, όταν το μέγεθος της Κύπρου είναι 9.251 km2 και η Κρήτη, όλη κι όλη, 8.303 km2.
Συμπέρασμα: το μέγεθος από μόνο του δεν χαρακτηρίζει κάτι «μεγάλο».
*****
-Η ζωή ακριβή;
-Έτσι κι έτσι, καλά είναι!
-Πόσα είναι τα αναγκαία χρήματα για να ζήσεις στις Φιλιππίνες;
-Στην Μανίλα η ζωή είναι πιο ακριβή αλλά 400 δολάρια το μήνα είναι καλά!
-Δηλαδή εσύ είσαι πλούσιος! είπα.
Χαμογέλασε χωρίς να απαντήσει. Συμφωνούσε, αφού στο καράβι έπαιρνε γύρω στα 2.500 το μήνα! Τεράστιο ποσό στη χώρα του όπου μπορείς να ζήσεις ικανοποιητικά ακόμα και με 150-200 δολάρια!...
-Πόσο κάνει ένα σπίτι 100 τετραγωνικά!
Σταμάτησε κι έκανε μετατροπή από pesos σε δολάρια.
-20 χιλιάδες δολάρια.
-Είσαι σίγουρος; Λίγα δεν είναι;
-Εγώ έχω πάρει με δάνειο ένα τέτοιο σπίτι καινούργιο, σε πολύ καλή περιοχή με 24ωρη φύλαξη και τώρα το αποπληρώνω.
-Δηλαδή με 100.000 δολάρια τι σπίτι παίρνεις;
Γύρισε και με κοίταξε ξανά και χαμογέλασε.
-Παλάτι sir!
«Πρέπει να βρω ένα τρόπο να δουλεύω στο καράβι, να μένω σε σπίτι στις Φιλιππίνες αλλά όταν ανοίγω την πόρτα να βγω έξω να βρίσκομαι στην Ελλάδα! Λες να γίνεται;» Σκέφτηκα.
«Δεν γίνεται!»
Συνεχίζεται…
Chrisgio
...στον Παναμά
