...στον Παναμά
Πριν από 6 ώρες
Τρίτη 30 Ιουλίου 2019
Παρασκευή 26 Ιουλίου 2019
Το νησί Panay και το Iloilo η πόλη του Ronaldo
Κάθισα στην πολυθρόνα μου και φώναξα το ναύτη.
-Jerom πήγαινε στο δωμάτιό μου και φέρε ένα μπουκάλι νερό απ’ το ψυγείο.
-Yes sir! είπε και έφυγε να φέρει το νερό.
Σε δευτερόλεπτα ήταν πίσω. Το άφησε δίπλα μου και πήγε πάλι στη γωνιά του, ακούμπησε τους αγκώνες του στο περβάζι και συνέχισε τη δουλειά του. Να κοιτάει έξω! Η βάρδια είχε δρόμο ακόμα!...
*****
Οι βάρδιες στο καράβι είναι τρεις των τεσσάρων ωρών η κάθε μία μέρα και νύχτα.
08-12, 12-04, 04-08 επί δύο.
Στην 08-12 κάνει βάρδια ο πιο νέος ανθυποπλοίαρχος που είναι υπεύθυνος και για το safety, στην 12-04 o εμπειρότερος που ασχολείται με το navigation και στην 4-8 ο υποπλοίαρχος που είναι υπεύθυνος για ΟΛΑ!
Αναλόγως της περιοχής που ταξιδεύει το καράβι με τον κάθε αξιωματικό κάνουν βάρδια από ένας έως δύο ναύτες. Εναλλάξ ο ένας πηδαλιούχος (τιμονιέρης) και ο άλλος οπτήρας στην ελληνική (σκάπουλος στην ελληνοβαρβαρική).
Το συγκεκριμένο βράδυ, με πλοία στην περιοχή ούτε με το κιάλι, το πηδάλιο ήταν στον αυτόματο πιλότο και o Jerom o σκάπουλος.
*****
-Από πού είσαι Ronaldo; ρώτησα τον ανθυποπλοίαρχο.
-Φιλιππίνος είμαι sir! απάντησε κοιτάζοντάς με με απορία έτσι όπως ξεχώριζα το πρόσωπό του από την αντανάκλαση της οθόνης του radar.
Χαμογέλασα, χαμογέλασε κι αυτός.
-Εσύ Jerom, από πού είσαι;
-Από τις Φιλιππίνες sir!
Παρακολουθούσα τον ανθυποπλοίαρχο που συνέχιζε να χαμογελάει. Είχε καταλάβει ότι έκανα πλάκα. Ήταν οι πρώτες μου μέρες στο καράβι, δεν τους ήξερα και δεν με ήξεραν καλά. Κουμπωμένοι και οι δύο. Από τη πρώτη μέρα ωστόσο είχα καταλάβει ότι είχα να κάνω με δύο εξαιρετικούς χαρακτήρες και επαγγελματίες.
Ο Ronaldo παχουλός γύρω στο 1,65 αλλά δουλεμένος, δυνατός, σφιχτός, με περασμένα τα 30.
Ο Jerom 23 ετών, απόφοιτος ναυτικής ακαδημίας με βλέψεις κάποτε να καπετανέψει, παραδόξως με λευκή επιδερμίδα και πιο ψηλός κι από μένα που είμαι 1,83.
-Είσαι σίγουρος ότι είσαι από τις Φιλιππίνες;
Τον είδα να αφήνει τη θέση του και να έρχεται προς την πολυθρόνα μου. Διέκρινα και σ’ αυτόν μειδίαμα.
-Γιατί sir;
-Γιατί είσαι ψηλός και άσπρος!
-Όχι sir, είμαι γνήσιος Φιλιππίνος.
-Πάντως εγώ ρώτησα από ποιο μέρος, από πιο νησί των Φιλιππίνων είστε και οι δύο. Ξέρω ότι είστε Φιλιππίνοι!
-Εγώ είμαι από τη Visayas, είπε ο Ronaldo.
*****
Οι Φιλιππίνες διαιρούνται σε τρία μεγάλα γεωγραφικά τμήματα. Τη Luzon στο βορρά, το Mindanao στο νότο και τη Visayas, δηλαδή όλα τα υπόλοιπα μικρότερα νησιά ανάμεσά τους.
*****
-Από πιο νησί;
-Από το Panay.
-Από το Iloilo (Ιλόιλο) είσαι;
Γύρισε και με κοίταξε.
