Πλησιάζοντας στο αγκυροβόλιο της Μαλαισίας

Στο μυαλό μου είχε φωλιάσει σαν κακός μπελάς η αγκυροβολία στα χωρικά ύδατα της Μαλαισίας, μέσα στα port limits του Johor, της μεγαλύτερης πόλης/λιμένος της Νότιας Μαλαισίας που περιλαμβάνουν και το λιμάνι προορισμού μας Pasir Gudang που βρίσκεται καμιά 10ριά μίλια ανατολικά-νοτιοανατολικά του Johor!

Τα port limits στην περιοχή είναι και σύνορα των δύο χωρών. Ακόμα και άδεια να είναι τα αγκυροβόλια της Σιγκαπούρης αν αγκυροβολήσεις εκεί αντί σε αγκυροβόλιο της Μαλαισίας θεωρητικά και πρακτικά το πλοίο δεν θεωρείται αφιχθέν. Δεν μπορείς να σηκώσεις τη σημαία της Μαλαισίας. Δεν μπορείς να στείλεις NOR (Notice of Readiness). Δεν μπορείς να ελευθεροκοινωνήσεις. Είσαι αλλού, είσαι παράνομος και η Σιγκαπούρη θα σου ζητήσει να ξεκουμπιστείς!

Αν ο προορισμός σου είναι η Σιγκαπούρη πέρα των πολλών και μεγάλων αγκυροβολίων και το ότι γνωρίζεις εκ των προτέρων το σημείο αγκυροβολίας, εδώ και μερικά χρόνια τα πράγματα έγιναν πολύ πιο εύκολα αφού ο πιλότος είναι υποχρεωτικός γεγονός που σου λύνει τα περισσότερα προβλήματα.

Εμείς όμως πηγαίναμε στην Μαλαισία. Μισό μίλι πιο πέρα γεωγραφικά, «χιλιάδες μίλια» πολιτικοεμπορικά. Τίποτα το παράξενο στην όλη υπόθεση αν η κίνηση της περιοχής δεν ήταν τόσο πυκνή. Όλα σύμφωνα με το διεθνείς κανονισμούς και δίκαιο. Εκτάσεις στεριανές, εκτάσεις θαλασσινές. Από κει είσαι εσύ, από δω είμαι εγώ!... Τέλος…

Αντιθέτως με κάποιους άλλους λαούς που τα σύνορά τους ακόμα και σήμερα… είναι…

Τι κάθομαι και θυμάμαι τώρα…

Προβλήματα δίχως λύση!...

«Δεν θα βρω μέρος να αγκυροβολήσω…» μονολογούσα…

Όλα τα πλοία το ένα πάνω στο άλλο στην κυριολεξία.

Προσέγγιση με τίτλο «ο θεός βοηθός!»

Όσο πλησίαζα τα αγκυροβόλια αποτυπώνονταν με μεγαλύτερη ευκρίνεια στα RADAR. Άρχισα κι έπαιρνα τα πάνω μου. Έβλεπα κενό αλλά έπρεπε να ζυγώσω περισσότερο να το σιγουρέψω.

Μισή ώρα αργότερα τα πράγματα άρχισαν να ξεκαθαρίζουν.
Eίχα ήδη κόψει στροφές, πηγαίναμε HALF AHEAD και η ταχύτητα είχε χάσει το σφρίγος της, στους 7-8 κόμβους.
Tο μικρό κενό στα ανατολικά όρια του αγκυροβολίου ήταν πραγματικό και ήλπιζα να μην το προλάβει κάποιος άλλος «απελπισμένος».

Από κει που ήμουν αγχωμένος με το «μη δε βρω χώρο», στο «μη το πιάσει άλλος».

Αχάριστος; Αυτή είναι η ζωή!...

Συνεχίζεται…

Chrisgio