-Το ξέρεις sir;
-Έχω κάνει με πολλούς από τη πόλη σου. Καλά είναι εκεί; Πως είναι η ζωή; Είναι μεγάλο μέρος;
-Μια χαρά είναι.
-Μια χαρά είναι.
Το νησί έχει 4-5 εκατομμύρια και το Iloilo γύρω στις 500 χιλιάδες.
*****
Το άσημο Panay έχει έκταση 12.011 km2, όταν το μέγεθος της Κύπρου είναι 9.251 km2 και η Κρήτη, όλη κι όλη, 8.303 km2.
Συμπέρασμα: το μέγεθος από μόνο του δεν χαρακτηρίζει κάτι «μεγάλο».
*****
-Η ζωή ακριβή;
-Έτσι κι έτσι, καλά είναι!
-Πόσα είναι τα αναγκαία χρήματα για να ζήσεις στις Φιλιππίνες;
-Στην Μανίλα η ζωή είναι πιο ακριβή αλλά 400 δολάρια το μήνα είναι καλά!
-Δηλαδή εσύ είσαι πλούσιος! είπα.
Χαμογέλασε χωρίς να απαντήσει. Συμφωνούσε, αφού στο καράβι έπαιρνε γύρω στα 2.500 το μήνα! Τεράστιο ποσό στη χώρα του όπου μπορείς να ζήσεις ικανοποιητικά ακόμα και με 150-200 δολάρια!...
-Πόσο κάνει ένα σπίτι 100 τετραγωνικά!
Σταμάτησε κι έκανε μετατροπή από pesos σε δολάρια.
-20 χιλιάδες δολάρια.
-Είσαι σίγουρος; Λίγα δεν είναι;
-Εγώ έχω πάρει με δάνειο ένα τέτοιο σπίτι καινούργιο, σε πολύ καλή περιοχή με 24ωρη φύλαξη και τώρα το αποπληρώνω.
-Δηλαδή με 100.000 δολάρια τι σπίτι παίρνεις;
Γύρισε και με κοίταξε ξανά και χαμογέλασε.
-Παλάτι sir!
«Πρέπει να βρω ένα τρόπο να δουλεύω στο καράβι, να μένω σε σπίτι στις Φιλιππίνες αλλά όταν ανοίγω την πόρτα να βγω έξω να βρίσκομαι στην Ελλάδα! Λες να γίνεται;» Σκέφτηκα.
«Δεν γίνεται!»
Συνεχίζεται…
Chrisgio
Δευτέρα 22 Ιουλίου 2019
Πέμπτη 18 Ιουλίου 2019
Βυθισμένος σε σκέψεις και αναμνήσεις...
Έκλεισα την πόρτα. Η δροσιά του air-condition μ’ αγκάλιασε και μια ανατριχίλα με διαπέρασε καθώς η διαφορά θερμοκρασίας υγροποιούσε την βαριά υγρασία της τροπικής ζώνης του Ειρηνικού στα ρούχα μου.
-Πως πάτε εδώ; είπα μπαίνοντας.
-Όλα εντάξει sir.
-Κανένα πρόβλημα;
-Όχι sir.
-Ωραία βραδιά απόψε! είπα χωρίς να πάρω απάντηση.
Δεν τους ένοιαζε κι εδώ που τα λέμε δεν ξεστόμισα και τίποτα ενδιαφέρον. Μίλησα για να μη μείνω βουβός. Τι να απαντούσαν; Πάνω σε ποιο θέμα; Υπήρχε; Μετρούσαν την ώρα λεπτό το λεπτό, ώσπου το ρολόι να δείξει μεσάνυχτα, να παραδώσουν στη 12-04 και να πάνε για ύπνο!
*****
Τα βαπόρια είναι ένας σκληρός χώρος όχι μόνο εργασίας αλλά και ανθρώπινων σχέσεων. Υποχρεωτική προσαρμογή, αποδοχή και συμπόρευση με άγνωστους κι αν είναι αλλοεθνείς με ακραία αταίριαστες κουλτούρες, νοοτροπίες, γλώσσες.
Σε μόνιμη υπομονή και ανοχή χαρακτήρων που υπό άλλες συνθήκες ούτε καν θα είχες συναντήσει ή κι αν αυτό συνέβαινε, ακαριαία θα έτρεχες μακριά τους. Κι αυτό δεν είναι δείγμα ιδιοτροπίας, κακοψυχιάς, μισανθρωπιάς…
Το ίδιο θα έκαναν κι αυτοί!...
Ζεις με ανθρώπους που δεν έχεις επιλέξει να συμπορευτείς στη ζωή. Στους επιβάλλει το επάγγελμα. Μόνο που μετά το οχτάωρό σου δεν πας σπίτι σου, όπως όταν σχολάς από το γραφείο σου στην τράπεζα, αλλά τους συναντάς την ώρα του φαγητού, του καφέ, της βραδινής «χαλάρωσης» του καπνιστηρίου. Μήνες ολόκληρους είναι η «οικογένειά σου», θες δε θες.
Ξεμπαρκάρεις και χάνεσαι. Εσύ στο τάδε εκείνος στο δείνα καράβι, διαφορετική ναυτιλιακή εταιρία...
Ανταλλάσσεις email με θερμές ευχές κάθε Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Πάσχα και σου απαντάει στο ίδιο φιλικό ύφος. Την άλλη χρονιά του στέλνεις σε πακέτο του ενός Χριστουγεννοπρωτοχρονιάτικες ευχές και ξεχνάς το Πάσχα ενώ ξεμπαρκάρετε κατά κανόνα σε διαφορετικές ημερομηνίες.
Γνώρισα πατέρα και γιο – και οι δύο ναυτικοί, καπετάνιος ο πατέρας, μηχανικός ο γιος – που έκαναν χρόνια να συναντηθούν!... Πολλώ μάλλον δύο ξένοι που η ζωή τους είναι στημένη αλλιώς. Σε διαφορετική πόλη/χωριό που απέχουν πολλά χιλιόμετρα, άλλες συνήθειες/χόμπι, επίπεδο μόρφωσης...
Μερικά χρόνια αργότερα αυτό που απομένει είναι μια ευχάριστη ανάμνηση κοινής, χωρίς σύννεφα, πορείας που το αφιλόξενο περιβάλλον σας έφερε κοντά.
Ωστόσο υπάρχουν και κάποιες λίγες περιπτώσεις που αποδεικνύονται φιλίες ζωής, διαχρονικές!
Πολύ λίγες!...
Στη σύγχρονη εποχή που η τεχνολογία σου δια του δορυφορικού τηλεφώνου και κυρίως του internet και των Skype, Viber, Facebook κλπ σου δίνει τη δυνατότητα να απομονωθείς χωρίς να καταλήξεις σε βαριά κατάθλιψη. Να συνδεθείς με τα πρόσωπα που «γουστάρεις», να γειωθείς. Δεν έχεις πια την ανάγκη των ναυτικών «συναδέλφων» σου. Δουλεύεις, σχολάς και πας «σπίτι» σου. Έστω και σε Virtual Reality δεν έχεις ανάγκη από φίλους εν πλω.
Κι αυτό είναι μια πραγματικότητα! Απόδειξη; Μια βόλτα από τα καπνιστήρια αξιωματικών και πληρώματος σε πείθει.
Νέκρα ανατριχιαστική!
Εκεί απ’ που πριν καμιά 20ριά χρόνια άκουγες αγριοφωνάρες, τηλεοράσεις στο διαπασών, τα τασάκια πνιγμένα στη στάχτη και τις γόπες υπεύθυνες για το ντουμάνι, ζάρια και πούλια να κροταλίζουν, πότε-πότε κάποιο μπινελίκι και σπανίως κάποιες γυναικείες φωνές που είχαν διαλέξει να ακολουθήσουν το άλλο τους μισό, για κάποιο χρονικό διάστημα, στον δύσκολο ναυτικό δρόμο του.
*****
Κάθισα στην πολυθρόνα μου και φώναξα το ναύτη.
Συνεχίζεται...
Chrisgio
Κυριακή 14 Ιουλίου 2019
Τετάρτη 10 Ιουλίου 2019
Μόνος με τ΄άστρα...
Μερικά από τα πιο λαμπρά αστέρια που χρησιμοποιούσαμε στην αστρονομική ναυτιλία! Ήταν όλα τους εκεί, τ’ αστέρια της νιότης και του εξάντα, για να ξύνουν τη βάση του μυαλού, να αναμοχλεύουν αναμνήσεις.
*****
Τότε που τα πρώτα επίγεια ηλεκτρονικά συστήματα εντοπισμού θέσης όπως το LORAN, το DECCA και το OMEGA έκαναν την εμφάνισή τους. Η προσωπική εμπειρία μου περιορίζεται στο LORAN (LOng RAnge Navigation). Τα υπόλοιπα δεν τα συνάντησα ποτέ.
Η παρουσία τους σήμαναν την πρώτη επανάσταση κατά της παντοκρατορίας του εξάντα. Οι πρώτες αμφισβητήσεις εναντίον του μετά το 1757 όταν επινοήθηκε από τον Άγγλο John Campbell.
 |
| LORAN - DECCA - OMEGA |
Τότε που το GPS υπήρχε μόνο σαν σκέψη και προσδοκία.
Τότε που παρακαλούσαμε το κάθε σούρουπο να είναι ανέφελο, να πιάσουμε κουβέντα μαζί τους, ο εξάντας να τα κατεβάσει στο χαρτί, να υπολογίσουμε τη θέση μας.
Brown’s Nautical Almanac - Bernard's Nautical Star Chart
Norie's Nautical Tables - Εξάντας
H.O. 249 Tables
Ο Eξάντας, το Brown’s Nautical Almanac, τα Norie's Nautical Tables, Bernard's Nautical Star Chart, αργότερα τα H.O. 249 Tables. Τα ναυτικά όπλα της εποχής μαζί με τα αναντικατάστατα, πυξίδα, παλινώριο, κιάλια!
 |
| Παλινώριο - Κιάλια |
Αστέρια! Το πιο αξιόπιστο στίγμα του 24ώρου. Πόσο μακριά και πόσο κοντά εκείνη η εποχή!
*****
Εκείνο το βράδυ που ο δορυφόρος της γης δεν είχε βγει, τ’ αστέρια παιχνίδιζαν με τη θάλασσα. Σαν μικροσκοπικά φεγγάρια αυθαδίαζαν και βάζοντας τα δυνατά τους έλαμπαν στην επιφάνειά της από τον μακρινό ορίζοντα ως τα μάτια μου.
Την ουράνια σφαίρα χώριζε στα δύο ο γαλαξίας μας, το νυχτερινό ουράνιο τόξο της ξαστεριάς. Ο «ποταμός». Έτσι τον αποκαλούσε τον παλιό καιρό ο λαός, τότε που ασέληνες νύχτες δεν επηρεάζονταν από τον σύγχρονο υπερφωτισμό. Τότε που το σκοτάδι ήταν σκοτάδι… καθαρό, τέτοιας ποιότητας που σήμερα συναντάται μόνο στους ωκεανούς μακριά από στεριές και πόλεις.
Πήρα βαθιές ανάσες, σαν να ήθελα φορτωθώ παραπανίσια ζωή, να φτιάξω «κάβα». Στο εσωτερικό το air-condition μπορεί να κρατάει τις κλιματικές ισορροπίες στο ανθρώπινο εύρος όμως έστω και για λίγο εν μέσω τροπικής υγρασίας και θερμοκρασίας αισθάνεσαι να ξαναγεννιέσαι, παίρνεις τα πάνω σου, καταλαβαίνεις και νοιώθεις κομμάτι της φύσης, έμβιο ον σαν όλα τ’ άλλα που ξεχωρίζει απλά και μόνο λόγω της εξελιγμένης νοημοσύνης του.
Ήταν ώρα να ξαναμπώ στο τεχνικό περιβάλλον του ακομοδεσίου. Όλα τα παραπάνω άρχισαν να ενοχλούν! Και που να σταματούσε ο κλιματισμός, χτύπα ξύλο, η ενόχληση θα γινόταν εφιάλτης!
Ξανάνοιξα τη πόρτα και μπήκα μέσα.
Συνεχίζεται...
Chrisgio
Σάββατο 6 Ιουλίου 2019
Τρίτη 2 Ιουλίου 2019
Ο Καρκίνος, ο Αιγόκερως και η βαρδιόλα...
 |
| Ο Τροπικός του Καρκίνου, ο Ισημερινός και ο Τροπικός του Αιγόκερω |
Είχα παρατηρήσει το γεωγραφικό πλάτος του Gladstone (23ο 50’ 56” S). Βρίσκονταν ελάχιστη απόσταση νότια του Τροπικού του Αιγόκερω (23ο 26’ 22” S), στην εύκρατη ζώνη. Τα λίγα μίλια νότια δεν θα άλλαζαν το κλίμα που θα εξακολουθούσε να είναι τροπικό. Η ουσιαστική έξοδός μας από τα τροπικά θα λάμβανε χώρα στην επερχόμενη μετά την Αυστραλία βόρεια πορεία μας προς την Ασία!
*****
Ο βόρειος τροπικός κύκλος ή Τροπικός του Καρκίνου και ο νότιος τροπικός κύκλος ή Τροπικός του Αιγόκερω βρίσκονται σε απόσταση 23° 26′ 22″ από τον ισημερινό και είναι τα απώτατα γεωγραφικά πλάτη που φτάνει ο ήλιος μία φορά το χρόνο. Ορίζουν την Τροπική (Διακεκαυμένη) Ζώνη του πλανήτη με τον Ισημερινό να την χωρίζει σε νότια και σε βόρεια. Είναι η ζώνη όπου ο Ήλιος μπορεί να φτάσει στο ζενίθ, σε ύψος 90 μοιρών. Αυτό που λέμε… κατακέφαλα.
Κατά την βόρεια πορεία του φτάνει στον τροπικό του Καρκίνου στις 21-22 Ιουνίου οπότε έχουμε το θερινό ηλιοστάσιο και κατά την νότια πορεία του στον τροπικό του Αιγόκερω στις 21-22 Δεκεμβρίου οπότε έχουμε το χειμερινό ηλιοστάσιο.
 |
| Περιήλιο - Αφήλιο |
Όταν ο Ήλιος βρίσκεται στον τροπικό του Καρκίνου παρατηρείται η μεγαλύτερη μέρα και η μικρότερη νύχτα του βορείου ημισφαιρίου και η μεγαλύτερη νύχτα και η μικρότερη μέρα του νοτίου ημισφαιρίου. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει όταν ο ήλιος αγγίζει στον τροπικό του Αιγόκερω.
Στον τροπικό του Καρκίνου, η γη βρίσκεται στην πλησιέστερη απόστασή της από τον Ήλιο – στο περιήλιο – στην καρδιά του καλοκαιριού και στην μακρινότερη – στο αφήλιο – το καταχείμωνο του βορείου ημισφαιρίου. Επομένως οι γήινες εποχές δεν έχουν σχέση με την απόσταση του Ηλίου, αλλά με τη γωνία πτώσης των ακτίνων του επί της γης. Δηλαδή την κλίση του!
*****
Έπιασα το πόμολο, τράβηξα προς τα πρύμα την δεξιά συρταρωτή πόρτα και βγήκα στο φτερό, στη βαρδιόλα. Έκλεισα την πόρτα κι έμεινα μόνος. Στα σύγχρονα ποντοπόρα πλοία και ταξίδια επικρατούν δύο κλιματικές συνθήκες. Μία εντός και μια άλλη εκτός. Ανοίγοντας τη πόρτα μ’ έπνιξε ξαφνικά η καταθλιπτική τροπική υγρασία και θερμοκρασία στον υπερθετικό βαθμό, θυμίζοντας τις μέρες καύσωνα του ελληνικού καλοκαιριού μόνο που εδώ αυτό είναι αιώνιο!
 |
| Η δεξιά βαρδιόλα |
Εν τούτοις η επαφή με το φυσικό περιβάλλον τουλάχιστον μέχρι να σε επηρεάσει ως το μεδούλι νοιώθεις μια ευεξία. Όπως όταν βγαίνεις από ένα υπερβολικά ζεστό χώρο στη χειμωνιάτικη ύπαιθρο. Ακριβώς η ίδια αίσθηση. Και στις δύο περιπτώσεις εκτός ισορροπίας του ανθρώπινου σώματος. Το ιδανικό βέβαια θα ήταν να ήμουν εκεί που ήμουν αλλά υπό την προστασία του air-condition!...
Βέβαια τέτοιες συνθήκες υπάρχουν στα άγια μέρη μας, κυρίως τον Μάιο και τον Σεπτέμβριο. Τότε που περπατάς δίπλα στη θάλασσα ή σε κάποιο καλντερίμι του Πηλίου και συνειδητοποιείς τη όμορφη που είναι η ΖΩΗ, αυτό το εύκρατο, Θεϊκό δώρο!
Στάθηκα κοιτώντας προς την πλώρη με το άνεμο της… νηνεμίας – δημιούργημα της κίνησης του πλοίου – να υγραίνει το πρόσωπο και να μουσκεύει τα ρούχα μου.
Ώρες-ώρες στα τροπικά η υγρασία γίνεται «ορατή», μια δέσμη φωτός στο κενό και την βλέπεις να αιωρείται. Σαν ψιλόβροχο! Το συνειδητοποιείς και τρομάζεις!
Υγρασία, το ναυτικό τέρας που σε τρώει αργά-αργά. Με τα χρόνια σε διαλύει!
Συνεχίζεται...
Chrisgio
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)
